14 ทัวร์หมู่บ้าน

14 ทัวร์หมู่บ้าน

เพราะเราได้มาถึงหมู่บ้าน มันได้เปลี่ยนเป็นการทะเลาะได้อย่างไรก็ไม่รู้
คนติดอาวุธสามคนเข้าหมู่บ้าน 70 คนดูเหมือนจะชุลมุน
มิเรลทำสิ่งนี้ทุกปี เธอเลยไม่ใช่ปัญหา แต่ผม ผู้ที่ขี่ม้าและติดอาวุธหนัก คือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด

อะไรที่มันแก้ปัญหาคือการเกลี้ยกล่อมของมิเรลและหัวของโจร
มันดูเหมือนกลุ่มโจรได้เป็นภัยที่บ่อยกับหมู่บ้าน
และมีกรณีที่พวกเขาได้จ่อสู้กันกับกลุ่มศาลเตี้ย
พวกเขาสามารถระบุหัวได้ และมากที่สุดของทั้งหมดคือคนของหมู่บ้าน มิเรล ที่ได้เป็นพยานว่า “เขาเป็นคนฆ่า” มีประสิทธิภาพที่ยิ่งใหญ่
ส่วนใหญ่แล้ว หมู่บ้านเล็กๆแบบนี้ จะไม่เชื่อใจใครนอกจากพวกเขาเอง
พวกเขาน่าจะยินดีที่มิเรลได้นำอาหารกับมาบ้านด้วย มีแค่ไม่กี่คนที่จะกัดมือคนที่ให้อาหารพวกเขา

อีกประการหนึ่ง เมื่อเรามาที่บ้านของมิเรล เด็กได้แห่กันออกมา ผมเลยให้แอปเปิลพวกเขา
เพราะการได้เห็นเด็กยิ้ม มันดีเท่าผู้หญิงเปลือย

ในการฉลองของความตายของศัตรูที่พวกเขาเกลียด ปาร์ตี้น้อยๆได้ถูกจัดที่จุดนัดพบของหมู่บ้าน
อาหารประกอบไปด้วยของอย่าง [หัวผักกาด] และ [มันฝรั่ง] ของที่ไม่ได้หรูหรามาก แต่พวกเขาไม่สามารถนำของที่เก็บไว้หน้าหนาวออกมาได้

“คุณดูเหมือนจะแข็งแกร่ง เซอร์ คุณเป็นสมาชิกที่ถูกนับถือของคณะทหารม้าหรืออะไรแบบนั้นเหรอ?”

ผู้ชายไม่ได้แต่มากขนาดที่จะเรียกว่าผู้เฒ่า แต่ยังค่อนค้างอายุมาก ได้เริ่มการสนทนา

“ขออภัยสำหรับความหยาบคายของผม ผมหัวหน้าของหมู่บ้านนี่ ชื่อของผมคือมาทอนร่า”

“ชั้นเอเกอร์ ชั้นแค่ทหารรับจ้าง”

“โฮ่ โฮ่ เพราะคุณมีม้าที่งดงาม ผมเลยมองพลาด ผมขออภัย”

แม้ว่าหลังจากที่ได้รู้แล้วว่าผมเป็นเพียงทหารรับจ้าง เขายังถ่อมตัวอย่างงดงาม แต่มีหน้าตาที่ไม่ค่อยสบายอยู่บนเขาอย่างไรก็ไม่รู้

“เกี่ยวกับการที่คุณได้ช่วยพามิเรลมา คุณมีความสัมพันธ์ที่{พิเศษ}กับเธออย่างหนึ่งรึเปล่า?”

มันไม่ใช่บางอย่างแบบนั้น ผมแค่มีเป้าหมายที่เธอ
แล้วก็ ไม่มีเหตุผมที่ทำไมผมต้องบอกนาย

“ถามมิเรลละกันครับ แต่เราไม่มีมีความสัมพันธ์อะไรที่เราซ่อน”

“งั้นเกียวกับการขอบคุณสำหรับเรื่องนี่ อย่างที่คุณเห็น หน้าหนาวจะมาในอีกไม่นาน และนอกจากนั้น หมู่บ้านของเราจน”

“อาหารเย็นและเลี้ยงม้าจะพอแล้ว แล้วก็ผมจะมีความสุขถ้านายให้ยืมบ้านสำหรับตอนกลางคืน”

มาทอนร่าโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด
เข้าใจแล้ว งั้นเขาก็ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่มีอะไรจะมอบถ้าผมขอรางวัลเขา
มันจะเป็นปัญหามากถ้าผมปฏิเสธแล้วผมรุนแรงขึ้นมา

“เข้าใจแล้ว! นั่นจะเป็นความโล่งใจ แน่นอนว่า เราจะยินดีให้คุณยืมบ้าน!”

“ขอบคุณ”

หลังจากนั้น ผมมีความสุขกับปาร์ตี้เล็กๆกับคาร์ล่าและรูที่อยู่สองข้าง

“หมู่บ้านของเธออยู่ใกล้ๆ ใช่มั้ย รู? ชั้นคิดว่าเราไปที่นั่นได้ตอนกลางเช้าพรุ่งนี้”

ผมและอุปกรณ์หนัก 100 กก คาร์ล่านั้น 50 กก และรูไม่ถึงแม้แต่ 30 กก
ถ้าคุณพิจารณาว่าชวาร์ซสามารถวิ่งระหว่างที่แบกผมและสัมภาระ เขาน่าจะยังเดินได้ถ้าแบกเราสามคน
แต่ต้องบ่นแน่นอน แต่ด้วยก้นผู้หญิงสองคนบนหลังเขา ผมมั่นใจว่าเขาจะยอม
ถ้าแบบนั้นเราจะลดเวลาเดินทางได้

“ได้! ขอบคุณมาก *แค่ก*!!!”

ผมพูดเรื่องนั้นกับรู ที่ได้กินจนแก้มพองด้วยมันฝรั่งร้อนๆและมันติดคอเธอ
น่ารักมาก

“ไม่ว่ายังไง เอเกอร์-โดโนะ ผู้หญิงที่มากับคุณเป็นคนรักของคุณเหรอ?”

“นั่นใช่แล้ว หนูเป็นผู้หญิงของเอเกอร์”

มาทอนร่าถามและคาร์ล่าได้ตอบทันที

“มันจะมีปัญหาอะไรมั้ย?”

กลุ่มศาลเตี้ยไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าสู้อย่างลำบากกับโจรพวกนั้น ถ้าพวกเขาลงมือกับคาร์ล่า พวกเขาทั้งหมดจะถูกฆ่าโดยผม

“ไม่ ไม่ มันไม่มีอะไร ให้ผมเอาบ้านให้คุณดูมั้ยถ้างั้น?”

“โปรดรอเดี๋ยว มิเรล ชั้นขอให้เธอเอารูไว้ที่บ้านเธอได้มั้ย?”

