ความรู้สึกของเราในบางเวลา

เสียงฝนรินกระทบหลังคาดังผ่านหน้าต่างเข้ามา ยิ่งประกอบกับลมเย็นๆ พร้อมทั้งเสียงเพลงที่คุ้นเคยแว่วแผ่วๆ ออกมาจากเครื่องขยายเสียงเล็กๆ ที่ต่อเชื่อมออกมาจากคอมพิวเตอร์พกพาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ มันช่างชวนให้นึกถึงความหลังจริงๆ

บรรยากาศแบบนี้ เพลงแบบนี้ ถ้ายังเป็นสมัยเรียนอยู่เมื่อปีที่แล้วถ้าไม่อยู่กับเพื่อนๆ ที่ตึกกิจกรรมชั้นสองซึ่งเป็นโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ก็คงจะอยู่กับคนที่เรียกได้ว่า 'คนเคยรัก' ในหอพักที่อยู่ห่างออกมาจากมหาวิทยาลัยไม่มากแห่งนั้น

ถ้าเป็นในกลุ่มเพื่อน เวลาพักผ่อนแบบนี้ แต่ละคนก็คงทำอะไรที่แตกต่างกัน อย่างตัวเราเองก็คงนั่งดื่มชาในแก้ว หรือไม่ก็นั่งกินข้าวฟังเพื่อนคนอื่นๆ คุยกันไป ส่วนเพื่อนคนอื่น ถ้าไม่นั่งเม้ามอยกัน ก็คงนั่งหาอะไรดูในโทรศัพท์นั่นแหละ

อย่างถ้าเราอยู่กับอดีตแฟน ถ้าเราไม่นั่งอ่านนิยายในคอม ก็คงเป็นนั่งดูหนังกับเธอ หรือไม่เราก็อ่านนิยาย ส่วนเธอก็หาไล่ดูละครย้อนหลัง ไม่เรื่องไหนก็เรื่องหนึ่ง...ถึงแม้ว่าตอนเรียนจบ เราจะแยกทางกันไป แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกันร้ายแรงอะไร แค่การใช้ชีวิตของเราสองคนมันต่างกันมาก สุดท้ายเลยเดินร่วมกันต่อไปไม่ได้ก็เท่านั้น

ส่วนกลุ่มเพื่อนๆ หลังจากเรียนจบก็ต่างแยกย้ายกันไป บางคนเป็นครู บางคนทำงานช่วยที่บ้าน บางคนก็ไปทำอะไรตามแต่ใจชอบ หรือตามแต่สถานการณ์ แทบจะไม่ได้คุยกันอีกเลย ถึงแม้ว่าจะมีช่องทางโซเชียลไว้ให้ติดต่อกันก็ตามที ส่วนหนึ่งคงเพราะต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของใครของมัน ไม่ได้มีประสบการณ์ร่วมกันเหมือนแต่ก่อน เลยไม่รู้จะพูดจะคุยอะไรกัน

มานั่งนึกดูแล้ว ตอนนั้นเราก็ไม่เห็นว่าความทรงจำที่ผ่านมามันจะน่าจดจำอะไร มันก็แค่ช่วงชีวิตหนึ่งของคนเรา เป็นแค่การใช้ชีวิตธรรมดาๆ

แต่พอเอาเข้าจริง เมื่อเราผ่านช่วงนั้นมาแล้ว กลับจะต้องมานั่งนึกถึงเรื่องราวพวกนั้น มานั่งตรึงตรองว่า เหตุการณ์ที่ผ่านมาเหล่านั้น มันช่างเต็มไปด้วยเรื่องราวอันสมควรจดจำเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุข เศร้า และอื่นๆ เพราะมันเป็นเรื่องที่จะไม่มีทางเกิดซ้ำขึ้นอีก ต่อให้เรากลับไปเรียนอีกครั้งก็เถอะ เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นก็ย่อมจะไม่เหมือนเดิม นั่นรวมถึงความรู้สึกของเราเองด้วย

เมื่อเขียนบันทึกนี้ ฝนก็ยังรินๆ อยู่ไม่ซา มันก็คงเหมือนความทรงจำของเรานั่นแหละ ถึงแม้มันจะไม่ได้นึกถึงอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อผ่านไปขณะใดขณะหนึ่ง เราก็มักจะหวนกลับมานึกถึงมันเสมอ ไม่ต่างอะไรกับฝน ที่ถึงแม้จะไม่ได้ตกทุกวัน แต่ก็ต้องมีไม่วันใดก็วันหนึ่ง ที่ฝนย่อมจะต้องตกลงมา อันเป็นเรื่องปกติของธรรมชาติ