บทที่ 114 เริ่มขายยาต้านพิษ

เช้าวันรุ่งขึ้นลู่หยางกับสามพี่น้องยังคงฝึกฝนร่างกายอยู่เช่นเดิม โดยมีเสี่ยวเหลียงคอยฝึกพื้นฐานอยู่ใกล้ ๆ

เมื่อได้เห็นวิธีการฝึกที่ดูเหมือนการทรมานตัวเองของลู่หยาง เสี่ยวเหลียงก็ตระหนักได้ในทันทีว่าทำไมในเกมลูกพี่ของเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนั้น

หลังจากผ่านพ้นไป 2 ชั่วโมงลู่หยางก็ฝึกฝนจนเสร็จ เขาจึงเดินไปจัดการธุระของตัวเองในห้องน้ำอย่างยากลำบาก

“ลูกพี่ คุณโอเคไหม?” เสี่ยวเหลียงเดินไปถามที่หน้าประตู

“ไม่เป็นไร ฉันยังทนไหว” ลู่หยางพยายามควบคุมลมหายใจก่อนจะตอบคำถาม

“มันจำเป็นจะต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอครับ? ผมว่ามันดูหนักเกินไปหน่อยนะ” เสี่ยวเหลียงกล่าว

ลู่หยางยังคงอาบน้ำฝักบัวโดยไม่โต้ตอบอะไร

ไม่นานทุกคนก็จัดการธุระของตัวเองจนเสร็จ ลู่หยางจึงได้พาน้อง ๆ เข้าเกม

—

เมืองซาโรส

เมื่อลู่หยางปรากฏตัวภายในเกม เขาก็ได้พบกับผู้คนมากมายที่กำลังบ่นอยู่ในช่องแชทโลก

“ทำไมพิษในหุบเขางูพิษมันร้ายแรงขนาดนั้น แม้แต่โหมดธรรมดามันก็ยังไม่มีใครผ่านด่านนี้ไปได้เลย”

“ฉันเลเวล 8 สวมใส่อุปกรณ์ระดับเงินเลเวล 3 ทั้งตัว แต่ก็ยังไม่ทันเห็นหน้าบอสตัวแรกด้วยซ้ำ แค่มอนสเตอร์ธรรมดา ๆ ก็พ่นพิษฆ่าฉันได้สบาย ๆ”

…

ผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนพิมพ์บ่นในช่องแชทโลก และมันก็รวมถึงผู้เล่นชั้นยอดจากกิลด์ขนาดใหญ่ด้วย

ลู่หยางเปิดดูตารางจัดอันดับเลเวล ก่อนที่เขาจะได้พบว่าตอนนี้มีผู้เล่นเลเวล 8 แล้วถึง 2,000 คน

อย่างไรก็ตามผู้เล่นชั้นยอดเหล่านี้ส่วนใหญ่ก็ยังคงลงดันเจียนเลเวล 5 แต่ทีมชั้นยอดของกิลด์ขนาดใหญ่จะต้องกำลังพยายามหาทางบุกหุบเขางูพิษอย่างแน่นอน

ทีมแรกที่สามารถผ่านหุบเขางูพิษโหมดธรรมดาและโหมดอีปิคได้สำเร็จจะถูกประกาศรางวัลไปทุกเซิร์ฟเวอร์ในโลก แน่นอนว่าชื่อเสียงเกียรติยศที่ได้รับจากการประกาศนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงิน

อย่างไรก็ตามการพยายามผ่านหุบเขางูพิษก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เพราะมอนสเตอร์ทุกตัวภายในดันเจียนต่างก็มีพิษร้ายแรง ทำให้แม้แต่ในโหมดธรรมดาการโจมตีด้วยพิษของบอสก็สามารถสร้างความเสียหายได้ 100 หน่วยต่อวินาที

ด้วยความแข็งแกร่งของผู้เล่นในขณะนี้ ถึงแม้พวกเขาจะสวมอุปกรณ์ระดับเงินเลเวล 5 ครบทั้งตัว แต่มันก็ไม่มีใครสามารถทนการโจมตีด้วยที่รุนแรงขนาดนี้ได้อยู่ดี

การจะรับมือกับพิษจำเป็นจะต้องใช้สกิลถอนพิษหรือไม่ก็ต้องมียาต้านพิษเท่านั้น ซึ่งสกิลถอนพิษเป็นสกิลที่เรียนรู้ได้หลังเลเวล 10 ส่วนยาต้านพิษในตอนนี้ทั่วทั้งโลกก็คงมีลู่หยางเพียงคนเดียวที่ผลิตมันได้

