ตอนที่ 6 ตราบาปในใจ

    เสียงร้องไห้ระคนหวาดกลัวก็ดังรอดเข้ามาตามสาย ทำให้ปิ่นมุกรู้สึกตกใจขึ้นมา และรู้สึกหัวใจหล่นไปที่ตาตุ่มเลย ในใจก็คิดว่าเกิดเรื่องขึ้นกับปิ่นหยกแน่ๆ ปิ่นมุกจึงรีบถามออกไปว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ปิ่นหยกก็ไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ดูท่าแล้วปิ่นหยกคงหวาดกลัวมาก

    ปิ่นมุกจึงรีบเอ่ยถามปิ่นหยกออกไปว่า ปิ่นหยกอยู่ที่ไหนเดี๋ยวพี่จะรีบออกไปรับ ให้รออยู่ตรงนั้นอย่าไปไหน ปิ่นมุกจึงรีบให้คนขับรถพาเธอออกไปรับปิ่นหยกในทันที พอคนทั้งคู่กลับมาถึงบ้านก็รีบพากันขึ้นไปบนห้องปิดประตูเงียบ จนเมื่ออยู่กันสองคนพี่น้อง ปิ่นหยกจึงค่อยๆ เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับพี่สาวฝาแฝดของเธอได้ฟัง

    ปิ่นหยกพยายามเร่งคันเร่งระหว่างที่ไฟสัญญาณจราจรกำลังเปลี่ยนสี เพราะปิ่นหยกคิดว่าต้องไปทันแน่นอน แต่ในเวลานั้นเอง กลับมีผู้หญิงสองคนเดินข้ามทางม้าลายตัดหน้ารถของปิ่นหยกมาพอดิบ พอดี ปิ่นหยกก็ไม่สามารถที่จะเหยียบเบรคไว้ได้ทัน

    จึงทำให้ชนเข้ากับสองคนนั้นเข้าอย่างจัง จนร่างของผู้หญิงสองคนนั้นกระเด็นลอยออกไปไกล เลือดทะลักอาบร่าง ไหลออกมาอย่างมากมาย ปิ่นหยกจึงรีบลงจากรถเพื่อไปดู แต่สิ่งที่ปิ่นหยกเห็นกับทำให้ปิ่นหยกถึงกับช็อคไปชั่วขณะ แล้วก็ตกใจเป็นอย่างมาก

    ในตอนนั้นมีคนมามุงดูกันมากมาย ต่างคนก็ต่างวิพากษ์ วิจารณ์กันไปต่างๆ นาๆ ปิ่นหยกกลัวมาก เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จึงทำได้แต่เพียงหันหลังแล้ววิ่งหนีออกไปจากเหตุการณ์นั้น ด้วยอาการที่ตื่นตระหนกตกใจจนเนื้อตัวสั่นเทา

    หลังจากที่ได้ฟังปิ่นหยกเล่าด้วยน้ำตาที่ไหลนองหน้าอยู่ตลอดเวลา ปิ่นมุกเองก็ตกใจไม่น้อย เพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงสองคนนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง หรือเป็นอะไรมากหรือไม่

    แต่ที่สำคัญคือรถของปิ่นมุกก็จอดอยู่ในที่เกิดเหตุนั้นด้วย ปิ่นมุกก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี จึงรีบกดมือถือโทรไปหาคุณพ่อกับคุณแม่ ให้ช่วยจัดการเรื่องที่เกิดนี้ให้ จนทุกวันนี้สภาพจิตใจของปิ่นหยกถึงไม่ค่อยสงบดีนัก

    คงจะเป็นเพราะภาพเหตุการณ์ในวันนั้นที่ยังคงติดตา ตรึงใจของปิ่นหยกเอาไว้ ทำให้น้องสาวฝาแฝดคนนี้ของเธอ มีสภาพอยู่อย่างคนหวาดผวา กลัวคนแปลกหน้า เก็บตัว อีกทั้งยังสะดุ้งตกใจง่ายจนถึงทุกวันนี้

    “แต่คุณพ่อท่านก็ได้มอบหมายให้คุณลุงทนายมาเจรจาและส่งมอบเงินก้อนหนึ่งเพื่อชดเชยให้กับคุณหินผาไปแล้วไม่ใช่หรือคะแล้วทำไมคุณถึง.. ”

    “ปิ่นมุก” พูดยังไม่ทันจบท้ายดี หินผาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเสียดังลั่น นี่ปิ่นมุกพูดกับคนบ้าอยู่หรือยังไงนะ ชายคนนี้นี่จริงๆเลยเชียว ทั้งตะคอก ทั้งเสียงดัง ชอบจ้องมองส่งสายตาดุๆ มาที่เธอ ทำให้ปิ่นมุกตกใจแล้วก็หวาดกลัวอยู่บ่อยครั้ง

