บทที่ 242 ชาติหน้าแล้วกัน!!

แต่แล้วความจริงที่ว่าเธอมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว และเธอดูท่าจะรักมันมากอีกด้วย โดยที่มันคนนั้นยังเป็นศัตรูตัวฉกาจของผมเสียอีก ความเป็นจริงเหล่านั้นมันกลับยิ่งทำให้ผมรู้สึกอิจฉาและยิ่งเกลียดมันมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อผมได้เห็นเธอมองมันด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก มันยิ่งทำให้ผมริษยาจนทนไม่ไหว จนต้องหอบหิ้วพาเธอให้มาอยู่ข้างกายด้วยกันตอนนี้ นั่นก็เพราะว่ามันเป็นสายตาที่ผมเองก็อยากจะให้เธอมองผมแบบนั้นเหมือนกัน...