บทที่ 119: ย้ายมาอยู่กับเจ้า

“เร็วขนาดนั้นเลยหรือ?” ซูหว่านสะดุ้งตกใจ และรีบหันไปมองปากเล็ก ๆ ของลูกสาวอย่างเป็นกังวล “เจ้าเด็กโง่ น้ำแกงมันร้อน ถ้าเจ้าดื่มเข้าไปทีเดียวเช่นนี้มันจะไม่ลวกปากเอาหรือ?”

มู่ไป๋ไป่หน้าเห่อร้อนขึ้นมาเมื่อลืมนึกถึงเรื่องนี้ “ไม่เป็นไรเพคะ…”

“เจ้าเด็กโง่” พอหญิงสาวเห็นว่าเจ้าตัวเล็กไม่ได้โดนน้ำแกงลวกจริง ๆ นางก็ถอนหายใจแล้วปล่อยมันไป “วันนี้ตอนที่สวดมนต์อยู่ที่วิหารแม่คิดหนักมาก แม่มักจะรู้สึกว่าช่วงนี้ตนเองละเลยเจ้า จึงทำให้เจ้าต้องมาป่วยเช่นนี้”