[song Fic] My grown up Christmas list (Christmas fic)

 

 

ณ บ้านริมเชิงเขาแห่งหนึ่ง มีหญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวสลวย ใบหน้าเรียวรูปไข่ เธอกำลังนั่งมองละอองสีขาวโพลนที่ร่วงหล่นลงมาจากฟ้าผ่านหน้าต่างห้องของเธอเอง มีประกายแห่งความหวังอยู่ในดวงตาดำขลับคู่นั้น นามของเธอคือ จูลี่ บับเบิล

 

ใกล้คริสต์มาสแล้ว หญิงสาวหวนรำลึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ในวัยเด็ก ปกติเวลานี้เธอกับน้องสาวซึ่งอายุห่างกันแค่ปีเดียว จะพากันไปนั่งเล่นที่บ้านของลุงจอร์จ ซึ่งเป็นลุงแท้ๆ ของพวกเธอ

 

ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน

 

เด็กหญิงตัวน้อยวัย 7 ขวบและน้องสาว พากันมานั่งเล่นอยู่ที่บ้านของลุงจอร์จ ซึ่งเป็นชายชราหน้าตาใจดี ดวงตาสีนิลสดใสมองหลานๆ ทั้งสองอย่างเอ็นดู ผมสั้นสีน้ำตาลหยักศกถูกจัดทรงอย่างดีด้วยสเปรย์ฉีดผมสำหรับผู้ชาย เขาเอ่ยทักทายหลานตัวน้อยทั้งสองอย่างยิ้มแย้ม

 

“ว่าไงหลานๆ นี่ก็คริสต์มาสแล้วเนอะ เป็นยังไงกันบ้างล่ะ ที่โรงเรียนสนุกมั้ย?”

 

“สนุกมากเลยค่ะคุณลุง เมื่อวานหนูกับพี่จูลี่ยังเล่นปาหิมะด้วยกันอยู่เลย” วีวีโอ้ เด็กหญิงผมแกละสีน้ำตาลเอ่ยตอบเสียงใส

 

“แหมวีวี่ ตอนเล่นกันทีไร พี่ไม่เคยปาชนะเราได้สักครั้งเลยนะ” จูลี่ตอบหน้าเซ็ง

 

“เอาน่า หนูๆทั้งสองคน นี่ก็ใกล้คริสต์มาสแล้วนะ พวกหนูเคยได้ยินเรื่องเล่าของกวางเรนเดียร์กับซานตาคลอสบ้างมั้ยล่ะ” ลุงจอร์จตัดบทพลางเปิดประเด็น เรียกความสนใจของเด็กน้อยทั้งสองได้ไม่ยากนัก

 

“ยังเลยค่ะ ลุงจอร์จเล่าให้ฟังหน่อยสิคะ” จูลี่เอ่ยพลางขยับขึ้นไปนั่งบนตักของลุงจอร์จเป็นเชิงออดอ้อน รอยยิ้มละไมผุดขึ้นบนริมฝีปากของชายชรา ก่อนที่เขาจะเริ่มเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟัง

 

หญิงสาวยังจำมันได้ดี น้ำเสียงนุ่มละมุนชวนเคลิ้มฝัน กับจินตนาการอันบรรเจิดของลุงจอร์จ ทำให้เธอเป็นเด็กช่างฝัน มีจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ในการวาดภาพ เธอมักจะได้คะแนนดีเสมอในวิชาศิลปะ เพราะการวาดภาพเป็นสิ่งที่เธอชอบและหลงใหลมาตั้งแต่เด็ก

 

ถึงวันนี้ มันก็ผ่านมา 10 ปีแล้วสินะ...