“ชั้นไม่ถือ แต่เธอจะนอนบนพื้นที่บ้านเรานะรู้มั้ย? ถ้ามันมีบ้านว่างเธอควรจะ…….ได้เลยทิ้งเธอไว้ให้ชั้น”

ใช่ถ้าเธออยู่เกาเราเธอจะมีคืนที่กระตุ้นมากไป
งันแทนที่จะอย่างนั้น รูควรจะสบายใจที่บ้านของมิเรลที่มีเด็กอายุเท่าเธอมากกว่า

ผมปล่อยการดูแลและการแปรงชวาร์ซไว้ให้คาร์ล่า แล้วเข้าไปที่บ้านกับมาทอนล้า
ผมไม่ได้เจตนาจะละเลยการดูแลชวาร์ซ
มันแค่เขาไม่พอใจ{จริงๆ} ถ้าเขาไม่ถูกดูแลโดยผู้หญิง
เขาและผมน่าจะสนิทกันได้ในสนามรบ… แต่ผมเขาใจความรู้สึกนี้ดีที่สุด—ผมก็ไม่อยากถูกดูแลโดยผู้ชายด้วย
เห็นผมแยกกับคาร์ล่า มาทอนร่าพูดใส่หูผม

“นี่ค่อนข้างน่าอายที่จะบอกผู้ชายที่มีผู้หญิงที่สวยงาม แต่ด้วยความรู้สึกขอบคุณของเรา เราสามารถเสนอผู้หญิงบางคนให้เอเกอร์-โดโนะเพื่ออยู่เป็นเพื่อนคุณ
พูดอีกอย่างคือ เขาเสนอผู้หญิงที่จะแลกเปลี่ยนเป็นเซ็กส์
ถ้าเขาให้ผมนอนกับพวกเธอ งั้นไม่มีเหตุผลที่จะบอกว่าไม่

“ได้โปรดสบายใจกับการที่ให้พวกเธอได้อยู่บนเพื่อนคุณตามสบายได้เลย แต่เรานี้ที่เป็นหมู่บ้านจนๆ ดังนั้นได้โปรดจ่ายค่าตอบแทนให้พวกเธอบ้าง”

มาดูซิ ผมสงสัยว่าผมควรจะจ่ายมากเท่าไหร่ ผมได้ยินว่าซ่องโสเภณีของโรเลลคิด 2-3 เงินสำหรับโสเภณีทั่วไป
ผมไม่ได้เจตนาจะรับผู้หญิงมาราคาถูก แต่หมู่บ้านนี้ดูไม่มีมันจะมี ผู้หญิงอายุน้อยที่ยังไม่ได้แต่งงาน
ซึ่งก็หมายถึงมันเป็นไปได้ว่า ผู้หญิงที่ [มุ่งมัน] ที่แค่ยังเด็กจะมา
ต้องจ่ายเงินกับผู้หญิง ที่ผมไม่พบว่าน่าเห็นด้วยจะทำให้ผมโมโห

“งั้นได้โปรด ชั้นจะมอบให้คืนละสองเงิน”

“สองเงิน!!”

ดูเหมือนนั่นจะเป็นราคาดีจริงๆ แต่ผมไม่ถือ

“ส่งจำนวนเท่าไหร่ก็ได้มาให้ผม ที่คุณคิดว่าจะนอนกับผมเพื่อสองเงินนั้น แน่นอนว่า ผมอยากจะให้คุณพิจารณาอายุพวกเธอด้วย”

“ได้เลย คุณดูเป็นชายมาก การพูดว่าคุณจะทำผู้หญิงหลายคน! แต่เกี่ยวกับอายุของพวกเธออืม…”

ผมไม่ใช่ขี้เรื้อนมากขนาดนั้น ที่แม้แต่จะหลับนอนกับผู้หญิงแก่ ได้โปรดเข้าใจนี่ด้วย

“เพราะคุณมีผู้หญิงที่คุณพามาด้วย คุณจะอยากได้เด็กสาวมั้ย?”

“ไม่! แค่ผู้หญิงอายุน้อยที่โตแล้ว ได้โปรด”

ผมไม่ใช่บ้ากาม

ผมบอกเขาและหลายคนได้มา

ระหว่างที่ผมได้ดื่มเหล้าและขี้เกียจไปรอบๆกับคาร์ล่า มีเสียงเคาะประตู
ผมได้บอกคาร์ล่าก่อนแล้ว ดังนั้นเธอไม่ได้รู้สึกรบกวน
แต่นั่น บนเงื่อนไขที่ว่าเธอจะเข้าร่วมด้วยตัวเธอเองด้วย

ผมเปิดประตูและแน่นอนว่า มีผู้หญิงอายุน้อยอยู่ข้างหน้า หน้าและตัวของพวกเธอ สู้คาร์ล่าไม่ได้ แต่นั่นช่วยไม่ได้ เพราะทั้งหมด คาร์ล่าเป็นคนสวยจริง
มีพวกเธอ 5 คน บางคนแม้แต่แต่งงานแล้วด้วย

“ผัวชั้นได้ทำงานที่อื่น ดังนั้นสองเหรียญเงินจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น”
“ไม่มีพอค้ามาเลยหลังๆ และเมื่อพวกเค้ามา ราคาของพวกเค้าสูงมาก”
“การแต่งงานกับผัวชั้นได้ถูกตัดสินโดยพ่อแม่ของเรา เขาน่าเกลียดและซุ่มซ่าม ใจชั้นเต้นเมื่อได้มองนาย”

นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับผู้ชาย

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

ผมได้มีความสุขกับลมกลางคืน ทำกายที่ร้อนของผมให้เย็นลง
น้ำจากบ่อน้ำที่มันเย็นมากได้รู้สึกดีมากเลยตอนนี้

“นายเสร็จแล้ว?”

มิเรลได้นั่งต่อจากผม
เธอเสนอแก้วเหล้าให้ผม ซึ่งผมรับมันอย่างขอบคุณ

“ใช่ มันสนุก”

“5 คนหือห์ มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่หมู่บ้านนี้ได้หน้าใหม่ นายจะมีลูกหลายคนเมื่อปีหน้า ชั้นเดาว่า”

เข้าใจแล้ว ไม่มีพวกเธอซักคนนอกจากคาร์ล่าที่คุมกำเนิด

“แต่นายมันใจว่านายโอเคที่ปล่อยพวกเธอไว้เหรอ?”

“ชั้นได้ทำให้มั่นใจว่าชั้นทำให้ทุกคนพอใจ พวกเธอได้พักอยู่ตอนนี้”

“นายเป็นชายแท้ๆ หือห์…. แม้แต่คาร์ล่าก็ตกหลุมรักนาย”

“รูหลับรึยัง?”

“ใช่เธอได้เล่นกับเด็กๆของเราแล้วได้เหนื่อยและหลับไป พวกเขามีอาหารเต็มท้องเป็นครั้งแรกในพักใหญ่และมีความสนุก”

“นั่นดีถ้างั้น”

“ถ้าพูดจากใจแล้ว หน้าหนาวปีนี้ดูเหมือนจะยากจริงๆ คลังเสบียงของเราไม่พอและนาดูไม่ดีด้วย”

ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชาวนา ดังนั้นทั้งหมดที่ผมทำได้คืออยู่เงียบๆ

“เราน่าจะโอเคเพราะอาหารที่นายช่วยนำมา แต่ชาวบ้านบางคนอาจจะหิวตาย”

“จริงเหรอ…”

“ซึ่งนั่นทำไม่ชั้นไปจากที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว เพราะทั้งหมดชั้นทนไม่ได้จริงๆที่ครอบครัวของชั้นต้องหิวโหย”

ซึ่งน่าจะหมายถึงการเดินทางของมิเรลจบลงตรงนี้
เธอไม่ได้อยู่ซักพักแล้วกลับออกไป
เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะได้เจอกับพวกเขาอีก

