บทที่ 3 อ้อนขอเข้าห้อง

วันหนึ่งหลังจากทั้ง 2 ออกไปข้างนอกด้วยกันเฟย์ส่งน้ำจนถึงหน้าตึกที่พัก น้ำหันมายิ้มให้ก่อนจะพูดเสียงใส

 

"ขอบคุณมากนะคะ เฟย์ กลับบ้านดีๆ นะคะ"

 

เฟย์ลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูด

 

"น้ำ เฟย์ขอขึ้นไปส่งถึงห้องได้ไหมคะ"

 

น้ำหยุดนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะส่ายหน้าพร้อมหัวเราะเบาๆ

 

"ไม่ต้องหรอกค่ะ ห้องน้ำไม่ได้ดูดีอะไรเลย แค่ห้องเช่าเล็กๆ เอง"

 

"ไม่เป็นไรค่ะ เฟย์ไม่ได้สนใจเรื่องนั้น แค่อยากแน่ใจว่าน้ำขึ้นห้องอย่างปลอดภัย"

 

เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง 

 

"น้ำโอเคค่ะ เฟย์วางใจได้ ฉันขึ้นคนเดียวทุกวันอยู่แล้ว"

 

น้ำตอบพลางก้าวถอยหลังเล็กน้อย ราวกับจะสร้างระยะห่างเพื่อป้องกันอีกฝ่ายเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัว 

 

เฟย์ยิ้มอย่างเข้าใจ แต่ดวงตาเธอกลับแฝงความเสียดายนิดๆ

 

"เข้าใจแล้วค่ะ งั้นเฟย์ไม่รบกวน แต่ถ้ามีอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือ อย่าลืมบอกเฟย์นะคะ"

 

น้ำพยักหน้าเบาๆ

 

"ขอบคุณนะคะ เฟย์"

 

แต่ในขณะที่น้ำหันหลังจะเดินเข้าไป เฟย์กลับพูดเสียงอ้อน

 

"หรือถ้าไม่ได้จริงๆ เฟย์ขอแค่ไปนั่งพักตรงประตูห้องก็พอค่ะ เฟย์สัญญาว่าจะไม่ก้าวก่ายอะไร"

 

น้ำหัวเราะออกมา

 

"เฟย์นี่เหมือนเด็กเลยนะคะ อ้อนขนาดนี้ ถ้าน้ำใจอ่อนจะทำยังไงดี"

 

เฟย์ยิ้มกว้าง

 

 "ถ้าน้ำใจอ่อน เฟย์คงดีใจมากค่ะ" 

 

น้ำชะงักไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความจริงใจในน้ำเสียงของเฟย์ แต่เธอยังคงยิ้มพลางส่ายหน้า

 

"ไม่ได้ค่ะ เฟย์กลับบ้านได้แล้ว"

 

เฟย์ถอนหายใจอย่างแสร้งทำเป็นผิดหวัง

 

 "ถ้าอย่างนั้น เฟย์คงต้องรอโอกาสหน้าสินะคะ"

 

น้ำหัวเราะอีกครั้ง

 

 "ใช่ค่ะ เอาไว้ห้องของน้ำดูดีกว่านี้ก่อนนะคะ"

 

เฟย์หัวเราะเบาๆ

 

ทันใดนั้น เฟย์พูดขึ้นมาเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้

 

 "น้ำ เฟย์ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม"

 

น้ำชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าอย่างลังเล

 

"ไม่เอาหรอก เฟย์ ห้องน้ำเล็กนิดเดียวเอง มันไม่เหมาะกับเธอหรอก"

 

เฟย์เลิกคิ้วเล็กน้อยแต่ยังคงยิ้ม

 

 "ห้องน้ำเธอก็คงไม่ได้เล็กขนาดเฟย์เข้าไปไม่ได้หรอกมั้ง หรือน้ำกลัวเฟย์ตัวใหญ่จนเข้าไม่ได้"

 

น้ำรีบส่ายหน้า

 

 "ไม่ใช่แบบนั้น น้ำแค่ ไม่อยากให้เธอต้องมาเจอที่ที่มันไม่ได้หรูหราอะไร ห้องน้ำแคบมากๆ ถ้าเทียบกับที่เฟย์อยู่ น้ำว่า"

 

เฟย์วางมือเบาๆ บนแขนน้ำเพื่อหยุดคำพูดของเธอ

 

"น้ำ ฟังนะ ฉันไม่ได้สนใจว่าห้องเธอจะเล็กหรือใหญ่ ฉันแค่เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ตอนนี้อยากใช้ห้องน้ำแค่นั้นเอง"

 

น้ำยังคงลังเล ใบหน้ามีความกังวลที่ปิดไม่มิด

 

"แต่เฟย์ น้ำแค่คิดว่าคนอย่างเธอคงไม่ชินกับที่แบบนี้"

 

เฟย์หัวเราะเบาๆ

 

