บทที่ 11...2/3
“ผมไม่ใช่ผู้ชายที่จะถูกเทหลังจากคุณได้ผมแล้วนะ”
จอมขวัญเอียงหน้าไม่อยากมองหน้าไม่อยากสบตากับปรานต์แล้ว ไอ้หัวใจบ้ามันเต้นเหมือนจะทำให้เธอตายอยู่ตรงนี้ เขาจะเอาตัวคล่อมเธอไว้อีกนานไหม
“คุณพูดอะไรเนี่ย ฉันแค่ไม่ได้รักคุณ คุณไม่ได้รักฉัน เราจะมาแต่งงานกันทำไม”
“เพราะผมยังไม่ได้เริ่มจีบคุณต่างหาก” ปรานต์แกล้งหลิ่วตา อยากหนีเขาด้วยการบอกให้ลืมๆ งั้นหรือ เขาไม่ยอมหรอก “เราหยุดเถียงกันเรื่องนี้ก่อน ผมไม่ได้ยินเสียงเรือ ไม่แน่ใจว่าคนของผมหรือคนของใคร คุณรีบแต่งตัวเร็ว”
ปรานต์ยกแขนแล้วขยับร่างมาเอนลงนอนลงข้างๆ จอมขวัญที่ลุกขึ้นทันทีอย่างกับตัวมีสปริงพลางมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง แต่ปรานต์กลับไม่ร้อนใจสักเท่าไหร่กับการนอนเปลือยเปล่า เขาไม่เขิน แต่เธอเขินนี่ แล้วถ้าจะแต่งตัวเธอก็ต้องเอาผ้าห่มที่พันตัวออก แล้วเขาจะไม่แต่งตัวหรือออกไปจากห้องหรือไง ไหนๆ ก็สบายใจในการไม่ต้องใส่เสื้อผ้าอยู่แล้วนี่
“คุณออกไปก่อนสิ”
ปรานต์พยักหน้าเพราะลืมเรื่องนี้ การที่เราทั้งสองต่างเห็นกันและกันมาแล้ว แต่เธอเป็นผู้หญิงย่อมมีความเขินอายและไม่คุ้นเคยหากมีเขาอยู่ตรงนี้ ชายหนุ่มเก็บเสื้อผ้าตัวเอง จอมขวัญหันมองไปทางอื่น ก่อนจะกำชับเรื่องที่เธออยากให้เป็นความลับระหว่างเราสองคนเท่านั้น
“ห้ามบอกใครนะคะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน”
ปรานต์ใส่กางเกงแล้ว แต่ยังไม่ใส่เสื้อหันมามองจอมขวัญที่รีบดึงชายของผ้าห่มขึ้นมาเหนืออกนุ่มที่เขาได้สัมผัสและ... ชายหนุ่มส่ายหน้าเมื่อทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แค่เรื่องของธรรมชาติของมนุษย์หญิงและชาย แต่มันเจือความรู้สึกบางอย่างที่เราสองคนมีต่อกันไว้ด้วยหรือเปล่านะ
“ทำไมทุกอย่างสลับกันไปหมด ผมเหมือนถูกคุณได้แล้วจ้องจะทิ้งจริงๆ นั่นแหละ ผมไม่ยอมหรอกนะ” ปรานต์พูดสีหน้าจริงจัง
จอมขวัญหรี่ตามองปรานต์ ไม่แน่ใจว่าท่าทีแบบนี้คืออะไร เขาพูดจริงงั้นหรือ ความสัมพันธ์คืนเดียวกับผู้หญิงที่เขาเคยพูดว่าไม่ได้อยากแต่งงานด้วยน่ะหรือ เธอจะเชื่อลงได้อย่างไร
“แต่ถ้าผลทุกอย่างออกมาว่าคุณวางยาฉัน รับรองได้เลย ฉันแจ้งความคุณแน่นอน ออกไปได้แล้วค่ะ”