“ซึ่งนั่นทำไมชั้นจะบอกนายถึงความรู้สึกของชั้น เอเกอร์ ชั้นรักนาย คาร์ล่าเป็นคนแรกแต่ความรู้สึกชั้นไม่แพ้เธอเลย”

มิเรลมองเข้ามาในตาของผม สายตาเธอไม่เปลี่ยนแปลง

“ยังไงซะ ชันเข้าในว่ามันยากที่จะทำ 6 คนในคื《งื้อออ》”

ผมผนึกปากของเธอด้วยจุมพิต

“เอาเสื้อผ้าของนายออก”

มิเรลไม่พูดอะไรอีกและถอดเลื้อผ้าอย่างราบรื่น
ร่างกายที่ปลุกอารมของเธอครอบครอง ความสวยงามแบบหนึ่งเพิ่มเติ่มจากเสน่ห์ของความเป็นหญิงของเธอ
ผมได้โยนเสื้อผ้าของผมทั้งหมดทันที ผมไม่สามารถอนุญาตให้ผู้หญิงอาย

“อุโออออ้! นี่อะไรน่ะ…มันใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ”

“เราจะสกปรกถ้าเราทำมันที่นี่นะ”

“บ้านนั้นเต็มไปด้วยคนที่ชั้นรู้จัก ชั้นไม่อยากจะทำมันที่นั่น”

เรายิ้มและกอดกัน

เพราะเราได้อยู่ข้างนอก เราควรจะลองตำแหน่งที่น่าสนใจ
ยังยืนอยู่ ผมเปิดขาของผมเท่าไหล่ และกอดเธอ

“เฮ, เฮ้ย นายจะใส่มันเข้าไปใช่มั้ย? ชั้นจะต้องหันไปทางอื่น…”

โดยไม่ตอบผมกอดมิเรลจากด้านหน้าและดันขึ้นไปบนเธอจากข้างล่าง

“อั่กกก! จากข้างหน้า!?”

ในตำแหน่งนี่ ผมดันได้ใกล้กับสะโพกเธอ มันเลยดูเหมือนมันจะหลุดได้ง่าย แต่เพราะสมาชิกของผมนั้นใหญ่ ผมสามารถจะทะลวงเธอได

“มันเป็นยังไง? ทำมันโดยยืนอยู่ข้างหน้านั้นดีด้วย เอ๋?”

“มันดี ชั้นทนมันไม่ได้แล้ว! ชั้นคิดว่าชั้นฝึกมาดีแต่หน้าอกผู้ชายมันดึงดูดจัง”

มิเรลและผมขยับเพื่อถูกสะโพกของกันและกัน เราดูเหมือนเราได้เต้นอยู่
มันมีความรู้สึกถึงการปลดปล่อยจากการทำมันข้างนอก มันยอดเยี่ยม เลือดได้ไหลเข้าไปในสมาชิกของผมมากกว่าปรกติ

“มันไม่ใช่แค่ใหญ่ มันแข็ง….ไม่ใช่ว่านายได้ทำไปหกคนแล้วเหรอตอนนี้? ช่างเป็นพลังงานที่มีสิ้นสุด”

ระหว่างมิเรลได้รู้สึกถึงความรู้สึกดีจากการยืนมีเพศสัมพันธ์ของเรา แต่อย่างที่คนคาด ตัวผู้หญิงของเธอเหนื่อย
หลักเธอได้ไม่มั่นคง

“ขอโทษขาชั้นจะไปแล้ว กลิ้งชั้นลงหรือให้ชั้นวางมือซักที่นะ”

“ไม่จำเป็นสำหรับนั่น”

ผมได้เอามือทั้งสองของผมไปที่ก้นของมิเรลและยกเธอขึ้น
ตัวของเธอได้ถูกดันด้วยสามขาของสองมือผมและไม้เนื้อ

“อุว้าาาา! นายต้องล่อชั้นเล่นแน่ ชั้นค่อนข้างหนักแต่นายอุ้มชั้นง่ายๆเลย…”

“เธอไม่หนัก แค่เท่านี้เอง ปล่อยที่เหลือให้ชั้นนะ”

“ชั้นทำอะไรไม่ได้แม้ว่านายไม่ได้บอก เพราะถ้านายได้ยกชั้นแบบนี้ ชั้นจะถูกเล่นไปรอบๆโดยนาย”

โดยไม่รั้งมือ ผมเขย่าเธอด้วยการเคลื่อนไหวที่แรง ขณะที่ผมโจมตีต่ออย่างไม่หยุดยัง น้ำได้เอ่อล้นจากหว่างขาเธอ ผมเลยช้าลงแล้วมองหน้าเธอ

“หน้าของเธอดูหน้าทึ่ง”

เธอได้ตาเปียกและน้ำลายยืด และลิ้นของเธอออกมาจากปากเธอ
ถ้าเธอเอาหน้านี้ให้ในเมืองดู คนจะคิดว่าเธอบ้าแน่นอน

“เอาริมฝีปากของเธอมาบนของชั้นแล้วดูดน้ำลายชั้น”

ดูเหมือนเธอยังไม่เสียสติไป เราได้ล็อคปากของเรา และเธอดื่มน้ำลายผมอย่างเมามัน
ผมได้อุ่มมิเรลด้วยแค่มือเดียวและสมาชิกของผม และใช้มือเปล่าลูบก้นเธอ และใส่นิ้วเข้าไปในรูตูดเธอ

“ฮื้งงงงงงงงงงงงง!!”

ที่การโจมตีที่กระทันหัน ลิ้นของมิเรลได้ยื่ออกมาหีของเธอได้รัดแน่นอย่างเสียงดัง
เวลาดี ผมกับลังจะยิงกระสุนของผม

“กุโอออ้!”

ขี้นเสียงตะโกน ผมยิงน้ำของผมในรูผู้หญิงของเธอ
ผมเพิ่งแตกหลายสิบครั้ง ดังนั้นกระสุนมันไม่เยอะมาก แต่พลังนั้นไม่อ่อนแอลงเลย

“มันโดนมดลูกชั้น!”

มิเรลได้แยกริมฝีปากเธอจากผมและงอตัวไปข้างหลัง ถึงจุดสุดยอด
เธอได้งอตัวไปข้างหลังอย่างแรง แต่ผมเกือบจะทำเธอหล่นนะ
หลังจากที่ผมได้เสร็จการน้ำแตก มิเรลที่เหนื่อยได้พึมพำ บีบคำพูดของเธอออกมา

“น่าทึ่งที่สุด….หมายเลยหนึ่งจนถึงตอนนี้”

ยังถูกอุ้มโดยผม เธอพันลิ้นของเธอไปรอบของผมและเราจูบกัน
อย่างที่คุณคาด สมาชิกของผมเสียความแข็งออกมันแล้วหลุดออกมาจากเธอ
น้ำได้หยดออกมาเหมือนกับจะตามสมาชิกของผมออกมา

“*พฟู้วว* ชั้นรู้สึกดีด้วย”

“เฮ้….นายถึงขีดจำกัดแล้ว ใช่มั้ย? นายต่อไม่ได้แล้วเหรอ?”

ในความจริง ผมได้เกือบถึงขีดจำกัดผมแล้ว แต่ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยให้มีเรลดูเต็มไปด้วยความต้องการแบบนั้น

“ชั้นจะไปต่อได้ถ้าเธอใส่มันไว้ในปากเธอ เธออยากจะทำมันแบบไหน?”

