ตอนที่ 688 การแต่งงาน

การตกหลุมรักใครสักคนไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลก แต่สิ่งที่ทำให้ซากุระรู้สึกสับสนมากที่สุดคือเธอกำลังชอบเซี่ยเฟยที่เคยกลั่นแกล้งเธอมาก่อน และในปัจจุบันเธอก็กำลังกังวลว่าชายหนุ่มหายตัวไปไหนแล้วจะกลับมาที่นี่เมื่อไหร่

ซากุระยังเด็กมากและไม่เข้าใจว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเธอมันคืออะไรกันแน่ แต่โซระผู้ซึ่งเป็นแม่สามารถมองเห็นความคิดของลูกสาวได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

“ซากุระเพิ่งจะอายุแค่ 14 ปีเองนะ” คาเซะกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“พี่คาเซะ ฉันก็แค่เสนอวิธีการแก้ปัญหาเท่านั้น ส่วนพี่จะตกลงหรือไม่ก็ลองคุยกับพ่อดู ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่ฉันแต่งงานกับพี่ ฉันก็อายุเท่า ๆ กับซากุระตอนนี้ไม่ใช่เหรอ?” โซระกล่าวอย่างไม่เห็นด้วย

อายุในดินแดนกฎเป็นสิ่งที่มีความซับซ้อนมาก เพราะถึงแม้ว่ารูปร่างภายนอกของคนคนนั้นจะดูเป็นเพียงแค่ชายวัยกลางคน แต่ในความเป็นจริงเขาอาจจะมีอายุเกินกว่า 100 ปีไปแล้วก็ได้ เพราะการฝึกฝนพลังกฎทำให้ชีวิตของผู้คนยาวนานมากขึ้นกว่าเดิม

แม้ภายนอกคาเซะกับโซระจะดูเป็นเหมือนคู่รักวัยกลางคน แต่ในความเป็นจริงพวกเขามีอายุมากกว่า 60 ปีแล้ว ที่สำคัญตอนที่พวกเขาแต่งงานกัน คาเซะก็มีอายุถึง 30 ปี ขณะที่โซระมีอายุเพียงแค่ 15 ปีเท่านั้นเอง

“โซระ ถ้าลูกมีความคิดเห็นอะไรก็พูดออกมาเถอะ ถึงยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เรื่องทุกอย่างมันต้องถามความเห็นจากทุกคนอยู่แล้ว” รัคโค่กล่าวอย่างสงบ

โซระเป็นลูกสาวของหัวหน้าเผ่ามุราซากิ ทำให้เธอมีสถานะที่เหนือกว่าพวกเขามาก และถ้าหากว่าคาเซะไม่ได้สร้างชื่อเสียงขึ้นมาอย่างโด่งดัง มันก็ไม่มีทางที่เขาจะได้แต่งงานกับลูกสาวของหัวหน้าเผ่าอย่างเด็ดขาด

อย่างไรก็ตามโซระก็ไม่เคยใช้ภูมิหลังของเธอมาทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัดใจเลย แต่ถึงกระนั้นทั้งคาเซะและรัคโค่ต่างก็มักที่จะรับฟังเสียงของโซระเป็นใหญ่อยู่เสมอ

“เท่าที่ฉันสังเกตเซี่ยเฟยเป็นคนประเภทบุญคุณต้องทดแทนมีแค้นต้องชำระ หากใครดีมาเขาดีตอบ หากใครทำให้เขาไม่ชอบก็อย่าหาว่าเขาไร้ปรานี การรับมือกับคนประเภทนี้คือเราจำเป็นจะต้องหยิบยื่นผลประโยชน์ให้กับเขาก่อน” โซระกล่าว

“หยิบยื่นผลประโยชน์ให้กับเขาก่อนงั้นเหรอ?” รัคโค่พึมพำขึ้นมาและยอมรับว่าลูกสะใภ้ของเขาคู่ควรแล้วที่เป็นคนที่เติบโตมาจากครอบครัวขนาดใหญ่จริง ๆ

