แผ่นดินนี้ข้าจอง ตอนที่ 6 หินอุกกาบาต และ ตารางธาตุ

นอกจากตำราหนาๆ 3 เล่มเเล้วสิ่งที่อาจิน ฝากให้ชูยงก่อนตายก็คือ หินอุกกาบาตรูปทรงเหมือนเเท่งคริสตัลสีดำขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือของพวกผู้ใหญ่เล็กน้อย ซึ่งมันหนักมากจน ชูยงไม่สามารถยกได้เลย เพราะชุยงเเม้จะเป็นผู้ฝึกยุทย์เเต่ก็มีลมปราณอยู่เเค่ ระดับ 1 เท่านั้น เเม้จะทำให้ร่างกายเเข็งเเกร่งกว่าเด็กทั่งไปเเต่ก็ไม่อาจเทียบเเรงกับผู้ใหญ่ได้เลย เพราะฉะนั้นยามที่ อาจินฝากฝั่งสิ่งนี้ไว้กับเขา เขาเลยต้องขอให้พ่อนำคนมาขนไปจากบ้านของอาจิน ถึงอาจิณจะบอกว่าบรรพบุรุษเป็นคนทำงานวิจัยที่    ถูกบันทึกไว้ในสมุดบันทึก 3 เล่มที่ฝากไว้กับชูยง เเต่งานวิจัยพึ่งจะถูกเริ่มทำให้รุ่นปู่ของอาจินเท่านั้นปู่ทำให้ไปได้ไม่เท่าไรก็ตายด้วยโรคชรา จนกระทั่งมาถึงรุ่นพ่อของอาจินงานวิจัยก็คืบหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และพ่อของเขาก็ตายด้วยโรคเดียวกับที่คร่าชีวิตอาจิณด้วยเช่นกัน ส่วนอาจินเขาเเทบไม่ได้วิจัยต่อเลยเพราะเขาตายด้วยอายุเพียง 8 ขวบเท่านั้น บันทึก 3 เล่ม นั้นตอนเเรกชูยงอ่านช่วงเเรกๆถึงกับงงเเต่เมื่อเวลาผ่านไปทำให้ชูยง เขาใจเเล้วว่าบันทึกนี้หมายถึงอะไร มันคือ ธาตุที่อยู่บนโลกใบนี้เเต่ที่งานวิจัยยังไม่สมบูรณ์ก็เพราะยังมีธาตุบนโลกที่ยังหาไม่ครบ หรือเชื่อว่ายังหาไม่ครบ ซึ่งบันทึกเขียนไว้เพียงเเค่ 36 อย่างเท่านั้นไว้รู้ว่าจะต้องเก็บอีกเท่าไรซึ่งปู่ของอาจินเชื่อว่าหากเก็บมันได้ครบจะสามารถสร้างอนุภาค ที่เเข็งเเกร่งยิ่งกว่าอนุภาคที่ใช้ในวิชาเวทย์มนต์เสียอีก อาจินเคยบอกกับเขาว่าผลงานวิจัยบอกไว้อย่างชัดเจนมากว่าอนุภาคที่พวกเราใช้กันเป็นวิชาเวทย์มนต์จนถึงทุกวันนี้เป็นพลังที่มาจากนอกโลกโดยคาดการณ์ว่ามันเข้ามาทางอุกกาบาต ชนิดเดียวกับที่ เอาให้กับชูยง เเต่หินอุกกาบาตนี้ต้องผ่านกรรมวิธีบางอย่างถึงจะกลายเป็นพลังได้ เเต่ถ้าไม่รู้กรรมวิธีนั้นมันก็เป็นเเค่หินอุกกาบาตที่เเข็งมากจนไม่มีใครทำลายมันได้ก็เท่านั้น ด้วยความที่ว่าเเคว้นถังโดนปิดกั้นทำให้ช่วงอายุของการมีชีวิตในเเคว้นถังมีการผิดเเปลกไปพอสมควร อายุ 7 ขวบในเเคว้นถังก็เทียบได้กับเด็ก อายุ 12 ปี ในมาตรฐานของเเคว้นอื่นโดยๆทั่งไป ส่วนเด็กอายุ 12 ปี ก็สามาถร เทียบได้กับคนอายุ 15-18 ปีได้เพราะคนอายุ 12 ปีในเเคว้นถังก็เริ่มจับอาวุธสังหารอยากเป็นจริงเป็นจังแล้ว ส่วนคนอายุ 15-16 ปีก็เทียบได้กับคน อายุ 18-20 ปีของเเคว้นอื่นๆ และอายุ 18-21 ปีของเเคว้นถังก็เริ่มเเต่งงานออกเรือนกันแล้ว

