78 ดอกลิลลี่

78 ดอกลิลลี่

【–มุมมอง เอเกอร์–】

เมืองหลวงโกลโดเนีย

「ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ ดีแค่ไหนกันที่เจ้ามา มันเป็นซักพักแล้ว……ตั้งแต่พิธีฉลองชัยชนะสงครามอาร์คแลนด์」

「ครับ พระองค์ ในเรื่องของเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ผมขอโทษที่รบกวนพระองค์ ที่ทำให้ท่านต้องมือเลอะ」

ผมลดหัวให้ราชา ทันทีที่ผมมาถึงเมืองหลวง อีริชปรากฏขึ้นและพาผมไปหาราชา แต่ผมมีแผนที่จะไปหลังจากที่สนุกกับเมลิสซ่าและคนอื่นนะ

「มันไม่มีอะไร ฉันแค่แกล้งทำเป็นเคลื่อนที่กองทัพ แผนที่จะฝึกได้ถูกหยุด ไม่มีอะไรเสีย」

โอ้ จริงอ่ะ งั้นไม่มีปัญหา ผมไปเล่นกับผู้หญิงได้ถ้างั้น อีริชจ้องผม

「งั้น ความเสียหายของเจ้าเท่าไหร่กัน? เจ้ามีอุปสรรค์ในการรักษะความปลอดภัยของการป้องกันชายแดนหรือเปล่า?」

ไม่มีปัญหาในเรื่องนั้น ความเสียหายนั้นเล็กน้อย และมีอยู่มากในหมู่ชาวนาที่กบฏ ที่ได้มีประสบการณ์ในการต่อสู้ทางทหาร ดังนั้นเมื่อพูดกัน กองทัพส่วนตัวได้แข็งแกร่งขึ้น

「ไม่ ความเสียหายนั้นเล็กน้อย ไม่มีความจำเป็นเป็นพิเศษที่ต้องเพิ่มจำนวนทหาร」

「โฮฮฮ๋ ฉันได้รับรายงานมาว่าเจ้าสู้ถึงสองครั้งต่อศัตรูที่มีกำลังคนหลายพัน……. แต่ได้รับความเสียหายน้อยนิดแม้ว่ามีเรื่องนั้นหรือ?」

「มันเป็นอย่างนั้น」

การต่อสู้แรกเป็นการโจมตีไม่ทันตั้งตัว ระหว่างครั้งที่สองเป็นการพุ่งเข้าตีจำนวนมหาศาล หลังจากที่ทำให้ศัตรูกลัวจนใจหด เราสร้างสถานการณ์ ที่เราอยู่ในความได้เปรียบที่ท่วมท้น ก่อนจะโจมตี ดังนั้น ที่เราได้รับคือแทบไม่มีผู้เสียชีวิต ไม่ใช่แค่นั้น เราสามารถที่จะรุกรานเข้าไปถึงบริเวณกลางทันที ในส่วนใหญ่ เนื่องจากศัตรูไม่มีการตั้งการป้องกัน

「อย่างนั้นหรือ? อย่างที่คาดกับกองทัพที่นำโดยนายพลกล้าหาญที่แข็งแกร่งที่สุด ช่างทรงพลัง」

「ผมไม่คู่ควรกับการชมของท่าน」

ผมไม่เห็นอารมณ์โกรธหรือไม่พึงพอใจเป็นพิเศษมาจากราชา งั้น มันหมายถึง การขอโทษนี้ไม่ได้มีอะไรมาก

「......แต่ เหตุการณ์ครั้งนี้ได้โยนแผนการหลายอย่างให้เหนือการควบคุม」

เสียงของราชาเย็นชาทันที อย่างที่ผมคิด เขาโกรธ ดังนั้นผมหวังว่าเขาคงไม่มีความคาดหวังที่แปลกอะไรสำหรับผม ด้วยการโบกมือของราชา ส่วนหนึ่งของคน ยกเว้นเจ้าหน้าที่พลเรือนและเจ้าหน้าที่ทหาร ออกจากห้อง

「จากที่ฉันพูดตั้งแต่ตอนนี้ไป ไม่สามารถได้ยินโดยผู้ใดอีก……ฉันได้สันนิษฐานอย่างลับๆว่าเทรียเป็นศัตรูคนต่อไปของเรา ดังนั้น เมื่อถึงเวลา ฉันจะละเลยความสัมพันธ์อันเป็นมิตรชั่วคราวกับพวกเขา」

นั่นทำให้ผมนึกได้ ผมคิดว่าลีโอโพลต์พูดถึงบางอย่างว่าเทรียเป็นศัตรูคนต่อไปของเรา แต่ถ้าผม ‘โอ้ เข้าใจแล้ว’ งั้นมันอาจจะทำให้ราชาโกรธ ผมจะพูดเกินจริงเล็กน้อยและทำเป็นตกใจ

「เทรียได้ไม่ระวังในครั้งนี้ และประเทศรายล้อมเริ่มจะระวังเรา มันได้น่ารำคาญเล็กน้อย」

หลังจากการหยุดการโจมตี มันดูเหมือนทหารของเทรียได้ถูกนำออกจากเส้นชายแดน ซึ่งได้ถูกละเลยมาจนถึงตอนนี้ มันหมายถึง แม้ว่ามันเป็นโอกาสมาสำหรับพวกเขากระโจนใส่ได้ พวกเขาควบคุมทันทีไม่ได้

「ในหมู่เจ้าหน้าที่พลเรื่อน มีบางคนที่เอ่ยออกมาให้ลงโทษเจ้าอย่างเหมาะสม สำหรับการปั่นป่วนการทูต」

