ทุกคนควรค่าสิ่งดี ๆ 7: ดีไม่แพ้ความสำเร็จ ก็ความสุขระหว่างทางนี่แหละ

ยิ่งนานวัน ราวว่าสถานการณ์โลกจะตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ แต่ละประเทศเร่งให้บ้านเมืองตนเจริญเติบโต กดดันประชากรให้พยายามถีบตนเองเพิ่มขึ้น ใครดีคนนั้นได้ อ่อนแอกว่าก็แพ้ไป ทุกนาทีคือความอยู่รอด เป็นเงินเป็นทองทั้งสิ้น เกิดการแข่งขันหนักหน่วงจากค่านิยมไม่เก่งไม่มีที่ยืน ไม่ประสบความสำเร็จก็ดีไม่พอ ไม่รวยอย่างเขาไม่น่ายกย่อง ช้าก่อน อยากให้ประเทศรุ่งเรืองยิ่งใหญ่เป็นเรื่องดี แค่หลายภาคส่วนยังด้อยการจัดการที่พอเหมาะ คนจำนวนไม่น้อยโดนกระตุ้นให้ดิ้นรนสุดกำลังแทบไม่เหลือเวลาพัก แถมบางคนรู้สึกว่าการหยุดงานบ้างคือเสียเวลา ไม่ก็เห็นเป็นเรื่องผิด “ตอนหนุ่มอยู่นี่แหละต้องรีบทำ แก่ไปจะไม่มีแรง” “เอาให้รวยก่อนค่อยพักก็ได้ ถึงตอนนั้นจะหาความสุขยังไงก็ได้หมด” #แต่ความจริงมีอยู่ว่า “อนาคตวางใจไม่ได้!”

น้อยคนจะรู้จริงว่าอนาคตจะเป็นยังไงแน่ เราเล่นเกมอยู่ในบ้านดี ๆ อาจจะมีเหตุการณ์ใดมาพรากลมหายใจไปหรือเปล่า? เราตายไปเอาอะไรติดตัวมาด้วยได้ไหม? หรือขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานเอาเป็นเอาตายมัจจุราชมาเตือนล่วงหน้าไหมว่าจะพาคนที่เรารักและรักเรามากไปเมื่อไร? #ความรวยไม่ควรชักช้า แต่เวลาชีวิตมัวรอและประมาทไม่ได้! แม้สิ่งที่เราใฝ่หามาตลอดอย่าง “ความสุข” ก็ไม่จำเป็นต้องรอรวยก่อนด้วย! ต่อให้สิ่งสำคัญทุกอย่างควรรีบ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าให้รีบจนเกินพอดี หรือสิ่งมีค่าหลายอย่างอย่าคิดรีรอ ยังใช่ว่าให้เร่งเกินเหตุ “ห้ามประมาท” แปลว่า จงระวัง เปล่าคือ วิตกจริต “ใจเย็น” หมายถึง ตั้งสติไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน และลงมืออย่างรอบคอบ มีแผนการรัดกุม ไม่ใช่ นิ่งนอนใจ จะอะไรก็ตามแต่ “ทำให้ไว” หรือ “ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป” ย่อมควรตั้งบนพื้นฐานของความพอเหมาะเสมอ

อย่าคิดไปว่าการที่เรารีบสร้างตัวนั้นเป็นเรื่องแย่ ห้ามทำ แต่จะบอกว่า “ควรให้มันพอดี” ใครต่อใครพยายามมีชีวิตมั่นคงในหน้าที่การงานและฐานะทางการเงิน เพราะหวังให้ตนเอง ครอบครัวผาสุก จึงลุยงานหนักหามรุ่งหามค่ำ ลืมฉุกคิดไปนิดหนึ่งว่า เอาจริง ๆ ความสุขไม่จำเป็นต้องรอรวย รอประสบความสำเร็จก่อนเลย #ความสุขอยู่ที่เราพอใจ ปัจจุบันทำได้แค่นี้ก็พอใจแค่นี้ไปก่อน ระหว่างทางไปสู่เส้นชัย มีอะไรสวยงามโผล่มาให้เห็นเป็นระยะ ๆ คนระดับโลกกว่าจะใหญ่โตเหมือนวันนี้ไม่ใช่แค่วันสองวัน ถ้าเราคิดจะรอให้ถึงปลายทางแล้วค่อยหันกลับมาชื่นชมดอกไม้ที่เคยผ่าน ระยะทางมันอาจไกลเกินกว่าสายตาจะมองถึงได้ หรือไม่ความงามนั้นอาจหมดเวลาของมันไปแล้ว

