Only one love รักนี้ แค่เธอ… คนเดียวเท่านั้นนะ [Yuri] Chapter 2

 

 

Chapter 2: แค่เจอกันครั้งแรกก็ทะเลาะกันแล้วเหรอ? โธ่ เป็นไปไม่ได้!

 

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ซินนามอน รับหน้าที่บรรยายในตอนนี้ค่ะ

 

ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้วหลังจากวันเปิดเทิมวันแรก ฉันกับมาการงที่เคยอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลก็ได้มาอยู่ห้องเดียวกันอีกในชั้นม. 1 ความสัมพันธ์ของพวกเราก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เรียกว่าเป็นเพื่อนรัก เพื่อนตายกันเลยก็ได้ละมั้งคะ เพราะหนียังไงก็หนีไม่พ้นจริงๆ และตอนนี้ ยังมีเพื่อนใหม่อย่างช็อกโกล่าเข้ามาอยู่ในกลุ่มด้วย

 

“อรุณสวัสดิ์จ้า” ฉันเอ่ยทักเพื่อนทั้งสองคนที่ยืนอยู่ในแถว

 

“ซินนามอน สายแล้วนะ ตื่นสายอีกแล้วละสิ” นี่คือคำพูดประโยคแรกที่ช็อกโกล่าเอ่ยทักฉันแทบทุกเช้า ในตอนที่พวกเราเจอกันครั้งแรก เธอดูเหมือนจะเป็นคนเย็นชา เพราะไม่ค่อยพูดเท่าไรนัก ประกอบกับใบหน้าที่เรียบเฉย ทำให้คนที่เพิ่งรู้จักครั้งแรกอย่างฉันกับมาการงรู้สึกเกร็งเล็กน้อย แต่เมื่อได้รู้จักกันจริงๆ ช็อกโกล่าไม่ได้เย็นชาขนาดนั้น เธอเองก็พูดบ้างเหมือนกันและยังคอยเตือนพวกเราที่ทำอะไรไม่เข้าท่าอีกด้วย นี่คือข้อดีของช็อกโกล่าในความคิดฉันค่ะ

 

“ซินนามอนน่ะขี้เซามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วน้า” มาการงเอ่ยขึ้นเนือยๆ “ต้องให้ฉันโทรปลุกอยู่เรื่อยเลย ได้ตั้งนาฬิกาปลุกบ้างไหมเนี่ย?” ว่าพลางหันมายิ้มให้ฉัน

 

“ฉันตั้งทุกวันอยู่แล้ว แต่พอมันปลุกแล้วก็กดปิดแล้วนอนต่อไง” เชื่อว่าคุณผู้อ่านก็เป็นเหมือนกัน จริงไหมคะ?

 

“เชื่อเขาเลย” ช็อกโกล่าเอ่ยหน้าเซ็ง “เอามาวางเรียงไว้หลายๆ อันสิ ต้องตื่นสักรอบแหละน่า”

 

“เดี๋ยวฉันจะไปขอที่ห้องคุณแม่สักเรือน แต่จนกว่าฉันจะตื่น มาการงช่วยโทรปลุกฉันหน่อยนะจ๊ะ” ฉันพูดพลางทำสีหน้าขอความเห็นใจ แว่วเสียงถอนหายใจจากเพื่อนสนิททั้งสองคนเป็นคำตอบ

 

เราทั้งสามคนเดินขึ้นห้องมาด้วยกัน เมื่อนั่งประจำที่แล้ว ยังพอมีเวลาก่อนที่ครูจะเข้าสอนในคาบแรก บางคนก็หยิบหนังสือมาอ่าน หรือบางคนก็ยืมลอกงานเพื่อน เช่น มาการงที่ยืมงานช็อกโกล่าลอกเป็นประจำ

 

“ให้ตายสิเธอเนี่ย จริงๆ เธอเองก็ทำได้นะ ไม่เห็นต้องยืมฉันลอกเลย”

 

“น่า ก็ฉันทำไม่ทันแล้วนี่นา” มาการงยิ้มน่ารักก่อนจะบรรจงเขียนตัวเลขลงสมุดต่อไป “อีกอย่าง ฉันก็เกลียดคณิตที่สุดด้วย”

 

“มาการง จริงๆ เธอหัวดีกว่าฉันอีกนะ ตอนที่สอบท้ายบทเมื่อคราวก่อนเห็นอ่านแค่วันเดียวก็ทำได้เยอะเลยนี่นา”

 