「ด้วยความเคารพทั้งหมด-!」

อีริชพยายามจะขัด แต่ราชายกมือขึ้นเพื่อหยุดเขา เขาน่าจะป้องกันให้ผม ครั้งหน้าที่ผมเห็นเขามองช่องเขาระหว่างหน้าอกนนน่า ผมจะยกโทษให้เขา

「ถ้า 100 ปีต่อไปดำเนินไปในความสันติสุข งั้นฉัะจะไม่คิดเกี่ยวกับมัน แต่ตอนนี้ นั่นไม่ต้องถามเลย ฉันก็คิดด้วยว่า เหตูการเล็กๆที่เจ้าทำ มันไม่มีค่าพอให้ลงโทษเจ้า ดังนั้น ฉันจะให้เจ้าจ่าย ผ่านการกระทำ」

อีริชและผมทำหน้าที่สงสัย

「จากจุดที่ไป เจ้าและชายแดนของเทรียควรจะมีทหารประจำการ ในกองประจำการของเจ้า ฐานที่มั่นหรือแค้มป์ อาจจะตั้งขึ้นได้ แต่ฉันยังจะถามเจ้า」

ราชาหยุดซักพัก

「บนคำสั่งของฉัน เจ้าฉีกรูในการป้องกันของเทรีย และข่มขู่พวกเขาจากทิศตะวันออกได้ไหม?」

「แน่นอนครับ นั่นเป็นงานที่ง่าย」

กองทำลังทหารอาจต้องสร้างใหม่ และรูปแบบการป้องกันของพวกเขา ยังไม่รู้ตอนนี้ ดังนั้นไม่มีทางที่จะรู้ได้ แต่มันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะลังเลในสถานการณ์นี้ ผมได้พูดมันไปแล้ว ดังนั้นผมจะทำบางอย่างเกี่ยวกับมัน ไม่ว่าแผนจะใช้งานได้หรือ ไม่ ราชาผ่อนคลายสีหน้าที่เข้มงวดของเขาอีกครั้ง

「ดีมาก งั้นการรับใช้ในอนาคตที่ต้องต่อสู้ จะทำหน้าที่เป็นการต้านการละเมิดของเจ้า และฉันจะเมินเหตุการครั้งนี้」

ราชาปรบมือและคนที่ออกไปจากห้องกลับเข้ามาข้างในอย่างรวดเร็ว

「งั้น มาจบที่ตรงนั้น เจ้าไปได้」

ผู้ถืออำนาจสูงสุดในโกลโดเนียนั่งลงบนบัลลังก์ของเขา และดื่มชา ผมคำนับหนึ่งครั้ง และกำลังจะออกจากหน้อง แต่ผมยังไม่ได้ถูกอนุญาตให้ออก

「เคานต์ ราดาห์ล ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ ผมอยากจะรู้เกี่ยวกับการทูตที่จะมาถึง……」

「………ลอร์ดฮาร์ดเลตต์ อย่าวิ่งหนี」

ในท้ายที่สุด หลายชั่วโมงผ่านไปกับเราต้องฟังขุนนางลูกจ้าง ในเรื่องกิจการภายในตำหนิ และเจ้าหน้าที่พลเรือน บ่นอย่างมีมารยาท อีริชบอกว่าเพราะผมหลับไปสองครั้ง และมันลากยาวไปเกินจำเป็น ไม่ว่าอย่างไร การสอบสวนเสร็จแล้ว ผมไม่โดนลงโทษ แต่ตอนนี้ผมโอบกอดผู้หญิงในเมืองหลวงได้มากเท่าที่ต้องการ มันไม่ได้แย่ไปซะทั้งหมด
—————————————————————
ผมรับซีเลีย ที่สงสัยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผมและรอผมอย่างประหม่าในห้องรอ และมุ่งหน้าไปที่บ้านของผมในเมืองหลวง หลังที่จากไปนาน คนที่มาด้วยกันกับผมครั้งนี้คือซีเลียและนนน่า ซีเลียตามผมมาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่นนน่าบอกผมว่ามันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่เธอช้อปปิ้งในเมืองหลวง จากซีเลีย สายลับ มันดูเหมือนเธอแพคทองจำนวนหนึ่งไปที่รถม้า แม้ว่าจำนวนประชากรของราเฟนได้มีการไหลเข้ามากระทันหัน ที่นั่นยังเป็นชนบทห่างไกล ผมจะมองข้ามมันไปก่อนตอนนี้

นนน่าและคนอื่นที่ไปที่บ้านก่อนหน้าเรา น่าจะให้ข้อมูลคนอื่นเมื่อเราเข้าไปในบ้าน ทุกคนตอนรับเราอย่างอบอุ่น

「「ยินดีต้อนรับกลับบ้าน」」

เมลิสซ่าและมาเรียทักทายเราด้วยการมิตซุยูบิ* ข้างหลังพวกเธอ แคทเธอรีนปรากฏตัวระหว่างที่อุ้มลูกของเธอ
«TLN: การคำนับอย่างเป็นทางการด้วยสามนิ้วแตะพื้น ดังนั้น มิตซุยูบิ»

「ยินดีต้อนรับ……กลับมา」

「ใช่ หนูเป็นยังไงบ้าง」

「สมบูรณ์แบบ อืม หนูควรจะพูดยังไงดี?」

แคทเธอรีนน่าจะอยากให้ผมอุ้มลูกของเธอ นนน่ามอบบรรยากาศที่เป็นอันตรายอยู่ข้างผม ดังนั้น เธอได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น เธอก็มาจากตระกูลขุนนางชั้นสูง ดังนั้นเธอจินตราการว่านนน่ารู้สึกยังไง เมื่อคนรักมีลูกชายก่อนภรรยาถูกกฎหมาย