“ด็อกกี้สไตล์…ชั้นอยากให้นายเย็ดชั้นจากข้างหลัง นายคิดว่าชั้นเป็นผู้หญิงสกปรกมั้ย?

ผมยิ้มและวามเธอลงจากนั้นใส่ควยที่ปกคลุมไปด้วยน้ำในปากของเธอ

“ใช่ ชั้นคิด มีบ้ากามสองคนอยู่ที่นี่ นั่นหมายถึงเราควรจะเย็ดจนกว่าเราจะพอใจ ใช่มั้ย”

ได้คืนขนาดก่อนหน้านี้ของมันในปากของมิเรล ผมนำสมาชิกของผมออกและให้เธอวางสองมือไว้บนบ่อน้ำ

“ชั้นจะทำมันจากข้างหลังเหมือนที่เธอต้องการ พร้อมกับมันละกันนะ”

“หุหุ ชั้นก็จะทำเต็มที่ที่ชั้นมี และรีดนายจนกว่านายจะยืนไม่ได้เลย”

ผมเชื่อมตอกันในทันที เหวี่ยงสะโพกของเราใส่กันเต็มกำลัง แล้วจุดจบก็มาในพริบตาการเย็ดที่รุนแรงและปั่นป่วนของผม ทำให้มิเรลอ้อนวอนขอความเมตตาในน้ำตา กลายเป็นเข่าอ่อน ยืนไม่ได้ และในท้ายที่สุดแม้แต่แขนของเธอก็หนุนเธอไม่ได้อีกต่อไป และรั้งสะโพกของเธอและแทงต่อไป

ขณะที่เธอหมดสติ ผมกระซิบในหูเธอและระหว่างที่ทำมัน ผมได้ถูกอาบด้วยน้ำอุ่นที่ปล่อยออกมาจากท่อปัสสาวะที่ผ่อนคลาย ผมปั้มน้ำว่าวของผมเข้าไปในมดลูกเธอ

วันต่อมา อาหารจำนวนอาทิตย์หนึ่งและน้ำและอาหารสัตว์เล็กน้อย พร้อมทั้งกระสอบใหญ่ของรูได้ถูกแบกโดยชวาร์ซ์
สัมภาระได้เบากว่าเมื่อวานอย่างมาก คาร์ล่าและรูก็ขึ้นไปด้วย
ผมกำลังจะขึ้นไปด้วยแต่เขาส่ายหัวของเขาในความไม่พอใจ
หุบปากน่า ม้ากี่ตัวบนโลกนี่กันที่แกคิดว่าโชคดีมาก ที่มีก้นผู้หญิงสองก้นขี่มันอยู่
ทนกับความไม่สบายนิดหน่อยน่า

“คืนที่แล้วนั้นมหัศจรรย์”
“มาสนุกกับแค่เราสองคนครั้งหน้าเถอะ”
“เธอจะตายที่ทำอย่างนั้นนะรู้มัย?”

ผู้หญิงจากเมื่อคืนได้มาส่งผม
ผมเห็นมิเรลไกลออกไปนิดหน่อย

ผมไม่พูดอะไรและยกมือของผม
มิเรลไม่พูดอะไรด้วย แล้วส่งจูบให้ผม
ผู้หญิงที่เหลือส่งเสียงกรี๊ดที่โหยหวน
การจากลานี้คือที่ผมขอมิเรลไปที่หูเธอเมื่อวาน
ผมยิ้ม สงสัยว่าเธอจำมันในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น ขณะที่เราออกจากหมูบ้านชีร่า

ชวาร์ซร้องเหมือนกับจะพูดว่า {นายจะปล่อยผู้หญิงไปเมื่อตอนนี้นายได้เธอมาในที่สุดแล้วเนี่ยนะ}
ช่างเป็นตัวที่เอะอะจัง มิเรลเป็นผู้หญิงของผมไปแล้ว เราแค่จะแยกกันซักพัก
ผมเตะท้องของมัน คะยั้นคะยอให้มันวิ่ง
กายที่ดำของมันเร็วมากจนคุณจะไม่ได้คิดว่ามันได้แบกสามคนอยู่

เราได้พบกับพวกโจรระหว่างทางแต่มันเป็นพวกโจรเดินเท้าประทะเราบนหลังม้า
ผมฟันโจรที่ขวางทางเราขาดครึ่งและเร่งไปทั้งแบบนั้น
ก่อนที่พระอาทิตย์จะเริ่มลับฟ้า เราะได้มาถึงหมู่บ้าน บ้านของรู (ดูเหมือนจะเรียกว่าหมูบ้านเอลโก้)

อย่างที่คาดเราได้ทะเลาะกับชาวบ้าน แต่ไม่เหมือนในหมู่บ้านชีร่าเราไม่ได้ไปถึงตั้งถิ่นฐาน เราเลยจ่ายหนึ่งเงิน เพื่อให้ได้รับอนุญาติกับหญ้าของหมู่บ้านและบ่อน้ำ
คาร์ล่าไปปลดปล่อยความกระหายเลือด เหมือนเธอจะโจมตีชาวบ้านตอนไหนก็ได้ แต่ผมมั่นใจว่าเธอไม่ทำ

“ชั้นขอโทษ! ชั้นขอโทษ! แม้ว่าชั้นบอกว่าพวกพี่เป็นคนดี…ชั้นขอโทษ!! ถ้าต้องการที่พักได้โปรดพักที่บ้านเรา!”

ผมไม่ได้คาดหวังกับการต้อนรับที่อบอุ่นตั้งแต่ทีแรก แผนคือส่งรูแล้วกลับให้ไวเหมือนที่มา
มันแค่ว่าบางคนที่ดูเหมือนแม่ของรูหรือพี่สาวจากภาพลักษณ์ของเธอทำให้ผมสนใจ ผมเลยไปที่บ้านของพวกเธอเพื่อทักทายเป็นอย่างน้อย

“อ้า! อืม ชั้นขอบคุณมากๆจริงๆ”
“ชั้นเป็นพี่สาวของรู คู จริงๆนะ ขอบคุณที่คุ้มกับน้องสาวที่ซุ่มซ่ามของชั้นด้วย”

แจ็คพอต เธออายุ 15 และมีผมบลอนด์ที่จะที่ให้คน 10 ใน 10 หันหัว

“เรามีแขกเหรอ?”

จากห้องข้างใน ที่ได้ถูกแบ่งโดยการแขวนเสื่อฟาง เสียงที่ชัดเจนได้ถูกได้ยิน

“แม่!? แม่ตื่นแล้วเหรอ?”

