บทที่ 166 ความโกรธแค้นของบลัดเติสตี้

“ลู่หยาง!?” เครซี่วูฟเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว และถ้าหากว่ามันจะมีใครสักคนที่ไม่กลัวอำนาจของบลัดเติสตี้ หนึ่งในนั้นก็คงจะเป็นลู่หยางอย่างไม่ต้องสงสัย

“ถ้าแน่จริงก็อย่าหนี ฉันจะไปตามคนมาฆ่าแกเอง!” เครซี่วูฟส่งเสียงร้องคำราม ก่อนเขาจะใช้สกิลกระโดดถอยหลังไป 30 เมตรและเปิดใช้งานสกิลชีต้าออร่าเพื่อวิ่งหนีไป

“จะหนีไปไหนวะ!” ไป๋เหลิงตะโกนอย่างไม่พอใจ แต่เนื่องมาจากนักธนูต้องการที่จะหลบหนี นักรบอย่างเขาจึงไม่มีทางไล่ทันอย่างแน่นอน

“ไม่ต้องห่วง มันหนีไม่พ้นหรอก” ลู่หยางกล่าวอย่างเย็นชาระหว่างยกคทาชี้ขึ้นไปบนอากาศ

2 วินาทีต่อมาลูกไฟสีแดงเพลิงก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ซึ่งระยะการโจมตีในครั้งนี้ห่างไกลถึง 60 เมตร

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ดูซิว่าถ้าหัวหน้ารู้ว่าแกอยู่ที่นี่แล้วแกจะหนีไปที่ไหนได้” เครซี่วูฟดีใจที่หลบหนีสำเร็จเขาจึงเปิดหน้าต่างข้อความเพื่อรายงานไปยังเย่กู่ซิง

อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะทันได้ส่งข้อความ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีแดงจ้า

-2,848 (คริติคอล)

ตาย!

สามฝาแฝดตระกูลไป๋และผู้เล่นอีกห้าคนที่วิ่งหลบหนีมาต่างก็มองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง

“หัวหน้า นั่นมันสกิลอะไร? ทำไมมันโคตรเท่เลย!” ไป๋เหลิงกล่าวอย่างตื่นเต้น

วิธีการโจมตีของลู่หยางคล้ายกับศัตรูกำลังวิ่งเข้าหาสกิลด้วยตัวเอง ซึ่งการคาดการณ์ล่วงหน้าเพื่อสังหารศัตรูแบบนี้มันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจ

สมกับเป็นผู้เชี่ยวชาญจริง ๆ!

ผู้เล่นที่รอดชีวิตทั้งห้าคนสบตากันก่อนที่พวกเขาจะเดินมาหาลู่หยาง

“คุณคือลู่หยางใช่ไหม? วันนี้ต้องขอบคุณความช่วยเหลือของคุณจริง ๆ ไม่อย่างนั้นพวกเราทั้งห้าคนคงจะต้องตายแน่ ๆ” หัวหน้าทีมของคนทั้งห้ากล่าว

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ว่าแต่พวกคุณไปสร้างเรื่องอะไรกับบลัดเติสตี้มาล่ะ?” ลู่หยางถาม

“ผมขออนุญาตแนะนำตัวก่อน ผมชื่อบิทเทอร์เลิฟฮาล์ฟไลฟ์ ส่วน 4 คนข้างหลังผมชื่อ ทไวไลท์รีปเปอร์, ฮูเล็ทมีบีไวด์ฟอร์อะไลฟ์ไทม์, กิวท์กายและโคลด์วิลโลว์ พวกเราทุกคนต่างก็เพื่อนร่วมชั้นกัน”

“วันนี้พวกเราได้รับอุปกรณ์มาชิ้นหนึ่ง พวกเราจึงตั้งใจที่จะเอามันไปขาย ตอนเจรจาคนของบลัดเติสตี้ได้บอกเราว่าพวกเขาจะขอแลกอุปกรณ์ของเรากับอุปกรณ์ระดับเหล็กที่ดรอปมาจากหุบเขางูพิษ แต่พวกเขาเลือกที่จะนัดสถานที่แลกเปลี่ยนบริเวณนอกเมืองเพื่อฆ่าแล้วแย่งชิงอุปกรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังกล่าวหาว่าเราเป็นกองกำลังหลักของผู้เล่นอิสระ แต่โชคดีที่พวกเราไหวตัวทันแล้วหนีออกมาได้ซะก่อน”

