ตอนที่ 42 แอบหนีเที่ยว

"คนบ้า" หญิงสาวมองค้อนคนตัวโตกว่าที่กำลังมองเธอด้วยสายตากรุ้มกริ่ม เธอไม่สามารถเชื่อใจเขาได้ร้อยเปอร์เซ็น เพราะเขานั้นมันจอมหื่นกามอันดับหนึ่ง เขาเป็นเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่ออยู่ตลอดเวลา แล้วถ้าเขาคิดจะกินเธอขึ้นมาแน่นอนว่ายังไงก็หนีไม่รอด

 

"คราวนี้นอนเถอะครับ ให้นอนจริงๆแล้ว" ชายหนุ่มพูดออกมายิ้มๆ เมื่อเขาเห็นสีหน้าและท่าทางของหญิงสาวที่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยเชื่อใจเขานัก

 

"..."

 

"ฝันดีนะครับ เมียจ๋า" ไม่พูดเปล่าเขาโน่มหน้าก้มลงไปประทับจูบอย่างแผ่วเบาตรงหน้าผากเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวอย่างรักใคร่ ก่อนจะล้มตัวลงนอนอยู่ข้างๆตัวเธออย่างนิ่งๆ

 

เมื่อได้รับอนุญาตให้พักผ่อนได้จากชายคนรัก เธอก็เขาสู่ห้วงนิทราไปอย่างเร็วไว เนื่องจากความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียที่ได้รับมาตลอดทั้งวัน

.

.

.

วันเวลาผ่านพ้นมาถึงหนึ่งสัปดาห์เต็ม หลังจากวันนั้นกิจกรรมรักอันร้อนเร้าของเธอทั้งเขาต่างไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักครั้ง เนื่องจากต่างคนต่างง่วนอยู่กับการทำงานที่รุมเร้าเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อนในช่วงนี้

 

และเมื่อไม่กี่วันก่อนหญิงสาวก็ต้องเดินทางไปต่างประเทศ เพื่อไปทำงานถ่ายแบบ ทำให้ทั้งสองคนต้องห่างกันไกลเกือบอีกหนึ่งสัปดาห์เต็ม แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังคงติดต่อหากันตลอดทุกวัน ด้วยผ่านวิดีโอคอล

 

การทำงานของเธอดำเนินมาจนถึงปลายทาง ในที่สุดก็เสร็จสิ้นจนได้ ใช้เวลาไปไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ด้วยซ้ำ แต่เพราะเธอยังอยากอยู่เที่ยวเล่นอย่างตามใจ จึงยังไม่ยอมกลับ เรื่องนี้เธอไม่ได้บอกเขา ปล่อยให้เขารำพึงคะนึงหาเธอต่อไปอีกสักวันสองวัน

 

ถ้าเธอบอกเขาไปว่าถ่ายงานที่นี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาต้องคะยั้นคะยอให้เธอรีบกลับไปหาเขาอย่างแน่นอน เพียงแค่เธอบอกเขาว่าเธอรับงานถ่ายแบบที่ต่างประเทศเอาไว้ เลยต้องรีบบินไปด่วน เขาก็โกรธเธอเป็นฟืนเป็นไฟแล้ว ในวันที่ต้องขึ้นเคื่องบินมาต่างประเทศ ถ้าเธอไม่ห้ามปรามเขาก่อน เขาคงบินตามเธอมาติดๆเป็นแน่

 

เรื่องที่เธอถ่ายแบบเสร็จแล้วนั้นไม่สามรถปิดเขาได้นาน ถึงอย่างไรเขาก็ต้องรู้ความจริงอยู่วันยังค่ำ แต่ตอนนี้เธอ้องปิดบังเขาเอาไว้ก่อน เธอไม่สามารถบอกเขาได้จริงๆ เพราะไม่อย่างนั้นเธอก็ต้องอดเที่ยวสนุกอย่างแน่นอน ตอนนี้เธอขอทำตามใจตนเองก่อนแล้วค่อยบอกเขาทีหลัง เมื่อคิดได้ดังนั่น ใบหน้างามก็ยิ้มร่าออกมาทันที 

 

~~ตื๊ดๆๆๆๆ ~ 

 

เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา หญิงสาวรีบกดรับสายจากปลายทางอย่างไม่รีรอ เมื่อคนที่โทรมานั้น คือชายหนุ่มคนรักที่เธอพึ่งคิดถึง

 

“ฮัลโหลไอร่า”  หลังจากที่กดรับเสียงจากปลายสายก็ดังขึ้นมาทันที

 

“ว่าไงคะดอน” 

 

“ทำงานอยู่ไหมครับ คนดีสะดวกคุยหรือเปล่า”

 

“สะดวกค่ะ”

 

“ดอนคิดถึงไอร่ามากเลยครับ เมื่อไหร่จะกลับสักที”

 

“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” หญิงสาวตอบกลับคนปลายสาย เธอก็คิดถึงเขามากเช่นกัน แต่เพราะยังอยากจะเที่ยวเล่นต่อ เธอเลยยังกลับไปหาเขาในตอนนี้ไม่ได้

 

“เหงามากรู้ไหม ไม่มีไอร่า ดอนนอนไม่หลับเลยสักคืน” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย จนคนฟังรู้สึกเศร้าตาม