คูเข้าไปที่ห้องข้างในด้วยความรีบ
เธอได้แนะนำตัวอย่างเรียบง่ายและอธิบายสถานการณ์
ดูเหมือนแม่ของพวกเธอชื่อเมล

“อย่างนั้นเหรอ นายคุ้มกันรู ชั้นขอมอบคำขอบคุณให้นาย”

อีกครั้ง เสียงที่ชัดเจนได้มาจากที่ที่ถูกแบ่ง

“ไม่ลูกสาวของเธอได้เอาอาหารอร่อยมาให้เรา แล้วก็เพราะเธอจะเป็นผู้หญิงสวยงามซักวันนึงชั้นคิดว่าจะมอบการสนับสนุนให้เธอนะ นั่นทั้งหมด

ผมได้ยินเสียงหัวเราะ

“อืม อืม ชายซื่อตรง โปรดรับรูเมื่อเธอโตด้วย”

เสียงที่งดงามและมารยาทที่ประณีตในการพูด และเพราะเธอเป็นแม่ของคู อย่างน้อยเธอก็น่าจะอยู่กลางสามสิบ แต่จากเสียงของเธอ ผมรู้สึกได้ว่าเธอมีอายุด้วย
แต่เธอไม่มีสัญญานว่าจะแสดงตัวของเธออกมา

“นี่อาจจะหยาบคายสำหรับผม แต่ผมเข้าใกล้กว่านี่เพื่อคุยกับเธอได้มั้ย ผมอยากจะเห็นหน้าเธออย่างแน่นอนน่ะ”

คูและรู กลืนน้ำลาย

“ชั้นขอโทษมากๆ ชั้นมีแผลไฟไหม้ที่ย่ำแย่ ชั้นมันใจว่าจะทำให้นายขยะแขยงที่จะเห็นหน้าชั้น ได้โปรดอนุญาตให้ชั้นเรื่องนี้

“อืมม! ชั้นขายมะเขือเทศให้พี่ในเมือง พี่อยากจะกินเมนูมะเขือเทศมั้ย?”

ปล่อยการพยายามที่จะเปลี่ยนหัวเรื่องที่แย่ของรูไว้ข้างๆ นั่นทำให้ผมจำได้ ผมพูดบางอย่างแบบนั้น ไม่ใช่เหรอ

“เมล-ซัง ผมเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงที่งดงามไม่ว่าเธอจะดูภายนอกเป็นแบบไหน ดังได้โปรดให้ผมเห็นหน้าเธอวิธีใดวิธีหนึ่งได้มั้ย?”

“เอเกอร์-ซัง! นี่พอแล้ว ได้โปรด!”

ในที่สุดคูได้โกรธ
รูได้ลน

“มันโอเคคู ถ้านายบอกว่านายไม่ถืองั้นชั้นก็ไม่ แต่มันจะเป็นเป็นประสบการณ์ที่ดีนะ รู้มั้ย?”

เมลได้แหวกเสื่อและแสดงหน้าเธออย่างช้าๆ

“อุว้าา! ห่าอะไรวะนั่น!”

คาร์ล่าได้พูดหยาบคาย ผมเลยตีหัวเธอ มันอาจจะเป็นเพราะเธอได้ใช่เวลาอยู่ตามลำพังมากเกินไป เธอไม่แสดงความยับยั้งชั่งใจ

แต่คนที่ไม่รู้อะไรเลย น่าจะตอบสอนงแบบเดียวกัน
ผมบลอนด์ที่งดงามของเธอยังดีอยู่ แต่ครึ่งขวาของหน้าเธอได้บวมและช้ำ จมูกเธอได้บิดเบี้ยวและตาขวาของเธอได้ถูกปิดผนึก
การอักเสบที่ดูเหมือนแผลไฟไหม้ได้แพร่ไปที่ฝั่งขวาครึ่งหน่งของเธอและแผลเป็นบนมือของเธอดูเหมือนจะติดกันและเปลี่ยนห้านิ้วให้เป็นก้อนหนึ่ง
เธอดูเหมือนจะอยู่ในความเจ็บปวดเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอเดิน ดังนั้นมันน่าจะแบบเดียวกันภายได้เสื้อผ้าเธอ

ด้วยขาที่ดูเหมือนจะลาก และเจ็บปวด เธอนั่งตรงหน้าผม
แน่นอนว่าเธอทำงานบ้านไม่ได้แบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงทำนา

“ชั้นได้ติดอยู่ในไฟไหม้ป่าระหว่างที่รวบรวมหญ้าสมุนไพรเมื่อก่อนหน้านี้ ชีวิตชั้นได้ถูกช่วย แต่ชั้นได้เปลี่ยนเป็นรูปร่างนี้ที่นายจะไม่อยากเห็นชั้นอีกเป็นครั้งที่สอง”

“ชั้นเป็นเพียงภาระให้ลูกสาวชั้นทุกวันนี้” เธอถอนหายใจ

“นายคิดยังไงล่ะ? ไม่ใช่ภาพที่น่าดู ใช่มั้ย? ชั้นจะกลับเข้าไปข้า…”
“นั่นไร้สาระ”

“ไม่ต้องสงสัยว่าเธอเป็นคนสวยภายใน{และ}ภายนอก มันดูหมิ่นศาสนาที่จะซ่อนมันเพราะแผลไฟไหม้”

“......ถ้าเพียงแต่แผลของชั้นรักษาแค่เล็กน้อย… แม้ว่าชั้นทำนาไม่ได้ด้วยมือนี้ชั้นช่วยอย่างอื่นได้”

“นั่นไม่ได้ ปล่อยคนสวยแบบเธอในสภาพแบบนี้เป็นการสูญเสียของผู้ชายทั้งโลก”

มันต้องเป็นโชคชะตา ที่ผมได้ขบขันกับการกระทำที่ลามกของคาร์ล่า และซื้อครีมมาก่อนผมจากโรเลล
ผมนำยาไว้บนโต้ะและแกะผนึก
เมลและคูได้ทำหน้าตาสงสัยที่มันเปลี่ยนเป็นตกใจ

“นี่คือ…ครีมเนกิล?”

“อันนี้ผมไม่รู้จริงๆ แต่ผมได้ยินมาว่ามันดีต่อแผล”

“ชั้นได้ยินมาว่ามันทำจากใบเนกิลที่หายาก ที่นายจะเก็บมันได้ที่ภูเขาและกรองมันหลายครั้ง ดังนั้นมีราคาแพงที่เหมาะกับมัน”

คูพูดว่าเธอรู้เพราะบางทีเธอสามารถเก็บใบเนกิลและขายมันในราคาแพงได้
แต่หน้าตาที่เข้มงวดของคูยังอยู่

“ยานั่นน่าจะดีต่อแผลไฟไหม้ของแม่ แต่มันเป็นยาที่ค่อนข้างแพง ชั้นจินตนาการไม่ได้ว่านายจะมอบมันให้คนอื่น โดยที่ไม่ต้องการอะไรกลับคืน”

เมลได้มองลงข้างล่างในความเงียบ ระหว่างที่รูได้มองไปรอบๆอย่างกระสับกระส่าย ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“นายต้องการอะไรที่จะใช้นั่นกับแม่? มันคือชั้น? หรืออาจจะเป็นรู?”

คูดูเหมือนว่าผมได้ทำบางอย่างเหมือนที่พ่อค้าทาสทำในการแลกเปลี่ยนสำหรับยา

“ไม่ใช่ว่าชั้นพูดไปแล้วเหรอ? ชั้นทนไม่ได้จริงๆที่จะเห็นคนสวยในสภาพนี้ เพราะทั้งหมดชั้นเป็นคนรักของคนสวยน่ะ

“ชั้นเชื่อนั่นไม่ได้!! นายมันแย่ที่สุด! ที่จะมาห้อยความหวังต่อหน้าเราที่ทุกข์ทรมาน!”

คูมองแม่ของเธอที่ทรมานและได้อารมณ์อ่อนไปขึ้นไปอีก แต่มีการสนับสนุนที่คาดไม่ถึงจากที่นั่น

“นั่นไม่ใช่นะ! เอเกอร์-ซังไม่ใช่คนแบบนั้น! เค้าช่วยหนูหลายครั้งเมื่อหนูตกอยู่ในปัญหา เค้ากินมะเขือเทศ เค้าเอาแอปเปิลให้หนู และหวานกับหนู! เอ๋? หือห์?”

