บทที่ 165 นักเวทผู้บ้าคลั่ง

“มันจะรังแกกันเกินไปแล้ว” ไป๋เหลิงกล่าวอย่างไม่พอใจและเขาก็ทนไม่ได้ที่อีกฝ่ายใช้คนมากรังแกคนน้อยกว่า

“น้องสามอย่าพึ่งใจร้อน ฝั่งนั้นมีคนเยอะเกินไป” ไป๋หูกล่าว

“พวกนายอยู่ที่นี่ไปก่อน เดี๋ยวฉันจะรีบไปช่วยพวกเขา” ลู่หยางกล่าว

“คนที่วิ่งหนีคือเพื่อนหัวหน้าเหรอครับ?” ไป๋ฉือถามอย่างประหลาดใจ

“ไม่ใช่ แต่อีกฝ่ายคือศัตรูของฉัน” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น

ผู้ที่นำการไล่ล่าคือคนที่ลู่หยางรู้จักเป็นอย่างดี เพราะเขาคือหัวหน้าทีมชั้นยอดของบลัดไทแรนท์ ซึ่งในชาติก่อนอีกฝ่ายก็คือหนึ่งในกองกำลังหลักที่เคยล้อมสังหารเขาด้วยเช่นกัน

“พวกเราไปด้วย” ไป๋เหลิงกล่าว

“ไม่ต้อง แค่พวกมัน 30 คนฉันจัดการได้สบาย ๆ” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับส่ายศีรษะ

คำพูดนี้ทำให้สามฝาแฝดรู้สึกตกตะลึง เพราะแม้แต่พวกเขาก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับศัตรู 30 คนพร้อมกัน

ลู่หยางถือคทาเดินไปหาฝั่งตรงข้าม ผู้เล่นคนหนึ่งที่กำลังวิ่งหลบหนีจึงตะโกนอย่างตื่นตระหนก

“รีบหนีไปเร็วเข้า! อย่ามาทางนี้! พวกมันเป็นคนของบลัดเติสตี้!!” 

บลัดเติสตี้เป็นกิลด์ใหญ่ที่ชอบรังแกคนอ่อนแอ ชื่อเสียงของพวกเขาจึงถือว่าแย่มากในบรรดาหมู่ผู้เล่นอิสระ

เมื่อสมาชิกบลัดเติสตี้ที่ไล่ตามมาเห็นคทาสีแดงเพลิงอันสวยงามในมือของลู่หยาง ในแววตาของพวกเขาก็แสดงความโลภออกมาอย่างปิดไม่มิด

เครซี่วูฟ ผู้ซึ่งนำทีมนี้มาส่งเสียงหัวเราะดังลั่น ก่อนที่เขาจะตะโกนออกไปว่า

“ฆ่าพวกมันแล้วปล้นอุปกรณ์มาให้หมด”

“ฆ่ามัน!”

“อุปกรณ์พวกนั้นเป็นของเรา”

…

สมาชิกของบลัดเติสตี้กว่า 30 คนตะโกนขึ้นมาพร้อม ๆ กันก่อให้เกิดบรรยากาศอันน่ากลัวต่อผู้เล่นที่กำลังพยายามวิ่งหลบหนี

ลู่หยางพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา และเขาก็รอจนกระทั่งศัตรูทั้ง 30 คนวิ่งเข้ามาในระยะ 30 เมตร ก่อนที่มันจะมีนกเพลิงขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ มันจึงทำให้ทางผู้เล่นที่กำลังวิ่งหนีมาและสมาชิกของบลัดเติสตี้ต่างก็รู้สึกตกตะลึง

“นั่นมันสกิลอะไร?”

“ไอ้นี่มันดูแปลก ๆ ฆ่ามันก่อน!” เครซี่วูฟตะโกน

“สายไปแล้ว” ลู่หยางยื่นแขนขวาให้นกเกาะ ก่อนที่ร่างของเขาจะกลายเป็นแสงสีขาวไปปรากฏตัวท่ามกลางสมาชิกของบลัดเติสตี้

เมื่อลงจอดลู่หยางก็วางมือซ้ายลงกับพื้นเพื่อเรียกคลื่นสีดำให้ปรากฏขึ้นมาใต้ฝ่าเท้า

เฟลมสตอร์ม!

เสาเพลิงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าทำให้ผู้เล่นทั้งหมดในรัศมี 10 เมตรติดสถานะสตั๊น

-547, -512,…

เฟลมเบิร์ด!

