บทที่ 120: ปล่อยให้เจ้าเป็นอิสระอีก 2 ปี (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 22 ธ.ค. 67)

“...” มู่เทียนฉงนิ่งเงียบไม่เอ่ยถ้อยคำใด ๆ ออกมา

“แคว้นเป่ยหลงมีเสด็จพี่เพียงคนเดียวก็พอแล้ว” เซียวถังอี้พูดด้วยสีหน้าจริงจังอยู่ครู่หนึ่ง แต่จากนั้นเขาก็กลับมามีท่าทีเหลาะแหละเหมือนเดิม “ข้าเหมาะกับการใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย และคอยช่วยพระองค์จัดการงานบางอย่างอยู่นอกวังหลวงมากกว่า”

“เจ้านี่มัน…” ฮ่องเต้หนุ่มรู้สึกปวดหัวทันทีที่คิดว่าอีกฝ่ายจะขาดการติดต่อไปอีก “ถ้าเสด็จพ่อยังมีชีวิตอยู่ พระองค์คงจะดุเจ้าเรื่องนี้อีกแล้ว”