ชายหนุ่มสัมผัสได้เลยว่าโอกาสร่ำรวยครั้งแรกของเขามาถึงแล้ว แล้วถึงแม้เมื่อ 2 วันก่อนที่เขาเห็นว่ามีผู้เล่นหลายคนเพิ่มเลเวลมาถึงเลเวล 8 แต่เขาก็ยังไม่เลือกที่จะรีบขายยาต้านพิษ เพราะเขาตั้งใจที่จะให้กิลด์ขนาดใหญ่ได้เผชิญหน้ากับความยากลำบากของดันเจียนแห่งนี้ก่อน

ระหว่างรอขายยาต้านพิษในช่วงเวลาที่เหมาะสม ลู่หยางก็ได้พาเสี่ยวเหลียงและสามพี่น้องเก็บเลเวล โดยในตอนนี้ทั้งสี่สามารถเก็บเลเวลในสุสานลับได้ด้วยตัวเองแล้ว ส่วนทีมชั้นยอดของกิลด์ขนาดใหญ่ก็พบว่าพวกเขาไม่สามารถทนพิษในดันเจียนไหวและจำเป็นจะต้องหากลยุทธ์อื่น

“วันนี้ฉันพาทุกคนเก็บเลเวลไม่ได้แล้ว พวกนายลงสุสานไปกันเองก่อนนะ ฉันมีธุระที่จะต้องรีบไปจัดการ” ลู่หยางกล่าว

“อ้าววันนี้พี่ไม่ได้ไปกับพวกเรางั้นเหรอครับ?” ฮั่นเฟยกล่าวอย่างผิดหวัง

ลู่หยางตบศีรษะเด็กหนุ่มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า

“เดี๋ยวฉันจะรีบกลับมา พวกนายเก็บเลเวลกันไปก่อนได้เลย”

ในที่สุดทั้งสี่ก็ยิ้มออกมาได้ ท้ายที่สุดตอนนี้พวกเขาก็สามารถเก็บเลเวลในสุสานลับได้เองแล้ว เพียงแต่การมีลู่หยางอยู่ด้วยไม่เพียงแต่จะทำให้การฆ่ามอนสเตอร์เป็นไปได้อย่างรวดเร็วขึ้นเท่านั้น แต่มันยังทำให้ทุกคนรู้สึกปลอดภัยด้วย

“พี่ลู่หยางไปทำธุระเถอะค่ะ หนูมีไม้เท้าที่พี่ให้มาแล้วหนูเชื่อว่าหนูนำทีมได้” ฮั่นอิ่งกล่าว

ลู่หยางพยักหน้าด้วยรอยยิ้มก่อนจะโบกมือทั้งสี่คน จากนั้นร่างของเขาก็กลายเป็นแสงสีแดงก่อนจะไปปรากฏตัวในวิหารเทพอสูร

ชายหนุ่มเดินทางผ่านวิหารเทพอสูรกลับไปยังบ้านของคาห์นในเมืองเซนต์กอลล์ ซึ่งการเดินทางแบบนี้มันก็ทำให้เขาสามารถเดินทางกลับมายังเมืองซาโรสผ่านทางวิหารเทพอสูรได้ฟรี ๆ

ลู่หยางออกจากบ้านของคาห์นมุ่งหน้าไปยังร้านค้าประมูล ก่อนจะนำเอายาต้านพิษ 30 ขวดออกมาจากคลังสินค้า แล้วนำพวกมันไปวางขายด้วยราคาต่ำสุด 3 เหรียญเงินสูงสุด 10 เหรียญเงินและจำกัดระยะเวลาเอาไว้ 1 วัน

จากนั้นชายหนุ่มก็ได้ใช้เงิน 1 เหรียญทองเพื่อทำการใช้ฟังก์ชั่นประกาศผ่านช่องสนทนาของร้านค้าประมูลแบบไม่ระบุตัวตน

“ขายยาต้านพิษ มันสามารถลดความเสียหายจากพิษได้ 30 หน่วย หากใครจะซื้อรีบเข้ามาซื้อโดยด่วนเพราะสินค้ามีเพียงแค่ 30 ขวดเท่านั้น”

หลังจากจัดการธุระทุกอย่างจนจบ ชายหนุ่มก็หาที่นั่งลงพักผ่อนชั่วขณะ เพราะเขาเชื่อว่าอีกไม่นานหัวหน้ากิลด์ขนาดใหญ่หลาย ๆ กิลด์จะมาปรากฏตัวที่ร้านค้าประมูล

