เมื่อเราแอบรักเพื่อน...ของเราเอง

ผมเชื่อว่าในวัยมหา’ลัย หลายคนก็น่าจะเคยมีประสบการณ์แอบรักหรือแอบปลื้มใครสักคนหนึ่ง ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในคนจำนวนนั้น

ต้องขอบอกก่อนว่า ผู้หญิงที่ผมแอบชอบ เธอไม่ได้เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันกับผม แต่เพราะเราเรียนห้องเดียวกัน ทำให้เราพบกันบ่อยครั้ง อีกทั้งกลุ่มผมกับกลุ่มของเธอก็ค่อนข้างจะสนิทกันพอสมควร ดังนั้นเวลามีรายวิชาไหนก็ตามที่ต้องทำร่วมกันเป็นกลุ่มใหญ่ขนาด 8 ถึง 10 คนขึ้นไป กลุ่มผมและกลุ่มของเธอก็จะมักมารวมกลุ่มกันเสมอ

คนที่ผมแอบชอบเธอไม่ได้สวยอะไร กลับกันหากมองดูผ่านๆ เธอก็เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป ตัวเล็ก สูงเพียง 150 ผมไม่สั้นไม่ยาว ชอบดูซีรีส์เกาหลี เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่ก็ไม่ถึงกับเงียบ

ที่ผมชอบเธอก็เพราะ ถึงแม้เธอจะพูดไม่เก่ง ไม่ได้สวยโดดเด่นอะไร แต่สำหรับผมเธอดูมีเสน่ห์ในแบบของเธอ จากที่ได้ทำงานด้วยกัน เธอเป็นคนที่มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนอื่น ไม่เคยมีปากเสียงกับเพื่อนคนไหน หากไม่จำเป็นจริงๆ เธอจะไม่ขัดแย้งกับใครเลย แต่ถ้าถึงคราวจำเป็นที่ต้องแสดงความคิดเห็นขัดกับคนอื่นๆ เธอจะใช้เหตุผลมาแย้งตลอด

อีกเหตุผลที่ผมชอบเธอมากนั่นก็คือ ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงพูดเก่ง แต่ผมชอบผู้หญิงพูดน้อยๆ แต่รู้จักเอาใจใส่คนรอบข้างมากกว่า ซึ่งเธอตรงทุกอย่าง

เวลาเราเจอกัน ผมจะพยายามหาเรื่องมาชวนเธอคุยตลอด ทั้งเรื่องงาน หรือพูดหยอกล้อกันทั่วไป ถ้าวันไหนไม่เจอกัน ผมก็จะแชทไปชวนเธอคุย ถึงแม้เธอจะตอบเร็วบ้าง ช้าบ้าง แต่สำหรับผมไม่เป็นไรเลย แค่ผมได้คุยกับเธอก็พอแล้ว

เป็นเวลาไม่น้อยกว่า 3 ปีที่ผมแอบรักเธอแต่ไม่กล้าจะบอก กระทั่งเมื่อผมฝึกงานเสร็จ แล้วได้มีโอกาสพบหน้าเธออีกครั้งในช่วงกิจกรรมส่งท้ายของมหา’ลัยก่อนวันรับใบทรานสคริป

ตอนนั้นผมถามตัวเองอยู่ตลอด ว่าผมจะปล่อยให้มันผ่านไปแบบนี้เลยหรือ? ผมจะปล่อยให้ความรู้สึกของผมมันค้างคาอยู่แบบนี้เลยใช่ไหม?

คำตอบของผมคือไม่ ผมจะไม่ยอมอยู่เฉยๆ แล้วปล่อยให้ความรู้สึกมันตกค้างอยู่แบบนี้ ถึงแม้บอกเธอไปแล้วจะถูกปฏิเสธกลับมาก็ตาม แค่ได้บอกก็ถือว่าดีสุดๆ แล้ว

ผมตัดสินใจบอกรักเธอก่อนวันรับทรานสคริปเพียงไม่กี่วัน ผมยังจำได้ว่าวันนั้นผมบอกรักเธอไปพร้อมกับประโยคท้ายว่า “อย่าลำบากใจนะ ถ้าไม่รักเราก็ไม่เป็นไร”

หลังจากผมกดส่งข้อความไปแล้ว ในตอนนั้นผมรู้สึกโล่งขึ้นมาก ถามว่าลุ้นคำตอบหรือเปล่า แน่นอนว่าใช่ แต่สิ่งที่มากกว่านั้นก็คือ เหมือนผมได้ปลดเปลื้องความรู้สึกหนักๆ ออกไป ทำให้ผมสบายใจขึ้นเยอะ ส่วนผลลัพท์จะดีหรือไม่ก็ไม่เป็นไร เพราะผมทำเต็มที่แล้ว

ผมไม่รออ่านคำตอบ เพราะรู้ว่าเวลาที่ผมส่งข้อความไปมันก็ดึกพอสมควร

เธอส่งข้อความมาหาผมในตอนเช้า ผมทำใจนิดหนึ่งแล้วจึงเปิดอ่านอย่างตื่นเต้น

ข้อความที่เธอส่งมาคือการปฏิเสธอย่างนิ่มนวล เธอขอบคุณที่ผมรักเธอ แต่เธอคิดว่าการเป็นเพื่อน มันจะทำให้เรามีความสัมพันธ์ที่ยืนยาวกว่า

ผมถอนหายใจอย่างผิดหวัง ทว่ากลับไม่รู้สึกเสียใจในการที่เธอปฏิเสธผม เพราะผมทำเต็มที่แล้ว อีกอย่างก็คือ สิ่งที่เธอพูดมันก็ถูก บางทีการที่ผมและเธอยังเป็นเพื่อนกัน มันอาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่ยาวนานกว่าเป็นคนรักกันจริงๆ ก็ได้

ผมดีใจนะ เพราะอย่างน้อยผมก็ได้บอกรักคนที่ผมรักแล้ว ผมไม่ได้เสียโอกาสนั้นไป หลายๆ คนไม่มีโอกาสที่จะได้เอ่ยบอกความรู้สึกแบบผมด้วยซ้ำ

ท้ายที่สุดนี้ผมอยากบอกใครสักคนที่กำลังอ่านเรื่องราวของผมอยู่ว่า การที่เราแอบรักใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องผิด ถึงแม้คนคนนั้นจะเป็นเพื่อนของเราก็ตาม เพียงแค่เราจะต้องทำใจยอมรับในผลลัพท์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนั้นให้ได้ก็พอ

หากคนที่คุณรักตอบรับความรู้สึกดีๆ ของคุณผมก็ขอแสดงความดีใจด้วย

หรือหากคนที่คุณรักปฏิเสธความรู้สึกดีของคุณผมก็เป็นกำลังใจให้ ผมอยากจะบอกคุณว่าไม่ต้องเสียใจหรือท้อ ให้คุณบอกตัวเองว่าคุณทำดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยๆ คุณก็ได้ใช้โอกาสที่มีอย่างคุ้มค่าที่สุดแล้ว

ความรักมันบังคับกันไม่ได้ เรารักเขาก็จริง แต่เขาไม่จำเป็นต้องรักเรา เราคือเรา เขาคือเขา คนละคน คนละความรู้สึก

ขอแค่เราตอบตัวเองได้ว่า “เราทำเต็มที่แล้ว” แค่นั้นพอ