Element King (My Hero Academia-Realm of Tales AU) บทที่ 7 จอมมารบุกโรงเรียน

            จริง ๆ ลูซิฟิรอสบุกโรงเรียนมาหลายรอบแล้ว แต่ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งแรกในชีวิตของผมนั่นแหละ ดังนั้น ผมจะเล่าเป็นสเต็ปบายสเต็ปเป็นฉากต่อฉากแล้วกันนะ

            เหตุการณ์นี้ทิ้งห่างจากการเจอกันครั้งแรกระหว่างอลันกับดาร์คลอร์ดไปราว ๆ สามเดือนเต็ม ๆ ในตอนเช้าพวกเราก็เรียนในห้องตามปกตินะ แต่ก็ไม่นึกเลยว่ามันจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นนั่นก็คือ...

            ผมกำลังจะเดินออกมาจากห้องเพื่อไปเข้าห้องน้ำแล้วแท้ ๆ ปรากฏว่ามันเกิดการระเบิดที่ห้องเรียนผมแล้วผมโดนแรงระเบิดไปเต็ม ๆ! โธ่เอ๊ย ผมน่าจะรู้ตัวเร็วกว่านี้นะ พลาดไปนิดเดียว แต่บังเอิญว่ามีเพื่อน ๆ อีกสองสามคนที่โดนแรงระเบิดไปพร้อมกับผมด้วย พวกเขาหมดสติไป ยกเว้นผม เพราะผมตั้งสติและลุกขึ้นมาแล้วจั่วไพ่จากซองไพ่ของผมออกมาเป็นร่างปลอมของผมให้พาเพื่อน ๆ ที่หมดสติออกไปจากที่เกิดเหตุ และในวินาทีนั้นเสียงหวอประจำโรงเรียนก็ดังขึ้นและทุกคนก็ออกไปรวมตัวกันที่โดม แต่ผมแยกทางกับคนอื่นออกไปข้างนอกและพาเพื่อน ๆ ที่บาดเจ็บไปนอกโรงเรียน

            แต่ไม่ทันไร ลูกไฟสีดำก็ออกมาพุ่งชนอาคารและเขตโรงเรียนซะแล้ว นั่นเป็นเหตุการณ์ที่เสี่ยงตายเป็นครั้งแรกในชีวิตของผม เพราะผมต้องเรียกรถพยาบาลเพื่อจะพาเพื่อน ๆ ที่บาดเจ็บไปหาหมออย่างเร่งด่วน จากนั้นผมก็กลับมาเพื่อเตรียมการจัดการกับดาร์คลอร์ดทันที

            และเมื่อผมมาถึง เพื่อน ๆ ในยูเอก็โดนจัดการจนหมดสภาพไปแล้วหลายคน ว่าที่คู่รักของผม อากิโกะ ก็โดนเล่นงานอย่างหนักเหมือนกัน แต่ผมไม่เห็นอลันกับเอเลเมนท์คิงคนอื่น ๆ เลย และแน่นอนผมต้องเผชิญหน้ากับลูซิฟิรอสคนเดียวด้วย

            “ทีนี้แกจะบอกฉันได้หรือยังล่ะว่าอลันอยู่ที่ไหน พ่อนักมายากลสุดหล่อ?” เจ้าแห่งนรกหนุ่มถามแกมขู่ผม (จังหวะที่ผมได้ยินคำว่าสุดหล่อ ผมรู้สึกสงสัยและคาใจตงิด ๆ แล้วล่ะ)

            “ถ้าฉันบอกแกไป แกจะเข้าไปหาและฆ่าอลันได้ง่าย ๆ ใช่ไหมล่ะ!” ผมถามเขากลับแบบกระชากเสียงสุด ๆ

            “เอ้า รู้ได้ยังไงกันเนี่ย?” จอมมารหนุ่มถามผมกลับ

            “ฉันรู้ทันเล่ห์กลของแกไง ฉะนั้น ถ้าแกอยากจะแตะต้องตัวอลันจริง ๆ ละก็ ข้ามศพฉันไปก่อนสิ!”

            ว่าแล้ว ผมก็เสกดาบแห่งธาตุ ซึ่งเป็นดาบประจำตัวเอเลเมนท์คิงทุกคนอยู่แล้ว มันเป็นดาบสีทองคำและตกแต่งด้วยหัวนกและปีกที่ด้ามดาบ แต่ก็นับเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นดาบของดาร์คลอร์ดเช่นกัน มันเป็นดาบสีดำขอบส้มเพลิง และตกแต่งด้วยหัวกะโหลกและเขาปีศาจที่ด้ามดาบ การประลองดาบกันครั้งนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

            ในการต่อสู้ครั้งนี้ผมได้ใช้อัตลักษณ์ราชาแห่งธาตุเกือบทั้งแมตช์ ทั้ง ๆ ที่ผมมีโอกาสจะใช้อัตลักษณ์อื่นได้แล้วแท้ ๆ เช่น มายากล อัตลักษณ์ที่ผมมีตั้งแต่เกิด ดาร์คลอร์ด อัตลักษณ์ที่เจ้าแห่งนรกให้ผม ซึ่งผมสามารถใช้มันได้โดยไม่ถูกครอบงำ และอัลเทอร์เนตวันฟอร์ออล อัตลักษณ์ที่ได้จากโทชิโนริซึ่งสเกลความแข็งแกร่งลดลงครึ่งหนึ่ง แต่ผมจะเอามาใช้จริง ๆ ก็ต่อเมื่อมีใครสั่งให้ผมใช้เท่านั้นแหละ

