ตอนที่ 131 การเริ่มต้นของจุดจบ

ตอนที่ 131 การเริ่มต้นของจุดจบ

――ซู――ซูฮา――ระ

ผมได้ยินเสียงจากไกลๆ

――ซูซู――ฮา――ระ-ซัง

ผมได้ยินเสียงนั่นหลายครั้ง แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร ผมจำไม่ได้ แต่หัวใจของผมรู้สึกอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด

「ซูซูฮาระ-ซัง! มันได้เวลาแล้ว! โปรดตื่นขึ้น!」

เสียงที่ผมได้ยินชัดเจนทำให้ผมจำได้

โอ้ ใช่ ผมหลับอยู่

นั่นใช่แล้ว ผมขยับไม่ได้

เมื่อผมเปิดตาของผม ภาพที่ผมเห็นมันเบลอ และผมเห็นได้ไม่มาก

ผมขมวดคิ้วให้กับภาพที่เบลอ และกระพิบตาหลายครั้ง และตรวจดูรอบข้าง

ภาพที่ผมเห็นได้โฟกัสขึ้นมา และผมเห็นหน้าของริกกะที่หลับอยู่ใกล้

เธอกอดผมอย่างแน่น และหายใจอย่างสบาย ด้วยหน้าที่สบายๆ

ผมดูอีกทางและเห็นหน้าของยูกะ ใกล้ๆด้วยเหมือนกัน

เธอกอดผมอย่างแน่น และหายใจอย่างสบายในการหลับของเธอ

ผมสงสัยว่าเหตุผมที่ผมขยับไม่ได้เพราะริกกะและยูกะกอดผมจากทั้งสองข้าง

เมื่อผมมองตรงหน้าของผม ผมเห็นหน้าของมารินะ

มารินะสี่ขาอยู่บนเตียง มองหน้าผม

「โย่」

「ไม่ต้อง “โย่” เลย! ไม่ว่าชั้นจะปลุกนายแค่ไหน นายไม่ตื่นขึ้นมาเลย! มันได้เวลาไปแล้ว!」

มารินะ ดูโกรธมาก ตะโกนอย่างโกรธและจ้องผม

เธอปลุกผมกี่ครั้งแล้ว? ผมไม่ได้สังเกตุนั่นซักนิด มันดูเหมือนผมเหนื่อยมาก

「มันถึงเวลาแล้ว?」

「ใช่ มันถึงแล้ว」

มารินะพยักหน้ากับคำถามของผม จ้องผม

งั้นมันได้เวลาแล้ว

มันเป็นเวลาสั้นๆ แต่บ้านของทามะมูชิอยู่สบาย

ผมสงสัยว่ามันกี่ครั้งกันที่ผมได้หัวเราะที่นี่

ผมคิดว่าผมหัวเราะมากกว่าในเวลาสั้นๆที่ผมใช้ไปกับบ้านหลังนี้ มากกว่าเวลาสิบปีที่ผมอยู่ที่บ้านของผม

สั้นๆ มันสนุก

ผมไม่รู้ว่าผมจะกลับมาที่บ้านหลังนี้ได้อีกครั้งมั้ย

「ซูซูฮาระ-ซัง……」

มารินะที่จ้องผม เรียกชื่อผมด้วยสีหน้าที่กังวล

โอ้ นั่นใช่แล้ว เธออ่านใจได้

มันเป็นความสามารถที่ยุ่งยากจริงๆ

「ทามะมูชิอยู่ไหน?」

「เธอได้นอนแข็งอยู่บนเตียง ชั้นเลยเอาเธอไปที่ห้องใต้ดิน ตอนนี้เธอตื่นขึ้นและเตรียมตัวกับนานะฟูชิ」

「ชั้นควรจะทำอะไรดี?」

「ซูซูฮาระ-ซังและริกกะ-จังจะตามทามะมูชิ-จังไป และนานะฟูชิ-จังจะอยู่ข้างหน้า ริกกะ-จังไม่ได้จำเป็นต้องมีอุปกรณ์ป้องกันใดๆ ดังนั้นเธอเตรียมอาวุธของเธอ ซูซูฮาระ-ซังร่างกายอ่อนแอ ดังนั้นชั้นต้องทำให้มั่นใจว่านายใส่อุปกรณ์อย่างดี」

