รถเมล์เหมือนกับความรักอย่างไร

รถเมล์... เหมือนกับความรัก

บางคันว่าง ไม่มีคนขึ้น...

บางคันแน่น แต่ยังมีคนพยายามเบียดเสียดขึ้นไป...

บางคันขึ้นได้ไม่นาน หมดระยะทาง...

บางคันเสียระหว่างทาง...

บางคันตบแต่งหรู ติดแอร์เย็นฉ่ำ และยังมีกลิ่นน้ำหอม ทำให้เคลิบเคลิ้มจนเผลอหลับ กลับถึงบ้านถึงได้รู้ตัวว่ากระเป๋าตังค์ถูกขโมย...

บางคันเปิดแอร์เย็นจัดจนเหมือนตู้เย็นเคลื่อนที่...

บางคัน เราต้องขึ้นเพื่อต่อรถไปหาอีกคัน...

บางคันขับน่ากลัว สร้างความตื่นเต้นไปตลอดทาง...

บางคันมีเฮฮาไปตลอดทาง...

บางคันต้องขึ้นแต่ในช่วงเวลารถติด กว่าจะคลืบคลานไปได้แต่ละเมตร กินเวลาไปเป็นนาที ช้ายิ่งกว่าเต่า น่าเบื่อ...

บางคันขึ้นนั่งได้ครู่สั้นๆ ก็เตะเราลงมาเพราะเรามีเงินไม่พอ ที่จริงสาเหตุคือเราลืมตรวจสอบเงินในกระเป๋าก่อนขึ้น...

บางคันจอดรับคนอื่นไปตลอดทาง ทั้งที่รู้ว่าผู้โดยสารจวนจะทะลักออกนอกหน้าต่าง...

บางคันก็มีหน้าตาคล้ายคันที่เราตั้งมั่นว่าจะขึ้น ไม่ว่าทั้งสี ลักษณะ และหมายเลข หากไม่ดูให้ดีก่อน เราอาจจะขึ้นคันที่เหมือนลอกเลียนแบบ...

และที่เสียเวลาที่สุด ขึ้นมานั่งจวนจะสุดสาย เราถึงรู้ว่า... ขึ้นผิดคัน !

(นี่ไม่ใช่ผลงานของฉัน ฉันได้อ่านมาจากสื่อสังคมออนไลน์แห่งหนึ่ง ซึ่งสืบหาที่มาต้นทางแท้จริงไม่ได้ว่ามาจากที่ใด มันถูกก็อปปี้และแชร์ต่อๆ กันมา)