บทที่ 109 อัปเกรดอุปกรณ์

“ถ้าพ่อกับแม่เห็นว่าผมเอาเงินกลับบ้าน พวกเขาจะต้องตกใจมากแน่ ๆ” เสี่ยวเหลียงพูดอย่างตื่นเต้น

“มันมีค่าขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” ฮั่นเฟยถามอย่างสงสัย

“มันก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากนักหรอก แค่อาวุธระดับเงินเลเวล 10 จำนวน 1 ชิ้นกับอุปกรณ์ระดับเหล็กอีกเล็กน้อยรวม ๆ กันแล้วพวกมันน่าจะขายได้สัก 5,000-6,000 เครดิต” เสี่ยวเหลียงพูดอย่างไม่ปิดบัง

“เยอะขนาดนั้นเลย!?” สามพี่น้องอุทานออกมาอย่างตกใจ

“ในบรรดาสิ่งที่เขาได้มา สิ่งที่มีค่ามากที่สุดนั่นก็คือดาบทมิฬ แต่ว่าฉันยังไม่ให้เขาขายเพราะถ้าหากว่าเขารวมเซ็ตอุปกรณ์ของมันได้จนครบ 3 อย่างรวมกันนั้นน่าจะมีราคาไม่น้อยกว่า 50,000 เครดิต” ลู่หยางกล่าว

สามพี่น้องตระกูลฮั่นเริ่มรู้สึกว่าตัวเองตามเรื่องนี้ไม่ทัน เพราะเท่าที่พวกเธอจำได้พ่อของพวกเธอก็ไม่เคยหาเงินได้เดือนละ 50,000 เครดิตมาก่อน

“พี่ลู่หยาง ถ้างั้นอุปกรณ์ที่เราได้มาวันนี้ก็ไปขายแลกเป็นเงินได้ใช่ไหม?” ฮั่นเฟยถาม

ผลประกอบการของวันนี้คือพวกเขาได้รับอุปกรณ์ระดับเหล็ก 2 ชิ้น, อุปกรณ์ระดับทองแดง 4 ชิ้นและหนังสือสกิล 8 เล่ม แต่พวกเขาได้ทำการเรียนรู้หนังสือสกิลไปแล้ว 6 เล่มจึงทำให้เหลืออยู่เพียงแค่สองเล่มเท่านั้น

“ถ้ารวมกับหนังสือสกิลที่ทุกคนเรียนรู้ไปแล้วพวกมันก็น่าจะขายได้ประมาณ 5,000 เครดิต ส่วนพวกอุปกรณ์ก็น่าจะขายได้ประมาณ 5,000 เครดิต รวม ๆ แล้ววันนี้พวกเราน่าจะหาเงินได้ประมาณ 10,000 เครดิต”

“แบบนี้มันก็หมายความพวกเราเพิ่งใช้เงินไป 5,000 เครดิตงั้นเหรอครับ?” ฮั่นอวี่พูดขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“รู้งี้เราเก็บเอาหนังสือสกิลพวกนั้นไปขายดีกว่า” ฮั่นเฟยพูดอย่างเซ็ง ๆ

ลู่หยางเอามือโอบไหล่ทั้งสองคนพร้อมกับพูดว่า

“เจ้าเด็กโง่! แต่เดิมฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะขายของพวกนั้นอยู่แล้ว เพราะอย่างน้อยฉันก็ต้องการจะให้ทุกคนเรียนรู้สกิลพื้นฐานให้ครบก่อนและมีอุปกรณ์สวมใส่กันคนละชุด การทำแบบนั้นมันก็จะทำให้พวกนายสามารถไปเก็บเลเวลเองได้โดยไม่มีปัญหา”

“สาเหตุที่ฉันบอกเรื่องนี้มันก็ไม่ใช่เพราะว่าฉันต้องการจะทวงเงินอะไรจากทุกคนหรอก ฉันแค่อยากจะบอกพวกนายว่าพวกนายก็สามารถหาเงินในเกมได้เหมือนกับเสี่ยวเหลียง และถ้าหากว่าทุกคนตั้งใจเงินที่หาได้จากเกมมันก็เยอะกว่าเงินที่หาได้ในโลกแห่งความเป็นจริงด้วย”

ฮั่นเฟยกับฮั่นอวี่ยังคงงุนงง แต่ฮั่นอิ่งที่รับผิดชอบเรื่องเงินทองในครอบครัวสามารถทำความเข้าใจคำพูดของลู่หยางได้ในทันที