นกเพลิงที่เกาะอยู่บนไหล่พุ่งออกไปเข้าใส่ศัตรู

-539, -574,…

ถึงแม้ผู้เล่นเลเวล 8 จะสวมใส่อุปกรณ์ระดับเงินครบทั้งชุด แต่พวกเขาก็มีพลังชีวิตเพียงแค่ประมาณ 700 กว่าหน่วยเท่านั้น หลังจากโดนการโจมตีของลู่หยาง 2 ครั้งติดต่อกัน สมาชิกบลัดเติสตี้ถึง 16 คนที่อยู่ในระยะการโจมตีก็เสียชีวิตในทันที

ตอนแรกที่เครซี่วูฟเห็นลู่หยางใช้สกิลแฟลช เขาก็คิดว่าอีกฝ่ายเลือกกระโดดหนีไปแล้ว แต่ในระหว่างที่เขากำลังพยายามมองหาโดยรอบ เขากลับได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง กว่าที่เขาจะหันกลับไปมองทางด้านหลัง เขาก็ได้พบว่าลูกน้องที่ตัวเองพามาเสียชีวิตลงไปมากกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว

“เป็นไปได้ยังไง?!” สมาชิกของบลัดเติสตี้มองลู่หยางที่ยืนอยู่ท่ามกลางเปลวเพลิงด้วยความหวาดกลัว

“ฆ่ามัน!!” เครซี่วูฟรีบตะโกนสั่งการ

ผู้เล่นที่เหลือรอดชีวิตอีก 10 กว่าคนรีบตั้งสติก่อนที่นักรบทั้งแปดคนจะพุ่งเข้าใส่ลู่หยางพร้อมกัน

นักเวท 2 คนหันหลังใช้เวทมนตร์โจมตีเข้าใส่ลู่หยาง ขณะที่นักธนู 3 คนกระโดดถอยหลังไปในระยะ 25 เมตรพร้อมกับยิงธนูของตัวเองออกมา

รีซิสท์ไฟร์ริง!

ลู่หยางคาดการณ์การเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายเอาไว้แล้วเขาจึงเรียกวงแหวนสีแดงเพลิงออกมารอบตัวของเขา นักรบที่พุ่งเข้ามาจึงถูกกระแทกกระเด็นออกไปพร้อมกันนั้นนักเวทหนุ่มก็กระโดดไปทางขวาหลบหลีกลูกธนูที่พุ่งเข้ามาได้อย่างง่ายดาย

ขณะเดียวกันนักเวทคนหนึ่งก็กำลังใช้ไอซ์แอโรเข้ามาใส่เขา แต่เนื่องจากระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายเหลือไม่ถึง 1 เมตร ลู่หยางจึงกระโดดไปทางด้านหลังของนักเวทคนนั้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อสูญเสียเป้าหมายไอซ์แอโรที่ใช้เวลาร่ายไปแล้ว 1 วินาทีก็ถูกยกเลิกอย่างกะทันหัน

เคาน์เตอร์สเปล!

ลู่หยางชี้มือซ้ายไปที่นักเวทอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ เพื่อขัดจังหวะการใช้เวทมนตร์และทำให้อีกฝ่ายติดสถานะใบ้เป็นเวลา 15 วินาที

เมื่อนักเวทน้ำแข็งทั้งสองคนถูกเขาควบคุมเอาไว้แล้ว เขาก็ไม่จำเป็นจะต้องกังวลเรื่องการถูกโจมตีจนลดความเร็วในการเคลื่อนที่อีกต่อไป นักเวทหนุ่มจึงจ้องมองไปยังนักธนูคนหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนัก

เบลซซิงเบิร์ส!

0.5 วินาทีต่อมาลูกไฟขนาดใหญ่ก็พุ่งออกจากคทาเข้าใส่ศีรษะของนักธนูอย่างแม่นยำ

-1,184 (คริติคอล)

ตูม! 

นักธนูล้มลงกับพื้นพร้อมกับเสียชีวิตในทันที

ทุกคนที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ต่างก็อ้าปากค้างอย่างตกตะลึง เพราะการเคลื่อนไหวเมื่อสักครู่ให้ความรู้สึกเหมือนกับนักธนูพุ่งเข้ามาชนลูกไฟด้วยตัวเอง

“ฉันจะฆ่าแก!” นักเวทที่ยืนอยู่ตรงหน้าลู่หยางค้นพบว่าอีกฝ่ายหลบไปทางด้านหลังได้ในที่สุด เขาจึงรีบหันตัวกลับมาพร้อมกับร่ายเวทมนตร์เพื่อใช้สกิลไอซ์แอโรอีกครั้งหนึ่ง

อย่างไรก็ตามลู่หยางก็ทำการก้าวเฉียงไปด้านข้างหลบออกมาอยู่ด้านหลังนักเวทอีกครั้งหนึ่ง และก่อนที่นักธนูจะเริ่มโจมตีลู่หยางก็ชี้มือซ้ายไปที่นักธนูอีกคน

เฟลมอิมแพค!

