185 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มีความสุข

185 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มีความสุข

ซา-ซังมองดูผมด้วยหน้าที่แดงสด

เธอเล่นเกมในห้องผมบ่อย แต่ในโลกของเรา ไม่ไม่เคยอยู่ในอารมณ์แบบนี้เลยเมื่อเราอยู่กันตามลำพัง

หลายอย่างเกิดขึ้น หลังจากกลับมาเจอกันที่โลกนี้ แต่เรายังไมข้าม ‘เส้น’ นั้นไป

ส่วนใหญ่มันน่าจะเป็นเพราะผมเป็นไอขี้ขลาด

“ทากัตซูกิ-คุง…” (อายะ)

หน้าอกที่เรียบร้อยของซา-ซังติดกับหน้าอกของผม

ผมสามารถรู้สึกถึงการเต้นที่ไวของหัวใจเธอ

ผมมั่นใจว่าผมก็เช่นกัน

“ซา-ซัง…” (มาโกโตะ)

ผมกลืนน้ำลาย

ไม่ทำอะไรตรงนี้มันจะโดนตัดสิทธิ์ในฐานะผู้ชาย

และที่มากกว่านั้นคือเมื่อความรู้สึกของผมเองและกายของผมมันเกิดขีดจำกัดไปแล้ว

ผมขยับมือของผมไปสู้กระดุมที่เสื้อของเธอ และแต่ละครั้งที่ผมปลดมันออกหนึ่งเม็ด…ผิวขาวของเธอออกมาให้เห็นอย่างช้าๆ

“ผมขอโทษที่ขัดจังหวะการฝึกของคุณครับ ฮีโร่มาโกโตะ-ซามะ! กัปตันออร์โธได้ส่งข้อความมาว่าคุณได้ทำให้มอนสเตอร์ 10,000 ตัวหยุดการเเคลื่อนไหว ดังนั้นได้โปรดพักวัน—เอ๋?”

““เอ๋?””

ซา-ซังและผมหันไปสู่ผู้บุกรุกกระทันหัน

อัศวินที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของกัปตันออร์โธได้อาปากค้าง

พวกเขาได้มองเสื้อที่แกะกระดุมของผมและหน้าของซา-ซัง

หมือของผมหยุดบนกระดุมเม็ดที่ 3 ของเสื้อซา-ซัง

“““…….”””

ลมเย็นได้พัดเข้ามาในบ้านน้ำแข็ง

“ข-ขออภัยที่ขัดจังหวะ!”

อัศวินที่มาเพื่อบอกข้อความของออร์โธ-ซังวิ่งออกไปด้วยความเร็วที่น่าประหลาดใจ

““……””

และเราสองคนถูกปล่อยอยู่ในความเงียบเหมือนความตาย

“...เฮ้ ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

“...อะไร ซา-ซัง?” (มาโกโตะ)

“...อัศวินแห่งแสงรู้เกี่ยวกับที่นี้มั้ย?” (อายะ)

“...ฮีโร่ควรจะรอพร้อมสำหรับเหตุฉุกเฉิน ดังนั้นชั้นได้บอกออร์โธ-ซังถึงที่ฝึกของชั้น” (มาโกโตะ)

“เข้าใจแล้ว” (อายะ)

“ใช่…” (มาโกโตะ)

“...”

“...”

ซา-ซังและผมมองกันในความเงียบซักพักหนึ่ง

“ร-เรากลับไปดีมั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมถาม

“...ได้” (อายะ)

ซา-ซังพยักหน้า

ซา-ซังและผมกลับไปที่เต็นท์ระหว่างที่จับมือกัน

◇◇

ผมกลับไปที่เต็นท์ และเข้าไปใต้ผ้าห่มของผม แต่ก่อนเวลาที่ผมสังเกต ผมได้อยู่ในที่กว้าง

ดูเหมือนผมได้ถูกเรียก

“ฮัลโหล เทพธิดา-ซามะ” (มาโกโตะ)

“โอ้ชั้น ถ้ามันไม่ใช่มาโกโตะที่ไม่สามารถจะกินอาหารตรงหน้าของเค้าได้” (โนอาห์)

