เจแปนเจใจ

               ฉันที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาสได้มาเหยียบที่ประเทศนี้ " ญี่ปุ่น " แต่กว่าจะได้มาที่นี้นั้น ไม่ง่ายเลย  เหยียบญี่ปุ่นวันแรกคือวันที่ 19 ตุลาคม 2020 จำได้ว่าตอนลงเครื่องมาคือใจหายมากเพราะต้องจากบ้านมาไกลถึง 3 ปี ที่นี้เป็นสถานที่ที่สะอาดมาก แทบจะไม่มีขยะสักชิ้น ตอนนั้นรู้สึกตกใจนิดหน่อยที่ผู้หญิงประเทศนี้สูบบุหรี่กันเป็นเรื่องแทบจะปกติ ผู้ชายแทบจะทุกคนใส่สูทกันหมดและเดินกันค่อนข้างเร็ว มีความเป็นระเบียบวินัยเอามากๆ

                                                                             ช่วงนั่งรถไปที่โรงแรมเพื่อจะกักตัว 14 วันได้มีโอกาสเห็นเจ้าภูเขาไปฟูจิ โชคดีมากที่ช่วงที่มาเป็นฤดูหนาวทำให้เจ้าภูเขาไฟฟูจิสวยเหมือนในรูปที่มีหิมะอยู่ข้างบนยอดเขา มีคนเคยบอกว่าถ้าเป็นช่วงฤดูร้อนจะไม่ได้เป็นข้างบนยอดที่มีหิมะขาวๆเหมือนในรูปเลย ช่วงนั้นหนาวมาก เสื้อสองตัวก้เอาไม่อยู่ หลังจากนั้นได้จอดแวะเซเว่นเพื่อซื้อโอนิกิริ เป็นอาหารรองท้อง เพราะนั่งเครื่องมาด้วยความเหนื่อยแล้วก็ยังต้องนั่งรถเป็นเวลารวมๆเกือบสามชั่วโมงทำให้หิวข้าวมากๆ หลังจากถึงโรงแรมก็ได้เก็บข้าวเก็บของจัดห้องทำความสะอาดนิดๆหน่อยๆ คนญี่ปุ่นก็อธิบายว่าจะมีค่าอาหารในการกักตัวเป๋นข้าวเที่ยงและข้าวเย็นส่วนช่วงเช้าก็กินราเมง ช่วงแรกยังไม่ค่อยชินกับการกดตู้กดน้ำเท่าไหร่ เพราะตอนอยู่ไทยไม่เคยเลยที่จะกดตู้กดน้ำ เพราะมันแอบแพงไป 10 บาท