บทที่ 437: มันบ่งบอกว่าท่านไร้ความสามารถ (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 4 พ.ย. 68)

“แล้วอย่างไร?” ถังเป่ยเฉินหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ ในขณะที่ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา “ข้าขอพูดอีกครั้ง เพราะท่านให้ยาพวกนั้นมาแล้ว ข้าจึงจะใช้มันอย่างไรก็ได้ ท่านไม่มีสิทธิ์มาบงการให้ข้าทำตามคำสั่ง อย่าแม้แต่คิดที่จะปีนข้ามหัวข้า”

ชายชุดดำจ้องคนตรงหน้าเขม็ง เขาอยากจะระบายอารมณ์ใส่อีกฝ่าย แต่เมื่อพิจารณาถึงความร่วมมือระหว่างทั้ง 2 เขาจึงกัดฟันกล้ำกลืนความโกรธลงไป และพูดเสียงลอดไรฟันว่า “เป็นข้าที่จริงจังกันไป”