เมื่อลู่หยางได้ยินว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือบิทเทอร์เลิฟฮาล์ฟไลฟ์ มันก็ทำให้เขารู้สึกตกตะลึง เพราะในชาติก่อนอีกฝ่ายเป็นผู้เล่นอิสระที่มีชื่อเสียงมาก สาเหตุหนึ่งที่เขาโด่งดังก็เพราะผลงานส่วนตัวและเรื่องที่เขาเคยคว้าแชมป์การแข่งขัน 5 ต่อ 5 ในระดับประเทศมาแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เขาโด่งดังมากขึ้นกว่าเดิมคือเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขา

หลังจากคว้าแชมป์ในประเทศ ผู้เล่นชั้นยอดก็เชื่อว่าอีกฝ่ายมีคุณสมบัติที่จะคว้าแชมป์โลกอย่างแน่นอน แต่จู่ ๆ บิทเทอร์เลิฟก็หายตัวไปอย่างปริศนา ก่อนที่มันจะมีข่าวปล่อยออกมาว่าเขาสละสิทธิ์การแข่งขัน

หลายคนสงสัยว่าจู่ ๆ ชายคนนี้หายไปไหน และในที่สุดมันก็มีคนออกมาเปิดเผยความลับในอินเตอร์เน็ต

บิทเทอร์เลิฟชอบนักเวทหญิงภายในทีมที่ชื่อว่าโคลด์วิลโลว์มาโดยตลอด แต่ฝ่ายหญิงไม่ได้รับรู้ความในใจของบิทเทอร์เลิฟเลย หลังจากพวกเขาคว้าแชมป์ในประเทศได้สำเร็จโคลด์วิลโลว์ก็ไปแต่งงานกับคนอื่นจนทำให้บิทเทอร์เลิฟหมดขวัญกำลังใจ

ลู่หยางมองไปยังบิทเทอร์เลิฟแล้วมองไปทางโคลด์วิลโลว์ ก่อนที่เขาจะได้พบว่าขณะที่อีกฝ่ายกำลังพูดคุยกับเขาอยู่นั้น ดวงตาของโคลด์วิลโลว์ได้จับจ้องมองมายังบิทเทอร์เลิฟตลอดเวลา และแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกแบบนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถปลอมแปลงได้ ซึ่งมันก็เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าทางฝั่งโคลด์วิลโลว์ก็เคยสนใจบิทเทอร์เลิฟอยู่เหมือนกัน

ในชาตินี้เมื่อพวกเขามีโอกาสได้พบกัน ลู่หยางก็อยากจะเป็นพ่อสื่อให้กับทั้งสองคน เพราะเขาไม่อยากให้ประสบการณ์ความรักที่ล้มเหลวในชาติก่อนเกิดขึ้นกับทั้งสองภายในชาตินี้อีก

“ตอนนี้พวกคุณอย่าพึ่งกลับเมืองเซนต์กอลล์เลย ในเมืองมีคนของบลัดเติสตี้อยู่เยอะมากและพวกคุณทั้งห้าคนก็เป็นเป้าหมายที่ชัดเจนมากเกินไป หากกลับเข้าไปภายในเมืองมันก็แทบที่จะไม่มีโอกาสที่พวกคุณจะได้ออกมานอกเมืองอีก” ลู่หยางกล่าว

“แล้วพวกเราจะทำยังไงได้ล่ะครับ? พวกเราเพิ่งจะเลเวล 8 เท่านั้นเอง” กิวท์กายซึ่งเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดภายในทีมถาม

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราหลบไปเก็บเลเวลในแผนที่เลเวล 10 กันก่อน ส่วนเรื่องการกลับเข้าเมืองไปซื้อยาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง” ทไวไลท์รีปเปอร์ผู้ซึ่งมีอาชีพเป็นโจรกล่าว