“ขอบคุณค่ะพี่ลู่หยาง” ฮั่นอิ่งกล่าว

ลู่หยางตบหัวฮั่นอิ่งเบา ๆ และพูดว่า “ฉันเป็นพี่ของพวกเธอนะ เรื่องแค่นี้มันก็เป็นเรื่องที่ฉันควรจะทำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

เมื่อเทียบกับชาติที่แล้วที่พวกเธอต้องเสี่ยงชีวิตกลับประเทศมาช่วยเขาในภารกิจลอบสังหารลิ่วเจีย สิ่งที่เขาตอบแทนสามพี่น้องในตอนนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านั้น

“เอาล่ะพวกเรากลับเมืองแล้วออกจากเกมกันเถอะ อย่าปล่อยให้อาจารย์ต้องรอนานเลย” ลู่หยางกล่าว

“หลังออกไปผมจะชวนพ่อมาเล่นเกมนี้ด้วย พ่อจะต้องเล่นเกมเก่งกว่าพวกเราแน่ ๆ” ฮั่นเฟยพูดอย่างตื่นเต้น

“ฝันไปเถอะ! พ่อเป็นคนดื้อจะตาย รอชาติหน้าตอนบ่าย ๆ พ่อถึงจะมาเล่น” ฮั่นอิ่งกล่าวอย่างไม่เห็นด้วย

ลู่หยางส่งเสียงหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ และมันก็เป็นเรื่องจริงที่ฮั่นจงเป็นคนดื้อมาก ท้ายที่สุดด้วยฝีมือของอาจารย์คนนี้ หากอีกฝ่ายต้องการจะหาเงินจริง ๆ ฮั่นจงย่อมสามารถหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ เพียงแต่วิธีการเหล่านั้นเป็นวิธีการที่ผิดกฎหมาย ฮั่นจงจึงไม่มีความคิดที่จะไปแตะต้องพวกมันมาก่อน

ระหว่างพูดคุยกันลู่หยางก็นำทีมออกจากอุโมงค์ลับ ซึ่งตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาจนถึงตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยผ่านไปกว่า 10 ชั่วโมงแล้ว แต่มอนสเตอร์ที่เกิดใหม่ภายในอุโมงค์ก็ยังมีไม่มากนัก พวกเขาจึงสามารถสังหารพวกมันได้อย่างง่ายดาย จากนั้นลู่หยางก็พาทุกคนกระโดดออกจากแท่นเพื่อกลับสู่เมืองซาโรส

สามพี่น้องเลือกออกเกมทันทีที่เข้าไปภายในเมือง ส่วนเสี่ยวเหลียงวิ่งไปที่ร้านค้าประมูลเพื่อขายของ

ลู่หยางทำการตรวจสอบไอเท็มต่าง ๆ ในกระเป๋า ซึ่งผลประกอบการจากการขุดแร่ในวันนี้ทำให้เขาได้รับแร่เหล็กดำ 20 ก้อน, แร่ทองแดง 29 ก้อน, แร่ดีบุก 25 ก้อน, แร่เงิน 4 ก้อนและแร่ทองอีกหนึ่งก้อน

แร่แต่ละก้อนต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นแร่ที่มีคุณภาพ ซึ่งโดยปกติเมื่อผู้เล่นนำแร่มาขาย ราคาของมันก็จะแตกต่างกันไปตามคุณภาพของก้อนแร่ก้อนนั้น ๆ ด้วย

ลู่หยางทำการขายแร่ทองแดง, ดีบุก, เงินและทองให้ร้านค้าทำให้ได้รับเงินกลับมา 1 เหรียญเงินทั้ง ๆ ที่เรื่องนี้คือความพยายามของพวกเขา 4 คนตลอดทั้ง 10 ชั่วโมง และมันก็แสดงให้เห็นว่าการพยายามหาเงินในเกมนี้เป็นสิ่งที่ยากลำบากมากเพียงใด

แร่ทองคุณภาพสูงพอจะมีประโยชน์นำไปใช้งานอย่างอื่นได้บ้าง แต่แร่ก้อนที่เขาได้มามีคุณภาพเพียงแค่ 3 หน่วย ซึ่งมันยังห่างไกลจากมาตรฐานที่ลู่หยางตั้งเอาไว้ เขาจึงทำการขายพวกมันออกไปด้วย