—

หุบเขางูพิษ

ปัจจุบันใกล้ ๆ รูปปั้นอสรพิษขนาดใหญ่ได้มีหัวหน้ากิลด์มารวมตัวกันอยู่มากกว่า 20 กิลด์ ท้ายที่สุดพวกเขาก็กำลังนำทีมของตัวเองบุกดันเจียนติดต่อกันมาเป็นเวลา 2 วันแล้วทำให้ทุกคนเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามจนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่มีใครค้นพบวิธีผ่านบอสตัวแรก ซึ่งปัญหาที่พบเจอก็ถึงกับทำให้พวกเขาไม่เข้าไปในดันเจียนแต่เลือกที่จะมาปรึกษากันด้านนอก

“จิ้งจอกเฒ่า คุณพอจะมีความคืบหน้าอะไรบ้างไหม? พวกเรามาแลกเปลี่ยนข้อมูลกันดีกว่า” ฉงป้าเดินเข้าไปถามฉือมู่

ชายชรากำลังยืนคุยกับลูกน้อง เมื่อเขาได้ยินคำถามเขาจึงหันไปพูดกับชายฉกรรจ์

“ฉันไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรนายหรอกนะ แต่พวกเรายังผ่านเฟสแรกของบอสตัวแรกไปไม่ได้เลย การปล่อยพิษแบบวงกว้างสร้างแรงกดดันให้กับนักบวชของพวกเราสูงเกินไป ถ้าหากเปลี่ยนตัวนักบวชเข้าไปเป็นจำนวนมาก มันก็กลายเป็นว่าความเสียหายรวมของทีมไม่มากพอ”

ฉงป้าขมวดคิ้ว เพราะท้ายที่สุดเขาก็กำลังติดปัญหานี้อยู่เหมือนกัน

“ผมว่านี่มันไม่ใช่ปัญหาเรื่องรักษา แต่พวกเราต้องการสกิลถอนพิษหรือไม่ก็ยาต้านพิษ”

“แล้วเราจะไปหาพวกมันมาจากที่ไหนล่ะ? สกิลถอนพิษต้องรอเรียนรู้หลังเลเวล 10 ส่วนเรื่องยาต้านพิษฉันยังไม่เคยได้ยินเรื่องนั้นในเกมนี้มาก่อนเลย” ฉือมู่กล่าว

“ผมรู้ว่ามันมีสูตรยาต้านพิษขายที่ไหน แต่ผมยังไม่รู้วิธีการเพิ่มค่าชื่อเสียงเพื่อซื้อสูตรยาต้านพิษมา” ฉงป้ากล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

ลูกน้องคนหนึ่งของเขาบังเอิญได้เห็นสูตรนี้ในเมืองเล็ก ๆ ที่ชื่อว่าลักซอส แต่น่าเสียดายที่เขายังหาวิธีเพิ่มชื่อเสียงภายในเมืองลักซอสไม่ได้”

ในอีกด้านหนึ่งแบล็คบลัดกับบลัดไทแรนท์ก็กำลังคุยกันเรื่องดันเจียน ส่วนหัวหน้ากิลด์อื่น ๆ ก็กำลังจับกลุ่มแลกเปลี่ยนข้อมูลในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

ในระหว่างที่ทุกกิลด์กำลังหมดปัญญา จู่ ๆ มันก็มีรายงานเข้ามาจนทำให้ทุกคนแสดงสีหน้าตกตะลึง

“มีคนขายยาต้านพิษ!”

“รีบกลับเมือง!”

หัวหน้ากิลด์มากกว่า 20 คนพร้อมกับผู้ช่วยข้างกายต่างก็รีบใช้ม้วนคัมภีร์ย้อนกลับ มันจึงก่อให้เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาหลายครั้งเหลือเพียงแต่เหล่าบรรดาผู้เล่นชั้นยอดของแต่ละกิลด์ในหุบเขางูพิษ

—

ร้านค้าประมูล

ผู้เล่นมากมายกำลังตกใจกับการปรากฏตัวของน้ำยาต้านพิษ ท้ายที่สุดคนที่ติดตามข่าวต่างก็รู้ดีว่าในตอนนี้กิลด์ขนาดใหญ่ต่างก็ประสบปัญหาไม่สามารถลงดันเจียนหุบเขางูพิษได้ เมื่อได้เห็นยาต้านพิษปรากฏขึ้นมาทุกคนต่างก็กดเปิดหน้าต่างประมูลดูอย่างสนใจ

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาเห็นราคา สีหน้าของพวกเขากลับเปลี่ยนไปเป็นตกตะลึง

“3 เหรียญเงิน! คนขายมันตั้งใจจะขูดรีดขูดเนื้อกันชัด ๆ แถมนี่มันยังเป็นราคาต่ำสุดด้วย”