และตำราเหล่านี้นั้นก็ชูยงก็สามารถคิดวิชาขึ้นมาเองได้เเต่เขายังทำได้ไม่สมบูรณ์หลังจากชื่มชมตำรากับหินอุกกาบาตที่ได้มาจากเพื่อนเก่าไปแล้วก็มีเสียงคนกำลังเข้า     บ้านมาด้วยความเร็ว เมื่อชูยงได้ยินดังนั้นก็รีบออกไปดูในทันทีว่าใครกำลังเข้ามาในบ้านปรากฏว่าเป็นเด็กหญิงที่ใส่เสื้อผ้าสีชมพูหน้าตาค่อนข้างสะสวยอย่างน้อยก็สวยกว่าเด็กหญิงในรุ่นเดียวกันเท่าที่ชูยงเคยพบ คนนั้นคือชูยี่ น้องสาวของชูยง หล่อนวิ่งเข้ามาด้วยอาการหอบ เเสดงว่านางค่อนข้างรีบ ชูยงที่เห็นดังนั้นจึงรีบถามขึ้น

“น้องยี่เหตุฉะไหนทำไมถึงมีทาร้อนรนนัก” ชูยงพูดออกไปยังทิวทัศน์ด้านหลังของนางไม่มองหน้าโดยตรงอีกเช่นเคย

“พี่ชูยง เกิดเรื่องขึ้นแล้ว เยี่ยหนิงนางถูกพิษ” ชูยี่ตอบด้วยความร้อนรน

“งั้นรีบนำทางไปเลย” ชูยงตอบไปโดยคิดในหัวสมองถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเลยคิดคำพูดออกมาเป็นเช่นนั้น 

ชูยี่พยักหน้าแล้วรีบนำทางไปในทันทีระหว่างที่ทั้งสองวิ่งไป ชูยงก็ได้สังเกตแล้วคิดขึ้นในใจว่า

ทางที่น้องยี่พาไปทำไมมันมุ่งหน้าไปทางเชิงเขาทางทิศใต้กันนะ น้องยี่กับเพื่อนไปเล่นกันไกลถึงขนาดนั้นเองหรอ

พอไปถึงที่หมายก็พบว่ามีคนจำนวนไม่น้อยมายืนดูเหตุการณ์พร้อมด้วยเหล่าทหารบางส่วนขณะนั้นเองชูยงก็เห็นร่างของเยี่ยหนิงนอนอยู่กับพื้น แล้วมีพิษม่วงที่มาจากมือข้างขวากำลังลามขึ้นไปเรื่อยๆ ข้างของร่างเยี่ยหนิงมีชายวัยกลางคนมีหนวดเล็กน้อยในชุดของนักเเพทย์กำลังตรวจร่างกายเยี่ยหนิงอยู่ คนนั้นคือชุนปิน พร้อมด้วยเหล่ามือปราบในชุดเสื้อสีดำทั้งตัวพร้อมติดตราเครื่องของเมืองซิวซันอยู่ตรงอกชายอยู่ 4 คน อายุเเต่ลละคนน่าจะอยู่ราวๆ 21-24 ปี กำลังหารือกันอยู่แล้วชูยงก็ยังสังเกตเห็นชาวบ้านบางส่วนที่เข้ามาดูเหตุการณ์แล้วสักพักชูยี่ก็ได้เดินเขาไปยังกลุ่มเพื่อนของนางที่มีอยู่ 4 คนที่กำลังดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