「หนูไม่ต้องกังวลมากมาย」

ผมอุ้มลูกชายที่ชื่อแอนโตนิโอ และเมื่องผมดูอีกครั้งเขามีหน้าที่หล่อ ผมเดาว่ามันควรจะชัดเจน เพราะแม่ของเขาเป็นคนสวยที่โดดเด่น

「เค้าอาจจะเป็นคนเจ้าชู้ในอนาคต」

「เค้าจะเป็นอย่างนั้นแน่นอน……เพราะพ่อเค้าเป็น」

จากแคทเธอรีน แม่นมที่ช่วยคลอดแอนโตนิโอบอกว่าอวัยวะเพศของเขาค่อนข้างใหญ่

ก่อนที่ผมจะรู้ตัว นนน่า ที่ปล่อยเจตนาอันตรายจากด้านข้าง ตอนนี้จ้องด้วยตาที่มีน้ำตา ในความรู้สึกนั้น เธออาจจะคล้ายกันกับคลอเดีย

ผมจะไม่ปล่อยให้นนน่ารู้สึกถึงความรู้สึกที่เจ็บปวดนี้ ผมกอดเธอใกล้ๆและจูบเธอ ลูบหัวเธอด้วย

「หนูจะมีลูกที่น่ารัก เพราะทั้งหมด หนูเป็นผู้หญิงสวย」

เมื่อผมยกคางเธอและจูบเธออีกครั้ง เจตนาอันตรายหายไป โอเค นี่ดี

「อย่างที่คาด แอนโตนิโอจะกลายเป็นแบบนั้นเหรอ……?」

อย่าไปฟังที่แคทเธอรีนพูด

「เมลิสซ่า น้องทำได้ดีในการปกป้องบ้าน มีอะไรที่จริงจังเกิดขึ้นมั้ย」

「ใช่ ยังไงซะ มันแต่…..นั่น」

มันดูเหมือนยากที่เธอจะพูด เธอแกล้งทำเป็นกอดผมและกระซิบใส่หูผม

「พี่เห็นมั้ย มาเรียได้……น้องขอโทษ」

มันดูเหมือนบางอย่างที่ผมกังวล มาเรียได้โตขึ้นในเทรีย และครอบครัวเธออยู่ที่โรเลล เมืองในเทรีย แต่ว่ามันอาจจะจำกัด การได้ยินว่าผมปะทะกับประเทศแม่ของเธอ อาจจะทำให้ในของเธอเจ็บ บางทีเหตุการณ์ครั้งนี้อาจทำให้เธอทิ้งผมและกลับไปที่บ้านเกิด

「มาเรียจะทิ้งพี่ไป?」

「ม-มันไม่ใช่อย่างนั้น! มันไม่ใช่นั่นแต่…..」

เมลิสซ่าดูเหมือนจะพูดยากผิดปรกติ

「พี่จะไม่โทษน้องหรือมาเรีย แค่บอกพี่」

เธอลดหัวของเธอดั่งเตรียมใจ

「น-น้องขอโทษจริงๆ! ระหว่างที่เอเกอร์-ซังจากไป พวกเราทั้งสองคนปลอบโยนกันเอง แต่น้องลืมตัวไปนิดหน่อย……และมันดูเหมือนมาเรียได้…………ตกหลุมรักกับน้อง」

เธอลดคางลงและขดตัว เมื่อผมถามเธอ ความขัดแย้งกับเทรียมีผลอยู่จำกัดและไม่มีหลายอย่างให้พูดถึงระหว่างพลเมือง มันดูเหมือนมาเรียไม่ได้กังวลมาก

และเมื่อผมฟังเรื่องราวในรายละเอียดมากขึ้น เธอก็เหงาจากการขาดผู้ชาย และได้ใช้ดิลโด้ทุกคืน ตอนแรก มันดูเหมือนพวกเธอทั้งสองคนได้ทำให้กันและกันรู้สึกดี ระหว่างที่เล่นไปทั่ว แต่ อย่างช้าๆ ท่าทีของมาเรียและนิสัยเปลี่ยน และแม้แต่ตอนนี้ แค่การอยูข้างเธอตอนเที่ยง เธอจะแก้มแดง และทำตัวหวาน เหมือนที่เธอจะทำกับคนรัก

「งั้นเธอตกหลุมรักเสน่ห์และเทคนิคของเธอ?」

「น้องก็เหงาเพราะเอเกอร์-ซังไม่อยู่ที่นี่ด้วย และน้องก็กระตือรือร้นเกียวกับมันอย่างไม่ได้ตั้งใจ…….แต่มาเรียยังได้-」

「จากตอนนี้ไป ไม่ใช่แค่คำพูดของน้อง พี่จะฟังมันจากเธอโดยตรง เธอไปพร้อมเตียงได้มั้ย?」

มันเป็นที่ที่สมบูรณ์แบบที่ผู้ชายและผู้หญิงจะคุยกัน
—————————————————————
「งั้น……น้องจะอยู่ในความดูแลของพี่หลังจากที่งดไปนาน」

ผม เมลิสซ่า และมาเรีย ยืนเปลือยอยู่ในห้องนอน ความสัมพันธ์ของเราไม่ใช่ที่เราจะอายรอบกัน แต่มาเรียซ่อนตัวของเธอหลังเมลิสซ่า