การสนับสนุนอยู่ในความระส่ำระส่าย

“เค้าน่าจะต้องการบางอย่างจากรูด้วย”
“หยุดเถอะ คู เธอไม่ควรพูดจากการคาดการณ์นะ”

เมลได้ดุคูอย่างอ่อนโยนด้วยความสง่าที่มันไม่เหมือนผู้หญิงชาวนา

“เอเกอร์ซัง ตอนนี้ที่จะใช้ชีวิตต่อไปแบบนี้ ชั้นเป็นเพียงแค่ภาระให้ลูกสาวชั้น ชั้นเลยคิดว่าชั้นควรจะจบมันดีกว่า ซึ่งนั่นทำไม ชั้นอยากจะรับความปรารถนาดีของนาย แต่เราก็ยังรู้ดีมากว่ายานั้นเป็นของมีค่า และเราไม่มีอะไรเหมาะสมที่ชดเชยนาย”

คาร์ล่าได้หลับอยู่ข้างผม เธอเห็นแก่ตัวจริงๆ ไม่ใช่เหรอนั่น…
เธอหลับในสถานการณ์แบบนี้ได้ยังไง

“บางที่ถ้านายอยากได้บางอย่างในการชดเชยค่ายา นายจะรับตัวชั้นเพียงคนเดียวมั้ย? ชั้นจะตอบสนองอะไรก็ได้ที่นายต้องการกับชั้น”

“แม่!”

คูได้ตะโกนออกไปอย่างดัง แต่เมลเพียงแค่ยิ้ม

“แน่นอน เป้าหมายของผมได้เป็นเธอตั้งแต่แรก ว่าแต่ สามีอยู่ที่นี่มั้ย”

“เค้าได้เสียไปเกือบ 10 ปีแล้ว ทำไมนายถามล่ะ?”

“ถ้าเธอรักษาหายแล้วกลับไปที่ความสวยงามแบบเดิมของเธอ เธอจะรักผมในฐานะผู้หญิงของเธอแค่ 10 วันได้มั้ย?”

บรรยากาศในห้องได้แข็ง
รูไม่เข้าใจและได้ “ผู้หญิง? รัก? มะเขือเทศ?”
คูได้กระพือปากเปิดๆปิดๆระหว่างที่คาร์ล่าได้ตื่นเด้งขึ้นมา แล้วกำลังจะขู่ดังนั้นผมเลยให้เธอไปดูแลชวาร์ซ

“นายอยากจะหลับนอนกับ ผู้หญิงกลาง 30 นี้ที่ผ่านเวลาที่ดีที่สุดของเธอมา สำหรับยาที่มีค่านั่น?”

“ไม่ใช่แค่หลับนอนกับเธอ ผมอย่ากได้ความรักของเธอ แต่ผมจะตั้งใจทำงานจากนี้ไปเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมา”

ผมให้เธอแก้ผ้าและแน่นอนว่า แผลไฟไหม้ของเธอได้ปกคลุมไปทั่วตัวเธอ ผมยังเห็นเลือดซึมออกมาเล็กน้อยด้วย
ผมได้ยาเธอด้วยครีม จากนั้นดูมือของเธอที่มันการเป็นลูกบอล ไม่ว่ายามหัศจรรย์แบบไหนที่มันไป ทามันที่นั่นจะเพียงแค่รักษาแผลไฟไหม้และจะไม่ทำให้มันกลับมาเป็นสภาพเดิม

ดังนั้นผมเสนอว่าจะตัดนิ้วที่ติดกันให้แยกออกด้วยมีด จากนั้นทามันด้วยครีม
คูต่อต้านมัน แน่นอนว่า และรูได้สลบ แต่เมลได้พูดว่าเธอจะปล่อยมันให้ผมทำอย่างที่ผมต้องการ

ดังนั้นตอนนี้ ผมให้เมลนั่งบนเก้าอี้ แล้วหันมีดหาเธอ
ผมขอคาร์ล่าให้พาคูและรู้ไปขี่ม้าเลย พวกเธอน่าจะไม่เห็นสิ่งนี้จะดีกว่า
ผมห่อเศษไม้ในผ้าแล้วยัดมันใส่ปากเธอ

“เอาล่ะนะ”

การสลบที่นับไม่ถ้วน และความมักมากในกามสามครั้งภาคหลัง ในที่สุดนิ้วของเธอก็ถูกแยก
เลือดจำนวนมากได้ไหลออกมาแต่เลือดออกได้หยุดแล้ว เมื่อผมยาครีมไปบนแผล ความเจ็บปวดดูเหมือนจะบรรเทา และตอนนี้หลับอย่างสงบ

ผมล้างส่วนที่เปียกของเธอ และห่อตัวเธอทั้งตัวในผ้าสะอาด
ผมสงสังว่าพรุ่งนี้เธอจะดีขึ้นมากเท่าไหร่
ผมใช้ครีมไปมาก ผมหวังว่ามันจะอยู่ได้จนเธอรักษาเสร็จไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง

วันต่อมาและวันหลังจากนั้น ผมก็ยังอยู่ที่บ้านรู และได้ทาครีมใส่เมลต่อ
ประสิทธิภาพของยานั่นมหาศาล แผลเป็นจากไฟไหม้ที่ไม่หายโดยธรรมชาติได้จางลงในแต่ละวัน

จากนั้นบนเช้าของวันที่ 7 วันหลังจากที่ยาได้หมด ผมแก้ผ้าพันแผล สงสัยว่าเธอรักษามากเท่าไหร่ และเธออยู่ที่นั่น ผิวที่งดงามของเธอรักษาโดยไม่มีแผลไฟไหม่เดียว
มือขวาของเธอยังขยับได้อย่างอิสระ และตาขวาของเธอใช้การไม่ได้แล้ว แค่เปลือกตาเธออักเสบ แต่ตาที่สดใสสีเขียวของเธอส่องสว่าง
ถ้าคุณดูดีๆ มีที่ดูเหมือนแผลเป็นบนเธอ แต่มันไม่มีผลกับหน้าเพราะหน้าตาที่สวยของเธอ

สมบูรณ์แบบ เธอเป็นความงดงามที่มหัศจรรย์เหมือนที่ผมคิดว่าเธอจะเป็น
คูและรูได้มีความสุขทั้งน้ำตาด้วย
ระหว่างที่เมลได้กอดพวกเธอทั้งสอง ขอโทษที่เป็นภาระกับพวกเธอ และมีเวลาแม่ลูกกัน ผมฆ่าเวลาโดยการขี่ชวาร์ซ ผู้ที่ดูไม่มีความสุขเกี่ยวกับมัน

คืนนั้น ผมได้ยินหลายอย่างจากสามคนแม่ลูก
เมลเคยเป็นคนรับใช้ในบ้านของลอร์ดพื้นที่ แต่เธอได้ถูกข่มขืน และเมื่อเธอท้องเธอได้ถูกโยนทิ้ง และถูกช่วยโดยสามีเธอผู้ที่เป็นชาวนาที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เธอมีลูกอีกคนกับเขา

เกี่ยวกับที่สามีเธอไม่กลับมาในสงครามหลังจากนั้น และแม้แต่ลอร์ดก็ได้พ่ายแพ้และเสียชีวิตไป