“สักวันฉันจะต้องแก้แค้นพวกมันให้ได้” ไลฟ์ไทม์พูดอย่างโกรธแค้น

“พวกเราก็กำลังจะผ่านแผนที่เลเวล 10 อยู่พอดี เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราจะไปส่งพวกคุณก็แล้วกัน” ลู่หยางกล่าว

—

ณ แผนที่เลเวล 10 บริเวณทางใต้ของเมืองเซนต์กอลล์

บลัดไทแรนท์กำลังฆ่ามอนสเตอร์เพื่อเพิ่มเลเวล โดยในปัจจุบันเขาสวมชุดเซ็ตอุปกรณ์ระดับเงินที่ได้รับมาจากหุบเขางูพิษ ซึ่งรอบ ๆ ตัวของเขาก็มีนักเวท 12 คนที่ใส่ชุดเซ็ตจากหุบเขางูพิษด้วยเหมือนกัน

ทันใดนั้นเย่กู่ซิงก็ติดต่อเข้ามาอย่างกะทันหัน

“มีอะไร?” บลัดไทแรนท์ถาม

“หัวหน้า คนของเราที่หุบเขางูพิษเจอลู่หยาง แต่สมาชิกในทีมทั้ง 30 กว่าคนถูกมันฆ่าตายหมดเลย” เย่กู่ซิงรายงาน

“อะไรนะ!? ตอนนี้แกมีกองกำลังอยู่ใกล้ ๆ กี่คน?” บลัดไทแรนท์ร้องตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

“เรามีกองกำลังอยู่ทั้งหมด 10,000 คน ภายในนั้นมีผู้เล่นชั้นยอดอยู่ทั้งหมด 200 คน ตอนนี้ทุกคนกำลังต่อสู้กับผู้เล่นอิสระในแผนที่เลเวล 6 ของเมืองเซนต์กอลล์อยู่ครับ” เย่กู่ซิงกล่าว

“ให้คนอื่นมาคุมทัพแทนแกไปก่อน ส่วนแกพาผู้เล่นชั้นยอดทั้ง 200 คนไปไล่ล่าลู่หยาง ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องฆ่ามันให้ได้” บลัดไทแรนท์กล่าว ก่อนที่เขาจะหยิบม้วนคัมภีร์จากกระเป๋าส่งให้นักเวทที่อยู่ใกล้ ๆ และพูดว่า

“เดี๋ยวฉันจะส่งคนเอาม้วนคัมภีร์ห้ามกลับเมืองไปให้แก”

ม้วนคัมภีร์ห้ามกลับเมืองเป็นสิ่งที่หาซื้อได้จากร้านค้าเฉพาะผู้เล่นที่อยู่ภายในกิลด์เท่านั้น ราคาของพวกมันอยู่ที่ม้วนละ 10,000 เครดิต มีรัศมีการใช้งานอยู่ที่ 3 กิโลเมตร มันจึงถือได้ว่าเป็นไอเท็มที่กิลด์ใหญ่ ๆ เอาไว้ใช้สำหรับการทำสงคราม

“ไว้ใจผมได้เลยครับ ครั้งนี้ผมจะไม่ทำให้หัวหน้าต้องผิดหวัง ไม่ว่ายังไงผมก็จะทำให้ลู่หยางกลับไปเลเวล 0 ให้ได้” เย่กู่ซิงกล่าวอย่างตื่นเต้น

หลังจบบทสนทนาเย่กู่ซิงก็มองไปยังสนามรบที่ยังไม่มีฝ่ายใดมีความได้เปรียบ เขาจึงหันไปพูดกับผู้เล่นชั้นยอดทั้ง 200 คนที่อยู่ใกล้ ๆ กับเขาว่า

“ตามฉันมา ตอนนี้ลู่หยางปรากฏตัวในหุบเขางูพิษ หัวหน้าบอกว่าใครฆ่าลู่หยางได้สำเร็จจะได้รับรางวัลใหญ่”

ผู้เล่นชั้นยอดในช่วงเวลานี้หมายถึงผู้เล่นที่มีเลเวล 8 ขึ้นไปและสวมใส่ชุดเซ็ตอุปกรณ์ระดับทองแดงจากหุบเขางูพิษเป็นอย่างน้อย

“เยี่ยมไปเลย!”