 "น้ำ ฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อจะอยู่ในบ้านใหญ่โตตลอดชีวิตหรอกนะ และฉันไม่ได้มาเพื่อประเมินห้องของเธอ ฉันแค่สนใจในตัวเธอ แล้วห้องเธอเป็นยังไง มันไม่สำคัญเลย"

 

น้ำถอนหายใจเงียบๆ ก่อนจะพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

 

"ก็ได้ แต่ขอโทษนะที่มันไม่สะดวกสบายเท่าไร"

 

เฟย์ยิ้มและยื่นมือให้น้ำจับ

 

"เธอไม่ต้องขอโทษหรอกน้ำ พาฉันไปได้แล้ว"

 

เมื่อทั้งสองเข้าไปในห้องของน้ำ เฟย์มองรอบๆ อย่างสงบ น้ำสัมผัสได้ถึงสายตาของเฟย์ที่สำรวจห้องเล็กๆ ของเธออย่างตั้งใจ

 

"เห็นไหม บอกแล้วว่ามันเล็กมาก"

 

น้ำพูดเบาๆ น้ำเสียงแฝงความเขินอาย

 

เฟย์หันมายิ้ม

 

"เล็กแต่ดูอบอุ่นดี มีความเป็นตัวเธอเต็มไปหมด ฉันชอบนะ"

 

"หมายถึงความรกหรอ"

 

น้ำตอบติดตลกเพื่อไม่ให้ตัวเองเครียดจนเกินไป

 

เฟย์หัวเลาะขำ

 

น้ำเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเบาๆ

 

"ขอบคุณที่ไม่คิดมาก"

 

เฟย์หัวเราะพร้อมเดินไปยังห้องน้ำ

 

"ไม่ต้องขอบคุณหรอกน้ำ ฉันบอกแล้วว่ามันไม่สำคัญ ฉันสนใจในสิ่งที่เธอเป็น ไม่ใช่สิ่งที่เธอมี"

 

น้ำยืนนิ่งอยู่นอกประตูห้องน้ำ ใจเธอรู้สึกโล่งใจ

 

“เธอไม่ต้องคิดมากหรอกนะ”

 

เฟย์พูดเสียงเบา

 

 เธอเห็นน้ำมองไปที่ประตูห้องน้ำอย่างลังเล เธอรู้ว่าน้ำคงยังรู้สึกไม่สะดวกใจที่ให้เธอเข้า

 

น้ำขยับปากพูด

 

"เฟย์ น้ำว่าเฟย์กลับดีกว่านะ เดี๋ยวเราค่อยเจอกันวันหลัง"

 

น้ำบัดเดี๋ยวนั่งบัดเดี๋ยวยืนอย่างกระสับกระส่าย พูดขึ้น

 

เฟย์ที่มองดูน้ำอยู่ตหลอดยิ้มขำๆ เลยถามไปว่า

 

"มาไม่ทันไร ก็จะไล่หนีแล้วหรอ"

 

น้ำส่ายหัวดิก

 

"ไม่ๆๆ ที่นี่มันไม่เข้ากับเฟย์เลย"

 

"มันก็แค่ห้องเล็กๆ ที่ไม่มีอะไรพิเศษเลย"

 

เฟย์ตอบขณะหยิบกระเป๋าออกจากเก้าอี้เพื่อวางที่โต๊ะข้างเตียง

 

“มันไม่สำคัญหรอก”

 

 “สิ่งที่สำคัญคือที่นี่เป็นที่ที่เธออยู่ ถ้าเธอคิดว่ามันสะดวก แล้วไม่ต้องกังวลอะไร นั่นก็คือที่เธออยู่แล้วสบายใจ"

 

น้ำยืนทบทวนคำพูดของเฟย์ก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้ง

 

"ขอบคุณที่ทำให้น้ำรู้สึกดีขึ้นนะ"

 

เฟย์ยิ้มตอบ

 

“ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะรู้สึกดีในที่ของตัวเองทั้งนั้น"

 

เฟย์เข้าห้องน้ำแล้วเดินออกมา

 

แล้วนั่งลงที่โต๊ะเล็กๆ ห่างจากประตูห้องน้ำ

 

น้ำยืนอยู่หน้าห้องน้ำเล็กน้อย

 

เฟย์ยิ้มให้น้ำ

 

"ห้องน้ำเธอสะอาดดีนะ"

 

เฟย์พูดเบาๆ แต่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

 

น้ำหันไปยิ้มตอบ

 

"ขอบคุณค่ะ"

 

เฟย์นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางสงบและเปิดเผย

 

น้ำเริ่มรู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างกำลังเปลี่ยนแปลงไป แม้จะยังไม่แน่ใจทั้งหมด แต่สัมผัสบางอย่างในอากาศ ทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นในที่ที่เธอเคยรู้สึกแปลกๆ หรือไม่เหมาะสมมาก่อน

 

"ห้องของเธอก็มีเสน่ห์ดีนะ"

 

เฟย์พูดเบาๆ ก่อนจะหันมามองน้ำตรงๆ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความจริงใจ

 

น้ำรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกอบอุ่นในคำพูดนั้น

 

"น้ำ คิดว่ามันก็แค่ห้องเล็กๆ ที่ไม่น่าจะมีใครสนใจ"