ผมโล่งใจเมื่อผมเห็นมารินะมองผมและเธอพูดออกมา

ผมจะปล่อยมันไว้ให้มารินะ

「มันกี่โมงแล้ว?」

「มัน 4 ทุ่ม 50 ตอนกลางคืน เวลาที่นัดมันตอนเที่ยงคืน ดังนั้นชั้นจะให้ทามะมูชิ-จังและนานะฟูชิ-จังมุ่งหน้าไปที่เป้าหมายในไม่นาน ทามะมูชิ-จังกับชั้นจะสื่อสารกัน และขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ซูซูฮาระ-ซังและคนอื่นก็จะเริ่มเคลื่อนไหวด้วย เราไม่มีเวลาเหลือมากแล้ว」

มันห้าทุ่มแล้ว ผมต้องหลับไปเยอะแน่ๆ

「อาซาฮินะและฮิซูกิอยู่ไหน?」

「อาซาฮินะ-ซัง ฮิซูกิ-จัง และคาซะฮานะ-จังอยู่ในห้องนั่งเล่น ชั้นบอกให้พวกเธออยู่ในห้องนั่งเล่นตามคำสั่งของซูซูฮาระ-ซัง และอย่างที่คาด อาซาฮินะ-ซังฟังอย่างเชื่อฟังเมื่อชั้นพูดถึงชื่อของซูซูฮาระ-ซัง ชั้นมั่นใจว่าเธอจะเงียบจนกว่าพรุ่งนี้เช้าหรือประมาณนั้น」

「เข้าใจแล้ว」

อาซาฮินะเป็นต้นตอของความประหม่าของผม แต่มันดูเหมือนมารินะทำทุกอย่างได้ถูกต้อง

ไม่มีปัญหากับริกกะ ตราบใดที่เธอใส่มาเชเต้ที่ทามะมูชิมอบให้เธอ งั้นทั้งหมดที่ผมต้องทำคือเตรียมพร้อม

「ได้โปรดดูแลยูกะ」

「งั้นใครจะปกป้องชั้นล่ะ?」

ปากของมารินะกระตุกในความบูดบึ้ง ขณะที่เธอรับคำขอของผม

「ได้โปรด」

「แม้ว่าซูซูฮาระ-ซังไม่ได้ขอชั้น ชั้นจะปกป้องยูกะ-ซังอยู่ตลอด เธอเป็นเพื่อนสนิทของชั้น」

เมื่อผมถามอีกครั้ง มารินะยิ้มและตอบ

มันจะช่วยได้ ยูกะไม่มีใครเอาชนะความสามารถของเธอได้ แต่เธอมีหัวใจที่อ่อนแอ

「เมื่อเธอเคลื่อนไหว มันไม่มีอะไรจะหยุดเธอ」

มารินะที่ยิ้ม ทำสีหน้าเข้มและพึมพำ

「โอ้ ชั้นมั่นใจว่าเธอพูดถูก」

มันขึ้นอยู่กับว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร แต่ถ้านี่เป็นกับดัก มันจะเปลี่ยนเป็นการต่อสู้ ถ้าเรื่องนั้นเกิดขึ้น มันไม่มีอะไรหยุดเธอได้

ก่อนที่ข้อมูลของเราจะถูกเปิดเผยกับอีกฝ่าย เราต้องวิ่งเข้าไปหาผู้นำของอีกฝ่ายทันที

「ซูซูฮาระ-ซัง」

「อะไร?」

「ชั้นจูบนายได้มั้ย……?」

ตาของมารินะแฉะขณะที่เธอพูดอย่างนี้ และเมื่อเธอปิดตาของเธอ เธอนำหน้าของเธอมาใกล้ผม

ความรู้สึกที่แฉะและหวานบนริมฝีปากของเธอ

ผมให้ริมฝีปากของผมสัมผัสกับเธอ และมารินะดึงหน้าของเธอไป

「ชั้นเป็นผู้หญิงที่ดีมั้ย?」

มารินะถามด้วยรอยยิ้ม และเอียงหัวของเธอ

「เมื่อชั้นเจอเธอครั้งแรก ชั้นโกรธและคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงราคาถูก แต่ตอนนี้ ยังไงซะ เธอเป็นผู้หญิงที่」

เมื่อผมตอบอย่างนั้น มารินะโกรธ แต่หลังจากนั้นก็หัวเราะคิกคัก

「อยากจะกอดชั้นอีกครั้งมัย?」

「ชั้นชอบนมที่ใหญ่ ไร้ประโยชน์ของเธอนะ รู้มั้ย」

「งั้นทำให้มั่นใจว่ามีชีวิตรอดกลับมานะ」

「ชั้นมีริกกะอยู่ข้างๆชั้น ชั้นตายไม่ได้แม้ว่าชั้นอยากจะตาย ริกกะนั้นแข็งแกร่งที่สุด」