    “เงินก้อนหนึ่งเหรอ อืม..มันก็สมเหตุสมผลดีนะ กับสองชีวิตที่ต้องมาตายจากไป กับอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ก็เหมือนตายทั้งเป็น ได้แต่นอนรอคอยปาฏิหาริย์ไปวันๆ หนึ่งเท่านั้น ผมจะบอกอะไรให้นะ คุณปิ่นมุก ผมไม่เคยเจอทนายของคุณเลย ไม่เคยได้รับเงินจากใครทั้งนั้น ไม่มีแม้แต่คำขอโทษด้วยซ้ำ แต่ที่แปลกใจก็คือคดีจบไปเร็วมาก มากเสียจนผมนี่ตกใจเลยนะ พ่อคุณกับลุงทนายของคุณคงจะวิ่งเต้นกันน่าดู คนรวยอะนะ ทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด” 

    “หินผา” หลังจากพูดจบ หินผาก็ได้เดินเข้ามาใกล้ๆ กับปิ่นมุกมากขึ้นเรื่อยๆ จนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของปิ่นมุก พร้อมกับจ้องมองใบหน้างามนั้นนิ่งนาน

    “ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย คุณแม่บอกฉันว่าคุณพ่อกับคุณลุงทนายจัดการเรื่องให้เรียบร้อยแล้ว คุณหินผาต้องการเงินเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจัดการจ่ายให้กับคุณด้วยตัวเองค่ะ”

    “ปิ่นมุก” รู้สึกเสียใจมากกับสิ่งที่หินผาพูดมา ปิ่นมุกไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปได้ เธอต้องทำอะไรสักอย่าง ก่อนที่เรื่องจะบานปลายใหญ่โต และเดือดร้อนไปถึงปิ่นหยกได้ ปิ่นมุกต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง ในฐานะที่เป็นพี่ด้วย และเธอเองก็เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้ 

    “ผมต้องการเมียรักกับลูกน้อยของผมคืน และน้องสาวที่น่ารัก เพียบพร้อม คุณปิ่นมุกให้ผมได้หรือไม่ล่ะ คุณคิดว่าเงินของพวกคุณ แลกกับการสูญเสียในครั้งนี้ของผมได้จริงๆ น่ะหรือ คุณปิ่นมุก” 

    “หินผา” ก้มลงไปจับเข้าที่ต้นแขนของ ปิ่นมุกด้วยมือหนาเอาไว้เพียงข้างเดียว แล้วใช้แรงบีบกระชับ ดึงรั้งให้ ปิ่นมุกลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับตัวเขาเอง ความโกรธที่พุ่งขึ้นมาอีกระลอก หลังจากที่ได้ฟังปิ่นมุกพูด จนถึงนาทีนี้ปิ่นมุกก็ยังไม่ยอมรับผิดอีกสินะ ไม่มีความละอายแก่ใจ กับสิ่งที่ได้ทำลงไปซะบ้างเลย ทำให้หินผาออกแรงบีบที่ต้นแขนของปิ่นมุกเพิ่มขึ้นไปอีก

    ปิ่นมุกได้แต่นิ่วหน้าด้วยความเจ็บร้าวที่ต้นแขน พยายามแกะมือหนาของหินผาออกแต่ก็ไม่เป็นผล ปิ่นมุกได้แต่จ้องมองชายหนุ่มตรงหน้านี้ อย่างหมดคำที่จะพูด พลางคิดไปว่าสมควรแล้วที่ชายหนุ่มจะโกรธ แล้วหินผาก็พูดต่อไปอีกว่า

    “ชีวิตมันก็ต้องแลกด้วยชีวิต มันถึงจะถูก คุณว่าจริงไหม คุณปิ่นมุกลองคิดให้ดีๆ สิ ยังไงคุณก็ไม่ขาดทุนหรอก ฝ่ายผมสิที่ขาดทุนเต็มๆ หึหึ”

    “ปิ่นมุก” เถียงสู้ชายหนุ่มไม่ได้เลย เธอผิดอยู่เต็มประตู ปิ่นมุกทำได้เพียงเม้มริมฝีปากบางเข้าหากันแน่น มองสบนัยน์ตากับหินผา พร้อมทั้งส่ายศีรษะไปมา อย่างหมดคำพูดใดใด 

    คุณต้องอยู่ที่นี่ดูแลผมและยี่หวา ชดเชยความผิดที่คุณก่อเอาไว้ ถ้าคุณทำได้ดีเป็นที่น่าพอใจ ผมอาจจะเมตตาคุณมาบ้างก็ได้นะ”

    “หินผา” พูดข่มด้วยน้ำเสียงที่รอดไรฟันออกมา หินผาบีบรั้งต้นแขนของปิ่นมุกเข้ามากระแทกที่อกแกร่งกำยำของเขาอย่างแรงด้วยอารมณ์ที่โกรธกรุ่น

    “ไม่ได้นะค่ะ ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้คะ คุณหินผาใจเย็นๆ ก่อนนะค่ะ ฉันว่าเราค่อยๆ คุยหาทางออกร่วมกันดีกว่าค่ะ” 

    “ปิ่นมุก” รู้สึกกลัวมาก พยายามพูดให้หินผาเข้าใจ ปิ่นมุกจะอยู่กับผู้ชายที่ไม่รู้จักในบ้านเดียวกันได้ยังไง แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ และน้องสาว ไหนจะร้านของเธออีกล่ะ ป่านนี้ทุกคนคงจะเป็นห่วงปิ่นมุกกันแย่แล้ว ปิ่นมุกนัยน์ตาไหวระริกในยามที่มองสบตากับหินผา

     โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