บทที่ 11...3/3
ชานนช่วยหาไปหนึ่งหน้าจอที่แบ่งจอย่อยๆ เป็นสิบ ปรานต์มาดูหน้าจอข้างๆ ที่สภาพไม่ต่างกัน โดยมีจอมขวัญช่วยอีกแรง เธอขอบคุณเขาอยู่ในใจที่บอกชานนไปแบบนั้น แม้ว่าจะดูเชื่อยากสักหน่อย แต่เมื่อมันออกมาจากปากของปรานต์ ชานนย่อมเชื่อและบอกคนอื่นแบบนี้เหมือนกัน
ช่วงเวลาที่น่าสงสัยคือตอนที่มีงานเลี้ยงช่วงค่ำของเมื่อวาน ทำให้การสังเกตคนในงานตามช่วงเวลานั้นแคบลงและลดเวลาที่ต้องดูแต่ละกล้องไปได้มาก มีชาวบ้านและพนักงานที่มาสนุกกัน แต่คนที่น่าสงสัยก็มีเช่นกัน
“มีสองคลิปนี้ครับน่าสงสัย แต่น่าเสียดายที่เครื่องดื่มพวกนี้ไม่อยู่แล้ว”
จอมขวัญจำได้ว่าตอนนั้นเธอหยิบน้ำผลไม้ที่วางไว้บนโต๊ะมาดื่ม แต่กลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งจ้องมองเหมือนเธอแย่งแก้วที่หมายตาพอดี แล้วผู้หญิงคนเดิมนั้นเองที่เดินไปหานิรชาเพื่อคุยกันบางอย่าง แล้วนิรชาก็ตามติดปรานต์ ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ไปเทน้ำผลไม้มาอีกแก้ว แล้วใส่ถาดมาวางตรงหน้าของปรานต์ เธอไม่แน่ใจว่านิรชากับผู้หญิงคนนั้นรู้กันไหม แต่ปรานต์ดื่มน้ำแก้วนั้นก่อนจะเดินไปที่เรือ
ปรานต์สงสัย แต่ยังไม่อยากปรักปรำนิรชา ต้องได้ตัวผู้หญิงคนนั้นมาสอบถามให้ได้ความก่อน สิ่งเดียวที่เขาแน่ใจคือผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนงานในฟาร์มและไม่ใช่พนักงานในสำนักงาน แล้วเข้ามาในงานได้อย่างไร
“ตามหาผู้หญิงในคลิปว่าเป็นคนของใคร ทำได้ทุกรูปแบบ รีดความจริงออกมา” ปรานต์สั่ง
“ทุกรูปแบบของคุณคืออะไรบ้าง” จอมขวัญถามเพราะท่าทีเหมือนพวกมาเฟียแบบปรานต์คงไม่ไปลักพาตัวผู้หญิงคนนั้นมา แล้วซ้อมเพื่อหาคำตอบหรอกนะ
ชานนก้มหน้าอมยิ้ม ปรานต์กับเขาไม่เหมือนพวกซาดิสม์ชอบซ้อมใครสักหน่อย ปรานต์เห็นสายตาที่จอมขวัญมองมาก็รู้ว่าคิดอะไรทันที ชายหนุ่มจงใจมองหน้าจอมขวัญและจับข้อมือเล็กไว้
“คุย ให้ผลประโยชน์ ขู่ให้กลัว ไม่มีเรื่องการทำร้ายร่างกายหรือล่วงเกินหรอก ผมไม่ใช่คนที่ชอบเรื่องแบบนี้หรอกนะ”
จอมขวัญพยักหน้ารู้สึกถึงน้ำเสียงกระด้างของปรานต์ เวลาเขาทำแบบนี้แหละที่ดูเหมือนมาเฟียที่พร้อมยิงใครสักคนชะมัด แท้จริงแล้วปรานต์เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ
“ฉันแค่สงสัยก็เลยถาม ไม่ได้คิดถึงว่าคุณจะสั่งคนไปฆ่าใครสักหน่อย ทำไมต้องทำเสียงดุด้วย”
ปรานต์ปล่อยข้อมือเล็กพลางเลิกคิ้วยังมองใบหน้าเล็กๆ ที่ริมฝีปากเป็นรูปหัวใจ
“ผมชินน่ะ รอบๆ ตัวผมมีแต่ผู้ชายหน้าโหดๆ รวมทั้งตัวผมด้วย ขอโทษด้วย”
ชานแทบไม่เชื่อหูตัวเองที่ปรานต์พูดว่าขอโทษจอมขวัญ สองคนนี้ไม่ค่อยคุยกันดีๆ สักเท่าไหร่ เมื่อคืนมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ แม้ว่าปรานต์จะบอกว่าถูกวางยานอนหลับ แต่สายตาของเจ้านายเวลามองจอมขวัญดูหวานและหวงแปลกๆ ในขณะที่จอมขวัญก็หลบสายตาของปรานต์ในบางครั้ง
จอมขวัญกระแอมเบาๆ ก่อนจะขอตัวไปทำงานของตัวเองให้เสร็จ ซึ่งก็คือการถ่ายรูปตามจุดต่างๆ ที่บอกศกไว้ ปรานต์โทรตามศกให้แล้วเดินมาส่งจนกระทั่งเธอนั่งรถกอล์ฟไปกับหัวหน้าคนงานของเขา เธอยิ้มอย่างสบายๆ กับศก แต่กับผู้ชายที่เรียกได้ว่าเป็นสามีแบบลับๆ เธอไม่ยิ้มให้สักนิดเลย ชายหนุ่มถอนใจหงุดหงิด ไม่ใช่เพราะจอมขวัญ แต่เขาหงุดหงิดตัวเอง แค่เรื่องคืนเดียวและเขาคงต้องแต่งงานกับจอมขวัญแน่นอนแล้ว ทำไมเขาถึงต้องไม่พอใจเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนั้นด้วย