เปลวไฟพุ่งออกไปอย่างว่องไว ก่อนที่มันจะระเบิดบนหัวของนักธนูคนที่ 2 

-896 (คริติคอล)

นักธนูคนที่ 2 เสียชีวิตทันที

ตอนนี้นักรบทั้งแปดคนที่ถูกรีซิสท์ไฟร์ริงผลักกระเด็นออกไปเริ่มลุกขึ้นมาตั้งหลักได้เรียบร้อยแล้ว และตั้งแต่ที่พวกเขาเล่นเกมนี้มาพวกเขาก็ไม่เคยรู้สึกขายหน้าขนาดนี้มาก่อน ทุกคนจึงร้องคำรามด้วยความโกรธก่อนที่จะใช้สกิลอินเตอร์เซปพุ่งเข้าหาลู่หยาง

เงาแปดสายพุ่งเข้าหานักเวทหนุ่มอย่างว่องไว ลู่หยางจึงถีบหลังนักเวทที่อยู่ตรงหน้าอาศัยแรงถีบเพื่อกระโดดไปด้านหลัง 1 เมตร ซึ่งการเคลื่อนไหวในจังหวะนั้นมันก็ทำให้เขาสามารถหลบหลีกการโจมตีของนักรบทั้งแปดคนได้อย่างฉิวเฉียด

วิธีการหลบหลีกแบบนี้ถือได้ว่าเป็นเรื่องปกติของผู้เล่นในชาติก่อน แต่คนที่ทำได้ก็มักจะเป็นผู้เล่นชั้นยอดของแต่ละกิลด์เท่านั้น

สัญลักษณ์ติดสตั๊นปรากฏขึ้นเหนือศีรษะนักรบทั้งแปดคนพร้อม ๆ กัน และถึงแม้พวกเขาจะเป็นพวกเดียวกันแต่การพุ่งเข้าชนมันก็ก่อให้เกิดสถานะสตั๊นได้

ลู่หยางเริ่มท่องคาถาพร้อมกับชี้คทาไปที่พวกเขา

ไฟร์วอลล์

กำแพงไฟสองแนวล้อมนักรบทั้งหกเอาไว้ตรงกลาง และกว่าที่พวกเขาจะหลุดจากสถานะสตั๊น ทุกคนก็ได้รับความเสียหายไปแล้ว 1 วินาที

เบลซซิงไลท์! 

ลู่หยางจับคทาด้วยมือทั้งสองข้างปล่อยลำแสงเปลวเพลิงไปด้านหน้าพร้อมกับทำให้นักรบทั้งหกคนล้มลงเสียชีวิต

นี่คือการใช้สกิลเบลซซิงไลท์แบบย่อที่โดยปกติจะต้องใช้เวลารวบรวมพลัง 10 วินาทีก่อนที่จะทำการปลดปล่อยเพลิงออกมา อย่างไรก็ตามหลังจากคำนวณความเสียหาย ลู่หยางก็คิดว่าการชาร์จพลังเพียงแค่เล็กน้อยมันก็เพียงพอที่จะสังหารศัตรูกลุ่มนี้แล้ว

ตอนนี้ในสนามรบเหลือเพียงแค่เครซี่วูฟ, นักธนู 1 คนกับนักเวทอีกสองคน ซึ่งในขณะที่ทุกคนกำลังยืนตกตะลึง สามฝาแฝดตระกูลไป๋ก็วิ่งเข้ามาสังหารนักเวททั้งสองคนจนเสียชีวิต

“นี่พวกแกรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรลงไป?” นักธนูที่เหลือรอดกล่าวขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว

“ก็แค่ฆ่าพวกสารเลว มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?” ลู่หยางกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

“พวกเราคือคนของบลัดเติสตี้ หากพวกแกกล้าหาเรื่องบลัดเติสตี้พวกแกก็ต้องชดใช้!” เครซี่วูฟส่งเสียงตะโกน

“ฉันหาเรื่องบลัดเติสตี้อยู่แล้วยังไง?” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

เครซี่วูฟมองนักเวทตรงหน้าอย่างตกตะลึง เพราะในตอนแรกเขาคิดว่าการอ้างชื่อกิลด์จะทำให้ลู่หยางหวาดกลัว แต่ใครจะไปคิดว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย

“แกคือใครกันแน่?” เครซี่วูฟถาม

“ฉันเหรอ? ฉันก็คือลู่หยางที่พวกแกกำลังตามหาอยู่ไง”

 

 

---

5555555 ฉันเป็นศัตรูอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้จะกลัวไปทำไม