“แม้แต่กิลด์ใหญ่ ๆ ก็คงจะซื้อไม่ไหวหรอกมั้ง ราคาของมันจะแพงเกินไปแล้ว”

เงินจำนวน 3 เหรียญเงินมากพอที่จะขับเคลื่อนกิลด์ขนาดเล็กได้ 1 วันและสำหรับผู้เล่นโดยทั่วไปการมีเงิน 3 เหรียญเงินก็ถือว่าพวกเขาเป็นผู้เล่นที่ร่ำรวย

ผู้เล่นที่ตั้งใจจะใช้โอกาสทำกำไรต่างก็ตกใจกับราคา และด้วยราคาที่ค่อนข้างแพงเกินไปนี้ มันจึงไม่มีใครกล้าซื้อยาถอนพิษมากักตุนเอาไว้

ไม่นานเหล่าบรรดาหัวหน้ากิลด์ขนาดใหญ่ก็พาลูกน้องมาจนถึงร้านค้าประมูล เมื่อพวกเขาได้เห็นราคาฉงป้าก็ไม่ลังเลที่จะเสนอเงินจำนวน 4 เหรียญเงินในทันที

ฉือมู่เสนอราคาเพิ่มขึ้นเป็น 5 เหรียญเงินโดยไม่ลังเลเช่นกัน

“นี่ตาเฒ่าสัก 5 เหรียญเงินก็พอแล้วมั้ง” ฉงป้ากล่าวพร้อมกับเพิ่มราคาของยาต้านพิษอีกขวดขึ้นเป็น 5 เหรียญเงินด้วยเช่นกัน

บลัดไทแรนท์และหัวหน้ากิลด์อื่น ๆ กำลังจะเสนอราคาเพิ่มเติม แต่พอพวกเขาได้ยินคำพูดของฉงป้าพวกเขาก็หันไปเล็งยาต้านพิษขวดอื่นแทน

ในพริบตาราคาประมูลของยาต้านพิษทั้ง 30 ขวดก็เปลี่ยนเป็น 5 เหรียญเงิน โดยในบรรดาหัวหน้ากิลด์ทั้งหมดนี้ฉือมู่กับฉงป้าลงมือได้เร็วที่สุด พวกเขาจึงได้ยาต้านพิษกันไปคนละ 2 ขวด ขณะที่คนอื่น ๆ ประมูลไปได้เพียงแค่ขวดเดียว

“หัวหน้า ผมว่ามันยังไม่พอนะครับ อย่างน้อยพวกเราจะต้องมีกันคนละ 2 ขวดถึงจะผ่านดันเจียนโหมดธรรมดาไปได้” ชิงเฟิงกระซิบข้างหูฉือมู่

“ฉันรู้ แต่มันก็เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าคนขายต้องการจะโก่งราคา พวกเราไม่สามารถที่จะเพิ่มราคาตามใจชอบได้ ไม่อย่างนั้นมันก็จะทำให้กิลด์อื่นไม่พอใจ” ฉือมู่กล่าว

หากพวกเขาไปยั่วยุกิลด์กว่า 20 กิลด์พร้อมกัน แม้แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะรับมือปัญหานี้ได้ ตอนนี้เขาจึงทำได้เพียงแค่เก็บเกี่ยวน้ำยาต้านพิษให้ได้มากที่สุดในเงื่อนไขของทุกกิลด์เท่านั้น

ฉงป้ามองบลัดไทแรนท์และคนอื่น ๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าให้คงราคานี้เอาไว้

ร้านค้าประมูลมีกฎว่าถ้าหากผู้ขายเห็นว่าราคาประมูลในปัจจุบันเป็นราคาที่สมเหตุสมผล พวกเขาก็สามารถกดขายสินค้าก่อนหมดเวลาประมูลได้เลย พวกฉงป้าจึงคาดเดาว่าคนขายน้ำยาต้านพิษน่าจะอยู่มุมใดมุมหนึ่งของร้านค้าประมูลและกำลังรอดูท่าทีของพวกเขาอยู่

ท้ายที่สุดการปรากฏตัวของน้ำยาต้านพิษก็มาในจังหวะที่เหมาะเจาะมากจนเกินไป เพราะมันพอดีกับช่วงที่พวกเขาบุกดันเจียนไม่ผ่านมาเป็นเวลาสองวันและมันก็เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังกระวนกระวายใจ

ลู่หยางกำลังนั่งสบาย ๆ อยู่ในมุมหนึ่งของร้านค้าประมูล และเมื่อเขาได้เห็นสีหน้าอันมั่นใจของฉงป้า, ฉือมู่และบลัดไทแรนท์ เขาก็ทำการเปิดหน้าต่างประมูลและใช้เงิน 10 เหรียญเงินซื้อยาต้านพิษขวดหนึ่งไปทันที

แม้ภายนอกเหล่าบรรดาหัวหน้ากิลด์จะแสดงท่าทางนิ่ง ๆ แต่ความจริงแล้วภายในใจของพวกเขากำลังตื่นตระหนก ท้ายที่สุดผู้คนกว่า 20 คนย่อมมีความคิดมากกว่า 20 ความคิด หากใครทนไม่ไหวใช้เงิน 10 เหรียญเงินซื้อน้ำยาต้านพิษไป พวกเขาก็จะไม่ได้รับยาต้านพิษไปในพริบตา

การประมูลผ่านระบบไม่มีการแสดงชื่อของผู้ซื้อ นั่นก็หมายความว่าหากพวกเขาถูกแย่งน้ำยาต้านพิษไป พวกเขาก็ไม่มีทางรู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ซื้อคือใครกันแน่

ในระหว่างที่พวกเขากำลังกังวลว่าจะมีใครคิดไม่ซื่อ จู่ ๆ แบล็คบลัดก็ด่าออกมา

“ในเมื่อพวกแกไม่รักษาสัญญาก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่มีคุณธรรม!”

ทันใดนั้นหัวหน้ากิลด์คนอื่นก็ตระหนักว่ามีคนใช้ราคาสูงสุดซื้อน้ำยาต้านพิษไปขวดหนึ่งแล้ว พวกเขาจึงกลัวว่าคนที่ใช้เงินซื้อน้ำยาต้านพิษไปจะกว้านซื้อน้ำยาต้านพิษทั้งหมด พวกเขาจึงต่างก็รีบซื้อน้ำยาด้วยราคาสูงสุดกลับมาให้ให้ได้มากที่สุดทันที

ระบบ: คุณได้รับ 9 เหรียญเงิน 90 เหรียญทองแดง

ระบบ: คุณได้รับ 9 เหรียญเงิน 90 เหรียญทองแดง

…

การแจ้งเตือนจากระบบดังขึ้น 29 ครั้งติดต่อกันทำให้ลู่หยางได้รับเงินมาทั้งสิ้น 2 เหรียญทอง 87 เหรียญเงิน 10 เหรียญทองแดง

ชายหนุ่มแอบกำหมัดอย่างลับ ๆ ท้ายสุดเขาก็รู้อยู่แล้วว่าหัวหน้ากิลด์เหล่านี้จะต้องระแวงกันเอง เพราะไม่มีใครอยากจะปล่อยให้กิลด์อื่นแย่งชื่อเสียงในฐานะผู้เคลียร์ดันเจียนคนแรกไป

“ฮ่า ๆ ๆ พวกแกไม่รักษาสัญญาก่อนเองนะ คราวนี้ฉันแย่งน้ำยามาได้ 4 ขวด กิลด์ที่เคลียร์หุบเขางูพิษได้คนแรกจะต้องเป็นทีมของฉัน” แบล็คบลัดกล่าวอย่างสะใจ

“หัวหน้าคุณซื้อมาได้กี่ขวดครับ?” ชิงเฟิงถามอย่างร้อนใจ

“ฉันได้มาแค่ 2 ขวด” ฉือมู่มองแบล็คบลัดด้วยความโกรธ

“เราจะทำยังไงดีครับ? ยาแค่นี้ไม่พอใช้แน่ ๆ” ชิงเฟิงกล่าว

“ไม่ต้องห่วง คนปล่อยยาจะต้องมีของเหลืออีกเยอะ นายอยู่ที่นี่ไปนะฉันให้สิทธิ์นายใช้จ่ายได้เลย 10 เหรียญทอง ถ้ามีน้ำยาต้านพิษออกมาอีกและมีราคาไม่เกิน 10 เหรียญเงินให้นายกว้านซื้อพวกมันมาให้หมด ไม่จำเป็นจะต้องรายงานฉันก่อน” ฉือมู่กล่าว

ชิงเฟิงพยักหน้ารับก่อนที่เขาจะนั่งรออยู่ในร้านค้าประมูล

แน่นอนว่าฉงป้า, บลัดไทแรนท์และหัวหน้ากิลด์อื่น ๆ ก็ใช้กลยุทธ์แบบเดียวกัน มันจึงมีตัวแทนของทุก ๆ กิลด์คอยนั่งเฝ้าอยู่ในร้านค้าประมูล

 

 

---