 

เฟย์ยิ้มอ่อน

 

"บางครั้ง ความเรียบง่ายก็มีเสน่ห์มากกว่าที่คิดนะ"

 

น้ำยิ้มกลับไป

 

"น้ำไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน ขอบคุณที่ช่วยให้น้ำมองมันในมุมใหม่"

 

เฟย์นั่งข้างๆ น้ำและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

 

"ไม่เป็นไรหรอกน้ำ ฉันแค่อยากให้เธอรู้ว่าที่ไหนก็ตาม ที่มีเธออยู่ ฉันก็อยากอยู่ด้วยเสมอ"

 

น้ำเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมองเฟย์อย่างจริงจัง

 

"เธอคิดยังไงกับฉันล่ะ"

 

เฟย์ไม่ตอบทันที แต่ยิ้มบางๆ อย่างสงบ

 

"ฉันคิดว่าเธอเป็นคนที่พิเศษในหลายๆ ด้าน"

 

คำตอบนั้นทำให้น้ำรู้สึกอบอุ่นและเขินอายขึ้นมาทันที แต่มันก็ทำให้เธอเริ่มเข้าใจบางอย่างในใจของตัวเองมากขึ้น

 

เฟย์มองไปรอบๆ ห้องเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีการตกแต่งอะไร พื้นห้องปูด้วยกระเบื้องสีอ่อน มีเตียงเล็กๆ ที่พับเก็บได้และโต๊ะทำงานไม้ธรรมดา บนโต๊ะมี Notebook วางไว้และถุงขนม รวมถึงเครื่องใช้ประจำวันต่างๆ

 

เฟย์ยิ้มเมื่อเห็นชีวิตของน้ำ

 

"จริงๆ น้ำไม่เคยคิดว่าห้องจะเล็กขนาดนี้มาก่อน"

 

 น้ำพูดเหมือนจะอธิบาย เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ต้องพาคนมาเยี่ยมที่นี่

 

เฟย์มองไปรอบๆ ด้วยสายตาสงบ

 

“ก็ไม่ได้เล็กขนาดนั้นหรอกน้ำ แค่เป็นที่ที่เธออยู่ ฉันว่า มันอบอุ่นดีนะ"

 

 เธอมองไปที่โต๊ะทำงานซึ่งมีของเล็กๆ น้อยๆ กระจายอยู่

 

"มันดูเหมือนที่ที่เธอใช้เวลาทำสิ่งต่างๆ มันก็มีเสน่ห์ในแบบของมัน"

 

น้ำรู้สึกประหลาดใจ แต่ก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะขยับไปที่โต๊ะแล้วจัดข้าวของเล็กน้อย

 

"เอ่อ ถ้าเฟย์ต้องการจะนั่ง น้ำมีเก้าอี้ที่นี่นะ"

 

เฟย์เดินไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆ โต๊ะ พร้อมกับยิ้มให้

 

 "ขอบคุณนะ"

 

 เธอสัมผัสกับบรรยากาศในห้องอย่างผ่อนคลาย แม้ว่ามันจะดูธรรมดา แต่บางครั้งความธรรมดาก็ทำให้รู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น

 

น้ำยืนอยู่ข้างๆ โต๊ะ รู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างห้องนี้กับห้องที่เฟย์อาจจะคุ้นเคยห้องที่ดูหรูหราและมีระเบียบมากกว่า

 

"ถ้าเธอไม่ชอบก็ไม่เป็นไรนะ"

 

 น้ำพูดเสียงเบา

 

 "ห้องน้ำมันเล็กและ เรียบง่ายไปหน่อย"

 

เฟย์หันมามองน้ำด้วยรอยยิ้ม

 

“ฉันชอบแบบนี้นะ น้ำ ห้องนี้ดูเป็นธรรมชาติมากกว่า ไม่ต้องการอะไรมากมายเลย"

 

 เธอยิ้มเบาๆ

 

"มันทำให้ฉันรู้สึกถึงตัวตนของเธอมากขึ้น"

 

น้ำรู้สึกหายกังวลเล็กน้อย เมื่อเฟย์ไม่ใส่ใจว่าห้องของเธอจะเล็กหรือไม่สะดวกแค่ไหน เธอมองไปที่เฟย์และยิ้มอย่างขอโทษ

 

“ขอบคุณนะที่ทำให้รู้สึกสบายใจขึ้น"

 

เฟย์หันไปสบตากับน้ำ

 

"ที่ไหนก็ตามที่เธออยู่ มันก็เป็นที่ที่พิเศษสำหรับฉัน"

 

น้ำรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในคำพูดนั้น แม้จะยังไม่กล้ารับรู้ทุกอย่างในใจของตัวเอง แต่เธอเริ่มรู้สึกว่า เฟย์คงไม่ได้สนใจแค่ห้องของเธอเท่านั้น แต่มันคือการอยู่ร่วมกันที่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูพิเศษขึ้น

 

---

 

ต่อไปยังไงต่อน้า

 

ฝากติดตามด้วยนะคะ