「มีอะไร มาเรีย?」

「อืม มันค่อนข้าง่นาอาย…….และของผู้ชายมันน่ากลัวนิดหน่อย」

ควยของผมยืนแข็งให้กับลางสังหรณ์ของผู้หญิง สาวจ้องสิ่งที่เป็นหอคอย – แต่มาเรียทำอย่างนั้นอย่างกลัวๆนะ

「หนูชินกับการแค่มีเธอสองคนเหรอ?」

「เอ๋!?」

มาเรียสับสนว่าทำไมผมรู้เกี่ยวกับมันและเปิดตาเธอกว้างในความตกใจ และมองเมลิสซ่าทันที

「หนูขอโทษ……เพราะทั้งหมด เราเป็นผู้หญิงของเอเกอร์-ซัง ดังนั้นอย่างน้อยน้องต้องให้เขารู้」

「อออุ-......」

ผมโยนมาเรียที่อายหยาบๆไปบนเตียง และลดปากผมไปที่หว่างขาของเธอ การใช้ดิลโด้ทุกวัน รูของเธอถูกพัฒนาไปค่อนข้างมาก และหลวมนิดหน่อย มาเรียจับหัวของผม และส่งสายตาไปที่เมลิสซ่าเพื่อให้เมลิสซ่าช่วยเธอ แต่แน่นอนว่าเมลิสซ่าไม่ช่วยเธอ ผมได้ละเลยการติดต่อกับพวกเธอในไม่นานมานี้ แต่มันเป็นกายที่ผมรู้ข้างในและข้างนอก; เมื่อผมลงลิ้นไปข้างในและดูดแตดของเธอ เธอยอมให้กับความรู้สึกดี

「ออ่ะอุ!!」

โดยเวลาผ่านไปไม่มาก เธอถึงจุดสุดยอด และมาเรียยืดขาของเธอ; รูของเธอแน่นขึ้น ขณะที่เธอเข้าสู่สภาพที่เหนื่อย สำหรับเธอที่ตกหลุมรักผู้หญิงและ สำหรับที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมลิสซ่า ไม่ได้ทำให้ผมโกรธเป็นพิเศษ แต่ผมจะไม่ยอมทิ้งมาเรียออกจากตาของผม ผมวางควยของผม ขนาดที่ไม่เหมาะสมกันใกล้กับตัวมาเรียที่ละเอียดอ่อน จ่อที่ทางเข้าและดันเข้าไปในเธอตรงๆ

「อ๊าาา……มันเข้าไปข้างใน」

ของของผม ใหญ่กว่าแม้แต่ดิลโด้หนา ที่มาเรียใช้ระหว่างที่มีเซ็กส์กับมาลิสซ่า ได้แยกมาเรียออกขณะที่มันแทงเธอ มันหนากว่า และยาวกว่าดิลโด้และมากกว่าอะไรทั้งหมด ความอุ่นของเนื้อที่ควยผมมี ทำให้น้ำหวานแห่งความรักของมาเรียเอ่อล้นทันที

「ฟฟฟู รูของหนูได้ดีกว่าก่อนหน้า เมลิสซ่าน่าจะได้ยืดมันออกด้วยเหมือนกัน」

「อ่ะฮ่าฮ่า……น้องขอโทษ」

「อ๊าาน!! มันหนา! มันลึกอย่างน่าทึ่ง!」

แม้ว่าเธอจมอยู่ในความรักระหว่างผู้หญิง มันดูเหมือนว่ามันชนะความรู้สึกดีจากไม้เนื้อของผมไม่ได้ ขณะที่มาเรียคราง ระหว่างที่จับหัวของผม และโหยหาริมฝีปากของผม เพราะทั้งหมดมันดูเหมือนนี่มันอาจจะโอเค แต่ถ้าเธอพูดว่า ‘หนูจะไม่ทำอะไรยกเว้นกับผู้หญิง และหนูจะไม่แม้แต่มองผู้ชาย’ งั้นผมมีแผนที่จะทำให้เธอกลับมาถูกทาง และเย็ดเธอทั้งวันนะ

งั้น ผมเดาว่าผมจะอนุญาตให้เธอทำการเล่นไปทั่วกับผู้หญิงในกิจกรรมของเธอ แต่ก่อนอื่น ผมจะน้ำแตกหนึ่งครั้ง

「รับนี่มาเรีย!」

ผมแทงควยของผมมากที่สุดเท่าที่ผมทำได้ ระหว่างที่มันยังเข้าไปครึ่งเดียวและกดสาวลงขณะที่ผมน้ำแตก นี่เป็นการปล่อยครั้งแรกตั้งแต่มาที่เมืองหลวง ดังนั้น มันควรจะดำเนินต่อไปค่อนข้างนาน

「อ๊า-!! อย่า!!」

มาเรียดิ้นอยู่ใต้ผม แต่ผมจะไม่หยุดตอนนี้ เมล็ดพันธุ์ของผมยิงต่อไปอย่างอุดมสมบูรณ์ และในท้ายที่สุด สาวได้เสียกำลังของเธอและเงียบ เมลิสซ่าเอามือแปะหน้า และมีหน้าที่มีปัญหา

