บทที่ 186: หมอเทวดาเจียงเหยา (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 26 ก.พ. 68)

“นี่ ๆ มีเด็กที่ไหนมาร้องไห้เสียงดังอยู่แถวนี้กัน?” น้ำเสียงหยอกล้อแผ่วเบาดังขึ้นราวกับว่ามันดังอยู่ในหูของมู่ไป๋ไป่ แต่ในความเป็นจริงมันฟังดูเหมือนว่าต้นตอของเสียงอยู่ไกลออกไป

เด็กหญิงลืมตาขึ้นมองอย่างสงสัยและยังคงแสร้งทำเป็นร้องไห้ในขณะที่แอบมองไปรอบ ๆ

“ทำได้ดี” ดวงตาของอวี้ฉีเป็นประกายและกล่าวชมอีกฝ่าย

“ท่านชมข้าเกินไป” คนผู้นั้นหัวเราะอีกครั้ง “ข้าไม่อาจแข่งขันในเรื่องกลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ได้”

สิ้นเสียงผู้พูด ร่างในชุดดำก็ปรากฏที่ปลายอีกด้านของถนน