“มาโกะ-คุง โซเฟีย-จังรู้สึกเหงา ดังนั้นมอบความสนใจให้เธอบ้าง โอเคมั้ย?” (เออร)

คนที่อยู่ในภาพของผมคือโนอาห์-ซามะที่มีรอยยิ้มบนหน้าของเธอ และเออร์-ซามะที่มาพร้อมสีหน้าที่มีปัญหา

แต่พวกท่านดูเหมือนจะต่างจากปรกติ

“...ท่านสองคนทำอะไร?” (มาโกโตะ)

พวกเธอทั้งสองคนอยู่ข้างในโต๊ะโคทัตสึ และรอบหม้อ

“แค่ดูก็รู้แล้วใช่มั้ย? มันคือฮอทพอท อย่าแค่ยืนตรงนั้น และมากินมา” (โนอาห์)

“อาหารมากมายถูกส่งมาให้ชั้นเมื่อจบปี แต่ชั้นกินมันหมดคนเดียวไม่ได้ ชั้นได้เป็นที่ดีมา ชั้นเลยให้โนอาห์ช่วยชั้น” (เออร์)

“แต่มันยังไม่ท้ายปีเลยนะ?” (มาโกโตะ)

“อืมม นี่เป็นการคุยของดินแดนสวรรค์ มันต่างจากโลกของมาโกโตะ” (โนอาห์)

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

ดังนั้นมีท้ายปีสำหรับดินแดนสวรรค์ด้วย

มันไม่คลิกกับผม แต่ผมได้ถูกดึงดูดเข้าไปโดยกลิ่นที่น่าอร่อยของฮอทพอท และผมใส่ขาเข้าไปในโคทัตสึอย่างช้าๆ

ผมมองข้างในหม้อที่มันทำเสียงเดือด

กะหล่ำจีน ดอกเบญจมาศฤดูใบไม้พลิ แครอท เต้าหู้ ชิทาเกะ เห็ด เห็ดไมทาเกะ มิซูนา ในซุปซีอิ้วเป็นฐาน

และข้างหม้อ มีเนื้อเป็ดที่แดงและมัน

“อ่ะนี่ตะเกียบ มาโกะ-คุง เนื้อเป็ดมันแข็งเมื่อต้มนานไป ดังนั้นต้มมันนิดเดียวก่อนจะกิน กินเนื้อเป็ดอย่างเดียวมันก็อร่อย แต่ชั้นแนะนำว่ากินมันด้วยกันกับผัก” (เออร์)

เออร์-ซามะมอบการสอนโดยละเอียดให้ผม

ดูเหมือนเทพธิดาแห่งน้ำเข้มงวดกับกฎของฮอทพอท

“ไม่ใช่ว่ามันโอเคที่จะกินฮอทพอทอย่างที่อยากกินเหรอ?” (โนอาห์)

ในทางกลับกัน โนอาห์-ซามะทำอะไรตามทำนองของเธอเหมือนเดิม

นิสัยแสดงออกมาที่นี่

“ผมจะกินด้วยถ้างั้น” (มาโกโตะ)

สำหรับตอนนี้ผมทำอย่างที่เออร์-ซามะพูด และหยิบเนื้อเป็นชิ้นนึงและใส่มันเข้าไปในซุปร้อนๆ

หลังจากที่ต้มมันเล็กน้อย ผมห่อมันรอบมิซูนา และใส่มันเข้าไปในปากของผม

(อะ?!) (มาโกโตะ)

น้ำของเนื้อระเบิดในปากผม และรสชาติที่ประณีตแพร่ข้างในมัน

ภาพของผมเต็มไปด้วยดาว และทิวทัศน์เปลี่ยนเป็นสีรุ้ง

มันเหมือนความสุขในการกัด และหัวของผมมึน

น-นี่มันอะไร?!

ผมไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อน!

