บทที่ 7 คนเดิม 1

ที่ 7 คนเดิม ½

ไบรท์มองรอบ ๆ พลางยิ้มเยาะให้กับความอ่อนแอของตัวเขาอีกคน แทนที่ตัวของไบรท์คนก่อนจะสังเกตถึงอักขระบางอย่างที่คู่ต่อสู้ของตนเองได้นำมาติดไว้ ถึงแม้ว่าพลังและความเร็วของโมมะจะมีมากมาย ทว่ายังมีจุดอ่อนที่โมโมะไม่ได้รู้ เหมือนกับชายหนุ่มที่ถือดาบขนาดเล็ก ตอนนี้เขากำลังมองมายังไบรท์และเด็กหนุ่มก็มองกลับไป ถึงแม้ว่าพลังเวทของไบรท์จะมีเพิ่มขึ้นจากสิ่งที่เขาได้มาจากพลังของราชาออสติน แต่ทว่าเขากลับไม่ได้ควบคุมมันเลย

เวทมนตร์ที่ไบรท์ได้รับมานั้นมันเป็นคำสาปชนิด มันจะทำให้บุคลิกและความทรงจำของเขาถูกแยกออก ไบรท์ยังไม่รู้ว่าเขาจะแก้มันได้เช่นไร แต่สำหรับเขาตอนนี้สามารถใช้ประโยชน์จากคำสาปชนิดนี้ได้ในระดับหนึ่ง

เด็กหนุ่มมองแขนของตนเองที่มีอักขระที่โมโมะได้นำมาติดไว้กับเขา

‘เวทมนตร์ที่แบ่งตัวตนให้เป็นสองนี่ก็ไม่ใช่ไม่ดี แต่ว่าหากใช้มันไม่ได้ดั่งใจก็คือการที่เรายังตกอยู่ในคำสาปของเจ้านั่น ไม่รู้ว่าพวกยายจะสามารถถอนคำสาปได้ไหม แต่ดูจากรูปการณ์แบบนี้มันคงไม่ใช่เรื่องง่าย’

ไบรท์มองไปยังอัฒจันทร์ เมื่อสายตาของเขาได้สบกับไอยรา เด็กหนุ่มพลันรับรู้ได้ทันทีว่าพี่สาวของไบรท์นั้นรู้ถึงเวทมนตร์ประเภทนี้ ทฤษฎีเวทมนตร์อันมากมายถูกตัวของไบรท์อีกคนอ่านและจดจำได้อย่างรวดเร็ว ทำให้ไบรท์ยิ้มออกมาหากเป็นตัวของไบรท์เกรงว่าคงไม่สามารถจดจำทฤฎดีเวทจำนวนมากได้จากการอ่านหรือท่องจำได้เพียงไม่กี่ครั้ง

“มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่คิดเลยว่าในวิกฤตย่อมมีโอกาส  Every crisis presents an opportunity.” ไบรท์พึมพำกับตนเอง ก่อนที่จะละสายตามามองยังคาเสะและชายหนุ่มกับหญิงสาวแปลกหน้า

ตอนนี้ไบรท์เหมือนกับเพิ่งตื่นจากนิทรา เขาพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า แต่จากการดูแล้ว ตอนนี้ไบรท์คงอยู่ในการทดสอบเข้าโรงเรียนเวทมนตร์แน่นอน การที่พวกไอยราให้ตัวเขาอีกคนที่ไร้ความทรงจำและความสามารถออกมาสู้ มันคิดได้สองกรณี อย่างแรกพวกของไอยรายังไม่รู้วิธีปลดผนึกคำสาปเลยเสี่ยงดู  อย่างที่สองพวกเขาคงรู้วิธีแล้ว แต่ว่าพี่สาวของเขาคงไม่สามารถทำมันได้

ไบรท์มองดูอักขระที่อยู่ที่แขน ก่อนที่จะผนึกเวทมนตร์ธาตุลมลงที่นิ้ว แล้วนำมันกรีดแขนของตนเอง เลือดสีแดงไหลออกมาทำให้โมโมะและทุกคนที่มองอยู่ต้องตกใจกับการกระทำของไบรท์ ชายหนุ่มละสายตาก่อนที่จะแนะนำตัวอีกครั้ง

“สวัสดีและขอโทษที่ฉันเสียมารยาท ฉันมีชื่อว่าไบรท์จะมาทดสอบครั้งนี้แล้วพวกเธอสองคน ไม่สสิ ฉันกล่าวผิดไป หนึ่งคนกับอีกหนึ่งตน”

