บทที่ 286 หลานอวี่คือเสินเมิ่งเหยา

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ฝากหัวหน้าจัดการด้วยนะคะ หลังจากคัดคนเสร็จแล้วค่อยส่งมาให้ฉันทีหลังก็ได้” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าว

หลังจากพูดจบหญิงสาวก็เดินจากไปทิ้งให้ลู่หยางยืนอยู่ที่เดิมด้วยความช็อก ซึ่งในตอนนี้เขาก็กำลังคิดถึงคำโบราณที่เคยบอกไว้ในเรื่องของศิษย์ล้างครู

“ทำไมเธอถึงเดินไปแบบนั้นล่ะ?” เจียงเจ๋อถามอย่างสงสัย