“โอ้ชั้น มันหายากที่จะเห็นมาโกโตะตกใจ” (โนอาห์)

“มันเป็นสินค้าชั้นหนึ่งของดินแดนสวรรค์เรียกว่าเป็ดทอง วลีของมันก็คือ ‘กัดหนึ่งครั้งจะส่งคุณไปสวรรค์’” (เออร์)

“มันเป็นบางอย่างที่โอเคที่มนุษย์จะกินเหรอ เออร์?” (โนอาห์)

“ถ้ามันเป็นมาโกะ-คุง มันควรจะโอเค ใช่มั้ย? มาโกะ-คุง ใช้โล่งจิตเผื่อไว้นะ โอเคมั้ย?” (เออร์)

“...บอกนั่นก่อนที่ผมจะกินสิครับ เออร์-ซามะ” (มาโกโตะ)

ผมรู้สึกว่าผมจะถูกส่งไปสวรรค์จริงๆ

ผมสามารถเห็นนางฟ้าดึงเสื้อผมและอะไรแบบนั้นด้วย

หลังจากนั้น ภาพที่แปลกของการกินฮอทพอทด้วยกันกับเทพธิดาสองคนดำเนินต่อไป

“พูดถึงแล้ว ท่านมีธุระอะไรวันนี้?” (มาโกโตะ)

ผมได้มองเออร์-ซามะห่อเนื้อเป็ดระหว่างที่ถามเรื่องนี้

ไม่มีทางที่พวกท่านจะเรียกผมมาที่นี่เพื่อกินฮอทพอทเป็นเพื่อน ใช่มั้ย?

“หืมม มันคืออะไร? เออร์พูดว่ามีบางอย่างจะบอกเธอ” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะได้กินไอศครีมวนิลาแม้ว่าเราอยู่ระหว่างกินอาหาร

“ไม่ใช่ของหวานเป็นอย่างสุดท้ายที่กินเหรอ?” คือที่ผมถามแต่เธอตอบด้วย: “ชั้นจะกินอะไรก็ตาม ตอนไหนก็ได้ที่ชั้นอยากกิน!”

เธอเป็นเทพธิดาแห่งอิสระ…

“ใช่! ชันมีบางอย่างที่สำคัญจะพูด มันเกี่ยวกับไอรา-จัง!” (เออร์)

แม้ว่าเออร์-ซามะพูดว่ามันเป็นการคุยสำคัญ มือของเธอไม่หยุด

โซบะที่ได้ถูกต้มแยกกันได้ถูกใส่เข้าไปในฮอทพอท

โซบะ?

“เฮ้ เออร์ ไม่ใช่อย่างสุดท้างที่จะทำบนฮอทพอทคือการดื่มซุปเหรอ?” (โนอาห์)

“จุ จุ จุ เธอไม่เข้าใจมัน กินฮอทพอทเป็นกับโซบะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด” (เออร์)

“เฮฮฮ๋ จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

โนอาห์-ซามะและผมมองข้างในหม้อด้วยความสนใจหลังจากได้ยินคำอธิบายของเออร์-ซามะ

น้ำที่ออกมาจากเนื้อเป็ดผสมด้วยกันกับซุปซีเอิ้ว และมันปล่อยกินที่หอมอร่อยออกมา

ในเวลานั้น โซบะได้ถูกใส่เข้าไปในถ้วยของพวกเรา และมีต้นหอม และชิชีมิ*โรยบนมัน
«TLN: ผงเครื่องเทศเจ็ดชนิด»

“อ่ะนี่” (เออร์)

“ขอบคุณครับ เออร์-ซามะ” (มาโกโตะ)

“อร่อย! นี่มันค่อนข้างดีเลย เออร์” (โนอาห์)

ผมวางมือไปที่ข้างหน้าถ้วย และโนอาห์ซามะได้ดูดโซบะแล้ว

พวกเขาสามคนมีความสุขกับโซบะเป็ดที่ได้รับพร

ฮ่าาา มันสงบ

(หืม? ผมรู้สึกว่าเราลืมบางอย่าง) (มาโกโต)

ผมคิดว่าเออร์-ซามะยังอยู่ในระหว่างการพูดของท่าน…

“ใช่ เกี่ยวกับเรื่องของไอรา-จังที่สถิตคลอดในดินแดนมนุษย์ตลอดเวลานี้!” (เออร์)

“ได้ยินฝั่งของไอรา-ซามะมั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมคิดว่าผมต้องฟังเรื่องนี้ ผมเลยนั่งให้ถูกต้อง