จอมขวัญมายืนรอที่ท่าเรือเมื่องานของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว การร่ำลาระหว่างเธอกับปรานต์ไม่ได้เกิดขึ้น ความจริงแล้วเธออยากบอกกล่าวเขาก่อนกลับตามมารยาท แต่พอกลับมาที่บ้านเธอก็ไม่เห็นเขาแล้ว บางทีเขาคงไปที่เกาะจาตุง ทำให้เราสองคนไม่ต้องมาเผชิญหน้าด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วน แหวนที่เธอถูกบังคับให้สวมยังอยู่ที่นิ้ว แต่เธอคิดไว้แล้วว่าพอขึ้นเครื่องบินจะถอดแหวนวงนี้ออก แล้วบอกตัวเองให้ลืมเรื่องเมื่อคืนเสีย
เรือลำหนึ่งที่ศกบอกไว้ขับเข้ามาจอดตรงท่าเรือตามเวลาที่นัดหมายไว้พอดี ทำให้จอมขวัญหยุดคิดเรื่องอื่นๆ ไปก่อน เธอก้าวจะขึ้นไปบนเรือ แต่มือที่ยื่นมารอให้จับกลับเป็นคนที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบหน้า เขาแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนพร้อมเดินทาง เขาจะกลับกรุงเทพฯ มะรืนนี้ไม่ใช่หรือ
“ทำไมคุณถึงกลับพร้อมฉันได้ล่ะ ไหนคุณชานนบอกว่าคุณจะอยู่ที่ฟาร์มจนถึงวันศุกร์” จอมขวัญถามพลางจับมือปรานต์ แล้วโล้ตัวไปตามแรงดึงเบาๆ ของเขา
“ผมมีงานด่วนเข้ามาพอดี ไม่ดีหรือคุณจะได้ไม่ต้องเดินทางคนเดียว”
ปรานต์ถามทั้งที่พอจะรู้คำตอบนั่นแหละ เราสองคนเปลี่ยนฐานะจากคนรู้จักเป็นสามีภรรยาเพียงชั่วข้ามคืน ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยิ้มหวานๆ คุยดีๆ กับเขาได้ทันทีเสียเมื่อไหร่ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงเสียดายจอมขวัญจอมต่อปากต่อคำ
จอมขวัญวางกระเป๋าเป้ ส่วนกระเป๋าเดินทางปรานต์กำลังวางให้ เธอชั่งใจก่อนพูดกับปรานต์อย่างไม่แน่ใจนัก
“ถ้าคุณใจดีกับฉันเพราะเรื่องนั้น...”
“ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นอย่างเดียวหรอก” ปรานต์พูดแทรกขึ้นมาทันที เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่เขานอนด้วยสักหน่อย แต่เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาคิดว่าจะแต่งงานด้วยต่างหาก ชายหนุ่มนั่งใกล้ๆ เพราะไม่ต้องขับเรือเอง จอมขวัญเขยิบตัว แต่กลับถูกปรานต์โอบเอวบางไว้ “คุณกลัวผมจะผูกมัดคุณหรือไงถึงได้พยายามห่างจากผม ไม่ต้องกลัวหรอก ผมมันประเภท ใครไล่ตาม ผมยิ่งหนี ใครหนี ผมยิ่งตาม”
จอมขวัญพยักหน้าฝืนตัวเองที่จะไม่กลืนน้ำลาย แต่ก็ไม่ทำไม่ได้ ท่าทางของเธอเหมือนกำลังจะกลายเป็นหิน ทำให้ปรานต์ยิ่งอยากแกล้ง เขายิ้มออกมาพลางปล่อยเอวของเธอ เดี๋ยวจอมขวัญจะเป็นลมเพราะกลั้นหายใจเสียก่อน
“นั่งตรงนี้เถอะ ถ้าอยากหนีผมไม่ต้องเอาหน้าโต้ลมหรอก จะป่วยเสียเปล่าๆ”
จอมขวัญโล่งอกที่ปรานต์ปล่อยเอวของเธอ แต่กลับลืมตัวถอนใจเพราะเขารู้ทันว่าอยากทำอะไรเสียนี่ เราสองคนจะนั่งใกล้ๆ กันแบบนี้ไปจนเรือถึงฝั่งจริงๆ น่ะหรือ
หญิงสาวได้รับคำตอบเมื่อปรานต์ลุกขึ้นออกไปเพื่อรับโทรศัพท์ เธอถอนใจยาวรู้สึกว่าทำตัวไม่ถูก เขาจะแต่งงานกับเธอจริงๆ น่ะหรือ เราสองคนจะมีชีวิตคู่ไปตลอดรอดฝั่งได้อย่างไรในเมื่อไม่ได้รักกัน ไม่เคยเป็นแฟนกัน ช่วงเวลาที่จีบกันไม่เคยมีด้วยซ้ำ
เปิดโอกาสให้ปรานต์จีบดูก่อนสิจอมขวัญ ถึงจะข้ามขั้นไปแล้ว แต่มาจีบกันตอนนี้ก็ไม่สายไปหรอกเนอะ
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์
โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 บาท ตอนนี้เหลือเวลาโปรโมชั่น 14 วันค่ะ
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 151
แสดงความคิดเห็น