“แม้ว่าก่อนหน้านี้เรากับอาเฟยจะเคยมีความบาดหมางกันบ้าง แต่ในช่วงเวลาวิกฤตเขาก็ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือพวกเราโดยไม่คิดที่จะร้องขอสิ่งตอบแทน ก่อนหน้านี้เขาก็เดินทางมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากพวกเรา ดังนั้นถ้าหากพวกเราหยิบยื่นความช่วยเหลือให้กับเขาก่อน ฉันก็เชื่อว่าความบาดหมางในอดีตย่อมถูกลบหายไปอย่างไร้ร่องรอย”

“ยิ่งไปกว่านั้นซากุระก็ชื่นชอบชายหนุ่มคนนั้นมาก และฉันก็พูดตามตรงว่าในเผ่าของพวกเราไม่มีใครเหมาะสมกับเธอเลยแม้แต่คนเดียว” 

“แต่ในกรณีของอาเฟยเขาเป็นทั้งคนที่ฉลาดและมีความแข็งแกร่งที่สูงมาก การให้ซากุระแต่งงานกับเขาเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน มันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเผ่าพันธุ์ของพวกเรา” โซระกล่าว

“แต่…” คาเซะพยายามกล่าวขัด แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มจากตรงไหนดีเหมือนกัน

“แต่อะไร? ที่ฉันแต่งงานกับคุณตั้งแต่อายุยังน้อย นั่นก็เพราะว่าคุณพิสูจน์ความสามารถของตัวเองให้พ่อฉันเห็นไม่ใช่เหรอ แล้วคุณคิดว่าตอนนี้การแต่งงานในวันนั้นเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดหรือเปล่า?” โซระกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว

โซระมีประสบการณ์เรื่องนี้กับตัวเองโดยตรง เธอจึงรู้ดีว่าการแต่งงานมันไม่สำคัญว่าแต่งเมื่อไหร่ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคู่แต่งงานคือใครต่างหาก

ท้ายที่สุดมันก็เป็นเรื่องปกติของคนในแดนเนรเทศที่จะแต่งงานตั้งแต่อายุอย่างน้อย โซระจึงคิดเรื่องนี้มาโดยตลอดเพื่อค้นหาสามีที่เหมาะสมให้กับลูกสาวของเธอ

“ถ้าเราพูดเรื่องแต่งงานแล้วอาเฟยปฏิเสธ มันจะไม่ทำให้พวกเรารู้สึกเสียหน้างั้นเหรอ?” คาเซะกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย

“อย่างน้อยถ้าพวกเราจริงใจมากพอ แม้ว่าอาเฟยจะไม่เห็นด้วย แต่เขาก็ไม่มีทางจะทำให้พวกเราได้รับความอับอาย อย่างมากที่สุดเรื่องนี้ก็ถูกปัดตกไปเท่านั้น” โซระกล่าวอย่างใจเย็น

“แล้วถ้าเขาตอบตกลงล่ะ?” คาเซะถามอีกครั้ง

“ถ้าเขาตกลงก็ให้เขาแต่งงานกับซากุระไปสิ ถึงยังไงลูกสาวของเราก็ชอบเขาอยู่แล้ว” โซระกล่าว

การที่เธอเสนอเรื่องการแต่งงานออกไปแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอเช่นเดียวกัน แต่เธอก็รู้ดีว่าการเสนอเรื่องการแต่งงานสามารถที่จะจบความบาดหมางระหว่างพวกเธอกับอาเฟยได้

ความจริงแล้วการแต่งงานในเผ่ามุราซากิก็ไม่ได้มีเพียงแต่การแต่งงานเนื่องจากความรักเท่านั้น มันยังมีการแต่งงานทางการเมืองเหมือนกับเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ทั่วทั้งจักรวาล ยกตัวอย่างเช่น งานแต่งงานของเธอก็ถือว่าเป็นการแต่งงานทางการเมืองเช่นเดียวกัน

ในระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากระยะไกล ก่อนที่พวกเขาจะได้ตระหนักว่าซากุระแอบฟังบทสนทนาของพวกเขาอยู่ และในตอนนี้เธอก็กำลังวิ่งหนีไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน

โซระรีบลุกยืนขึ้นและตามลูกสาวของเธอออกไปในทันที

“การที่เธอได้ยินพวกเราพูดแต่ไม่ออกมาปฏิเสธแบบนี้ มันก็หมายความว่าซากุระยอมรับการแต่งงานกลาย ๆ ไปแล้วล่ะ” รัคโค่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

