ดาบแห่งความหวังดี

    เมื่อไม่นานมานี้ ตัวผมได้ยินเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจากหนุ่มวัยกลางคนที่เล่าเรื่องให้เด็กๆฟัง แล้วกลับรู้สึกประทับใจ ปนเศร้าลึกๆในใจ แม้แต่ตัวผมก็ไม่แน่ใจว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ทั้งๆที่มันก็เป็นเพียงเรื่องเล่า จากชายแปลกหน้าแต่เมื่อผมมองเขา ราวกับแววตาดวงนั้นกำลังแสดงความรู้สึกมากมายในคราวเดียว พรุ่บ...และผมก็โดนดวงตานั่นดึงดูดเข้าไปในเรื่องที่เขากำลังเล่า

    มันเริ่มขึ้นเมื่อฤดูร้อนช่วงปลายเมษาของหลายสิบปีที่ผ่านมา ชายคนนั้นเริ่มเรื่องของเขาพร้อมกับลูกนัยตาที่เต็มไปด้วยความเศร้า ก่อนที่จะเล่าต่อไปว่า เด็กชายคนหนึ่งได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก ในครอบครัวที่ก็ไม่ได้ร่ำรวยหรือลำบากอะไร แต่พระเจ้ารักเด็กคนนี้ท่านได้มอบสิ่งพิเศษบางอย่างให้กับเด็กคนนี้

    เมื่อเขาเริ่มเล่นเครื่องดนตรี เขาเล่นได้อย่างชำนาญทุกประเภท เมื่อเขาเริ่มเล่นกีฬา เขามักจะโดดเด่นและได้รับชัยชนะเสมอไม่ว่าจะเป็นกีฬาประเภทไหน เมื่อเขาเริ่มเรียนหนังสือ เขาจะเข้าใจและจดจำบทเรียนได้รวดเร็วและแม่นยำ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็จะเป็นที่สนใจและดึงดูด

  เวลาผ่านพ้นไปเด็กชายเติบโตขึ้นท่ามกลางความคาดหวังของพ่อแม่ลูกจะต้องเป็นอย่างนั้น นะลูกจะต้องเป็นอย่างนี้นะ ถ้าลูกทำแบบนั้นต่อไปไม่ว่าลูกจะเก่งสักแค่ไหนมันก็ไม่มีทางได้ดี นับวันความรู้สึกของเด็กชายก็ยิ่งถูกกดดัน ด้วยความคาดหวังในตัวเขาจากพ่อแม่หรือคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร จะยากสักแค่ไหนพวกเขากลับคิดว่าเด็กคนนั้นจะทำได้เสมอโดยไม่มีใครคิดเลยว่าเด็กคนนั้นต้องเหนื่อยขนาดไหน หรือพยายามมากมายเพียงใด

    และแล้วเวลาก็ผ่านไปจนถึงช่วงที่เด็กชายเติบโตเป็นวัยรุ่นช่วงที่จะต้องตัดสินใจที่จะเดินต่อไปในชีวิตของตัวเอง ว่าตัวเองจะต้องเดินไปทางไหน ซ้ายดีหรือขวาดีแม้ว่าหัวใจของเด็กชายเรียกร้องที่จะเดินตรงไปข้างหน้าเหลือเกินแต่สังคมรอบตัว คนรอบข้าง ก็ได้หล่อหลอมให้เขา คิดว่าทางที่หัวใจของเขาปรารถนานั้นมันผิดและให้บอกให้เขาเดินไปในทางที่คนนั้นเดินสิ เค้าเดินไปแล้วเจอแต่เรื่องดีดีลองเดินไปทางนี้สิ คนนี้เดินไปและชีวิตของเขาดูสุขสบาย นานวันเข้าก็ใกล้วันตัดสินใจของเค้าขึ้นไปทุกขณะเด็กชายไม่รู้จะหาคำตอบได้อย่างไรกับคำถามที่ขัดแย้งระหว่างภายนอกและภายในตัวเขานี้

    เขาจึงหันหลังให้กับทางเลือกเหล่านั้นและเลือกไปอยู่ในที่ที่ไม่ต้องมีใครมากดดันเขาขอให้เขามีเงิน ในที่ที่ใช้เงินแรกความสุขทั้งทางกายและทางใจไม่ต้องคิดถึงอนาคตคิดแค่ว่าพรุ่งนี้จะหาเงินจากไหนมาใช้ซื้อความสุขปีแล้วปีเล่าเค้ายังวนเวียนอยู่กับการใช้ชีวิตที่คิดแค่ว่าจะหาเงินมา ใช้ซื้อความสุขแบบวันต่อวัน ความสุขจอมปลอมที่มอบให้ทั้งกายและใจนี้มีชื่อว่า ยาเสพติด

    เด็กชายมากพรสวรรค์ ผู้ที่ถูกกดดันจากหลายสิ่งรอบข้างจนไม่อาจควบคุมภายในจิตใจของตัวเองได้ พรสวรรค์ของเขาอาจถูกใช้เพื่อ พัฒนาบางสิ่งบางอย่างที่เค้าชอบอย่างก้าวกระโดดอาจหมายถึงหลาย 10 หลาย 100 หรือหลาย 1000 ปีแต่กลับต้องใช้มันเพื่อหาเศษเงิน 500 ถึง 1000 มาใช้แลกความสุขไปวันวันแทน เมื่อเรื่องจบลง ชายคนนั้นลุกขึ้นโดยที่ไม่พูดอะไร เพียงแต่มองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ดูสร้อยๆ ก่อนที่จะเดินจากไปอย่างเงียบเฉียบ มีเด็กตะโกนมาถามเขาว่า พรุ่งนี้จะได้ฟังเรื่องอะไรอีกไหมฮ่ะ เขาหันมายิ้ม พยักหน้า แล้วเดินต่อไป

    มันอาจจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับใครบางคนและหรือมันอาจจะไม่สำคัญเลยสำหรับใครอีกคนตัวผมเองนั้นก็ไม่สามารถรู้ได้ แต่ต้องอย่าลืมว่าเราทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกันมีการตัดสินใจที่แตกต่างมีการควบคุมอารมณ์ที่แตกต่างคนที่สามารถผ่านมันไปได้ก็นับว่าเป็นโชคดีของคุณแต่จงอย่าลืมว่าสำหรับคนที่ผ่านมันไปไม่ได้ ความคาดหวังของคนรอบตัวที่อยากจะให้เขาได้ดีกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำลายตัวของเขาแทน คมที่สองของดาบที่เราจะใช้ผลักดันใครอีกคนให้ได้ดี ดาบเล่มนั้นมีนามว่า " ดาบแห่งความหวังดี "

มือใหม่สุดๆ เพิ่งเริ่มหัดเขียน ผิดพลาดหรือเนื้อเรื่องห่วย ต้องขออภัยด้วยที่ทำให้เสียเวลาอ่านมา ณ ที่นี้ด้วยคับ

ติชมได้ที่เพจ facebook Only One Sunshine