รักสองชาติ (จบ)

#หน้าปกจากJan pinkosz

คำโปรย

            คะนึงนิจ หญิงสาวผู้เป็นดุจสายลม บันทก (บัน-ทะ-กะ) ชายหนุ่มผู้จมอยู่กับอดีต และรัศมี หญิงสาวผู้ตามหาความฝัน...เป็นฟ้าลิขิตหรือด้วยเหตุใด..จึงให้ทั้งสามต้องอยู่ในวังวนแห่งชะตากรรม

.

.

บทนำ

ในเช้าตรู่ที่ท้องฟ้าใกล้สาง บันทกลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนกวาดตามองไปรอบๆ สิ่งแรกที่สายตาเขาเห็น หลังจากเริ่มชินกับความมืดสลัว คือภาพละอองหมอกสีขาวขมุกขมัวปกคลุมไปทั่วบริเวณ ห่างออกไป เงาตะคุ่มของแมกไม้สูงใหญ่เรียงรายภายใต้หมอกค่อนข้างหนา

จากนั้นสายตาค่อยลดระดับลง ก่อนเห็นเงาทะมึนของกำแพงพระราชวังตั้งตระหง่านล้อมรอบ

กวาดสายตาไปทั่วบริเวณ เคหสถานสะอาดสะอ้านราวกับมีคนคอยดูแลอย่างดี หากแต่ไม่พบแม้ใครสักคนอยู่

สองขาก้าวไปในพระราชวังซึ่งบัดนี้เงียบเชียบ พื้นพระราชฐานปูด้วยไม้กระดานเงาวับจรดขอบกำแพงวัง รายทางพบเสาไม้ขนาดใหญ่ยืนต้นค้ำยันหลังคา หัวเสาแต่ละต้นวิจิตรด้วยหงส์ทองแกะสลักเหลืองอร่ามยื่นออกมา เสาสีแดงออกเลือดนกแต่คล้ำกว่าดูขึงขังศักดิ์สิทธิ์ เพดานหลังคาแกะสลักลายวิจิตรอัศจรรย์งดงามพิสดารยิ่งนัก เมื่อแต้มด้วยสีทองประกาย ยิ่งเพิ่มความโอ่อ่าให้แก่ตัวพระราชวังเข้าไปอีก

ที่นี่มันที่ไหน เขามาที่นี่ได้อย่างไร เหตุใดถึงรู้สึกเหมือนคุ้นเคยกับที่นี่อย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มเฝ้าถามตนเองทุกครั้งเมื่อมาเยือน

.

.

คำชี้แจง!

    *นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการเป็นส่วนมาก เนื้อหา ข้อคิดใดๆ เกิดขึ้นจากความชอบ ความรู้ ประสบการณ์ ส่วนตัวของผู้เขียนเอง อย่างไรขอผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการเสพด้วย

    *เนื้อหาแต่ละตอนที่ลงให้อ่านอยู่ ณ ขณะนี้ เป็นเนื้อหาที่ได้รับการตรวจทานเรียบร้อยแล้ว ดังนั้น จะเริ่มติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 4 เป็นต้นไปจนถึงจบเรื่อง

    *หากผู้อ่านยังพบข้อบกพร่องประการใด ต้องขออภัยมาในที่นี้ด้วย และหากจะติชมหรือแนะนำประการใด ทุกคนสามารถทำได้ ภายใต้ขอบเขตของการให้เกียรติซึ่งกันและกัน เพราะพวกเราต่างเป็นปัญญาชน และมิตรที่ติชมกัน เพื่อให้เกิดสิ่งดีๆต่อไป