“จริงด้วย” ฉันที่อ่านหนังสืออยู่ต้องหันมาผสมโรงด้วย “เวลาสอบทุกครั้ง มาการงได้ที่ 1 ของห้องทุกครั้งเลยทั้งที่อ่านแค่ไม่กี่วันก่อนสอบเองนะ ฉันอยากทำได้แบบนั้นบ้างจังเลย”

 

“ใช่ไหมล่ะ” ช็อกโกล่าพูดต่อ “ฉันถึงบอกไงว่าเธอน่ะหัวดี”

 

“มันก็แค่ฟลุกน่า ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นสักหน่อย”

 

บทสนทนาดำเนินต่อไป พอดีกับที่คุณครูผู้สอนเดินเข้ามา (พร้อมกับที่มาการงเขียนตัวเลขตัวสุดท้ายเสร็จ) ทุกคนนั่งประจำที่เพื่อเตรียมพร้อมเรียนในวิชาแรก เมื่อบทเรียนผ่านไปก็มาถึงท้ายคาบที่วันนี้มีกิจกรรมกลุ่ม

 

“เอาละ งานกลุ่มวันนี้ ให้ทุกคนแบ่งกลุ่ม กลุ่มละ 4-5 คนนะคะ” สิ้นคำประกาศของครูผู้สอน ฉันและเพื่อนๆ ต่างหันไปหาเพื่อนโต๊ะข้างๆ เพื่อทำงานกลุ่มกัน ซึ่งตอนนี้กลุ่มของพวกเรายังขาดสมาชิกอีก 2 คน

 

“กลุ่มพวกเธอน่ะ มีคนครบหรือยัง?” เสียงแหลมบาดหูดังขึ้นพร้อมกับเด็กสาวร่างเล็กผมยาวคนหนึ่งที่กำลังเดินตรงมายังโต๊ะที่พวกฉันกำลังนั่งอยู่

 

“ยังเหลืออีก 2 คน” ช็อกโกล่าตอบ ก่อนจะลากเก้าอี้ใกล้ๆ อีก 2 ตัวมาให้เพื่อนที่กำลังเดินมา ร่างเล็กนั่งลงข้างฉัน ฉันหันไปมองก็เห็นว่าเธอมีผมสีแดงยาวสลวยกับดวงตาสีเขียวมรกตเป็นประกายสดใส เธอยิ้มให้พวกเราก่อนจะแนะนำตัว

 

“ฉันชื่อคัสตาร์ดนะ ส่วนนี่…”

 

เด็กสาวที่ตัวสูงกว่าคัสตาร์ดเล็กน้อยเดินมานั่งลงข้างๆ เธอมีผมสีเขียวยาวซึ่งถูกมัดรวบไว้ด้วยโบว์สีน้ำเงิน ดวงตาสีเขียวมรกตมองมาที่พวกเรา ริมฝีปากบางส่งรอยยิ้มน่ารักมาให้ ก่อนจะเอ่ยแนะนำตัว

 

“ฉันชื่อวาฟเฟิล เป็นเพื่อนกับคัสตาร์ดจ้ะ ขอฝากตัวด้วยน้า” เอ่ยแนะนำตัวด้วยเสียงหวานใส พวกเรายิ้มให้เพื่อนใหม่ทั้งสองคน ทำความรู้จักกันสักพักก็เริ่มทำงานที่คุณครูมอบหมายให้จนเสร็จ

 

“ยางลบฉันหายไปไหนน่ะ?” คัสตาร์ดเอ่ยขึ้นพลางมองหายางลบที่เธอใช้ประจำ แต่มองหาทั้งบนโต๊ะหรือในหนังสือ ก้มลงหาข้างใต้เก้าอี้ก็ไม่เจอ

 

“ใช่อันนี้หรือเปล่า?” มาการงถามพลางชี้ยางลบอันหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ ได้รับการส่ายหน้าจากอีกฝ่ายเป็นคำตอบ

 

“อ้าว ฉันไม่เห็นเลยนะ” มาการงพูดขึ้น ก่อนจะมองไปที่กระเป๋าดินสอลายการ์ตูนของคัสตาร์ด

 

“ไม่มีนะ” คัสตาร์ดตอบ “หรือว่า เธอเอาของฉันไปหรือเปล่า!?”

 

“ฉันไม่ได้หยิบไปเลยน้า” มาการงตอบ ดวงตาของเธอสบประสานกับดวงตาสีเขียวมรกตอย่างไม่ตั้งใจ ดวงตาของคัสตาร์ดที่เคยสดใสบัดนี้เริ่มมีประกายวาวให้เห็นเล็กน้อย ก่อนจ้องหน้ามาการงอย่างไม่ลดละ

 

“เธอใช่ไหม?” เสียงแหลมใสของเพื่อนตัวเล็กกล่าวขึ้นหลังจากคุณครูผู้สอนเดินออกไปแล้ว “ที่สอบได้ที่หนึ่งทุกครั้งที่เก็บคะแนนเลยน่ะ”

 

มาการงยิ้มแหยเป็นคำตอบ “ฉัน…”

 

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วละ ยัยนี่ ครั้งต่อไป ฉันจะต้องเป็นที่ 1 ให้ได้!” เสียงแหลมนั้นประกาศกร้าว ก่อนจะเดินกลับที่ของตนไปพร้อมกับวาฟเฟิล

 

“ดะ… เดี๋ยวสิ” มาการงเรียกเอาไว้ คัสตาร์ดตวัดสายตากลับมามองค้อนให้ ก่อนเอ่ยถาม “มีอะไร!?”

 

“ที่ฉันทำได้ตลอด มันก็แค่ฟลุกน่า ฉันไม่ได้เก่งขนาดนั้นสักหน่อย คัสตาร์ดเข้าใจผิดแล้วนะ”

 

“โกหกน่ะ!” เสียงแหลมตวาดกลับทันควัน “ที่ทำได้ขนาดนั้น เธอคงไม่ได้เดาแน่ๆ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะว่าทำยังไงถึงทำคะแนนได้ที่ 1 ตลอด มันต้องมีวิธีสิ!”

 

“คัสตาร์ด พอสักทีเถอะ!” เสียงของวาฟเฟิลที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยปรามขึ้น “ทุกคนมองใหญ่แล้วนะ ไม่รู้…”

 

“ช่างฉันเถอะน่าวาฟเฟิล!” คัสตาร์ดยังคงตวาดอย่างไม่ลดละ “ฉันต้องคุยกับยัยมาการงให้รู้เรื่อง” พูดพลางหันมามองมาการงที่กำลังตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ทุกคนในห้องหันมาจ้องพวกเขาเป็นตาเดียว รวมทั้งฉันกับช็อกโกล่าที่นั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ ฉันรู้สึกใจคอไม่ดีว่าจะมีการทำร้ายร่างกายกันเกิดขึ้นหรือไม่ ขึ้นชื่อว่าคัสตาร์ดซึ่งเป็นนักวอลเลย์บอลของห้องแล้ว ถ้าโกรธขึ้นมาคงไม่มีใครยับยั้งได้นอกจากเพื่อนสนิทที่สุดอย่างวาฟเฟิลที่กำลังคอยห้ามอยู่ในขณะนี้

 

“พวกเราต้องทำอะไรสักอย่างสินะ” ช็อกโกล่ากระซิบ

 

ฉันหันไปมองด้วยความกังวล “เธอจะทำยังไง?”

 

ช็อกโกล่าหน้าเครียด เธอหันไปมองมาการงอย่างใช้ความคิด คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันมุ่น

 

“แน่นอนฉันรู้ดีว่ามาการงไม่มีทางเริ่มเรื่องนี้ก่อน ยัยนั่นเป็นคนเริ่มเอง แต่ว่า…” ช็อกโกล่าพึมพำเบาๆ พร้อมกับที่มาการงเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น

 

“นี่คัสตาร์ด ที่ฉันบอกไปมันคือเรื่องจริง เธอไม่เชื่อฉันจริงๆ เหรอว่าฉันเดาน่ะ เธอยังเก่งกว่าฉันอีกที่ทำได้ด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ได้เดาเหมือนฉันน่ะ?”

 

“ไม่!” คัสตาร์ดหันมาอีกครั้ง “ถ้าเธอเดาจริงๆ ทำไมเธอถึงได้คะแนนเยอะกว่าฉัน! ทำไมเธอถึงทำได้ที่ 1 ทุกครั้งที่สอบเลยล่ะ! ทำไม…”

 

“ที่ 1 มันสำคัญกับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ!?” ฉันหันไปมองเมื่อคนที่พูดประโยคนี้คือมาการงที่เริ่มหมดความอดทนเต็มที ใบหน้าของเพื่อนสาวที่เคยมีรอยยิ้มบัดนี้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ใช่แล้ว มาการงกำลังโกรธ…

 