“หัวหน้าใจกว้างจริง ๆ!”

ผู้เล่นทั้ง 200 คนต่างก็เปล่งเสียงหัวเราะขึ้นมาอย่างตื่นเต้น เย่กู่ซิงจึงได้นำผู้เล่นเหล่านี้เดินทางไปยังหุบเขางูพิษ ซึ่งตั้งแต่ที่เขาได้รับรายงานไปจนถึงการนำทีมออกไล่ล่า กระบวนการทั้งหมดก็ใช้เวลาไปทั้งสิ้น 1 นาที 30 วินาที

—

ลู่หยางนำทีมและพวกบิทเทอร์เลิฟออกเดินทางพร้อมกับกำจัดมอนสเตอร์ไปด้วย แต่ถึงแม้ว่าภายในทีมจะมีนักเวทชั้นยอดคอยทำการกวาดล้าง แต่เนื่องมาจากภายในแผนที่มีมอนสเตอร์ขวางทางอยู่เป็นจำนวนมาก การเดินทางจึงมีความคืบหน้าที่ค่อนข้างช้ามาก

“ทำไมมันมีงูพิษอยู่เยอะจัง ถ้าต้องสู้อยู่แบบนี้พวกเย่กู่ซิงคงตามมาทันแน่ ๆ” ทไวไลท์รีปเปอร์กล่าว

“เราจะทำไงได้ นี่คือเส้นทางหลักที่มีมอนสเตอร์น้อยที่สุดแล้ว” บิทเทอร์เลิฟพูดอย่างจนปัญญา

“เย่กู่ซิงกำลังสู้กับพวกผู้เล่นอิสระอยู่ เขาคงไม่ส่งกองกำลังใหญ่มาไล่ล่าพวกเราหรอกมั้ง” โคลด์วิลโลว์กล่าว

“ก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น” ลู่หยางกล่าว

กลุ่มคนทั้งเก้าเดินทางพร้อมสังหารมอนสเตอร์ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงทางเข้าแผนที่เลเวล 10 ซึ่งในบริเวณนั้นเป็นพื้นที่เปิดโล่งและในรัศมี 100 เมตรมีงูพิษมากกว่า 20 ตัวเลื้อยไปมาให้เห็นอยู่ตามรายทาง

“ในที่สุดก็มาถึงแผนที่เลเวล 10 สักที หวังว่าพวกบลัดเติสตี้คงจะตามเรามาไม่ทัน” กิวท์กายกล่าวพร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งอก

“พวกเราอยู่เก็บเลเวลที่นี่แหละ รอให้เราแข็งแกร่งกว่านี้ก่อนเถอะ ฉันจะไม่ยอมปล่อยพวกมันไปแน่ ๆ” ไลฟ์ไทม์พูดอย่างโกรธแค้น

บิทเทอร์เลิฟก็กำลังถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเช่นเดียวกัน และกำลังจะหันไปเพื่อขอบคุณลู่หยาง ท้ายที่สุดถ้าไม่มีอีกฝ่ายพวกเขาก็คงจะมาถึงที่นี่ได้ช้ากว่านี้ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรออกมามันก็มีน้ำเสียงอันเย็นชาดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเสียก่อน

“เสียใจด้วย แต่พวกแกคงจะไม่มีโอกาสนั้นแล้ว”

ลู่หยางหันไปมองทางต้นเสียง ก่อนจะได้เห็นเย่กู่ซิงและลูกธนูที่กำลังถูกยิงเข้ามาใส่กิวท์กาย

“เกรงว่าพวกแกคงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว”

ระบบ: คุณถูกทีมของเย่กู่ซิงโจมตี คุณสามารถป้องกันตัวได้ภายใน 30 นาที

สรุปคือเขาตามมาหลอกให้เคลียร์มอนสเตอร์หรือเปล่า 5555