 

“รู้สิ เพราะไอร่าก็เหงามากๆ เหมือนกัน”

 

“ไอร่า จะกลับวันไหนครับ”

 

“เออ...คือ...” หญิงสาวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้งเธอยังไม่แน่ใจว่าเธอจะกลับวันไหน

 

“ฮืม?”  ชายหนุ่มสงเสียงออกมาจากลำคอเป็นเชิงถามคำถามเดิมซ้ำ

 

“เออ…พอดี ไอร่ามีงานต่อค่ะ เลยต้องอยู่ที่นี้อีกสักอาทิตย์” หญิงสาวตอบออกไปอย่างตะกุกตะกัก เธอโกหกเขาได้อย่างเลือดเย็น

 

“เป็นอย่างนั้น ได้อย่างไรกันครับ ดอนเหงาจะตายอยู่แล้วรู้ไหม” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ในตอนแรกที่เธอบอกเขาว่าต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ อยู่นานถึงหนึ่งสัปดาห์ เพียงเท่านี้เขาก็รู้สึกเหมือนใจจะขาดอยู่รอมร่อ เมื่อต้องยืดเวลาออกไปอีก เขาจะไม่ขาดใจตายไปเลยหรือ

 

“ก็งานยังไม่เสร็จนี่คะ”

 

“ถ้าอย่างนั้นให้ดอนบินไปหาไอร่านะครับ คิดถึงไม่ไหวแล้ว”

 

“เออ…อย่าเลยค่ะดอน อีกอาทิตย์เดียวเองค่ะ เดี่ยวไอร่าก็กลับแล้ว” หญิงสาวรีบปฏิเสธเขาทันควัน เธอต้องรีบห้ามปรามเขาทันที จะให้เขาบินตามมาไม่ได้ 

 

“แต่ดอนจะขาดใจตายแล้วนะ ไม่ได้กอดไอร่านอน นอนไม่หลับเลย”

 

“แล้วดอนทำอะไรอยู่คะ กินข้าวหรือยัง”  เพื่อไม่ให้เขาคิดจะตามเธอมาจริงๆ หญิงสาวจึงต้องเอ่ยปากชวนเขาคุยเรื่องอื่น

 

“กินแล้วครับ แต่อยากกินไอร่ามากกว่า” ชายหนุ่มตอบคำถามของเธอกึ่งเล่นกึ่งจริงจัง

 

“บ้า!”

 

“คิดถึงจังเลยครับ”

 

“คิดถึงเหมือนกัน”

 

~ก๊อกๆ ~  เสียงเคาะประตูดังขึ้นในขณะที่ทั้งสองคนยังคงคุยกันอยู่

 

“แอ๊ะ! พี่ผู้จัดการน่าจะมาเคาะเรียกแล้วค่ะ งั้นเดี่ยวแค่นี้ก่อนนะคะดอน เดี่ยวไอร่าโทรไปใหม่นะคะ”  เมื่อมีคนเข้ามาขัดจังหวะ หญิงสาวก็รีบบอกลาชายหนุ่มทันที

 

“ครับ รักนะครับ”

 

“รักมากเลยคะ ฝันดีค่ะ จุ๊บ!” หลังจากบอกฝันดี เธอก็รีบกดวางสายจากเขาทันที เพราะไม่อยากรบกวนเข้าไปมากกว่านี้ เนื่องจากเวลาของทั้งเขาและเธอนั้นค่อนข้างต่างกันเอามากๆ ในขณะที่เวลาของเธอในตอนนี้เป็นตอนเช้าแต่เวลาของเขากลับเป็นเที่ยงคืน

 

ตู๊ดๆ! หลังจากที่เธอกดวางสายจากชายหนุ่ม เธอก็รีบไปเปิดประตูให้คนที่มาเคาะทันที

 

“แป๊บนึงนะคะ ใกล้เสร็จแล้ว” หญิงสาวเอ่ยปากบอกพี่ผู้จัดการที่กำลังยืนรอเธออยู่หน้าห้อง ให้รอเธอสักครู่ ก่อนจะรับปิดประตูแล้วไปเก็บของเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที 

 

“พี่ซาซ่าคะ”หลังจากที่เธอรีบทำธุระส่วนตัวเสร็จ เธอก็รีบลงมาหาผู้จัดการส่วนตัวที่ตอนนี้กำลังนั่งรอเธออยู่ตรงโซฟาหน้าล็อบบี้ทันที พร้อมกับเอ่ยปากเรียกเชื่อของเขา

 

“มาแล้วหรอ ขอบคุณมากนะไอร่า ที่มาเป็นเพื่อน กลับไปเดี่ยวพี่ตอบแทนอย่างงาม”

 

“ไม่เป็นไรค่ะ อีกอย่างไอร่าก็อยากไปเที่ยวด้วย” เธอรีบส่ายหน้าตอบปฏิเสธทันควันนานๆ ทีเธอจะได้ออกมาเที่ยวส่วนตัวแบบนี้บ้าง ปกติแล้วเธอแทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลยด้วยซ้ำ ไปต่างประเทศก็ทำแต่งาน พอไม่มีงานก็อยู่แต่กับคนรัก ครั้งนี้เธอขอหนีเที่ยวบ้างแล้วกัน