เกี่ยวกับที่เธอรอดมาด้วยการเก็บผักและพืชสมุนไพรในป่า และทำนาที่นาเล็กๆของสามี

เกี่ยวกับที่เธอได้รับแผลไฟไหม้ จากไฟไหม้ป่า

เกี่ยวกับที่เธออยู่ในความยากจน และกองหนี้สินกับชาวบ้านที่อยู่รอบเธอ

เกี่ยวกับสัญญาที่คูจะต้องจ่ายด้วยตัวของเธอ ถ้าหนี้นั่นไม่ได้รับการคืนในฤดูหนาวนี้

ผมได้ยินหลายอย่าง

“ได้เลย ปล่อยทุกอย่างไว้ให้ผม”

ผมถามชาวบ้านรอบๆว่าครอบครัวเมลติดหนี้อยู่เท่าไหร่
มันรวมกัน 2 ทอง ผมจ่ายมันตรงนั้นเลย แล้วบอกพวกเขาว่าอย่าได้ลงมือกับคู
หนึ่งในชาวบ้าน ที่อาจได้เล็งคูไว้ ได้บ่นไม่จบไม่สิ้น แต่มันอาจเป็นเพราะเขามีความกล้าของที่น้อยกับผม เทียบกับครอบครัวที่มีแต่ผู้หญิง แต่เรายืนยันการจ่ายหนี้ของเธอเต็มจำนวนต่อหน้าทนายของหมู่บ้าน

นาเล็กก็ยังอยู่ในสภาพทรุดโทรม บางทีเพราะคูไม่สามารถรับมือมันทั้งหมดได้ด้วยตัวเธอเอง คาร์ล่ากับผมเลยช่วยคืนสภาพมันทั้งหมด เก็บกวาดเอาพื้นที่ใหม่เล็กน้อย และปลูกหัวผักกาดและมันฝรั่ง
มันแน่นอน ครอบครัวชาวนาที่ความยากลำบาก แต่เมลและสาวๆได้ดีใจ ที่สิ่งต่างๆได้ทำเสร็จเร็วกว่าที่พวกเธอเองจะทำได้

อีกประการหนึ่ง ชวาร์ซได้ถูกผูกไว้กับเชือก และถูกทำให้ดึงรากไม้ ซึ่งดูเหมือนจะหยามเกียรติสำหรับเขา เขาเลยเคืองจนหลับไป

ในท้ายที่สุด ผมมอบ 10 ทองให้พวกเขาเพื่อใช้ชีวิตต่อไปซักพัก
ทั้ง 3 คนปฏิเสธ พูดว่าพวกเธอรับมันไม่ได้ แต่ผมดันทองเข้าไปในหน้าอกที่อวบของเมลด้วยกำลัง
มันได้เป็นสองอาทิตย์แล้ว เราได้อยู่นานไปมากกว่าที่เราเจตนาจะทำ แต่เราสามารถจะทำทุกอย่างที่เราจะออกมาทำ

“คิดยังไงล่ะ? ผมอยากจะทำทุกสิ่งอย่างเพื่อเธอนะ แต่เธอชอบชั้นมาบ้างรึยัง แม้แต่น้อยๆ?”

ผมเข้าหาเมลต่อหน้าคูและรู

“จริงๆเลย ทำไมนายทำขนาดนี้เพื่อพัฒนาเรา…”

“ผมบอกเธอแล้ว ไม่ใช่เหรอ? ผมอยากจะให้เธอมาชอบผมและรับความรักจากเธอ”

หน้าของเมลเปลี่ยนเป็นแดง
คูดูเหมือนจะไม่คัดค้านกับผมที่จะหลับนอนกับแม่ของเธอด้วย
เธอน่าจะคิดว่าแม่เธอได้เริ่มถูกโปรยเสน่ห์โดยผม”

“แต่ อืมม กำแพงมันบางในบ้านนี้และเด็กๆ…”

“ไม่มีปัญหาในการแสดงหัวพวกเธอดู เราไม่ได้ทำอะไรที่เราควรรู้สึกผิด มันแค่สร้างความรักน่ะ”

“มันโอเค แม่! แม่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเราแล้ว… {ทำมัน}กับคนที่แม่ชอบอย่างที่ต้องการ

“อ่ะว้าว้าว้าว้าว้า ฮ่ะว้าว้าว้าว้า”

“หนูจะปิดตารู”

“อืมม~ ไม่ใช่นายลืมชั้นแล้วเหรอ?”

จริงๆแล้ว ผมได้ลืมคาร์ล่าไปโดยสิ้นเชิง
ผมพบเป็นครั้งแรกว่าผมจะลืมเกี่ยวกับผู้หญิงอื่นเมื่อไหร่ก็ตาม ที่ผมพยายามจะขอผู้หญิง

“ยังไงซะ มันโอเค ชั้นจะมอบเค้าให้ซักพักนึง”

คาร์ล่าไปและดูแลชวาร์ซ
เธอได้ทำนั่นบ่อยครั้งหลังๆ เธอคงจะไม่ได้ไปทำอะไรกับม้านะ ใช่มั้ย? ผมภาวนาให้เธอไม่ตกไปไกลขนาดนั้นบนถนนของคนบ้ากาม

“เธอจะเป็นภรรยาของผม 10 วัน จากคืนนี้นะ โอเคมั้ย?”

เมลเตรียมตัวเธอเอง

“ค่ะ ไม่ว่ายังไง”

ไม่มีอะไรมากกว่านี้ให้คุยหลังจากนี้แล้ว
ผมได้ยืนขึ้นทันที่และอุ้มเมลขึ้น ไปที่เตียงและโยนเธอไปที่นั่น

ผมเจตนาจะเปิดหน้าต่างทั้งหมด มันยังพลบค่ำอยู่ ยังมีแสงอยู่พอสมควรและเราเห็นกันได้ชัดเจน
ถ้าบางคนได้ผ่านหน้าต่าง พวกเขาจะรู้ ถ้าไม่ งั้นด้วยหน้าต่างที่เปิดอยู่ เสียงของเราจะไปถึงบ้านข้างๆ

จากนั้นผมนำเสื่อออก ดึงสิ่งที่ดูเหมือนเสื่อสานลง
ตอนนี้คู และรู ในห้องถัดเป็นเห็นเราได้อย่างชัดเจน
เมลประท้วง แน่นอนว่า แต่….