 

“คุณลุงคะ” จูลี่เอ่ยขึ้นมาเบาๆ กับกรอบรูปของลุงจอร์จและน้องสาวที่เคยถ่ายร่วมกันไว้เมื่อหลายปีก่อน ปัจจุบันลุงจอร์จได้เสียชีวิตลงแล้ว จูลี่คิดว่าเขาได้กลายเป็นดวงดาวบนท้องฟ้าที่คอยดูแลเธออยู่ห่างๆ

 

“ทำตัวดีๆ นะหนู พอถึงวันคริสต์มาสอีฟ แขวนถุงเท้ายาวไว้ที่เตียงสิ เดี๋ยวลุงซานต้าก็เอาของขวัญมาให้เองแหละ” นี่คือคำพูดของลุงจอร์จที่จูลี่จำได้ดี เด็กสาวมักจะทำแบบนี้ทุกครั้งเมื่อถึงวันคริสต์มาสอีฟ เธอก็มีความอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็กทั่วๆ ไป คืออยากรู้ว่าซานตาคลอสหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่    

 

เมื่อตอนที่จูลี่อายุ 10 ขวบ เธอกับวีวีโอ้เคยแอบซุ่มสังเกตการณ์อยู่ทั้งคืน แล้วก็พบว่าจริงๆ แล้ว ซานตาคลอสที่ลุงจอร์จเล่าให้ฟังนั้น คือคุณพ่อของเธอเองที่เอาของขวัญมาใส่ไว้ให้ เธอและวีวีโอ้น้องสาวยังเคยแอบเห็นพ่อกับแม่กอดกันในคืนคริสต์มาสอีกด้วย

 

ถึงวันนี้ จูลี่ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว แต่หัวใจของหญิงสาวยังคงมีความฝัน และดีใจเสมอเมื่อวันคริสต์มาสมาถึง

 

คริสต์มาสคือจุดเริ่มต้นของอะไรหลายๆ อย่างสำหรับหญิงสาว ทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย ทุกอย่างมักจะผ่านไปด้วยดีเสมอเมื่อผ่านวันคริสต์มาสไป

 

เหตุการณ์ที่เธอจำได้ดีอีกเรื่องก็คือ เธอได้ไปสารภาพรักกับลูคัส คนที่เธอแอบชอบเมื่อปีที่แล้วในวันคริสต์มาสนี้เอง เขารับรักเธอและพวกเขาคบกันได้ไม่นานก็เลิกรากันไป เหตุการณ์นั้นทำให้จูลี่เสียใจอยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อได้อ้อมกอดและคำปลอบใจจากวีวีโอ้ ก็ทำให้เธอกลับมาร่าเริงได้เหมือนเดิม

 

“พี่จูลี่” เสียงของวีวีโอ้เอ่ยเรียกจากด้านหลัง พร้อมกับเปิดประตูห้องเข้ามา “ทำอะไรอยู่เหรอคะ แล้วทำไมไม่เปิดไฟล่ะ?”

 

“วีวี่” จูลี่เอ่ยเรียกน้องสาวพร้อมกับเดินไปเปิดไฟที่หน้าประตูห้อง และรับถาดพุดดิ้งมาวางไว้ที่โต๊ะอุ่นขา

 

“นี่ก็คริสต์มาสแล้วนะ” จูลี่เอ่ยขึ้นพลางตักพุดดิ้งเข้าปาก

 

“นั่นสินะคะ พวกเราก็โตกันแล้ว ลุงซานต้าคงไม่เอาของขวัญมาให้แล้วเนอะ” วีวีโอ้พูดติดตลก “พี่กำลังคิดถึง...” หญิงสาวมองตามสายตาของจูลี่ไปก็เห็นกรอบรูปที่แขวนไว้บนผนัง

 

“ใช่ พี่คิดถึงลุงจอร์จ วีวี่คิดว่า ลุงจะยังจำพวกเราได้อยู่มั้ยนะ?” จูลี่เอ่ยถามน้องสาวเบาๆ มีประกายหม่นเศร้าปรากฏอยู่ในดวงตาแวบหนึ่งก่อนจะหายไป

 

“พี่คะ...” วีวีโอ้พูดไม่ออก เธอตั้งสติอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยตอบพี่สาว “หนูคิดว่า ลุงต้องจำพวกเราได้ เราก็เคยไปนั่งเล่นที่บ้านลุงบ่อยๆ นี่นะ”

 

“ใช่ อ้อ จริงสิ คริสต์มาสทั้งที พี่ว่าปีนี้ พี่จะไม่ขอของขวัญจากซานต้าแล้วล่ะ” จู่ๆ จูลี่ก็เปลี่ยนเรื่องกะทันหัน หญิงสาวเอาจานพุดดิ้งเปล่าไปเก็บที่ห้องครัว แล้วเดินกลับมาพร้อมกับกระดาษสองแผ่น

 

“พี่จูลี่จะทำอะไรคะ?” วีวีโอ้มองกระดาษในมือพี่สาวพร้อมเอ่ยถาม

 

“คริสต์มาสอีฟทั้งที เคยได้ยินเรื่องพรคริสต์มาสมั้ยล่ะ?”