“ทุกครั้งที่ฉันสอบ ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าฉันจะได้ที่เท่าไหร่ ทุกครั้งที่สอบ ฉันหวังแค่อย่างเดียวคือ ผ่าน เท่านั้นแหละ!” คำพูดของมาการงทำให้ทุกคนในห้องเงียบกริบ เช่นเดียวกับฉันและช็อกโกล่าที่มองอย่างทึ่งๆ เพื่อนสนิทที่เคยขี้เล่นเมื่อโกรธขึ้นมาก็น่ากลัวใช่ย่อย มาการงพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้กลายเป็นตะโกนแข่งกับคัสตาร์ดที่กำลังเดือดพอกัน ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง

 

“คุณค่าของคนน่ะ มันไม่ได้วัดกันที่การศึกษาหรือคะแนนสอบว่าต้องได้เต็มหรือที่ 1” เธอพักหายใจสักพักก่อนกล่าวต่อ “มันวัดกันที่นิสัยใจคอต่างหากว่าเป็นคนดีหรือเลว ถ้าเธอเรียนดีแต่นิสัยแย่ ก็คงไม่มีใครอยากคบเธอเป็นเพื่อนหรอกนะ!”

 

จบคำพูดนั้น ช็อกโกล่าสะกิดแขนฉันเบาๆ ฉันหันไปหาก่อนพยักหน้า

 

“ใช่แล้วละคัสตาร์ด มาการงพูดถูกนะ” ช็อกโกล่าพูดขึ้นเบาๆ พลางส่งสายตาที่ฉันคิดว่ากดดันสุดๆ ไปทางคัสตาร์ดที่กำลังยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก “ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอกับมาการงมีเรื่องอะไรกันมาก่อนหรือเปล่า แต่ลองคิดดูดีๆ สิ การที่เราไม่ได้ที่ 1 มันก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับว่าเราสอบไม่ผ่านนี่นา แค่สอบผ่านก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง?” ช็อกโกล่าพูดพลางหันไปมองทางประตู เห็นคุณครูผู้สอนกำลังเดินตรงมายังห้องของพวกเราพอดี

 

“เอาละ อาจารย์มาแล้ว เลิกทะเลาะกันแล้วเตรียมตัวเรียนคาบต่อไปดีกว่านะ” สิ้นคำพูดของช็อกโกล่า ทุกคนรวมทั้งคัสตาร์ดก็กลับเข้าไปจัดเก้าอี้ของตนให้เข้าที่เพื่อเตรียมตัวเรียนคาบต่อไปทันที

 

หลังพักกลางวัน วาฟเฟิลเดินมาหาฉันกับช็อกโกล่า สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีเท่าไรนัก

 

“อ้าววาฟเฟิล มีอะไรเหรอ? สีหน้าดูไม่ดีเลย” มาการงที่เพิ่งเดินมาเอ่ยทักขึ้น

 

“เอ่อ… ฉันขอโทษแทนคัสตาร์ดด้วยนะจ๊ะ” วาฟเฟิลพูดเบาๆ สีหน้าแสดงชัดว่ารู้สึกผิดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า

 

“อ๋อ ถ้าเรื่องเมื่อเช้าละก็ ฉันไม่คิดอะไรหรอกจ้ะ เรื่องมันจบไปแล้ว วาฟเฟิลไม่ต้องเก็บมาคิดมากหรอกนะ” มาการงยิ้มให้เพื่อนผมเขียวที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ส่วนคัสตาร์ด ฝากไปบอกเขาด้วยว่าฉันไม่ถือน่ะ แต่ถ้าเดินมาขอโทษด้วยตัวเองฉันคงจะดีใจกว่านี้”

 

วาฟเฟิลยืนคุยกับพวกฉันอยู่สักพัก ได้ความว่า คัสตาร์ดเป็นคนชอบเอาชนะ จึงพาลหาเรื่องกับเพื่อนหลายคนรวมทั้งมาการงด้วย แต่เมื่อเจออิทธิฤทธิ์ของเพื่อนฉันในวันนี้เข้า ฉันคิดว่าคงเข็ดไปสักพักนั่นแหละค่ะ

 

เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มของฉันกับวาฟเฟิลเริ่มดีขึ้น หลังจากที่ไม่เคยได้รู้จัก ก็ได้รู้จักกันมากขึ้น และพวกเรายังทำงานกลุ่มด้วยกันอีกหลายงาน ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างคัสตาร์ดกับมาการงหลังจากการทะเลาะกันในครั้งนี้ก็เริ่มดีขึ้นบ้าง ยังมีการจิกกัดกันบ้างพอให้แสบๆ คันๆ แต่ก็คงไม่ใช่การทะเลาะกันที่หนักเท่าครั้งนี้อีกแล้วละค่ะ

 

(ติดตามตอนต่อไป)