            “อย่างแกน่ะน่าจะเป็นคนแรกและคนเดียวที่เหมาะสมกับการเป็นราชาแห่งธาตุ” จอมมารพูด “ทั้ง ๆ ที่เกิดมาก็มีแค่พลังมายากล แต่ด้วยปัจจัยหลายอย่าง ทำให้แกเป็นผู้ที่เหมาะสมที่จะเป็นราชาแห่งธาตุได้ แต่คนอื่น ๆ ก็เป็นได้แค่เอเลเมนท์คิงวอนนาบีนั่นแหละ พวกมันไม่สมควรที่จะได้พลังเอเลเมนท์คิงหรอก!”

            “ต่อให้แกไม่ได้ดูถูกฉัน แต่อย่ามาดูถูกคนที่มีอัตลักษณ์เอเลเมนท์คิงนอกเชื้อสายต้นตำรับคนอื่น ๆ แล้วกัน!” ผมตวาด จากนั้นผมก็ใช้เวทย์สายฟ้าจากวิญญาณสายฟ้าอัดหน้าจอมมารอย่างแรง

            ลูซิฟิรอสที่หล่อไม่เกรงใจผมเมื่อโดนขนาดนั้นก็โกรธหนักมาก เขาพุ่งไปจับคอผมหวังจะบีบคอให้ตาย แต่ในวินาทีเป็นตายของผมนั้น จอมมารกลับมีอารมณ์ใจอ่อน ปล่อยผมลงไปกองกับพื้น ทิ้งให้ผมกุมคออยู่อย่างนั้น ก่อนที่จะหันหลังให้ผมราวกับทนดูผมในสภาพนั้นไม่ได้เลย แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้หรอก ต่อให้เขาจะไม่สนใจผมก็ตามแต่ก็จะไม่ยอมให้เขาได้ตัวอลันไปแน่ จนกระทั่ง...

            “ฟิลาเดเฟีย...สแมช!!”

            สิ้นเสียงของโทชิโนริ ผมก็เห็นภาพของตัวเขาร่างกล้ามพุ่งเข้าไปต่อยอัดหน้าจอมมารจนดั้งแทบหักเลยทีเดียว

            “เจ้าเด็กเมื่อวานซืนที่มีอัตลักษณ์ที่ขยายกล้ามเนื้ออย่างนั้นเรอะ!!” ผู้ปกครองนรกหนุ่มถาม

            “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะปกป้องอลันในฐานะว่าที่สัญลักษณ์แห่งสันติภาพ!” โทชิโนริตอบ

            “ยากิ!” ผมเรียกโทชิโนริ “นายไปไหนมา! ปล่อยให้ฉันสู้กับเจ้าหมอนี่คนเดียว!”

            “ฉันก็ไปช่วยชีวิตคนอื่น ๆ มา แล้วก็ไปรวมพรรคพวกเอเลเมนท์คิงนอกเชื้อสายต้นตำรับมาช่วย” โทชิโนริตอบ “แต่ไม่ต้องห่วงนะซุเนริคุง เดี๋ยวพวกเขาก็มาช่วยแล้ว”

            ในที่สุด ผมก็ได้มีโอกาสใช้อัตลักษณ์อื่นในการอัดเจ้าแห่งนรกถ่วงเวลาเสียที เพราะโทชิโนริใช้วันฟอร์ออล ผมใช้สี่อัตลักษณ์ จนกระทั่งเหล่าเอเลเมนท์คิงนอกสายเลือดต้นตำรับกับดาร์คลอร์ดฝ่ายดีในยูเอทั้งหมดตามมาสมทบ แต่ละคนใช้อัตลักษณ์ของตัวเองได้ไม่แพ้ผมเลยแม้แต่น้อยเลย

            ครับ ลูซิฟิรอสประมาทเด็ก ๆ ที่มีอัตลักษณ์ราชาแห่งธาตุนอกสายเลือดต้นตำรับหรือมีอัตลักษณ์จอมมารโดยไม่ถูกอัตลักษณ์ครอบงำมากเกินไป และท้ายที่สุด การถ่วงเวลาของพวกเราก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณชิมูระ นานะ กับคุณวิลเลี่ยม แบรนโดเรี่ยน เอเลเมนท์คิงรัชกาลที่ 160 มาช่วยจัดการขับไล่จอมมารออกไป

            หลังจากเหตุการณ์สงบลง ผมมาหาคุณนานะและคุณวิลเลียม

            “ฉันต้องขอบใจเธอมากนะ ซุเนริคุง” คุณนานะพูดกับผม

            “ใช่แล้ว เธอกล้าหาญพอที่จะสามารถจัดการกับเจ้าจอมมาร และถ่วงเวลาได้นานพอที่จะทำให้พวกเรามาปิดจ็อบได้” คุณวิลเลียมเสริม

            “ขอบคุณมากครับสำหรับคำชม” ผมโค้งคำนับให้ทั้งสองด้วยความปลื้มปิติ