“งั้น ทำไมไอราอยู่ในออราเคิลตลอดเวลา” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะคะยั้นคะยอให้เธอพูดต่อ

“มันดูเหมือนไอรา-จังได้คร่ำครวญโดยความจริงที่ว่าเธอหยุดยุคมืดในดินแดนมนุษย์ 1,000 ปีก่อนไม่ได้ เธอพูดว่านั่นทำไมเธออยู่ในดินแดนมนุษย์ เพื่อที่เธอจะไม่ทำนายผิด มันจริงที่ว่าเธอจะไม่เห็นรายละเอียดของอนาคตเมื่อเธออยู่ในดินแดนสวรรค์” (เออร์)

เออร์-ซามะได้ทำความสะอาดเครื่องใช้บนโต๊ะอาหาร

“ผมจะช่วยท่าน เออร์-ซามะ” (มาโกโตะ)

“มันโอเค มันโอเค เธอนั่งที่ของเธอแหละ” (เออร์)

มันโอเคจริงๆที่จะให้เทพธิดาทำความสะอาดเหรอ…?

หรือเหมือนกับ นี่เป็นห้องของโนอา-ซามะมากกว่า ดังนั้นไม่ใช่ว่าโนอา-ซามะควรจะเป็นคนทำสิ่งนั้นเหรอ

ผมมองดูเทพธิดาที่ผมตาม และท่านได้กินไอศครีมชุดที่สอง

“อะไร?” (โนอาห์)

“ไม่มีครับ…” (มาโกโตะ)

ท่านดูเหมือนจะสนุก ดังนั้นปล่อยมันไว้อย่างนั้น

“แต่เธอรู้มั้ย…ถ้าเธอมองอนาคตจากดินแดนมนุษย์ มีโอกาสที่จะพลาดภาพที่ใหญ่กว่า” (เออร์)

“หรือเหมือนกับ มันโอเคเหรอมากกว่า? ไม่ใช่มันเป็นบริเวณสีเทาในแง่ของกฎของดินแดนสวรรค์เหรอ?” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะตอบโต้เสียงที่กังวลของเออร์-ซามะ

กฎของดินแดนสวรรค์ที่แสดงออกมาหลายครั้งในการสนทนา

ถ้าพูดมันคร่าวๆ เห็นว่า ‘เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ต้องไม่แทรกแซงเรื่องต่างๆของคนดินแดนมนุษย์’

มันดูเหมือนที่ไอรา-ซามะทำ มันค่อนข้างอันตราย

“แต่ผมอยากให้ท่านใจดีกับเจ้าหญิงและผมมากกว่านี้หน่อยนะ” (มาโกโตะ)

ไอรา-ซามะพูดรุนแรงกับเราสองคน

เออร์-ซามะตอบสนองคำนั้นของผม

“มันโอเค ชั้นบอกไอรา-จังให้ใจดีกับเธอและกลุ่มของเธอ มาโกะ-คุง!” (เออร์)

เออร์-ซามะยกนิ้วโป้งให้ผมและขยิบตา

“ขอบคุณมากครับ” (มาโกโตะ)

ผมลดหัวของผมและมอบคำขอบคุณ

มันจริงที่ว่าเธอไม่กวนใจเราในการประชุมสุดท้าย

เข้าใจแล้ว งั้นนั่นต้องขอบคุณเออร์-ซามะ

ในทันทีนั้น ผมเห็นโนอาห์-ซามะ ‘มุมุมุ’ และทำสีหน้าที่ซับซ้อน

“มีอะไรครับ โนอาห์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

“ไม่ใช่เธอจะได้แต้มกับมาโกโตะเหรอ เออร์? เธอต้องไม่เปลี่ยนศาสนามาโกโตะนะ โอเคมั้ย?” (โนอาห์)

“ไม่มีทางที่ชั้นจะเอาชนะใจเขาได้ด้วยมากแค่นี้” (เออร์)

เออร์-ซามะพูดอย่างทึ่ง

แต่มันดูเหมือนโนอาห์-ซามะได้กังวลและท่านเข้าหาผม

“นี่ มาโกโตะ นายกินไอศครีมนี้ได้” (โนอาห์)