คาเซะทำได้เพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น เพราะเขารู้ดีว่าลูกสาวของตัวเองมีนิสัยเป็นยังไง และการที่เธอไม่คัดค้านออกมาแบบนี้ มันก็หมายความว่าเธอแอบยอมรับการแต่งงานไปแล้วจริง ๆ

“เอาเป็นว่าเมื่ออาเฟยกลับมา พวกเราก็ลองเสนอการแต่งงานไปดูก็แล้วกัน มันคงจะไม่มีวิธีการไหนเหมาะสมไปกว่าวิธีการนี้อีกแล้ว” คาเซะกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

—

เมื่อเวลาล่วงเลยไปจนถึงช่วงค่ำ ในที่สุดเซี่ยเฟยก็เดินทางกลับมายังหมู่บ้านของพวกซุยเซน

“นายท่าน! คุณไปที่ไหนมา? ทำไมถึงทิ้งให้ผมรออยู่ที่นี่คนเดียว? ว่าแต่นายท่านเป็นอะไรมากไหม? บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” เซธรีบถลาตัวเข้าไปหาเซี่ยเฟยเป็นคนแรก

“ไม่ต้องห่วง ฉันสบายดี” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้นคาเซะ, รัคโค่, โซระและซากุระก็ออกมาจากบ้าน พร้อมกับมองไปทางเซี่ยเฟยด้วยรอยยิ้ม โดยใบหน้าของซากุระเปลี่ยนเป็นสีแดงไปเล็กน้อย ขณะที่หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอกำลังเต้นอย่างรุนแรง

เซธรีบไปยืนอยู่ด้านหลังเซี่ยเฟย แล้วเนื่องมาจากการต่อสู้กับพวกเชพเพิร์ด มันจึงทำให้เขาได้เห็นพลังการต่อสู้อันยอดเยี่ยมของชายหนุ่มมากขึ้นกว่าเดิม และมันก็ทำให้เขารู้สึกเคารพชายหนุ่มคนนี้มากยิ่งขึ้น

หลังจากกล่าวทักทายกันเล็กน้อย พวกคาเซะก็เชิญเซี่ยเฟยเข้าไปพูดคุยกันในห้องนั่งเล่น

โซระลงมือปรุงอาหารมาเสิร์ฟให้เซี่ยเฟยทานเป็นการส่วนตัว และเธอก็ยังขอให้เหล่าบรรดาคนชราในหมู่บ้านมาช่วยเธอเตรียมอาหารสำหรับการต้อนรับชายหนุ่มด้วย

ระหว่างทานอาหารทุกคนต่างก็จับจ้องมองไปยังเซี่ยเฟยอย่างพิจารณา ขณะที่รัคโค่ก็ถามคำถามมากมายเกี่ยวกับภูมิหลังของเขา แต่ชายหนุ่มก็ยังคงรักษาความลึกลับของตัวเองไว้ โดยไม่ตอบกลับเรื่องรายละเอียดของตัวเองกลับไปเลยแม้แต่น้อย

ซากุระนั่งทานอาหารอยู่บนโต๊ะอย่างเงียบ ๆ และเหลือบสายตามองไปทางเซี่ยเฟยเป็นครั้งคราว โดยในตอนนี้เธอดูขี้อายมากแตกต่างจากตอนที่เธอได้พบกับชายหนุ่มเป็นครั้งแรก

เมื่อได้เห็นว่าเซี่ยเฟยพยายามหลีกเลี่ยงการพูดคุยเรื่องของตัวเอง โซระก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอจึงพยายามยกสุราขึ้นมาเสิร์ฟโดยอ้างว่าพวกเธอต้องการเฉลิมฉลองให้กับชายหนุ่ม

“อาเฟยเป็นคนที่มีความสามารถสูงมาก ไม่ทราบว่าคุณแต่งงานแล้วหรือยัง?” โซระกล่าวถามด้วยท่าทางสบาย ๆ

‘ทำไมวันนี้พวกเขาถามเรื่องของฉันเยอะจัง?’ เซี่ยเฟยคิดกับตัวเองภายในใจ ก่อนที่เขาจะกล่าวตอบออกไปว่า