ปรานต์พยักหน้ายกมือยอมให้ก่อนออกไปจากห้องเล็กๆ ในเรือของเขาเอง ปรานต์หาเสื้อตัวอื่นที่มีบนเรือมาใส่แทนตัวเดิมที่กระดุมไม่เหลือสักเม็ด เพราะเขากระชากเสื้อตัวเองจนกระดุมหลุดกระเด็นในตอนนั้น เขารีบไปที่ห้องควบคุมแล้วหยิบกล้องส่องทางไกลออกมา ก่อนจะถอนใจโล่งอก เป็นเรือจากฟาร์ม ชานนคงรู้อยู่แล้วว่าเขาจะขับเรือมาจอดที่นี่จึงขับตามมาเพราะเขากลับผิดเวลา ซึ่งดีแล้วที่ชานนเพิ่งมา ไม่อย่างนั้นความลับของจอมขวัญคงแตกไปแล้ว ส่วนเขาคงไม่ปิดบัง อย่างไรเสียก็ต้องบอกพ่อ ส่วนคุณน้าลลิตา เอาไว้หลังผ่าตัดผ่านไปก่อน เขาจะจัดการเรื่องแต่งงานให้เรียบร้อย แม้เจ้าสาวจะอยากหนีงานแต่งก็ตาม เขาไม่ยอมให้งานแต่งล่มเด็ดขาด
เรืออีกลำจอดขนาบและไม่ใช่อื่นเป็นชานนนั่นเอง ปรานต์พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ว่าอีกฝ่ายมารับ ท่าทีของปรานต์ปกติยามที่บอดี้การ์ดเดินขึ้นมาบนเรือเพื่อถามไถ่ เขาบอกตามจริงว่าเครื่องยนต์สตาร์ทไม่ติด พอชานนบอกสาเหตุเขาถึงได้รู้ว่าเรือลำนี้ถูกซ่อมอยู่เมื่อวาน แต่ช่างไม่ได้บอกใครว่ามีบางชิ้นส่วนที่ต้องเปลี่ยน ทำให้ปรานค์ไม่รู้ถึงได้เลือกเรือที่ใช้ประจำขับออกไป เรือเสียได้ผิดที่ผิดเวลาเสียเหลือเกิน
จอมขวัญได้ยินเสียงของชานนแล้ว แต่เธอประหม่าเมื่อเห็นตัวเองในตอนที่ใส่เสื้อผ้าว่ามีจ้ำทั่วตัว ซึ่งเธอรู้ว่ามันมีที่มาจากอะไร เธอมองที่ลำคอของตัวเองผ่านกระจกบานเล็กในห้อง ก่อนจะดึงปกเสื้อเชิ้ตขึ้นมาบังไว้ แม้จะดูแปลกๆ เหมือนจะทำให้เกิดพิรุธ แต่มันคงดีกว่าให้ใครๆเห็นรอยจ้ำแดงๆ ที่ลำคอของเธอหลายจุด
หญิงสาวออกมาจากห้องพร้อมกับถอนใจยาวเมื่อปรานต์หันมามองและสบตาเธอพอดี ต่อไปจากนี้เธอจะมองหน้าเขาแล้วไม่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้อย่างไร
“กลับบ้านกันเถอะจอมขวัญ เดี๋ยวเรือลำนี้นนกับช่างจะซ่อมแล้วตามกลับไป” ปรานต์บอกจอมขวัญ
ชานนหรี่ตามองไม่พูดอะไร แม้จะเห็นความผิดปกติตามประสาตำรวจเก่า
จอมขวัญยิ้มให้ชานนแล้วเดินผ่านช่างไป ปรานต์ช่วยจับมือเธอให้เดินผ่านแผ่นเหล็กที่เชื่อมระหว่างเรือสองลำไว้ ยามที่มือของเราสองคนสัมผัสกัน จอมขวัญกลั้นหายใจ เรื่องราวคืนเดียวนั้นช่างทำให้เธอไม่อาจสบตาเขาแล้วไม่รู้สึกเขินอายระคนโกรธตัวเองได้ แต่แน่นอนว่าเธอโกรธไอ้คนที่วางยาเธอมากกว่า กลับขึ้นฝั่งเมื่อไหร่เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครทำ
ชานนเตรียมข้าวกล่องมาไว้ให้แล้ว ทำให้ปรานต์ขับเรือในห้องเครื่องพร้อมกับกินข้าวเช้า ส่วนจอมขวัญก็ได้เลี่ยงมานั่งในห้องด้านในของเรือ แม้จะไม่อยากกินอะไร แต่เธอจะปล่อยให้ตัวเองป่วยไม่ได้ พอคิดมาถึงตรงนี้หญิงสาวไม่รอช้ารีบหยิบโทรศัพท์มาค้นหาเรื่องที่สำคัญ หากเธอจะผ่าตัดในอีกไม่นาน บางอย่างจะก่อเกิดในร่างกายของเธอไม่ได้!