มารินะยิ้มอย่างเสียใจขณะที่ผมตอบแบบนั้น

ผมลงไปที่ห้องใต้ดินกับริกกะ และเปลี่ยนเป็นชุดต่อสู้ที่ทามะมูชิเตรียมมาให้ผม

แจ็คเก็ตและการเกงสีดำ ที่ดูเหมือนพวกมันทำมาจากหนัง

ที่วาดอยู่ข้างหลังคือใยแมงมุม ยูนิฟอร์มของคนอื่นมีใยแมมุมอยู่บนมัน แต่ของผมมีตั้กแตนตำข้าวอยู่ข้างหลัง

ตราของคนอื่นดูเหมือนจะแสดงถึงบ้านเกิดและครอบครัวของทามะมูชิ แต่ของผมเธอบอกผมว่าของผมเป็นที่มากิริใส่

มากิริ เธอน่าจะเหมือนกันกับผม ผู้ใช้แมลงที่ตายระหว่างฝันของเธอ หลังจากที่รวบรวมเพื่อนของเธอเพื่อท้าทายกับคุดันในการต่อสู้

นานะฟูชิบอกผมว่า ผมคล้ายเธอมาก เธอเห็นแก่ตัวและมีเล่ห์เหลี่ยม

มันเหมือนผมเลย เธอพูด งั้นเธอก็บอกผมว่า ผมเห็นแก่ตัว เลห์เหลี่ยมเยอะ และเกลียดชีวิตของผมเอง

ผมตกใจว่ามันใส่ง่ายแค่ไหน แม้ว่าผมคิดว่าผมได้ยินว่าชุดต่อสู้นี้ทนได้แม้แต่การยิงของปืนกล

「มันเบาและเคลื่อนไหวได้ง่าย บางทีริกกะควรจะใส่มันด้วยมั้ย?」

ผมถามริกกะที่ใส่ฮูดดี้สีดำและกางเกงขาสั้นสีดำ

「หนูมีนี่ก็จะโอเคแล้ว」

ริกกะมองขึ้นมาหาผม และวางมือขวาไปที่หลังของเธอ เธอดึงมีดเล่มใหญ่ที่ทามะมูชิให้เธอออกมา และเอามันให้ผมดู

มันเป็นใบมีดที่ใหญ่ หนา ที่ส่องสว่างจ้า

มันทำลายได้ยาก แต่มันก็หนักด้วย

แต่นั่นทำไม มันเป็นบางอย่างที่ทนความแข็งแกร่งของร่างกายของริกกะได้ และมันก็เป็นบางอย่างที่จะแสดงพลังของริกกะได้เต็มที่ที่สุด

「เข้าใจแล้ว」

ผมพยักหน้าและใส่โรงเท้าบู้ทสีดำ และใส่ถุงมือสีดำด้วยเหมือนกัน จากนั้น ใส่กระเป๋าสีดำที่ทามะมูชิเตรียมมาให้ผม

ในกระเป๋า ผมมีอาวุธและอุปกรณ์

พวกนี้เป็นของที่ผม ผมที่ร่างกายเหมือนคนปรกติ ใช้ได้ ผมไม่รู้ว่ามันจะได้ผลกับคนใช้พลังจิตมั้ย แต่มันดีกว่าไม่มีอะไรเลย

「ตอนนี้ ไปกันเถอะ」

「อื้ม!」

ริกกะตอบเสียงเรียกของผม

เมื่อผมเริ่มเดิน ริกกะตามมา

เมื่อผมเดินออกนอกประตู ผมเห็นมารินะยืนอยู่ที่นั่นในความมืด ข้างหน้าเธอ ผมเห็นทามะมูชิและนานะฟูชิขี่แมงมุมขนาดยักษ์

「เราจะไปด้วยเฮโช ซูซูฮาระและคนอื่นควรจะตามเราไปบนกุนโช เฮโชและกุนโชจะรู้ตำแหนงของกันและกัน」