“ฉันยังไม่ได้แต่งงาน”

คำตอบนี้ทำให้โซระเผยรอยยิ้มออกมาอย่างยินดี ส่วนทางด้านคาเซะกับรัคโค่ก็ดูมีความสุขมากเช่นเดียวกัน มีเพียงแต่ซากุระที่ก้มหน้าลงต่ำจนหน้าของเธอแทบจะมุดลงไปในจานข้าวแล้วด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตามประโยคต่อมาที่เซี่ยเฟยพูดออกมานั้น มันก็เริ่มทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารกลับมาเป็นบรรยากาศที่อึดอัด

“ฉันกับแฟนคุยกันไว้ว่าตอนนี้พวกเราควรมุ่งความสนใจไปที่งานก่อนเป็นอันดับแรก แล้วอีกสักปีสองปีพวกเราค่อยแต่งงานกัน…”

ก่อนที่เซี่ยเฟยจะทันได้พูดจบ มันก็มีเสียงจานแตกดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ก่อนที่ทุกคนจะได้พบว่าจานในมือของซากุระถูกบีบจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ 

“ซากุระทำไมลูกถึงซุ่มซ่ามแบบนี้ มานี่เดี๋ยวแม่เอาจานไปเปลี่ยนให้” โซระพยายามคลี่คลายสถานการณ์

“หนูอิ่มแล้ว หนูขอไปพักก่อนนะคะ” ซากุระกล่าวก่อนที่เธอจะปลีกตัวไปเพียงลำพัง

ทันทีที่ซากุระจากไปโซระก็ถอนหายใจออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนพวกรัคโค่กับคาเซะก็ชวนเซี่ยเฟยพูดคุยถึงเรื่องอื่นโดยไม่วกกลับมาพูดคุยเรื่องการแต่งงานอีกต่อไป

—

เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนดึกเหล่าบรรดาผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านก็แยกย้ายกันกลับไปยังบ้านของตัวเอง แต่เซี่ยเฟยก็ยังไม่จากไปไหน เพราะเขารู้ดีว่าคาเซะมีเรื่องสำคัญที่ต้องการจะพูดคุยกับเขา

“อาเฟย พวกเราต้องขอบคุณมากที่คุณได้ยื่นมือเข้ามาช่วยหมู่บ้านของพวกเราเอาไว้ ฉันได้พูดคุยกับทุกคนภายในทีมแล้ว และทุกคนก็ตกลงกันเป็นเอกฉันท์ว่าพวกเราควรจะรับงานที่คุณพูดคุยกับเราเอาไว้ในก่อนหน้านี้” 

“ไม่ว่าคุณจะต้องการให้พวกเราทำอะไรเชิญคุณบอกออกมาได้เลย พวกเราจะพยายามทำทุกวิถีทางให้ภารกิจในครั้งนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี” คาเซะกล่าวด้วยท่าทางที่จริงใจ โดยพยายามทำตามสิ่งที่ภรรยาของเขาได้แนะนำเอาไว้ในก่อนหน้านี้

“ภารกิจของฉันเป็นงานด่วนมากและมันจะล่าช้าไม่ได้เป็นอันขาด” เซี่ยเฟยกล่าว

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ช่วง 2-3 วันที่ผ่านมาฉันได้เลื่อนงานอื่น ๆ ของทีมออกไปจนหมดแล้ว นอกจากนี้ฉันยังส่งจดหมายไปขอความช่วยเหลือจากทีมอื่น ๆ ภายในเผ่าพันธุ์ของเรา เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการรับภารกิจของอาเฟยโดยเฉพาะเลย”

แผนการทุกอย่างถูกเขียนเอาไว้แล้ว ชายหนุ่มจึงยื่นข้อมูลทั้งหมดไปให้คาเซะโดยตรง

“เป้าหมายครั้งนี้คือตระกูลหยูงั้นเหรอ?” คาเซะคิดหลังจากอ่านเนื้อหาภารกิจของเซี่ยเฟย

***************

คนเก่งไปที่ไหนก็มักมีแต่คนอยากได้เป็นเขย อิอิ