#ปล่อยตนเองรับความสุขระหว่างทางบ้างเถอะ! เรามีสิทธิ์พัก เราสมควรได้รับรางวัลระหว่างทาง มันเป็นผลดีแน่นอนถ้าเอาแต่พอควร ไม่ใช่เรื่องเสียเวลา ไม่มีอะไรสูญเปล่า กลับกลายเป็นพลังกายใจชั้นดีต่อการเดินทางสู่เส้นชัยของเราด้วยซ้ำ เอาล่ะ ถ้าใครนึกไม่ออกว่าควรให้อะไรตนเองบ้างดี ด้านล่างนี้พอมีแนะนำให้

1.ชื่นชมตนเองบ้าง

2.ปลอบใจ ให้กำลังใจตนเอง หรือปล่อยให้ตนเองมีเวลาอ่อนแอบ้าง

3.ให้เวลาได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่ม

4.กิน ดื่มอะไรที่ชอบ หรืออยากกิน กินพอประมาณ และอย่าลืมกินของมีประโยชน์เข้าไปด้วย

5.ออกกำลังกาย ด้วยกิจกรรมที่ชอบ เช่น ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน วิ่ง หรือเต้นแอโรบิก

6.ทำกิจกรรมที่ชอบ ทั้งคุยกับคนรู้ใจ ฟัง/ร้องเพลง วาดรูป เต้นรำ นอนแช่น้ำ เล่นเกม เล่นกับสัตว์เลี้ยง อ่านหนังสือ
ดูรายการโปรด อะไรก็ได้ที่ทำแล้วไม่เครียด เพลิดเพลิน ให้ความสบายใจกับเรา สะดวกทำตามลำพังก็ทำคนเดียว อยากทำกับคนที่รัก ครอบครัว หรือเพื่อนก็ชวนกันเอา

7.ซื้อของที่อยากได้ให้ตนเองหรือคนรอบข้างบ้าง ถ้าไม่เกินกำลัง และไม่ทำตนเองเดือดร้อนภายหลัง

8.ออกนอกบ้านไปเที่ยว นิยมสถานที่แบบไหนก็ไปที่นั่น ไปหลายคนก็สนุกสนานเฮฮา ถ้าไปคนเดียวก็ดูแลตนเองดี ๆ นะ

คำแนะนำข้างต้น นอกจากจะใช้เป็นรางวัลให้ตนเองได้แล้ว ก็ยังใช้เป็นกิจกรรมผ่อนคลายจากความเครียดในแต่ละวันได้อีกด้วยนะ

********************

            เรื่องนี้ไม่ได้เปิดขาย แต่ถ้าใครชอบใจ ก็ฝากโดเนทเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ อย่างน้อยรายได้เหล่านี้อาจช่วยสนับสนุนให้แพล็ทฟอร์มKeangun ซึ่งสร้างขึ้นจากน้ำพักน้ำแรงเพื่อนผู้พิการทางการเห็นคนหนึ่ง สามารถเติบโต และเป็นประโยชน์กับคนจำนวนมากต่อไปได้ ผู้สร้างคาดหวังให้แพล็ทฟอร์มนี้ช่วยคนตาบอดด้วยกันมีพื้นที่เข้าถึงหนังสือต่างๆมากขึ้นค่ะ ด้วยพักหลัง แพล็ทฟอร์มใหญ่บางแห่งพัฒนาระบบแล้วลืมนึกถึงการใช้งานของคนตาบอดไป ส่งผลให้คนกลุ่มนี้เข้าถึงหนังสือลำบากขึ้น กระทั่งผู้พิการทางสายตาที่ฝันอยากเป็นนักเขียน ก็หาช่องทางลงงานได้ยากขึ้นตามไปด้วย อย่างไรแล้ว ฝากทุกคนส่งกำลังใจให้เพื่อนๆตาบอด และเจ้าของแพล็ทฟอร์มนี้ด้วยนะคะ