“ผมไม่อย่ากกิน มันเป็นแค่ของที่ท่านกินเหลือ โนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)

โนอาห์-ซามะมอบไอศครีมที่เธอได้กินมาซักพักแล้ว

“ฮ๋าาา? นายจะพูดว่านายไม่อยากกินของที่อยู่ในปากชั้นเหรอ?! ช่างเป็นผู้ศรัทธาที่อวดดี นี่ แค่กินมันได้แล้ว” (โนอาห์)

“เฮ้ อย่าบังคับใส่มันเข้าไปในป—มึ่ก!” (มาโกดตะ)

โนอาห์-ซามะตักไอติมที่ท่านได้กินด้วยช้อนที่ท่านใช้ และใส่มันเข้าไปในปากของผม

รสชาติที่เย็นและหวานแพร่อยู่ในปากของผม

มันอร่อยจริงๆ

“เห็นมั้ย! อร่อย ใช่มั้ย?!” (โนอาหื)

“ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะกินอันใหม่แทนที่จะเป็นที่ท่านกินแล้วนะ” (มาโกโตะ)

“นายเพิ่งพูดว่าอะไรนะ?! อีกคำนึง!” (โนอาห์)

“ไม่อยากอ่ะ!” (มาโกโตะ)

“พวกเธอสองคนสนิทกันดีจริงๆ” (เออร์)

เออร์-ซามะหัวเราระหว่างที่มองการแลกเปลี่ยนระหว่างโนอาห์-ซามะและผม

ในทันทีนั้น ทิวทัศน์ได้มัว

ดูเหมือนมันถึงเวลาแล้ว

“ยังไงซะ ถ้างั้น โนอาห์-ซามะ เออร์-ซามะ ขอบคุณมากสำหรับการคุยและฮอทพอท” (มาโกโตะ)

“เจกัน มาโกะ-คุง ทำเต็มที่ในสงคราม☆” (เออร์)

“อย่าลดการป้องกันลง มาโกโตะ” (โนอาห์)

ผมพยักหน้าให้กับเทพธิดาทั้งสองท่าน

สงครามยังไม่เริ่มเลย

ต้องรักษาการระวังตัว

ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น สติของผมได้จางไป

◇◇

มันเช้าแล้ว

มันเสียงดังด้วยเหตุผลบางอย่าง

[เงี่ยหู]

“อายะ พูดมันออกมา! เธอทำอะไกับมาโกโตะเมื่อคืนนี้?!” (ลูซี่)

“อะไร ลู-จัง? ชั้นไม่ได้ทำอะไรเลย~☆” (อายะ)

(เก่ะห์) (มาโกโตะ)

มันเกี่ยวกับผม

“โกหก ชั้นได้กลิ่นมาโกโตะจากเธอ แล้วก็ผมที่อยู่บนเสื้อของเธอมาจากมาโกโตะ มีหลักฐานอยู่บนเธอ!” (ลูซี่)

“ฮะว้าว้าว้า” (อายะ)

พลังการนิรนัยของลูซี่ได้กดดันซา-ซัง

ผมควรจะแสดงตัวที่นั้นมั้ย?

(ได้เลย อีกห้านาที) (มาโกโตะ)

กลับไปนอน

“โอชั้น นายตื่นแล้ว มาโกโตะ” (ลูซี่)

“ทากัตซูกิคุงตื่นแล้ว หือห์” (อายะ)

พวกเธอบอกได้ยังไง?!

มีที่กั้นอยู่ในเต็นท์นะ!

เวรเอ้ย ช่วยไม่ได้ ตอนนี้มันมาถึงนี่แล้ว…

“อา ชั้นได้เห็นอนาคตของอัศวินของชั้นพยายามจะวิ่งหนี จับเค้า” (ฟูเรีย)

“เจ้าหญิง?!” (มาโกโตะ)

อย่าใช้วิธีเฉลยเนื้อเรื่องกับอะไรแบบนี้สิ!

…หลังจากนั้น ผมได้ถูกจับและถูกทำให้บอกทุกอย่างที่เกิดขึ้น

 

TLN: กินฮอทพอทไปก่อนนะ มาโกโตะ
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 50/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord