อ้อนให้น้ำค้างด้วย

หลังจากนั่งคุยกันในห้องของน้ำอยู่พักใหญ่ เฟย์ก็เอ่ยปากชวนขึ้นมา

 

“น้ำคราวนี้ลองไปเล่นห้องเฟย์บ้างไหมคะ”

 

น้ำที่กำลังดื่มน้ำอยู่ชะงักเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะ

 

"เล่นห้องเฟย์ นี่เฟย์ชวนน้ำแบบนั้นจริงๆ เหรอคะ"

 

"ใช่ค่ะ เฟย์หมายความตามนั้นเลย"

 

เฟย์ยิ้มกว้าง ดูเหมือนตั้งใจจริง

 

น้ำหัวเราะอีกครั้ง

 

"ขอบคุณนะคะ แต่น้ำว่าไม่ดีกว่า"

 

เฟย์ทำหน้าผิดหวังทันที

 

"ทำไมล่ะคะ หรือว่ากลัวว่าห้องเฟย์จะไม่ดีพอ"

 

น้ำส่ายหน้า

 

"ไม่ใช่ค่ะ น้ำแค่ไม่อยากรบกวนเฟย์ เฟย์อุตส่าห์มาเล่นกับน้ำที่นี่แล้ว น้ำสบายใจแบบนี้มากกว่า"

 

เฟย์เลิกคิ้ว

 

"ไม่รบกวนหรอกค่ะ ห้องเฟย์มีพื้นที่เหลือเฟย์ือเลยนะ น้ำต้องชอบแน่ๆ"

 

"น้ำคิดว่า น้ำยังไม่พร้อมไปค่ะ เฟย์อย่าโกรธน้ำเลยนะ"

 

น้ำตอบพลางยิ้มบางๆ

 

เฟย์ถอนหายใจ แต่กลับไม่ได้ยอมแพ้

 

"แต่ถ้าน้ำไปเฟย์สัญญาว่าจะทำของอร่อยให้กินเลยค่ะ มีครัวใหญ่ทำอาหารสะดวกมาก น้ำไม่ต้องกังวลเรื่องอะไรเลย"

 

น้ำหัวเราะ

 

"เฟย์นี่เหมือนจะพยายามขายห้องตัวเองนะคะ"

 

"ใช่ค่ะ เพราะฉันอยากให้น้ำได้เห็นโลกของฉันเหมือนที่ฉันเห็นของคุณ"

 

เฟย์พูดพร้อมมองน้ำด้วยสายตาจริงใจ

 

น้ำเริ่มรู้สึกถึงความตั้งใจของเฟย์ แต่ก็ยังลังเล

 

"แต่ น้ำคิดว่าเราแค่เดินเล่นหรือเจอกันข้างนอกก็พอแล้วนะคะ"

 

เฟย์ยิ้มเจ้าเล่ห์

 

"แสดงว่าต้องตื้ออีกใช่ไหมคะ"

 

น้ำหลุดหัวเราะ

 

"เฟย์นี่ไม่ยอมแพ้จริงๆ"

 

"ไม่ยอมค่ะ ถ้าเรื่องที่เกี่ยวกับน้ำ เฟย์ไม่ถอยง่ายๆ"

 

เฟย์พูดพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ

 

หลังจากเฟย์ถามซ้ำอีกสองสามครั้ง น้ำที่เริ่มหมดแรงต้านก็ยอมถอนหายใจหนักๆ

 

"เอาล่ะค่ะ ถ้าเฟย์ยืนยันขนาดนี้ น้ำจะไป"

 

เฟย์ยิ้มกว้างทันที

 

"ดีใจที่สุดเลยค่ะ! เฟย์สัญญาว่าน้ำจะไม่ผิดหวังแน่นอน"

 

วันถัดมา เฟย์มารับน้ำที่หน้าตึกเพื่อพาไปที่คอนโด เมื่อถึงที่หมาย เฟย์พาน้ำก้าวเข้าไปข้างใน

 

น้ำถึงกับชะงัก ที่ได้สัมผัสบรรยากาศและกลิ่นหอมที่บอกถึงระดับของคนอยู่

 

เสียงประกาศภายในคอนโดที่บอกถึงความหรูหรามาก ทำให้น้ำพูดตะกุกตะกัก

 

“เฟย์นี่มัน”

 

น้ำพูดไม่ออกเมื่อสัมผัสได้ถึงความแตกต่างระหว่างที่นี่กับที่พักของตัวเอง

 

เฟย์หัวเราะเบาๆ

 

"ไม่ต้องตกใจค่ะ แค่นี้เอง"

 

น้ำอดไม่ได้ที่จะสงสัย

 

"เฟย์นี่ใช่คอนโดของคุณจริงๆ เหรอคะ น้ำคิดว่าโรงแรม 5 ดาวซะอีก"

 

เฟย์หัวเราะ

 

"ค่ะ ฉันอยู่ที่นี่ตั้งแต่กลับมาไทย"

 

เฟย์ตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ

 

น้ำรู้สึกเขินอายและไม่ค่อยสบายใจ

 

"น้ำว่าน้ำคงไม่เหมาะที่จะมาอยู่ที่นี่นะคะ"

 

เฟย์ยิ้มพลางจับมือของน้ำเบาๆ

 

"อย่าคิดแบบนั้นค่ะ น้ำเหมาะกับทุกที่ที่เฟย์อยู่ เพราะเฟย์อยากให้น้ำมา"

 

คำพูดของเฟย์ทำให้น้ำเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

 

"งั้นน้ำจะถือว่านี่เป็นโอกาสพิเศษครั้งหนึ่งนะคะ"

 

"แน่นอนค่ะ เพราะน้ำพิเศษสำหรับเฟย์เสมอ"

 

เฟย์พูดพร้อมเปิดประตูคอนโดพาน้ำเข้าไป

 

เมื่อเข้าไปในห้องของเฟย์ น้ำสัมผัสได้ถึงความกว้างขวางและการตกแต่งที่หรูหรา เธอแทบจะไม่เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของผู้หญิงที่ดูสบายๆ อย่างเฟย์ แต่เฟย์กลับทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ

 

"เชิญนั่งตามสบายเลยนะคะ น้ำ"

 

เฟย์พูดพร้อมพาน้ำไปที่โซฟานุ่มในห้องนั่งเล่นที่มองออกไปเห็นวิวเมือง

 

"นี่มันเหมือนในละครเลยค่ะ"

 

น้ำพูดเบาๆ ด้วยความรู้สึกผสมปนเประหว่างประหลาดใจและเกร็ง

 

เฟย์หัวเราะ

 

"น้ำชมเกินไปแล้วค่ะ แต่เฟย์ดีใจที่น้ำมา"

 

น้ำมองไปรอบๆ รู้สึกเหมือนกำลังเปิดประตูเข้าสู่โลกอีกใบที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน แม้จะยังไม่คุ้นเคย แต่เธอก็เริ่มรู้สึกถึงความจริงใจที่เฟย์แสดงออกมาในทุกการกระทำ

 

น้ำพยายามปรับตัวให้เข้ากับบรรยากาศหรูหราในคอนโดของเฟย์ แม้ในใจลึกๆ จะยังคงรู้สึกแปลกที่อยู่บ้าง เธอค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วไล้ไปบนผ้าหุ้มโซฟาเนื้อเนียนกับเท้าที่สัมผัสพรมเนื้อเนียนและรับรู้ถึงกลิ่นอ่อนๆ ของดอกไม้นานาชนิดในห้อง

 

“เฟย์นี่ใช้ชีวิตเหมือนในหนังเลยนะคะ”

 

น้ำพูดเบาๆ พยายามแอบแซวเพื่อบรรเทาความประหม่า

 

เฟย์หัวเราะน้อยๆ

 

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันแค่โชคดีที่ครอบครัวดูแลเรื่องพวกนี้ให้ แต่จริงๆ ฉันเองก็ชอบอะไรเรียบง่ายเหมือนกันนะคะ"

 

น้ำอมยิ้ม

 

"แบบที่คุณมานั่งคุยกับฉันในห้องเช่าเล็กๆ นั่นเหรอคะ"

 

"ใช่ค่ะ ฉันรู้สึกสบายใจกว่าด้วยซ้ำ ไม่ต้องคอยวางตัวเหมือนในที่แบบนี้ น้ำอยากได้น้ำผลไม้คั้นไหมคะ"

 

เฟย์ตอบแล้วถามพร้อมรินน้ำเย็นใส่แก้วแล้วยื่นให้น้ำ

 

"น้ำเปล่าก็พอค่ะ" น้ำตอบ

 

น้ำรับแก้วมาดื่มพลางถาม

 

“แล้วเฟย์อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอคะ”

 

เฟย์พยักหน้า

 

"ค่ะ ไม่มีใครรบกวน มีแค่คนทำความสะอาดมาบ้างเป็นครั้งคราวเท่านั้น"

 

น้ำพยักหน้ารับ

 

"สบายดีจังเลยนะคะ"

 

เฟย์มองน้ำด้วยแววตาอ่อนโยน

 

"ถ้าน้ำชอบ น้ำก็มาเล่นที่นี่ได้ทุกครั้งที่อยากมาเลยนะคะ"

 

น้ำยิ้มอย่างเกรงใจ

 

"น้ำว่าน้ำคงไม่เหมาะหรอกค่ะ ที่นี่ดูหรูเกินไปสำหรับน้ำ"

 

"น้ำอย่าคิดแบบนั้นสิคะ สำหรับเฟย์ น้ำเหมาะกับที่นี่ทุกอย่างเลย"

 

คำพูดของเฟย์ทำให้น้ำรู้สึกถึงบางอย่างที่เกินกว่ามิตรภาพธรรมดา เธอพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเพื่อกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง

 

"เฟย์ชอบอยู่ที่นี่ไหมคะ หมายถึงในไทย"

 

เฟย์ยิ้มเล็กๆ

 

"ฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่นาน ก็ยังปรับตัวอยู่ค่ะ แต่การได้เจอน้ำ ทำให้ฉันรู้สึกว่าการกลับมาครั้งนี้คุ้มค่ามาก"

 

น้ำหัวเราะเบาๆ

 

"พูดแบบนี้อีกแล้วนะคะ เฟย์นี่ช่างพูดจริงๆ"

 

"ฉันแค่พูดตามที่คิดค่ะ น้ำทำให้ฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้"

 

 

 

น้ำรู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้น เธอก้มหน้าและหันหน้าไปทางอื่นเพื่อซ่อนรอยยิ้มเขินอาย

 

"เฟย์นี่เก่งจังค่ะ ทำให้น้ำพูดไม่ออกได้"

 

เฟย์หัวเราะ

 

"นั่นสินะคะฉันถือว่าเป็นคำชมได้ไหมคะ"

 

น้ำพยักหน้าพร้อมหัวเราะ

 

"คงได้ค่ะ"

 

ระหว่างที่คุยกัน เฟย์ค่อยๆ ชวนให้น้ำรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เธอเปิดเพลงเบาๆ ในห้องนั่งเล่น พูดคุยถึงเรื่องราวต่างๆ และเล่าเรื่องตลกจากชีวิตในต่างประเทศให้น้ำฟัง  

 

"หิวยังคะ"

 

เฟย์ถามอย่างเอาใจใส่

 

"ยังคะ"

 

น้ำตอบ

 

ในช่วงเวลาสั้นๆ นั้น น้ำเริ่มรู้สึกว่าความหรูหราของเฟย์เรียบง่ายมาก เฟย์ทำให้สฐานที่ ที่เธออยู่เป็นเรื่องธรรมดาไปเลย

 

เมื่อการสนทนาเริ่มเบาลง เฟย์มองนาฬิกาแล้วแกล้งพูดขึ้นด้วยท่าทางห่วงใย

 

"น้ำคะ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วนะ อากาศเริ่มเย็นด้วย คุณจะกลับเองไหวไหมคะ"

 

น้ำดูเวลาในโทรศัพท์ก็ตกใจแต่ก็ตอบไป

 

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้ เคยกลับดึกกว่านี้มาแล้ว"  

 

เฟย์ทำหน้าเป็นกังวล

 

"แต่วันนี้ดูเหมือนฝนจะตกด้วยนะคะ น้ำไม่กลัวเปียกเหรอ"

 

"คืนนี้นอนนี่นะคะ"

 

เมื่อเฟย์เสนอให้น้ำค้างที่คอนโด น้ำถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย เธอรีบโบกมือปฏิเสธทันที  

 

"เฟย์ไม่ได้นะคะ ฉันค้างที่นี่ไม่ได้ มันไม่เหมาะสมเลยค่ะ"

 

เฟย์มองน้ำด้วยความสงสัยปนขำ

 

"ไม่เหมาะสมตรงไหนคะ ห้องฉันมีตั้งหลายห้อง แถมน้ำก็คือแขกที่สำคัญที่สุดของฉันด้วย"

 

"แต่มันดูเกินไปค่ะ น้ำไม่อยากรบกวน"

 

น้ำตอบพร้อมหลบสายตา  

 

เฟย์ยิ้มเจ้าเล่ห์

 

"น้ำคะ ถ้าคุณคิดว่าการค้างที่นี่มันเกินไป งั้นลองนึกภาพว่าคุณกลับไปเองตอนนี้ ฝนตก อากาศหนาว คุณอาจจะลำบาก แล้วถ้าคุณไม่สบายล่ะคะ ฉันจะรู้สึกผิดแค่ไหน"  

 

น้ำถอนหายใจ

 

"เฟย์ไม่ต้องทำให้น้ำรู้สึกผิดแบบนี้สิคะ น้ำกลับเองได้ค่ะ"

 

เฟย์ขยับเข้ามาใกล้ พลางพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่แฝงความอ้อน

 

"แต่ถ้าน้ำเป็นอะไรไป เฟย์จะโทษตัวเองนะคะ แค่คิดก็นอนไม่หลับแล้ว"

 

น้ำหลุดหัวเราะ

 

"เฟย์นี่ขยันพูดจนน้ำเริ่มรู้สึกผิดจริงๆ แล้วค่ะ แต่มันไม่ใช่เรื่องความลำบากหรอกค่ะ มันแค่ ไม่เหมาะสม"

 

"ไม่เหมาะสมยังไงคะ นี่ห้องเฟย์ เฟย์อนุญาต แถมเราก็แค่เพื่อนกัน น้ำจะคิดมากทำไม"

 

น้ำชะงัก เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพึมพำ

 

"แต่ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยค่ะ"

 

เฟย์ยิ้มอ่อนโยน

 

"ครั้งแรกก็ต้องมีสักครั้งนะคะ"

 

น้ำหน้าแดงเมื่อได้ยินคำพูดของเฟย์

 

"เห็นไหมยังไม่ทันไร ก็เหมือนจะไม่สบายแล้ว หน้าแดงแบบนี้"

 

เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

 

"ไม่ใช่ค่ะ"

 

น้ำพูดกบเกื่อน

 

เฟย์เอามือไปแตะที่หน้าผากน้ำแล้วทำหน้าตกใจ

 

"ไม่ได้แล้วไม่สบายแน่ๆ ท่าเดินทางกลับไม่รู้จะเป็นยังไง"

 

เฟย์พูดด้วยเสียงกังวงสุดๆ

 

น้ำมองเฟย์ด้วยรอยยิ้มเล็กๆ

 

"เฟย์พูดแบบนี้เหมือนกำลังจะบอกอะไรน้ำอยู่หรือเปล่าคะ"

 

เฟย์ยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย

 

"เฟย์แค่เป็นห่วงคุณค่ะกลัวคุณจะไม่สบาย คิดว่านี่มันก็ดึงแล้ว  ถ้าน้ำไม่อยากกลับดึกจะค้างที่นี่สักคืนก็ได้นะคะ เฟย์มีห้องว่าง"

 

น้ำหัวเราะออกมา

 

"เฟย์นี่คิดแผนไว้ล่วงหน้าแล้วใช่ไหมคะ"

 

เฟย์แกล้งทำหน้าซื่อ

 

"เปล่าเลยค่ะ ฉันแค่ห่วงคุณจริงๆ เท่านั้น"

 

"น้ำขอบคุณที่เฟย์ห่วงนะคะ

 

แต่ไม่เป็นไรค่ะ น้ำกลับได้" น้ำตอบพร้อมยิ้มอย่างเกรงใจ  

 

เฟย์ถอนหายใจเบาๆ

 

"แต่ถ้าน้ำกลับไปแล้วเกิดอะไรขึ้น ฉันคงรู้สึกผิดมากเลยนะคะ"

 

น้ำหัวเราะ

 

"เฟย์นี่ขยันตื้อจริงๆ เลยค่ะ แต่น้ำไม่เป็นไรจริงๆ นะ"

 

เฟย์ยังไม่ยอมแพ้

 

"งั้นแบบนี้ดีไหมคะ แค่ลองนอนที่นี่ครั้งเดียว ถ้าน้ำไม่สบายใจ วันหลังเฟย์จะไม่ขอแบบนี้อีก"

 

น้ำมองเฟย์ที่พยายามหลอกล่อเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังปนขี้เล่น

 

"เฟย์จะให้น้ำค้างที่นี่จริงหรอคะ"

 

"จริงๆค่ะ"

 

เฟย์ตอบยืนยัน

 

"เฟย์ คุณจะไม่ปล่อยให้ฉันกลับไปง่ายๆ ใช่ไหมคะ"  

 

น้ำยังถาม

 

เฟย์หัวเราะน้อยๆ

 

"ถ้าน้ำไม่สบายใจ ฉันก็จะเคารพการตัดสินใจค่ะ แต่ในใจฉันอยากให้น้ำอยู่จริงๆ"