「อาา พี่แตกไปเยอะ แต่ ที่อาละวาดกระทันหันนั่นอะไรกัน?」

「หนูไม่รู้ว่าพี่จะมาเยี่ยมเยียนในเวลานี้ ดังนั้นยาคุม……」

「น้องจะใช้มันก่อนเราจะทำมัน」

เข้าใจแล้ว เพราะยาคุมกำเนิดไม่จำเป็นเมื่อผู้หญิงเล่นกันเอง

「หนูไม่ชอบมันเหรอ?」

「ไม่มันไม่ใช่อย่างนั้น หนูไม่มีความมุ่งมั่นที่จะทำลูก บวกกับ……」

มาเรียมองเมลิสซ่าและเธอได้หมดคำพูด

「ถ้าหนูท้อง หนูคิดว่าหนูจะแยกกับเมลิสซ่าเหรอ?」

「ใช่……แน่นอนว่าหนูชอบเอเกอร์-ซัง ในความเป็นจริงหนูรักพี่ จากผู้ชายทั้งหมดบนโลกที่ พี่ดีที่สุด แต่ถ้าเมลิสซ่าไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อหนู-」

เมลิสซ่าหันหน้าของเธอไป และทำรอยยิ้มที่ขมขื่น ผมไม่คิดว่าผมจะถูกนำสาวไปจากผมโดยสาวคนอื่น ไม่ต้องพูดถึง ว่าสาวคนที่ขโมยจากผมเป็นผู้หญิงของผมเอง ดังนั้น ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ไม่ว่าอย่างไร ผมจะแค่ทำให้เธอท้องด้วยเมล็ดพันธุ์ของผมเมื่อเธอคลอดลูก ความรู้สึกเธออาจจะเปลี่ยนอีกครั้ง มากกว่านั้น เรื่องแบบนี้มีวิธีสร้างความบันเทิงให้ตัวเอง

ผมดึงควยผมออกจากมาเรียขณะที่เธอม้วนหน้าขึ้น เมล็ดพันธุ์จำนวนมากไหลออกจากขึ้นในเธอ แต่ยังไงเพรามันจะเปียกอยู่ดี มันไม่ควรจะมีปัญหา

「เมลิสซ่า ใช้ดิลโด้กับมาเรีย ทำมันแบบที่เธอทำมันมาตลอด」

เมลิสซ่ายิ้ม และเธอต้องเข้าใจเจตนาของผมและนำดิลโด้ออกมาอย่างร่าเริง อย่างที่ผมคาด เธอมีมันบนตัวเธอ เธอนำด้านหนึ่งเข้ารูของเธอเอง และจะดันอีกด้านเข้ามาเรีย แต่ผมหยุดเธอ

「เมลิสซ่าจะอยู่ข้างล่าง มาเรียจะแหมะอยู่ข้างบน」

「อ้าา…….มาเรีย โฟกัสดีๆสิ」

「เอ๋? อ-โอเค」

ผูหญิงเป็นเหมือนที่ผมพูดถึงพวกเธอ และทั้งสองคนแทงสะโพกของพวกเธอ พวกเธอต้องค่อนข้างชินกับตำแหน่งผู้หญิงอยู่บน เพราะพวกเธอขยับสะโพกอย่างราบรื่น มอบจูบที่ลึกให้กันเป็นบางครั้ง จากการส่ายที่เข้มข้นของตูดผู้หญิง ควยของผมได้ความเข็งกลับคืนมา ไม่แพ้สภาพก่อนหน้า

「อ๊าาน! มันดีเมลิสซ่า! แทงมันนนน!」

มาเรีย โหยหาอากาศในความรู้สึกดี ตรงข้ามกับเมลิสซ่า ที่หน้ามีปัญหา เธอน่าจะรู้ว่าผมจะทำอะไร เพราะผมไปไกลขนาดที่กำหนดตำแหน่งของพวกเธอ และลางสังหรณ์ของเธอน่าจะถูก

「เอ? อะไร-?」

ผมจับสะโพกมาเรียจากข้างหลัง ที่เด้งข้างบนเมลิสซ่า และวางควยผมไปที่ทางเข้า ช่องคลอดเธอได้เต็มไปด้วยดิลโด้แล้ว แต่รูตูดเธอยังว่างอยู่ นี่เป็นครั้งแรกของมาเรียมั้ย? ระหว่างที่ผมคิด ผมกระทำชำเรารูตูดเธอด้วยควยของผม เปียกไปด้วยอสุจิเป็นน้ำหล่อลื่น

「ฟุกย้าาาาาาาาาา!!」

เสียงของเธอเหมือนแมวที่ถูกเหยียบ ด้วยดิลโด้ในรูหนึ่งและควยที่หนาในอีกรู มาเรียได้ถูกยืดจนถึงขีดจำกัดด้วยสองไม้นี้แทงช่องคลอดและรูตูดเธอ

「ตูดของหนนนนนู!! ว้าาาาาาา!!」

ไม่มีเลือด ดังนั้นผมคิดว่ามันควรจะโอเค แต่เผื่อไว้ ทั้งเมลิสซ่าและผมทั้งสองหยุดเคลื่อนไหว หลังจากที่กรีดร้องซักพักเธอทรุดลงไปอย่างหมดแรงที่หน้าอกของเมลิสซ่า

「มาเรียพี่โอเคมั้ย?」

「เมลิสซ่า ตูดของหนู ตูดของหนู……」

เมลิสซ่าพูดเงียบๆกับมาเรีย ที่ตามีน้ำตา

「มาเรีย มันอาจจะเจ็บแต่ทำเต็มที่เพื่อทนมัน เธอชอบเอเกอร์-ซัง ไม่ใช่เหรอ? หนูก็รักเอเกอร์-ซังและหนูก็ชอบมาเรีย พวกเราสามคนได้เป็นหนึ่งเดียวกัน รู้มั้ย?」

「ทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน?」

「นั่นใช่แล้ว ดังนั้นระหว่างที่น้องแทงพี่แบบนี้ผ่านดิลโด้ พี่ก็รู้สึกถึงของของเอเกอร์-ซังได้ มาเรียจะรู้สึกถึงของไม้ของเราด้วย」

「ได้เลย…….แต่กอดหนูแน่นอน และได้โปรดจูบหนูด้วย」

เมื่อพวกเธอพูดเสร็จ ผมขยับสะโพกต่อ เมลิสซ่าและผมสลับกับใช้สะโพกของเรา และพวกเราสองคนโจมตีรูของมาเรีย มาเรียกอดเมลิสซ่าอย่างสิ้นหวังระหว่างที่ทน ขณะที่เราไปถึงสุดท้าย

「เอาล่ะนะ!」

「คย้าาา!!」

「ฮย้าา!」

มันเป้นการน้ำแตกที่เข้มข้นในตูดของเธอ ผมอยากจะแทงเข้าไปในรูของเธอมากเท่าที่เป็นไปได้ และเมื่อผมดันสะโพกลง เมลิสซ่าครางอย่างน่าตกใจ มาเรีย ที่ได้หมดสติ หมดแรงของเธอ ดังนั้นพลังของผมส่วนใหญ่ในสะโพกได้ถูกส่งเข้าไปหาเธอตรงๆ

「ดิ-ดิลโด้ลึกมาก อ่ะะะะโออ้!!」

ดิลโด้ได้เข้าไปตลอดทางของทางเข้าของมดลูกทั้งสองของพวกเธอ มาเรียตายแล้ว แต่เมลิสซ่าต่างออกไป มันดูเหมือนน้ำหนักของสองคนได้ทำให้บาเรียในมดลูกเธอถูกทำลายผ่านไป

「ย้ต-」

ผมอุ้มมาเรีย ระหว่างที่รูตูดเธอถูกแทง แต่ดิลโด้ไม่อยู่ในเธอแล้ว มันได้ถูกแทงเข้าไปอย่างลึกผิดปรกติในเมลิสซ่า

ระหว่างที่เย็ดตูดของมาเรียที่สั่น ผมพยายามจะดึงดิลโด้ที่เลียนแบบควยผมออกมา แต่มันติดอยู่ที่ทางเข้าของมดลูกเธอและผมดึงมันออกไม่ได้

「ด-เดี๋ยว! ใช้สบู่หรือบางอย่างให้มันหลวมอย่างช้าๆ……」

「เมลิสซ่า น้องไม่คิดว่าผู้หญิงที่ขโมยสาวของพี่ไปต้องได้รับการลงโทษเหรอ?」

「เออ๋! ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ที่พี่……!! อ๊าาาาาาาา—!!」

การกรีดร้องของเธอเหมือนสาวน้อยขณะที่ผมดึงดิลโด้ออก ตาของเมลิสซ่าเสียโฟกัสขณะที่เธอน้ำแตกน้ำหวานออกมาตลอดทางจนถึงจรงข้ามห้อง เมลิสซ่ากระตุก เหมือนดั่งเธอพัง แต่มันดูเหมือนเธอสามารถที่จะถึงจุดสุดยอดจากสิ่งอื่นนอกจากไม้เนื้อของผม

แต่ปาร์ตี้ยังไม่จบ ผมดึงควยผมออกจากตูดมาเรีย และแทงรูของเมลิสซ่า ที่ถูกยืดออกและน้ำแตกเล็กน้อย ตลอดทางไปถึงมดลูกของเธอ ผมขี่เธอต่อขณะที่เธอทรุดลงไปที่เตียง แตะจับตูดเธอและแยกมันด้วยกำลัง

「มา มาเรีย เย็ดตูดเธอ」

มาเรีย ที่มีหน้าที่ว่างเปล่า เตาะแตะมาและติดดิลโด้ ขณะที่เธอปิดเมลิสซ่าจากข้างหลัง เป็นอีกครั้ง ที่เมลิสซ่าทนทุกข์ทรมาน แต่กรีดร้องอย่างเต็มไปด้วยความรู้สึกดีดังก้อง
—————————————————————
ไม่กี่วันหลังจากนั้น

「หนูสามารถที่จะทำการช้อปปิ้งอย่างดี」

「อีกครั้งที่เสียเงินเปล่า……」

นนน่าพอใจกับตัวเธอเองหลังจากที่ซื้อเสื้อผ้าใหม่และเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารใหม่ ระหว่างที่ซีเลียถอนหายใจ เซบาสเตียนได้ถูกทิ้งไว้ในดินแดน ดังนั้นเธอน่าจะหยิบของปลอมมาบ้างในหมู่ของเหล่านั้น เขาคิดว่านนน่าจะไม่ใช้เงินเพื่อความบันเทิงของเธอหรือ?

เมลิสซ่าและมาเรีย ได้นั่งข้างผม ทำตัวหวานเหมือนแมวหลังจากที่เราสามคนมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางเพศที่เข้มข้นขนาดนั้น มันทำให้ความผูกพันธ์ในหัวใจเราลึกขึ้น บางครั้งบางคราว พวกเธอสองคนจูบ แต่ ผมจะเมินบางอย่างแบบนั้น

「พี่คิดว่ามันได้เวลากลับไปที่ดินแดน」

เมลิสซ่าและมาเรียแสดงสีหน้าที่เหงา แต่มันไม่เหมือนว่าผมอยู่นี่ได้ตลอดไป ผมอนุญาติให้อดอล์ฟและลีโอโพลค์ดูแลการบริหารจัดการดินแดน และการฝึกรายวันตามนั้น แต่ผมก็ได้รับรายงานว่าเทรียได้เสริมความแข็งแกร่งชายแดนด้วยกำลังพล มันต้องเป็นการเสริมความแข็งแกร่งป้องกัน แต่ถ้าผมอยู่นานเกินไป พวกเขาอาจจะมีความคิดที่แปลกๆ