“นี่มันโอเค เราจะสร้างความรักต่อกันและกัน โดยไม่รู้สึกอายกับใคร เราจะบอกพวกเขาว่าเมลเป็นผู้หญิงของผม และเอเกอร์เป็นผู้ชายของเธอ”

มันไม่ใช่บางอย่างที่หยาบคาย แค่ผู้หญิงที่ไม่มีคู่มาเป็น 10 ปีได้ตื่นกับการเข้าหาตรงๆ
ด้วยตาที่เฉะเธอถอดเสื้อผ้าผมอย่างมีทักษะ และนำสมาชิกที่ยังนุ่มอยู่เข้าไปในปากของเธอ

“นายเป็นชายคนแรกที่ชั้นมีในสิบปี ขอโทษถ้านี่มันไปได้ไม่ดี”

“ไม่….เธอทำดีแล้ว”

เธอมีการใช้ลิ้นที่งดงาม และวิธีที่เธอขยับหัวของเธอดูไม่เหมือนบางคนที่ว่างเปล่ามา 10 ปี
แล้วก็ เธอได้จงใจทำน้ำลายให้เยอะๆ มันก็ยังเสริมการกระตุ้นผ่านการได้ยินของผมด้วย
ได้ยินเสียงที่ดัง คูได้แหย่หัวของเธอออกมาจากห้องถัดไปอย่างเขินอาย แต่เมื่อเธอเห็นภาพที่ตะลึง ที่แม่ของเธอรับอวัยวะเพศของผู้ชายเข้าไปในปากเธอ เธอได้เปลี่ยนเป็นสีแดง และจมกลับเข้าไป

เมลดูเหมือนจะเขินเช่นกัน เธอได้เปลี่ยนเป็นสีแดงถึงหูของเธอ แต่ไม่หยุดการให้บริการของเธอ
อะไรที่หยุดการบริการของเธอคือมาชิกของผม ที่มันบวมอย่างไม่หยุดหยัง

“นนึพั่วววว! มากกว่านี้อีก ชั้นจะกรามหลุดนะ…”

“นี่พอแล้ว อยู่ข้างบนผมได้มั้ย?”

เมลดูเหมือนจะมีประสบการณ์ ดังนั้นมันน่าจะโอเคที่จะปล่อยเธอกับตำแน่งและการเคลื่อนไหว

“ได้ ชั้นไม่ถือแต่ชั้นต้องเปียกกว่านี้นิดหน่อย….เพื่อที่ชั้นจะใส่มันเข้าไปได้”

ไม่ให้เธอพูดต่อ ผมดูดรูผู้หญิงของเธอจากข้างหน้า เลียหน่อเนื้อและใส่น้ำลายเข้าไปในรูเธอ
รูที่มีประสบการณ์ของเมลไม่นานก็ได้ท่วม และกลิ่นที่แรง ลามกได้เติมเต็มห้อง
เธอเปียกง่าย และกลิ่นผู้หญิงของเธอน่าทึ่ง

“บางอย่างกลิ่นแปลกๆ~”
“เฮ้! อยู่นิ่งๆ!”

ดูเหมือนกลิ่นได้พบทางของมันกับคูและรูในห้องถัดไป

“อืมงั้น ขออภัย”

เมลแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินลูกสาวของเธอแล้วขึ้นไปข้างบนผม
เมือแปดในสิบของสมาชิกผมเข้าไปในเธอ เธอมองผมและพูดอย่างขอโทษขอโพยว่า “ชั้นขอโทษ นี่เป็นขีดจำกัดของชั้นแล้ว”
แต่ผมค่อนข้ามีความคาดหวังว่าเธอจะสามารถรับมันเข้าไปได้ถึงโคนนะ
เพื่อการลอง ผมพยายามจับเอวของเธอแล้วกดเธอลง แต่ผมรู้สึกถึงส่วนที่ลึกที่สุดของเธอเอี๊ยดแล้วอย่างแน่นอน

“ฮิ๊ 《โอ้》โอออออออ้!! ม เมตตาด้วย”

ผมยอมแพ้การใส่ทั้งหมดเท้าไป แต่ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงที่น่าสนใจ
ผมดันขึ้นไป ให้เข้ากับเธอที่เริ่มส่ายสะโพกของเธอในท่าหญิงอยู่บน และถูอย่างรุนแรง

“โอ้….โอ้….《โออออ้》โออออออออ้……อะะโอออออออออ้!!”

ในท้ายที่สุด เสียงเหมือนสัตว์ได้เอ่อออกมาจากปากของเธอ รู้สึกดีจากเสียงร้องของสัตว์ตัวเมีย มาจากเมลปรกติสง่างาม ผมโจมตีกลับไปที่เธอ ขึ้นและลง ไม่ถือสาที่เพื่อนบ้านได้มองเข้ามา บอกทั้งหมู่บ้านว่าเมลเป็นผู้หญิงของผม

กดเมลลงที่ร้องอย่างสัตว์ป่าต่อ ผมก็ด้วย ที่ถึงขีดจำกัด
ตอนนี้ที่แผลไฟไหม้เธอหายแล้ว เมลเป็นผู้หญิงที่สวยงาม ไม่มีพูดเกินจริง
ผมยอมจำนนเล็กน้อย กับความรู้สึกผิดศีลธรรม

“เมล อยู่นิ่งๆ!”

“เอ๋?”

ผมถอนสมาชิกของผมที่ใกล้ถึงการปลดปล่อยจากข้างในเมล และนำมันไปไว้ตรงหน้าเธอ

“เอ๋? เอ๋?”

“อออออออุ!!”

น้ำว่าวจำนวนมากตกไปที่หน้าที่งงของเมล

“อะะะ! กย้าา!”

ของเหลวจำนวนมากมายหยดไปทั่วหน้าของเมลอย่างรวดเร็ว ไหลไปต่อที่ขอของเธอ ทำให้หน้าอกของเธอเปื้อน
หลังจากน้ำแตกทุกสิ่งแล้ว ผมนั่งลงบนเตียงในความพอใจและหายใจ

“พฟิ้ว…นั่นมันดี”

“………..ชั้นยินดีสำหรับสิ่งนั้น”

มองหน้าที่งดงามของเมล มันตอนนี้อยู่ในสภาพเสียใจ

“เธอไม่ชอบมัน?”

“ชั้นได้ตกใจเพราะมันกระทันหัน ชั้นไม่เห็นว่ามันไม่น่าพึงพอใจแต่….กลิ่นมันน่าทึ่ง”

รู้สึกว่าทั้งหมดมันจบแล้ว คูและรูเข้ามาในห้อง แต่เห็นหน้าตาที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงของแม่ พวกเธอตราหน้าผมด้วยตำหนิว่า{บ้ากาม}

หลังจากนั้น ผมนำยาคุมกำเนิดจากคาร์ล่าและทาข้างในของเมล จากทำสร้างความรักกับเธอ สอง สาม รอบ
แต่ละครั้งที่เธอรับน้ำว่าวของผมเข้าไปในมดลูกเธอ เธอตื่นขึ้นมาเป็นผู้หญิง และเมื่อเวลาที่ตะวันขึ้นเธอปกคลุมไปด้วยกลิ่นที่ตระการตาดั่งเธอได้เป็นคนอื่นไป

“อุฟุ แค่ทำความสะอาดหยากไย่จากรู้เนื้อชั้น สำหรับอีก 9 วัน ได้โปรดปกคลุมผู้หญิงลามกคนนี้ ที่ผ่านเวลาที่ดีที่สุดของเธอไปด้วย{เอเกอร์-ซัง}”

ต่อหน้ารอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของเมล สมาชิกของผมไม่เคยเสียกำลังของมันไป

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

—————————————————————
ชื่อ: เอเกอร์
—————————————————————
อาชีพ: ทหารรับจ้างอิสระ
—————————————————————
เงิน: 52 ทอง 34 เงิน (ทองแดงไม่นับ)
—————————————————————
อาวุธ: บัลดิชใหญ่, มีดเหล็ก × 2
—————————————————————
ชุดเกราะ: เกราะหนังสูง, ถุงมือหนังสูง, บูทหนังสูง, โล่หนังสูงและโซ่, ผ้าคลุมสีดำ(ต้องสาป)
—————————————————————
พวกพ้อง: คาร์ล่า (บ้ากาม), ชวาร์ซ (ม้า)
—————————————————————
จำนวนคู่นอน: 10
—————————————————————

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord