นักดาบจากต่างโลก

ท่ามกลางพายุทะเลทรายได้มีเด็กหนุ่มคนนึงอยู่ท่ามกลางทะเลทรายแต่ภายในทะเลทรายนั้นเขาก็ได้เจอกับเหล่านักดาบทั้ง11เรื่องราวของคมดาบทั้ง11กำลังจะเริ่มขึ้นถ้าพร้อมแล้วก็มาติดตามชมกันเลยผมเลยบอกแค่ว่าที่นี่มัน ที่ไหนกันล่ะเนี้ย จู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงถามผมแค่ว่า แล้วนายเป็นใครทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ผมเลยตอบกลับไปว่า ฉันชื่อ ฮิเมโนะ เคย์จิ ตัวฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาที่นี่ได้ยังไงผมเลยถามกลับไปว่าเเล้วพวกเธอเป็นใครล่ะนั่น ผู้หญิงคนนั้นก็เเนะนำตัวว่า ฉัน หลิน เหมิย ฟาง นักดาบสายจีน ฝากตัวด้วยหล่ะเคย์จิ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า อะ โอ้ เช่นกันนะ ผมเลยถามหลินไปแค่ว่าแล้วพวกเธอกำลังจะไปไหนกัน  หลินเลยตอบกลับไปว่า กำลังจะไปเขตชานเมืองหน่ะ แต่ตอนนี้เหมือนจะหลงอยู่ในทะเลทราย เลยหาทางออกไม่ได้ ผมเลยบอกไปว่า งั้นไปกับฉันไหมล่ะ ฉันกำลังจะไปเขตชานเมืองหลวงอยู่พอดีเลย พอหลินได้ยินก็ดีใจและเข้ามากอดแขนผม ผมเลยบอกกับหลินแค่ว่า เอ้ย มันโดนฉันอยู่นะ ไอ้นั่นหนะ หลินเลยบอกแค่ว่า นายนี่ชอบแบบนี่ก็ไม่บอก จู่ๆหลินก็กำลังจะปลดกระดุมออก ผมเลยถามหลินไปแค่ว่า เดี๋ยวหลินเธอจะทำอะไร หลินเลยตอบกลับมาว่า ก็อยู่ในทะเลทรายนานๆมันร้อนนิฉันก็เลยจะถอด ขณะที่หลินกำลังจะปลดกระดุมออกก็มีผู้หญิงคนนึงห้ามเอาไว้ทัน ไม่งั้นตัวผมคงได้เห็นอะไรที่สุดยอดแน่ ผมเลยถามไปแค่ว่า แล้วเธอ...! ผู้หญิงคนนั้นเลยตอบกลับไปว่า ขอโทษที่แนะนำตัวช้าค่ะ ฉันชื่อ มุราคามิ จิรุค่ะ ฝากตัวด้วยนะค่ะ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า ทางนี้เองก็ด้วยนะและจิรุก็เลยบอกกับหลินแค่ว่า คุณหลินค่ะ อย่ามาถอดเสื้อในที่แบบนี้สิค่ะ หลินเลยตอบกลับไปแค่ว่า เห๋! ก็ฉันร้อนนิน่า และหลินก็หันมามองผมแล้วบอกว่า เมื่อกี้นายกำลังจินตนาการถึงเรือนร่างของฉันอยู่สินะเคย์จินายนิลามกจังนะ ผมเลยบอกแค่ว่า ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย หลินเลยบอกว่า งั้นเหรอ แต่หน้านายแดงมากเลยนะรึว่าแอบคิดถึงเรือนร่างของฉันจริงๆ ผู้ชายก็เป็นซะแบบนี้ล่ะน้า พอมีของดีอยู่ตรงหน้าก็อยากได้มันไปครอง ใช่ไหมเคย์จิ ผมเลยตอบกลับไปว่า อย่าเอาตัวเองเป็นเหมือนสมบัติได้ไหมเธอนี่จริงๆเลยนะ และก็มีผู้หญิงคนนึงบอกแค่ว่า เราจะไปกันได้รึยัง ผมเลยถามหลินว่า นั่นใครหน่ะดูไม่ค่อยอยากเป็นมิตรด้วยเลยนะ หลินเลยบอกว่า นั่น เอนะหน่ ฮิเมคาว่า เอนะ นักดาบสายว่องไว ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยยุ่งกับใครอยู่แล้วทางที่ดีนายอยู่ห่างๆไว้ดีกว่า เอนะเลยบอกว่า หลินเราจะไปกันได้รึยังจะคุยกับสัตว์ป่านั่นอีกนานไหม ผมเลยถามหลินไปแค่ว่า เหมือนฉันจะโดนโกรธอยู่เลยนะ หลินเลยบอกว่า ปกติเจ้าตัวเขาไม่ค่อยสนใจใครอยู่แล้วนายไม่ต้องไปคิดมากหรอกผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า เหรอ แต่ช่างเถอะ! และผมก็บอกต่อไปว่า งั้นเราไปกันเถอะ หลินเลยถามผมแค่ว่า จะไปไหนล่ะนั่น ผมเลยตอบกลับไปว่า เขตเมืองหลวงไงยังไงฉันก็จะไปเขตเมืองหลวงอยู่พอดี หลินเลยถามผมต่อแค่ว่า แล้วเราจะไปยังไงล่ะ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า คิดอยู่แล้วว่าเธอจะต้องบอกแบบนั่นและผมก็เอามือยื่นไปข้างหน้าแล้วบอกว่า เปิดประตูมิติเชื่อมไปยังเขตเมืองหลวงหลังจากนั้นประตูมิติก็เปิดออก ผมเลยบอกแค่ว่าเอาล่ะไปกันเถอะหลังจากนั้นทั้งผมและนักดาบทั้ง11คนก็มายังมเขตเมืองหลวง พอมาถึงเขตเมืองหลวงพวกผมก็เดินเข้าไปยังตัวเมือง พอเดินเข้ามาถึงได้ไม่นาน หลินเลยถามผมแค่ว่า นายมีที่พักรึยัง ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า ยังเลย หลินเลยถามผมต่อไปแค่ว่า งั้นนายมาพักกับฉันไหมล่ะ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า ตามใจเธอสิ หลังจากนั้นพวกผมก็ออกไปหาที่พักกัน พอหลังจากนั้นไม่นาน ผมเลยถามหลินไปแค่ว่า แล้วเอนะ ไม่ได้มากับพวกเธอด้วยเหรอ หลินเลยตอบกลับไปว่า ไม่นะ พอเข้ามาในตัวเมืองเอนะก็หายไปไหนไม่รู้ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า งั้นเหรอ จากนั้นไม่นานผมกับหลินก็มาถึงยังห้องพักโดยมีจดหมายฉบับนึงวางไว้บนโต๊ะพอผมเห็นจดหมายฉบับนั้นผมก็เดินเข้าไปหยิบขึ้นมาอ่านภายในจดหมายเขียนไว้ว่า"ฉันจะรออยู่ที่ลานประลองอย่ามาสายหล่ะ จากเอนะ" ผมเลยคิดขึ้นมาแค่ว่า ยัยเอนะนี่คือสิ่งที่เธอต้องการสินะ หลินเลยถามผมแค่ว่าจะเอายังไงล่ะเคย์จิ ผมเลยตอบกลับไปว่า ยังไงก็ต้องตอบรับคำเชิญไปก่อนก็ไม่รู้ว่าเอนะเขาคิดอะไรอยู่แค่แบบนี้ก็ดูน่าสนุกดีผมเลยบอกกับหลินแค่ว่า หลินไปกันเถอะ หลินไม่ได้ตอบอะไรแค่ยิ้มให้และเดินตามผมไปยังลานประลองผมเลยคิดขึ้นมาว่า สายลมแห่งการเริ่มต้นมันเป็นแบบนี้สินะและผมก็ยิ้มออกมาแล้วบอกแค่ว่า จะมีอะไรน่าสนุกรออยู่กันนะ สายลมที่ว่องไวดุจสายฟ้ากำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่นาน ตอนหน้า ดาบที่1 ดอบว่องไว ว่องไวดุจสายฟ้า โปรดติดตามชม