สิ่งที่เหลืออยู่ในกระเป๋าจึงมีเพียงแค่แร่เหล็กดำ ซึ่งก้อนที่มีคุณภาพสูงที่สุดมีคุณภาพ 42 หน่วย ขณะก้อนที่มีคุณภาพต่ำที่สุดมีคุณภาพ 17 หน่วย เรียกได้ว่าในครั้งนี้ลู่หยางโชคดีมากแล้ว เพราะถ้าหากคุณภาพของแร่เหล็กดำมีต่ำกว่า 10 หน่วยเมื่อนั้นพวกมันก็จะใช้งานไม่ได้

โดยทั่วไปแร่เหล็กดำคุณภาพ 20 หน่วยสามารถนำมาตีบวกอุปกรณ์ได้ 1 ครั้ง แร่เหล็กดำที่เขามีมันก็พอดีที่จะตีบวกอุปกรณ์ได้ 8 ครั้งและสามารถสวมใส่อัญมณีสติปัญญาได้ 8 ก้อน ซึ่งมันก็มากเพียงพอที่จะทำให้เขาสวมใส่ดีวายไฟร์สตาฟได้

อย่างไรก็ตามการตีบอุปกรณ์มันก็จำเป็นจะต้องใช้เครื่องประดับระดับเดียวกันด้วย ลู่หยางจึงเดินทางไปที่ร้านเครื่องประดับภายในเมือง ก่อนจะซื้อแหวนสติปัญญาและกำไลสติปัญญามาอย่างละ 16 อัน โดยใช้เงินไปทั้งสิ้น 64 เหรียญเงิน

จากนั้นชายหนุ่มก็รวบรวมของทั้งหมดที่จำเป็น ซึ่งมันก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกถึงค่าสถานะของดีวายไฟร์สตาฟ

ลู่หยางเริ่มท่องคาถาก่อนที่ร่างของเขาจะกลายเป็นสีแดงและมาปรากฏตัวอีกครั้งในวิหารเทพอสูร

ชายหนุ่มเดินไปยังแท่นบูชาเพื่อทำการวางอาซันนิสท์สตาฟ, แร่เหล็กดำ 2 ก้อนที่มีคุณภาพรวมกันเกิน 20 หน่วย, แหวนสติปัญญา 2 วงและกำไลสติปัญญา 2 วงลงบนแท่นบูชา

จากนั้นลู่หยางก็ได้นำลูกเต๋าแห่งโชคชะตาออกมาจากกระเป๋า ซึ่งไอเท็มชิ้นนี้เป็นไอเท็มพิเศษที่เขาได้รับมาจากกล่องแพนดอร่า หากเขาสามารถทอยลูกเต๋าทั้งสามลูกได้แต้มรวมกันเกินกว่า 10 แต้ม มันก็จะทำให้โชคของเขาเพิ่มขึ้น 10 หน่วยเป็นเวลา 30 นาที

การตีบวกอุปกรณ์ไม่ได้มีโอกาสประสบผลสำเร็จ 100% และถ้าหากการตีบวกล้มเหลวอุปกรณ์และวัตถุดิบทั้งหมดจะถูกทำลายในทันที หรือมันก็หมายความว่าหากลู่หยางตีบวกล้มเหลวในคราวนี้ อาซันนิสท์สตาฟและวัตถุดิบที่เขาเตรียมเอาไว้บนแท่นก็จะหายไปอย่างถาวร

ในชาติที่แล้วผู้เล่นเป็นจำนวนมากได้ข้อสรุปหลังจากประสบการณ์อันเจ็บปวดว่าพวกเขาควรจะต้องมีค่าโชค 10 แต้มขึ้นไป มันถึงจะเพิ่มอัตราการตีบวกสำเร็จถึง 10 ระดับในอัตรา 100% ซึ่งถ้าหากค่าโชคลดน้อยลง อัตราการตีบวกสำเร็จก็จะลดต่ำลงไปด้วย โดยอัตราการตีบวกสำเร็จที่ต่ำที่สุดจะอยู่ที่ 10% เพียงเท่านั้น

ลู่หยางโยนลูกเต๋าแห่งโชคชะตาลงบนพื้น ก่อนที่พวกมันจะกระเด้งกระดอนไปมาและหยุดลงในที่สุด

3, 6, 6

ระบบ: ผู้เล่นลู่หยางทอยลูกเต๋าแห่งโชคชะตาได้ 15 แต้ม โชค +10 เป็นเวลา 30 นาที

ลู่หยางกำหมัดแน่นอย่างยินดี ก่อนที่เขาจะเรียกเมนูบนแท่นบูชาเพื่อเริ่มต้นทำการหลอม