พอถึงท่าเรือสิ่งที่จอมขวัญต้องการอยู่ไม่ไกลจากบ้านของปรานต์นัก หญิงสาวกำลังจะเดินไป แต่ปรานต์ดึงข้อมือไว้อย่างไม่เข้าใจ
“จะไปไหนล่ะ คุณไม่อยากเห็นหน้าผมก็ไม่น่าจะถึงขนาดเดินหนีไปแบบนี้นะ”
จอมขวัญมองปรานต์ แม้จะไม่ยังไม่เต็มตานักเพราะอย่างไรเสียเธอก็เขินอาย ผู้ชายคนแรกที่เธอผ่านคืนแบบนั้นไปด้วยกัน แต่เธอจะบอกเขาอย่างไรดีว่ามีบางอย่างที่ต้องซื้อเป็นการเร่งด่วนที่สุด
“พาฉันไปที่ร้านขายยาตรงนี้ได้ไหมคะ” จอมขวัญส่งโทรศัพท์ให้เห็นแผนที่ว่าร้านยาที่เธอต้องการจะไปนั้นอยู่ตรงไหน
“คุณอยากซื้ออะไร เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้นะ” ปรานต์รู้จักทุกร้านในละแวกบ้านอยู่แล้ว การที่จอมขวัญกลับมาเหนื่อยๆ ควรไปพักผ่อนสักครู่ แล้วเราสองคนค่อยไปเก็บตัวอย่างเลือดเพื่อนำไปตรวจหาสารที่อาจจะยังตกค้างในร่างกาย
“ไม่ได้ค่ะ ฉันต้องซื้อเอง” จอมขวัญจนใจที่จะพูดออกไป “ถ้าคุณไม่ว่าง รบกวนใครสักคนพาฉันไปที”
ปรานต์เห็นสีหน้าลำบากใจของจอมขวัญจึงไม่อยากซักไซ้ แต่ไปด้วยกันน่าจะดีกว่า
“ผมพาคุณไปเอง”
จอมขวัญพยักหน้าพูดเสียงเบาว่า...ขอบคุณ ถ้าปรานต์ไม่หูดีคงไม่ทันได้ยิน ชายหนุ่มเลือกมอเตอร์ไซค์เพราะร้านขายยาห่างจากบ้านไม่กี่ร้อยเมตรเท่านั้น จอมขวัญเองก็พยายามเกาะเบาะไว้แทนกอดเอวของชายหนุ่ม ปรานต์ยิ้มขำในความไว้ตัวของหญิงสาว ตอนนี้เราสองคนจะเรียกว่าเป็นสามีภรรยากันแล้วก็คงไม่ผิดนัก
พอถึงร้านขายยาจอมขวัญก็เข้าไปคุยกับเภสัชกร ความที่คุยกันนานทำให้ปรานต์เป็นห่วงคิดไปว่าบางทีจอมขวัญอาจมีโรคประจำตัวบางอย่างที่เขาไม่รู้ แต่พอรู้ว่าเธอมาซื้อยาอะไร ชายหนุ่มก็ชะงักมองหญิงสาว เรื่องสำคัญขนาดนี้เขาลืมไปได้อย่างไร เธอท้องไม่ได้หากว่าจะต้องผ่าตัดให้ตับบางส่วนกับคุณลลิตา
พอจอมขวัญเดินกลับมาที่รถมอเตอร์ด้วยใบหน้าที่พยายามเก็บอาการ เหตุผลที่เธอต้องมาร้านยาเพราะต้องซื้อ ‘ยาคุมฉุกเฉิน’* และรับคำปรึกษาจากเภสัชกรอยู่พักใหญ่ อย่างไรเสียปรานต์ก็คงจะได้ยินแล้ว
มือหนายื่นไปจับมือบางแล้วยื้อไว้ “ขอโทษนะ ผมไม่ทันคิดเรื่องนี้ มันสำคัญมากเพราะคุณจะต้องผ่าตัดจะเกิดบางอย่างกับร่างกายไม่ได้”
จอมขวัญพยักหน้า แล้วมองให้ปรานต์ปล่อยมือก่อน เขาเป็นที่รู้จักของคนที่นี่ เธอไม่อยากเป็นประเด็นของชาวบ้านแถวๆ นี้
“ถ้าคุณอยากขอโทษฉันจริงๆ ก็ช่วยหาความจริงมาให้ได้ว่าเรื่องเมื่อคืน ใครเป็นคนที่วางยา”
“ผมสัญญา ในทุกอย่างที่ผมให้คำสัญญา คุณจะไม่ผิดหวังอย่างแน่นอน”
ปรานต์ปล่อยมือแล้วบอกจอมขวัญว่าเราจะไปโรงพยาบาลเพื่อเก็บตัวอย่างเลือดด้วยกันเพราะขี่รถไปอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องเหนื่อยออกมาจากบ้านของเขาอีกรอบ
จอมขวัญเห็นด้วยและเดินตามเขาเข้าไปโรงพยาบาลซึ่งมีหมอที่เขาโทรนัดไว้มารอ แล้วพาไปยังห้องที่มีไว้สำหรับเก็บตัวอย่างเลือด เธอมองปรานต์ที่กำลังคุยกับเพื่อนอีกคนที่คงรับหน้าที่ดูแลห้องวิเคราะห์กระมัง
