นายปลาทอง

ถนนทอดยาว ลำแสงแผดเผา

ความเร็วคงที่ จนเหมือนหยุดนิ่ง

รอยยิ้ม เป็นสิ่งหายาก

ต่างจากน้ำตา แค่หันก็เจอ

ปลาทองว่ายวน ในอ่างเล็กจิ๋ว

แสงชมพูแกมฟ้า ละลายไปกับคลื่นน้ำ

ชีวิตไม่ต่างจากมัน ว่ายวน วนเวียน กักขัง

อยากไปจากตรงนี้ แต่ต้องทำอย่างไร

ฉันมองร่างเคียงข้าง

ทั้งหมดคือเขา ปลาทองในอ่างแก้ว

ชายระทมทุกข์ แววตาประกายโหยหา

เขาเพียงแวกว่าย หลงทาง

ไม่มีวันเจอทางออก

อีกเดี๋ยวเขาก็ลืมว่ากำลังทำอะไร

แล้วกลับไปว่ายวน ในอ่างใบเดิม