「มาเรีย……หนูจะไม่มากับพี่เหรอ?」

「หนูขอโทษ แต่หนูทิ้งเมลิสซ่าให้อยู่คนเดียวด้วยตัวเธอเองไม่ได้」

จากนั้นพวกเธอทั้งสองคนจูบกันอย่างลึก นนน่าและซีเลียก็ทึ่งด้วย ผมรู้สึกแย่ที่ปล่อยเมลิสซ่าไว้คนเดียวด้วยเหมือนกัน ผมทำมาพอแล้วในไม่กี่วันที่เพื่อทดแทนครึ่งปี ที่ผมไม่ได้โอบกอดพวกเธอ ผมทำมันจนรูของพวกเธอเปิดอ้าค้างซักพัก
—————————————————————
มันได้เวลากลับไปแล้วตอนนี้ ผมจะนำเด็กทั้งสองคนไป โรสและแอนโตนิโอ ด้วยกันกับแคทเธอรีน กลับไปที่ดินแดน แอนโตนิโอยังเด็กอยู่ ดังนั้นผมกังวลเกี่ยวกับที่เขาเดินทาง แต่มันค่อนข้างปลอดภัย และฤดูกาลนนั้นให้ความร่วมมือ แคทเธอรีนก็ได้ฟื้นจากการให้กำเนิดด้วย ดังนั้นการเดินทางเล็กๆแบบนี้ ไม่มีปัญหา

มีเหตุผลที่ทำไมผมต้องนำเธอไปด้วยไม่ว่ายังไง หลังจากที่ฟื้นจากการให้กำเนิด มันดูเหมือนแคทเธอรีนหดตัวจากการที่ไม่ถูกโอบกอดโดยชาย ประมาณหนึ่งปีและอัดอั้นทางเพศสุดขีด จากที่เมลิสซ่าพูด ในเวลานั้น เธออาจจะจบที่การกินครอลล์หรือแย่ที่สุดไปหาชายสุ่มๆและถูกโอบกอด ตั้งแต่ทีแรก แคทเธอรีนเป็นผู้หญิงที่มีกายที่ลามกมาตลอด
การงดเว้นผู้ชายหนึ่งปีอาจจะต้องเป็นการสำนึกบาปที่ยากอย่างเหลือเชื่อสำหรับเธอ

ในเรื่องของตัวตนของเธอ ตอนนี้ที่เวลานี้มันอันตรายสุดขีดสำหรับเธอและโรสที่จะอยู่ที่บ้าน
เพราะเหตุนี้ เธอยืนอยู่ที่ข้างหน้าต่างเพื่อมีความสุขกับอากาศดีๆไม่ได้ ถ้าผมพาเธอไปที่ดินแดน เธอจะไม่ถูกเห็นและเคลื่อนไหวเข้าและออกบ้านได้สบาย

「เราไปกันมั้ย แคทเธอรีน?」

「......」

แคทเธอรีนเงียบต่อ และกอดลูกของเธอ และนำทางโรสด้วยมือระหว่างที่ตามผม ไม่เหมือนที่เรามา ผมให้เธอขี่ม้าเดียวกันระหว่างที่เธอกอดลูกไม่ได้ ดังนั้นผมได้เตรียมให้เธอขึ้น รถม้าที่ใหญ่ คุณภาพสูง ที่ไม่สั่นมาก

「ช่างเป็นจำนวนรถเกวียนที่น่าทึ่ง……พวกมันเป็นรถม้าเหรอ?」

ซีเลียได้ดูรถม้าที่ไปกับเราจำนวนมาก และปล่อยเสียงที่ทึ่งออกมา ขณะที่ตัวเธอเองขึ้นคันหนึ่ง

「ใช่ อีริชถามว่าพ่อต้องการอะไรเพิ่มเติมให้กองทัพทิศตะวันออกมั้ย พ่อบอกเขาว่าพ่อไม่ต้องการทหาร แต่เขาพูดว่าเขาจะมอบรถเกวียนใหญ่ให้แทน」

ในความเป็นจริง เขาพูดว่ามันเป็นไปได้ที่จะเสริมความแข็งแกร่งผมด้วยทหาร 500 ถึง 1000 คน แต่ด้วยจำนวนผู้เสียชีวิตที่น้อย ผมต้องการแค่การชดเชยนิดเดียวและปฏิเสธเขา จากตอนนี้ไป ผมอยากจะสร้างกองทัพของผมโดยมีกองทัพส่วนตัวเป็นแกนกลาง

มีรถเกวียนใหญ่ 30 คันตรงหน้าเรา; พวกมันเป็นแบบที่ใหม่ที่สุดที่ใช้ม้าสองตัว ดังนั้นพวกมันก็เร็วด้วย พวกมันแพงกว่าค่าใช้จ่ายของทหาร ดังนั้นอีริชน่าจะบ่นอยู่

「ลีโอโพลต์ก็เอะอะเกี่ยวกับการหาเสบียงมาเพิ่มอย่างไรก็ไม่รู้ด้วย」

ที่เขาต้องการคือรถเกวียนที่ประสิทธิภาพสูงที่ตามความเร็วการเดินทัพของทหารม้าทัน ตอนนี้กลยุทธ์ที่เขาเพิ่มมีได้ใกล้ความเป็นจริงมากขึ้น