คำกล่าวของไบรท์ ทำให้โมโมะตองประเมินไบรท์ใหม่อีกครั้ง

“ไม่เป็นไรหรอก พอเลือดนายออกจากหัวแล้วคงจะทำให้ความคิดชัดเจนมากยิ่งขึ้นสสินะ”

ไบรท์พยักหน้ารับคำกล่าวของโมโมะ “คงใช่แหละ แต่ว่าเธอคงจะทำให้ฉันเสียเลือดได้แค่ครั้งนี้เพียงครั้งเดียว”

“โอ้โห ช่างเป็นเป็นคำกล่าวที่ดูเกินความเป็นจริง”

ไบรท์มองชายหนุ่มท่าทางกล้าแกร่งที่ยืนถือดาบยักษ์  เขายิ้มก่อนที่จะกล่าว “จริงอยู่ที่พวกนายเป็นคนเก่ง แต่ว่าระดับของพวกนายนั้นไม่ได้ต่างจากฉันมาก ถึงแม้ว่าพลังของฉันจะน้อยกว่า แต่เทคนิคนั้นฉันเหนือจากพวกนายหลายขุม”

“ฉันเข้าใจว่านายเก่งกาจสามารถมากมาย แต่ว่าหากเป็นเช่นคำกล่าวอ้างที่นายได้กล่าวมาทั้งหมด แล้วทำไมนายถึงโดนโมโมะใช้อักขระต้องสาปโจมตีเพียงทีเดียว แล้วอีกอย่างหนึ่งจากที่ฉันมองดูสภาพร่างกายของนาย ฉันก็รู้ได้ในทันทีว่าหากปล่อยเอาไว้มันจะเป็นเช่นไรฉั “

แล้วมันจะป็นเช่นไรล่ะ”

“นายรู้ดีที่สุด นายคงจะมองว่าสภาพร่างกายยังคงเป็นเหมือนเดิม ไม่คิดว่ามันจะเป็นเช่นที่นายคิดหรอก หากปล่อยเอาไว้สภาพร่างกายของนายจะแย่ลงเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไป ถึงฉันจะเป็นผู้ทดสอบแล้วรู้ว่าพลังของนายต่างชั้น แต่ฉํนก็ไม่คิดจะออมมือให้กับนายหรอก”

“นายคงจะชื่อจอนใช่ไหม รู้ไหมว่าทำไมคาเสะถึงไม่คิดจะโจมตีนายก่อน”

จอนยิ้ม ก่อนที่จะมองไปยังคาะส “เรื่องนี้ฉันรู้ดี ฉันเป็นคนรับใช้ของโมโมะ ดังนั้นหากโมโมะเป็นอะไรไปฉันจะไม่สามารถต่อสู้ได้เต็มที่ โมโมะถนัดเวทมนตร์ที่ไม่ใช่การโจมตีโดยตรง หรือก็คือเวทมนตร์ที่โมโมะถนัดมันเป็นเวทมนตร์ที่แพ้ทางพวกนาย”

ไบรท์พยักหน้ารับ “จากที่ฉันคำนวญโมโมะถนัดเวทมนตร์สองประเภท เวทมนตร์ที่จะต้องใช้ระยะเวลาร่ายกับเวทมนตร์ที่จำต้องวาดอักขระเวท ดังนั้นโมโมะจึงไม่เหมาะกับการต่อสู้แบบนิ ดังนั้นนายจำต้องคุ้มครองเธอ”

คำกล่าวของไบรท์ทำให้คาเสะอดดีใจไม่ได้ หญิงสาวจับดาบในมือแน่ก่อนที่จะมองยังคนที่ทำพันธะของตนเอง

“นี่นาย อย่าบอกนะว่าความทรงจำกลับคืนมาแล้ว”

ไบรท์พยักหน้ารับ “ใช่ และมื่ใช่ ต้องบอกว่าตัวฉํนคนเดิมกับมาแล้วตั่งหาก มันใช้ระยะเวลานานเลยนะก่อนที่ฉันจะหาวิธีออกจากคำสาปบ้า ๆ ของออสตินได้”

