คุณค่าของบาดแผล

คนทุกคนเมื่อเกิดมาต้องมีบาดแผล ไม่ว่าแผลนั้นจะเล็กหรือใหญ่ จะหนักหรือเบา จะเกิดจากอุบัติเหตุหรือตั้งใจแต่เชื่อหรือเปล่าว่า ที่สุดแล้วก็ไม่มีใครชอบบาดแผล เพราะนอกจากจะทำให้ผิวเราเป็นรอย มันยังทำให้เรารู้สึกเจ็บและไม่สบายตัว หรือหากบาดแผลนั้นสาหัสเกินไป มันก็จะส่งผลต่อชีวิตของเราอีกด้วย

ถึงแม้ว่าเราจะไม่ชอบบาดแผล ไม่ชอบความเจ็บปวด แต่เชื่อเถอะว่า...ไม่มีใครหนีพ้น เพราะไม่มีใครที่เกิดมาแล้วไม่เคยมีบาดแผลและความเจ็บปวด ไม่ว่าแผลนั้นจะเป็นแผลที่มองเห็นได้จากร่างกายของเรา หรือไม่อาจมองเห็นได้ เพราะเป็นแผลที่เกิดขึ้นในความทรงจำ เกิดขึ้นในจิตใจของเราเอง

ทว่าเราเคยรู้หรือไม่ว่า เพราะบาดแผลเหล่านี้นี่แหละ ที่มันช่วยผลักดัน ช่วยส่งเสริมให้เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ช่วยหล่อหลอมให้เรารู้จักเหตุและผล รู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ อีกทั้งบาดแผลยังเป็นหลักฐานในเหตุการณ์บางอย่างที่น่าจดจำและไม่น่าจดจำของเราด้วย

บาดแผลเหล่านี้นี่แหละ ที่ทำให้เรารู้จักใครบางคน ทำให้เราจดจำเรื่องราวบางอย่างที่เคยเกิดขึ้น ทำให้เรารับรู้ถึงความสำเร็จที่เคยผ่านมา ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กหรือใหญ่ ไม่ว่าใครจะรับรู้หรือไม่

หากมันเป็นเรื่องที่ไม่ดี บาดแผลจะคอยย้ำเตือนให้เราระมัดระวัง จะคอยสอนเราว่าถึงแม้จะเจ็บปวด แต่เราก็ต้องเดินหน้าต่อไป เจ็บได้ก็หายได้ หรือต่อให้รักษาไม่ได้ แต่เราก็ต้องอยู่กับมันให้ได้

ถ้ามันเป็นเรื่องที่ดี บาดแผลอีกนั่นแหละ ที่จะเป็นหลักฐานที่ทำให้เราภาคภูมิใจ ว่าเราเองก็เคยผ่านมันมาแล้ว เราผ่านมันมาได้ ถึงแม้ว่าจะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม แต่ในที่สุดมันก็สำเร็จ ในที่สุดเราก็แกร่งขึ้น เติบโตขึ้นตามประสบการณ์และเวลาที่ผันผ่านไป

ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วไม่เคยล้ม ทุกคนเคยล้มจนทำให้เกิดบาดแผล ทุกคนเคยกลัวอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเราผ่านมันไปได้ บาดแผลเหล่านี้นี่แหละ ที่จะคอยแสดงถึงความแกร่งของเรา ว่าต่อให้ล้มสักกี่รอบ ต่อให้จะมีประสบการณ์บางอย่างที่เจ็บปวดและไม่อยากนึกถึง แต่ในท้ายที่สุด เราเองก็ลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง เราเองนั่นแหละที่ไม่ยอมแพ้ เราเติบโตขึ้นแล้ว

การเป็นผู้ใหญ่มันไม่เคยง่าย แต่ถ้าเราไม่ยอมแพ้และลุกขึ้นยืนทุกครั้งที่ล้มลงไป เชื่อเถอะว่า มันก็ไม่ได้ยากจนเราเองทำไม่ได้เช่นเดียวกัน