 

“อ้อ” วีวีโอ้พยักหน้า “เราก็ประดับต้นคริสต์มาสกันเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ทำไมเราไม่เขียนขอพรกันหน่อยละคะ เผื่อคำขออาจจะเป็นจริงก็ได้ใครจะไปรู้”

 

“ใช่เลยวีวี่ เราลงมือเขียนกันเถอะ ยังพอมีเวลาอยู่นะ” ว่าแล้ว หญิงสาวทั้งสองก็เริ่มเขียนสิ่งที่พวกเธอปรารถนาลงในกระดาษ

 

จูลี่เขียนสิ่งที่เธอปรารถนาลงในกระดาษช้าๆ สิ่งที่เธอหวังมาตลอดชีวิต ถ้าสิ่งนั้นเกิดขึ้นจริง เธอคงต้องดีใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ

 

หญิงสาวทั้งสองใช้เวลาเกือบ 10 นาทีก็เขียนคำขอพรเสร็จ ใบหน้าของวีวีโอ้เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขเมื่อมองกระดาษคำขอพรของตัวเอง

 

“ขออะไรเหรอ วีวี่” จูลี่เอ่ยถามยิ้มๆ

 

“ขอให้ความรักของฉันกับเลโอนาร์โด้ยืนยาวไงคะ” วีวีโอ้ตอบ ใบหน้าเริ่มมีสีเรื่อปรากฏให้เห็น

 

“แหมๆ คบกันมานานแล้วนี่ พี่ก็ขอให้รักกันนานๆ แล้วกันนะ” จูลี่เอ่ยพลางยิ้มขำกับใบหน้าแดงๆ นั่น เธอมองคำขอในกระดาษของตัวเองด้วยสายตาที่แน่วแน่และมั่นคง

 

นี่แหละ คำขอวันคริสต์มาสของฉัน

 

ความปรารถนาชั่วชีวิตของฉัน... แม้มันจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม แต่ฉันก็หวังเสมอ ว่าสิ่งนี้ต้องเกิดขึ้นไม่วันใดก็วันหนึ่ง

 

คำขอ...ที่ฉันไม่ได้ขอเพื่อตัวเอง แต่ขอเพื่อผู้คนบนโลกนี้ที่ต้องการมันเช่นเดียวกับฉัน...

 

 “เอาละ เสร็จแล้ว เราเอาไปแขวนต้นคริสต์มาสกันเถอะ” จูลี่ลุกขึ้นจากโต๊ะอุ่นขา คว้าเสื้อโค้ทตัวโคร่งมาสวมไว้แล้วเดินนำวีวีโอ้ออกจากบ้านไปยังต้นคริสต์มาสที่ถูกประดับไว้อย่างสวยงามหน้าบ้าน

 

“พี่จูลี่ขออะไรเหรอคะ” วีวีโอ้เอ่ยถามพลางแขวนใบขอพรไว้กับกิ่งไม้

 

“คิๆ ไม่บอกจ้ะ” จูลี่เอ่ย “อยากรู้ก็อ่านเองนะ” ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านไป ทิ้งให้วีวีโอ้ยืนอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง

 

(คำขอของจูลี่)

 

No more lives torn apart

That wars would never start

And time would heal all hearts

And everyone would have a friend

And right would always win

And love would never end.

 

 

ฉันขอ ให้ไม่ต้องมีชีวิตที่ถูกทำลายอีกแล้ว ขอให้สงครามไม่เคยเกิดขึ้น ขอให้เวลาเยียวยาหัวใจทุกดวง

ขอให้ทุกคนมีเพื่อน ความถูกต้องจะต้องชนะเสมอ และขอให้ความรักไม่มีวันสิ้นสุด

 

This is my grown up Christmas list.

 

 

[end]