ไอยิ้มกับคำกล่าวของน้องชายของตนเอง เธอคิดไม่ผิดเลยว่าวิธีที่จะสามารถทำให้ไบรท์กลับคืนเป็นคนเดิมนั้นจำเป็นต้องใช้วิธีแบบนี้ เรื่องนี้เธอไม่คิดจะบอกย่าและปู่ของเธอ ไม่สิหากจะกล่าวให้ถูกพวกท่านทั้งสองนั้นรู้ดีอยู่แล้ว แต่ทว่าพวกท่านทั้งสองไม่ยากจะใช้วิธีนี้ นั่นก็เพราะว่าหากมีอะไรผิดพลาดไป ไบรท์อาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลย

คืนหนึ่ง สี่หญิงสาวอันได้แก่ ริน อาโออิ จีน่าและไอยราได้ย่องมายังบ้านของอาสึนะอย่างเงียบเฉี้ยบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อรินมาถึงหญิงสาวได้ใช้เวทมนตร์ตรวจสอบร่างกายของไบรท์ สิ่งที่รินเจอในร่างของนองขอไอก็คือ ตอนนี้ไบรท์ได้มีจิตวิญญาณที่อาสัยอยู่ในร่างกายถึงสองดวง จิตวิญญาณทั้งสองดวงนี้หากมีดวงใดดวงหนึ่งต้องหายไป อีกดวงหนึ่งจำต้องหายไปเฉกเช่นเดียวกัน ทำให้การทำลายนั้นไม่สามารถทำได้ ดังนั้นสิ่งที่จำต้องทำก็คือให้ดวงวิญญาณทั้งสองอาสัยอยู่ในร่างกายเดียวกันไปก่อน วิธีที่จะสามารถทำให้ไบรท์กลับมานั้นสองรินเองก็ไม่สามารถ ดังนั้นวิธีที่มีความเป็นไปได้ก็คือการที่ทำให้วิญญาณดวงใดดวงหนึ่งหมดสติ แล้ววิญญาณอีกดวงนึงก็จะปรากฏขึ้น

อาสึนะมองท่าทางที่เปลี่ยนแปลไปของไบรท์ ก่อนที่จะไปมองยังไอยรา “นี่หรือว่า มันเป็นแผนการของพี่”

“ใช่แล้ว นี่คือแผนการของพี่เอง พี่ทำทั้งหมดก็เพื่อทดสอบว่าหากทำให้ไบรท์เข้าตาจน ความทรงจำของไบรท์จะสามารถกลับคืนมาได้ไหม แล้วในที่สุดมันก็เป็นอย่างที่พี่คิด”

ไอยราไม่คิดจะบอกความจริงให้กับอาสึนะในตอนนี้ นั่นก็เพราะว่า ณ ที่แห่งนี้หญิงสาวไม่รู้ว่ากำลังมีสายตาของใครจับจ้องอยู่บ้าง

ศิลามองท่าทางที่เปลี่ยนแปลงไปของไบรท์ ชายหนุ่มกำหมัดแน่น “ไม่คิดเลยว่าเจ้าหนูนั่นจะมีสิ่งนั้น ไม่น่าจะเป็นไปได้ มันไปได้สิ่งนั้นมาจากไหนกัน”

สายตาของเขามองไปยังเด็กหญิงผมสีเขียวที่หยุดการโจมตี เขารู้สึกแปลกใจตั้งแต่แรกแล้ว แต่ตอนที่พลังของไบรท์เพิ่มขึ้นนั้นมันเกิดบางอย่างขึ้นกับเด็กหญิงผมสีเขียว ทำให้ศิลารู้ได้ทันทีว่า เด็กหญิงคนนั้นต้องมาจากทวีปมืด

“ต่อให้จะต้องใช้วิธีอะไร ลูกหลานของเมฆาก็จะต้องหายไปจากโลก” 

ชายหนุ่มละสายตาออกจากคาเสะ ก่อนที่จะหันไปมองไบรท์ที่ยืนมองแขนของตนเอง “ไบรท์ ไอ พวกแกสองคนไม่ควรที่จะมาที่โรงเรียนเวทมนตร์ ไม่สิพวกแกไม่ควรที่จะมีชีวิตอยู่”

ชายหนุ่มมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างงง แพทย์เทวะไม่คิดเลยว่าไบรท์จะสามารถลุกขึ้นยืนได้อีก แถมยังดูเหมือนว่าไบรท์จะไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้เพียงนิด ชายหนุ่มยิ้มก่อนที่จะลำพึงกับตนเอง

“สมแล้วที่เป็นลูกของเมฆา แบบนี้สิถึงจะเหมาะสมกับการเป็นวัตถุดิบในการสร้างเจ้าสิ่งนั้น”