ครู่ต่อมาเขาพาเธอกลับมาที่รถมอเตอร์ไซค์ แล้วบอกว่าถ้าผลเลือดที่ตรวจหาสารตกค้างในร่างกายออกมาแล้ว เพื่อนของเขาจะส่งผลให้ทันที เธอไม่ต้องห่วง เขาไม่ปิดบังอะไรเธอแน่นอน จอมขวัญพยักหน้ารู้สึกปลอดภัยอย่างประหลาด ทั้งที่เขาอาจจะเป็นคนวางยาเธอก็ได้ แต่พอคิดว่าเขาไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอในตอนแรก เขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำแบบนั้น
หมายเหตุ* ยาคุมฉุกเฉิน ( emergency contraceptive pills, morning-after pills ) เป็นยาเม็ดฮอร์โมนที่มีขนาดสูง ใช้สำหรับรับประทานหลังจากมีเพศสัมพันธ์ เพื่อลดโอกาสตั้งครรภ์ การคุมกำเนิดวิธีนี้จะให้ประสิทธิภาพภายใน 2 – 3 วัน โดยจะไปรบกวนการตกไข่ หรือรบกวนการปฏิสนธิของไข่กับอสุจิ แต่หากได้รับการปฏิสนธิเป็นตัวอ่อนแล้ว จะไม่สามารถป้องกันได้
ใช้เวลากลับบ้านด้วยรถมอเตอร์ไซค์ที่ลมปลิวผ่านผมและใบหน้าที่ทำให้จอมขวัญรู้สึกสบายใจขึ้นเพียงไม่กี่นาทีก็กลับมาถึงบ้านของปรานต์ อย่างน้อยตอนนี้เธอกินยาคุมฉุกเฉินเม็ดแรกไปแล้ว สิ่งที่เธอกลัวว่ามันจะเกิดมันจะไม่เกิดขึ้น ปรานต์ทำตัวปกติไม่บอกใครๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคนในคืนที่ผ่านมา เขาบอกชานนที่กลับมาพอดีว่าขอเวลาไปอาบน้ำ ส่วนชานนก็ไปห้องควบคุมเพื่อรวบรวมคลิปในคืนที่ผ่านมาตามคำสั่งของปรานต์ แม้เขาจะไม่ได้คำตอบว่าให้รวบรวมไปทำไม
รอยจ้ำแดงๆ ทั่วร่างกายของจอมขวัญยิ่งย้ำชัดว่าสิ่งที่เธอคิดว่าฝันไปมันได้เกิดขึ้นจริง เธอน้ำตาคลอ แต่ไม่ได้ร้องไห้ออกมา เธอไม่ได้ถูกขืนใจ แต่ถูกวางยา เธอไม่ควรเสียน้ำตา แต่ควรเอาคืนให้สาสมต่างหาก
เธอเดินออกมาจากห้องอย่างจอมขวัญที่มั่นใจในตัวเองคนเดิม แม้ว่าวินาทีที่เห็นว่ามาปรานต์มารออยู่ที่ชั้นล่างจะทำให้เธอใจเต้นแรงก็ตาม เธอเดินตามเขาไปยังห้องซึ่งมีจอทีวีที่ภายในจอแยกเป็นส่วนๆ จากแต่ละกล้องซึ่งมีมากเกือบ 40 ตัว ปรานต์เป็นพ่อค้ารังนก ทำโรงงานรีไซเคิลสารเคมีและทำเครื่องประดับจากไข่มุกแค่นี้แน่นะ ทำไมระบบรักษาความปลอดภัยถึงได้มีมากมายแบบนี้
“ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ คุณปรานต์ต้องการหาอะไร ผมจะได้ช่วยหาครับ” ชานนเอ่ยเพราะตอนนี้พนักงานที่ดูแลระบบความปลอดภัยเฝ้าหน้าจอในห้องนี้ถูกสั่งให้ออกไปก่อน
“มีบางคนใส่บางอย่างในเครื่องดื่มของฉัน ทำให้ง่วงจนหลับไปน่ะ”
ปรานต์จงใจพูดไม่หมด เมื่อคืนเขาก็มีช่วงที่ง่วงเพราะยาจนหลับไปจริงๆ จอมขวัญจะได้ไม่ถูกนินทาเสียหาย แม้ชานนจะไม่พูดแน่ แต่ชาวบ้านที่เห็นเธอลงมาจากเรือของเขาในตอนนั้นเช้าจะมีความคิดอย่างไรก็เดาได้ไม่ยาก
“ดูให้ทั่วทุกคลิป ถ้ามีความผิดปกติบอกฉันได้ทันที”
ใครคือคนที่วางยาปรานต์ แต่จอมขวัญอาจซวยไปด้วย ถึงจะเป็นเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่ความรับผิดชอบปรานต์มันก็มี แต่จอมขวัญจะรู้สึกดีหรือถ้าทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วจบที่คำว่า...รับผิดชอบ
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์
โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 บาท ตอนนี้เหลือเวลาโปรโมชั่น 14 วันค่ะ
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 147
แสดงความคิดเห็น