ผมปล่อยการดูแลรถม้าให้คนขับขณะที่ผมไต่เข้าไปข้างในด้วย ข้างในรถม้า ฝั่งหนึ่งมีหนังสัตว์ปูอยู่ ดังนั้นแม้ว่าผมนอนลง มันจะค่อนข้างสบาย

ซีเลียนั่งหลังตรงแท้ว่าเธอมีดาบ ที่เธอเก็บไว้กับเธอทุกวัน ที่เอวของเธอ นนน่าที่เหนือยหลังจากไปช้อปปิ้งก็ได้แหมะไปที่ด้านข้างและนอนในรูปตัวอักษร ‘大’ระหว่างที่แคทเธอรีนดูดไม้เนื้อของผม

「อะไร-!!」

「มันอะไรกระทันหันน่ะ?!!」

「......เธอทำอะไร?」

「นหึ! นโบ่ะ-! นะกุุ!」

แคทเธอรีนไม่ได้ให้ความสนใจกับคำถามเลย และแค่โฟกัสในการดูดควยผมอย่างสิ้นหวัง หน้าของเธอย้อมเป็นสีแดง และมันดูเหมือนมันยากที่เธอจะหายใจ มันหมาบและรู้สึกดี แต่ซีเลียดูเหมือนกำลังจะระเบิด ดังนั้นผมจับหน้าเธอและดึงออก

「มีอะไร?」

「ฮ่าา-! ฮ่าา-! หนูทนไม่ไหวแล้ว-! ได้โปรดให้หนูดูดมัน หนูจะบ้าไป」

แคทเธอรีนปัดมือผมออกไปข้างๆ และนำควยเข้าไปถึงคอของเธอ เธอทำเสียงดูดน้ำที่ดัง และผมได้ยินเสียงสำลัก เธอทำอย่างนั้นขณะที่เธอตีหลังคอของเธอ แต่เธอไม่หยุดเคลื่อนไหว ที่นี่มันปิดมิดมากกว่าบ้าน ดังนั้น มันดูเหมือนความตื่นเต้นทางเพศของเธอในที่สุดก็ระเบิดออก

「ชายหลังจากหนึ่งปี……กระดอใหญ่นี้อร่อย หนูกินเท่าไหร่ก็ไม่พอ!!」

ผมไม่ใจร้ายพอที่จะปัดผู้หญิงที่เกาะของของผมอย่างสิ้นหวังด้วยตาที่มีน้ำตา

「ซีเลีย เล่นกับโรส นนน่า……ให้แอนโตนิโอดูดนมของเธอหรืออะไรบางอย่าง」

「ทำอย่างนี้ต่อหน้าเด็ก ช่างเป็นผู้หญิงที่ลามก……」

「ทำไมหนูต้องให้ลูกของผู้หญิงคนอื่นดูดบางอย่างเหมือนหน้าอกหนู…… มันไม่มีอะไรที่แม้แต่จะออกมา」

ซีเลียพึมพำกับตัวเธอเองขณะที่เธออุ้มโรส ระหว่างที่นนน่าเปิดเผยหน้าอกสัตว์ประหลาดของเธอและให้เขาดูดมันแทนของเล่น

โดยไม่แม้แต่ตรวจดูเขา แคทเธอรีนกลืนควยผมอย่างโลภ ความต้องการทางเพศที่อัดอั้นของผู้หญิงคนนี้น่ากลัว เพราะเธอดูดมันจากพระอาทิตย์ขึ้น – เมื่อเราออกเดินทาง – ถึงพระอาทิตย์ตกดิน กลืนทุกอย่างไป จากสิบครั้งที่ผมน้ำแตกด้วยเหมือนกัน แม้ว่าแอนโตนิโอได้ถูกมอบหน้าอกให้ดูด ปากของเธอไม่ออกจากไม้เนื้อของผม ระหว่างที่ดูดผม อวัยวะเพศของเธอถูกเล่นด้วยในเวลาเดียวกัน จนมันบวม แต่เธอยังไม่หยุดนิ้วของเธอ

「「ผู้หญิงคนนี้ลามกแค่ไหนกัน……?」」

ถูกกีดกั้นไม้เนื้อของพวกเธอ ซีเลียและนนน่าทั้งสองช่วยตัวเอง และเสียงที่เหงาของพวกเธอสะท้อนอยู่ในรถม้า
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 20 ปี ฤดูใบไม้ร่วง
(วิธีนับอายุแบบดั้งเดิม)
สถานะ: วิสเคาน์อาณาจักรโกลโดเนีย ผู้บัญชาการกองทัพอิสระตะวันออก จำนวนทหาร: 2000
ลอร์ดศักดินาของบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ กองทัพส่วนตัว: 600
ชาติภูเขา: ประมาณ 1000
สินทรัพย์: 5900 ทอง (หนี้ 5000 ทอง)
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกใหญ่
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อยที่ท้อง), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), คู, รู, ริต้า (เลียนแบบแม่บ้าน), แคทเธอรีน, เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โยกุริ (แขกของบ้าน)
ลูก: ซู (ลูกสาว), โรส (อุปถัมภ์), แอนโตนิโอ้ (ลูกชาย)
เมืองหลวง: เมลิสซ่า X มาเรีย, มิทตี้, อัลม่า, ครอลล์
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการกองทัพส่วนตัว), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), ลีโอโพลต์ (รองผู้บัญชาการกองทัพอิสระ), อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), ชวาร์ซ (ม้า)
คู่นอน: 49, เด็กที่เกิดแล้ว: 7
—————————————————————

 

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord