บันทึก ความรู้สึก ความรัก ความลับ ... ผ่านมาแค่ให้จำ

   ต่อนะคะ 

   หลังจากที่โดมแต่งงาน โดมก็ยังโทรมาหาเราเหมือนเดิม ทำทกอย่างเหมือนเดิม หลังจากแต่งงนไปไม่นาน โดมก็กลับมาทำงานที่เดิม และทุกๆวันหยุดก็ก็มาหาเราเหมือนเดิม มาค้างที่ห้องเรา ตอนนั้นเราเหมือนเป็นคนที่แย่มาก จะว่าเลวเลยก็ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าทำแบบนี้มันผิด ผิดมาก แต่ตอนนั้นเราก็รักเค้ามากเช่น ก็คิดว่าเรารักกัน แม้เค้าจะมาก่อน แม้เค้าจะแต่งงานกันถูกต้อง แต่เรากับโดมก็รักกันนะ  และเราก็ไม่ได้แย่งนะ เราก็อยู่ของเาตรงนี้ อยู่ที่เดิมของรา คือตอนนั้นแบบ หลงผิดหน้ามืดตามั่วมาก คือแบบ ดีชั่วรู้หมดแต่มันอดไม่ได้ เรากับโดมก็ยังคบกันต่อไปเรื่อยมา จนภรรยาเค้าน่าจะรู้หรือระแคะระคายอะไรบ้าง จึงมาทำงานที่เดียวกันกับโดม แต่ก็นั่นแหละ โดมก็มาหาเราปกติเหมือนเดิม จนเราถามโดมว่าแล้วภรยาล่ะ เพราะปกติถ้าเค้าหยุดก็จะหยุดพร้อมกันอยู่แล้ว แต่นี่วันหยุดโดมก็มาหาเรา โดมก็บอกว่าเค้าก็หยุดแต่ไม่รู้ว่าไปไหนอาจจะอยู่ห้องมั้ง จนภรรยาให้เค้าย้ายไปทำงานกับครอบครัวภรยาที่ต่างหวัด ซึ่งเค้าก็ขัดครอบครัวภรรยาไม่ได้ด้วย ช่วงนั้นเราจึงไม่ค่อยได้เจอกัน แต่ก็ยังคุยโทรศัพท์กันทุกวัน 

   ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราเลวมากจริงๆ รู้ว่าทำแบบนี้มันผิด แต่ก้ไม่ได้หยุดการกระทำนี้เลย ทั้งเราและโดมก็ยิ่งรักกันมากขึ้น เราแอบเจอกันแม้กระทั่งตอนที่เรากลับไปบ้านที่ต่างหวัด ตตอนนั้นเป็นช่วงเทศกาลสงกรานต์ ซึ่งเราก็จะกลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัวเป็นปกติอยู่แล้ว และปกติเวลากลับบ้านก็จะนัดเจอกันที่บ้านเพื่อนซึ่งเป็นร้านขายของชำ ก็ไปนั่งดื่มกัน ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์นะ เรานั่งดื่มน้ำเปล่าอยู่คนเดียว ก็นั่งคุยกัน ไปเรื่อยๆ แล้วโดมก็มานอนหนุนตักเรา จนภรรยาเค้าน่าจะมาตามเพราะดึกมากแล้ว ละบ้านของภรรยาโดมก็อยู่หลังบ้านเพื่อนเรานี่เอง ละเค้าก็มาเจอตอนที่โดมหนุนตักเราพอดี แต่เรา 3 คนก็ไม่มีใครพูดอะไรนะ โดมก็กลับบ้านกับภรยา เราก็นั่งคยกับเพื่อนต่อ พอตอนเช้าโดมก็ให้แฟนเก่า (ที่ว่าเป็นเพื่ินรุ่นน้องเรา ที่เป็นดรัมเมเยอร์น่ะ คนนี้น่าจะเป็นแฟนคนแรกของโดมนะ) ส่งขอความมาหาเราว่า โดมให้ชวนไปเล่นน้ำสงกรานต์ในตัวเมือง ให้ออกไปที่บ้านเพื่อนเดี๋ยวโดมเอาอไซต์ไปรับละขี่ไปเ่นน้ำกัน แต่เราไม่ค่อยชอบตอนกลางวันมันร้อย เลยไม่ไป เย็นๆโดมโทรชวนเราไปอีก บอกนัดเพื่อนเค้าไว้ อยากให้เราไปด้วย เราเลยให้น้องชายขับรถไปส่ง ต้องขับไปเจอกันนอกหมู่บ้าน เพราะเดี๋ยวคนเห็น คนบาปจริงๆอ่ะ 

   เราลางานแค่ 3 วัน เลยต้องกลับกรุงเทพแล้ว โดมและภรรยาก็เช่นกัน พอดีเรา 3 คน กลับรถคนเดียวกัน คือรถพี่ชายเรา เราก็แบบคือรู้ว่าภรรยาเขารู้เรื่องของเราแหละ เพราะเค้าไม่ยอมละสายตาจากเราเลย เหมือนกับว่าถ้าเรานั่งตรงไหนเค้าก็จะนั่งตรงนั้น ตอนที่กลับรู้ไหมว่าเราเลวแค่ไหน เราคิดในใจว่าอยากให้โดมกลับไปกับเรา เพราะจริงๆแล้วโดมกับภรรยาต้องกลับไปอีกจังหวัดนึง และเราต้องกลับไปกรุงเทพ พี่ชายเราแวะส่งให้เรานั่งแท็กซี่ไปต่อเพื่อกลับห้องพัก เราก็โทรไปบอกเพื่อนเราว่า ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร ในใจคิดถึงแต่เค้า อยากให้เค้ากลับมาด้วย แม้จะรู้ว่าไปเป็นได้ยาก แต่ก็อธิษฐานในใจว่า ขอให้เค้ากลับมากับเรา ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร โดนของหรือเปล่าไม่รู้คิดถึงเค้าตลอดเวลาเลย เพื่อนบอกมึงไม่ได้โดนของอะไรหรอก มึงแค่โดนของแข็ง 5555 หยุดพร่ำเพ้อ แล้วกลับบ้านไปพัก่อนซะ เค้ากลับไปกับภรรยาเค้าแล้ว เค้าจะไปหามึงได้ยังไงพ่อตา แม่ยายเค้าก็อยู่ด้วย แต่เราก็ยังภาวนสในใจเรื่อยๆ และแล้วคำอธิษฐานก็ไม่เป็นผล เค้าไม่ได้มาหาเรา 

   ตั้งแต่ที่เค้าไม่ได้ทำงานที่กรุงเทพแล้ว เราก็แทบจะไม่ได้เจอกัน คือเจอกันน้อยมาก เหมือนเริ่มจะห่างๆกัน แต่ก็ยังโทรคุยกันอยู่เรื่อยๆ ช่วงนั้นก็เหมือนช่วงทบทวนตัวเองด้วยแหละ ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่  เหมือนพอไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว มันก็มีเวลาคิดมากขึ้น ว่าจริงๆเราจะอยู่ในความสัมพันธ์แบนี้ไปเรื่อยๆเหรอ ถามตัวเองว่าตอนนี้สถานะของเราคืออะไร แฟนเก็บ เมียน้อย เหรอ? จะเป็นแบบนี้ตอดไปเหรอ เพราะเค้าก็คงจะเลิกกับภรรยาของเค้าไม่ได้แน่ๆ ครอบครัวก็คงไม่ยอม หรือถ้าเค้าเลิกได้ ครอบครัวเค้าจะยอมรับเราเหรอ? และมีอีกสิ่งหนึ่ที่ตตอนนั้นทำให้เราแบบคิดว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ คือภรรยาของเค้าก็เหมือนแบบเป็นเพื่อนกับหลานเราด้วย หลานเราก็มาบอกเราว่า ไม่ใช่เค้าไม่รู้นะ ว่าเรากับโดมยังแอบคบกันอยู่ แต่เค้าก็รู้ว่าโดมรักเรา ถ้าวันนึงโดมอยากจะเลิกกับเ้า เค้าก็จะยอมถอย เราเลยรู้สึกว่าที่ผ่านมาเราทำผิดมากๆ เป็นคนเลวคนนึงเลยล่ะ ประจวบกับตอนนั้นเราก็เริ่มมีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิต ทำให้เราเริ่มห่งกับโดมได้ แต่ก็ยังมีโทรคุยกันบ้าง แต่ฏนานๆที