ขณะที่ทามะมูชิพูดอย่างนี้ แมงมุมขนาดยักษ์ปรากฏอย่างไม่มีเสียงบนกำแพงของบ้าน

แมงมุมนั้นใหญ่กว่าแมงมุมที่ทามะมูชิและเพื่อนของเธอขี่

ทามะมูชิพูดว่าแมงมุมไม่เก่งพอที่จะสู้ได้ แต่ถ้ามันตัวใหญ่ขนาดนั้น มันจะเป็นภัย

อย่างไรก็ตาม พวกมันจะเป็นภัยแค่กับมุมมองของมนุษย์

「ยังไงซะ เราจะนำไปก่อน แต่นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ชั้นได้เจอนาย ดังนั้นชั้นมีอะไรจะบอกกับนาย ซูซูฮาระ」

ทามะมูชิ ที่ขี่แมงมุมยักษ์ มองลงมาที่ผมและพูดขึ้นมา

「เมื่อธุระของเราเสร็จ ได้โปรดไปที่ด้านหลังของห้อง」

นานะฟูชิ ที่อยู่ข้างหลังทามะมูชิ หันไปมองมารินะ และหันหน้าของเธอไป แก้มของเธอแดง

ผมสงสัยว่าอะไรที่ทามะมูชิจะพูดด้วยหน้านิ่งๆ แต่อย่างที่คาดกับเธอ เธอไม่ทำให้ผิดหวัง

「โอ้ โอเค」

ผมพยักหน้า และทามะมูชิ ที่ยังหน้านิ่ง มอบรอยยิ้มที่ไร้กังวลให้ผม

「ไปกันเถอะ เฮโช!」

พร้อมเสียงของเธอ แมงมุมยักษ์เริ่มเคลื่อนไหวโดยไม่มีเสียง

ขณะที่แมงมุมเปลี่ยนทิศทาง ผมเห็นข้างหลังของทามะมูชิและนานะฟูชิที่ขี่อยู่บนแมงมุม

นานะฟูชิใส่ชุดธรรมดาของเธอ แต่ทามะมูชิใส่ชุดต่อสู้ ที่วาดอยู่ข้างหลังของพวกเธอ เป็นใยแมงมุมและแมงมุมสีชมพู

ทามะมูชิตื่นเต้นเมื่อเธอพูดว่า เธอแค่ใส่สีชมพูเพราะมันน่ารัก

ทามะมูชิ อยากได้ “เพื่อน” มากกว่าใครๆทั้งสิ้น นั่นทำไม…

「นานะฟูชิ!」

ผมตะโกน และแมงมุมหยุดเคลื่อนไหว และนานะฟูชิและทามะมูชิมองมาข้างหลัง

「มาสเตอร์ของเธองี่เง่า ดูแลเธอด้วย」

เมื่อผมพูดกับนานะฟูชิ ตาของทามะมูชิเบิกกว้าง และนานะฟูชิหัวเราะคิกคัก

「ชั้นไม่อยากจะเสียมาสเตอร์ของชั้นไปอีกครั้งนะ รู้มั้ย」

เมื่อนานะฟุชิพูดอย่างนั้น เธอหัวเราะ จากนั้น นานะฟูชิลูบไหล่ของทามะมูชิ ที่ดูน่ากลัวมากขึ้นและมุ่ยปากของเธอ

「หืมม เพราะยังไงชั้นก็งี่เง่านี่」

เธอพึมพำอย่างบึ้งตึงพร้อมมุ่ยปาก ส่งสัญญานให้แมงมุม

แมงมุมเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง และโดยไม่มีเสียงมันหายไปในความมืด

「มันเริ่มแล้ว ไม่ใช่เหรอ?」

มารินะพึมพำกับตัวเธอเอง หลังจากที่มองแมงมุมหายเข้าไปในความมืด

ลมกลางคืนที่เย็นพัดมา และทำให้ผมสีเกาลัดของมารินะปลิว

โอ้ มันเริ่มแล้ว ไม่ใช่เหรอ?

ผมลูบหัวริกกะ ขณะที่ผมตอบมารินะในใจของผม

ถ้าพวกเขาต่อต้านเรา ผมจะไม่แสดงความปราณี

「ชั้นเห็นด้วยกับนาย เราจะสู้เพื่อชีวิตของเรา เพื่อที่เราจะกลับมาที่นี่ได้」

มารินะต้องอ่านใจของผมแน่ จากนั้นเมื่อเธอเห็นผม เธอส่งเสียงออกมา

ตาของเธอคม สีหน้าของเธอเครียด และเสียงของเธอเย็นชาถึงจุดที่ว่ามันเย็น

คุคุคุ เพราะทั้งหมด มารินะเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว

 

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord