บทที่ 56 เวทระดับสูง 

“ตายซะ!” แองโกโล่ร้องคำรามดังลั่นก่อนที่เขาจะเริ่มวิ่งไล่ตามลู่หยางในทันที

ลู่หยางรีบวิ่งหนีแต่ความเร็วในการเคลื่อนที่ของบอสจะเร็วกว่าผู้เล่น 1.5 เท่า มันจึงทำให้ภายในเวลาเพียงแค่ไม่นานระยะห่างระหว่างทั้งสองคนก็ลดลงมาเหลือไม่ถึง 30 เมตร

เมื่อระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายหดสั้นลงเหลือ 15 เมตร แองโกโล่ก็หยุดฝีเท้าพร้อมกับเริ่มพึมพำท่องคาถาในลำคอ ซึ่งในฐานะของจอมเวทเขาก็ไม่เพียงแต่จะเรียนรู้เวทมนตร์น้ำแข็งเพียงเท่านั้น แต่เขายังสามารถใช้เวทดิน, เวทสายฟ้าและเวทลมได้อีกด้วย

เซอเพนท์ออฟธันเดอร์!

กระแสสายฟ้าคล้ายอสรพิษพุ่งเข้าหาลู่หยางในทันที ชายหนุ่มจึงรีบกระโดดหลบหนีออกไปด้วยเช่นกัน ซึ่งการหลบหนีในครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เขาหลบหลีกการโจมตีได้สำเร็จเท่านั้น แต่มันยังทำให้ระยะห่างระหว่างสองฝ่ายเพิ่มขึ้นจากเดิมอีกด้วย

บลิซซาร์ด!

ก้อนน้ำแข็งที่มีขนาดใหญ่มากกว่าลูกธนูน้ำแข็งถึงสามเท่าพุ่งเข้าหาลู่หยางด้วยความรวดเร็ว ชายหนุ่มจึงทำการกะจังหวะก่อนที่เขาจะกระโจนหลบออกไปอีกครั้ง

ก้อนน้ำแข็งปะทะเข้ากับผนังถ้ำข้าง ๆ ก่อนที่มันจะแตกกระจายกลายเป็นสะเก็ดน้ำแข็งขนาดเล็กที่ตกกระทบเข้ากับตัวของลู่หยาง

ระบบ: คุณโดนโจมตีจากบลิซซาร์ดทำให้ความเร็วในการเคลื่อนที่ลดลง 50%

“แย่แล้ว!” ลู่หยางคิดในใจ แต่เขาก็ยังคงวิ่งต่อไปข้างหน้าอย่างไม่ตื่นตระหนก ท้ายที่สุดสถานะลดความเร็วก็อยู่ได้เพียงแค่ 3 วินาทีเท่านั้น ขอแค่เขาอดทนผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ความเร็วในการเคลื่อนไหวก็จะกลับมาอยู่ในระดับปกติ

ฟิสเชอร์!

พื้นดินใต้เท้าลู่หยางแยกออกในทันทีและเนื่องจากชายหนุ่มถูกลดความเร็วในการเคลื่อนที่ เขาจึงไม่สามารถกระโดดข้ามผ่านรอยแยกที่เพิ่งเกิดขึ้นมาได้

โชคดีที่สกิลแฟลชวนกลับมาให้ใช้งานได้อีกครั้ง ร่างของชายหนุ่มจึงกลายเป็นลำแสงส่องสว่างหายไปจากปากเหว

ในไม่ช้าลู่หยางก็วิ่งออกมาจากอุโมงค์ได้สำเร็จ และเมื่อเขาได้เห็นพวกเซี่ยหยู่เว่ยที่กำลังยืนรอเขาอยู่ เขาก็รีบส่งเสียงตะโกนขึ้นมาในทันที

“ทุกคนรีบถอยออกไปเร็วเข้า!”

พวกเซี่ยหยู่เว่ยรีบเว้นระยะห่างออกไปตามคำสั่ง แต่มันก็ยังมีสมาชิกภายในทีมบางคนที่ยังคงยืนมองอุโมงค์ด้วยความสงสัย

เซอเพนท์ออฟธันเดอร์!

อสรพิษสายฟ้าพุ่งออกมาอีกครั้ง โดยในคราวนี้ลู่หยางได้ข้ามสะพานหินไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาจึงรีบกระโดดหลบออกไปทางด้านข้าง

แม้อสรพิษสายฟ้าจะพลาดจากเป้าหมายเดิม แต่มันก็ยังคงพุ่งไปด้านหน้าและกระทบเข้าใส่กับนักรบคนหนึ่งที่วิ่งหนีไม่ทัน

-564

นักรบคนนั้นเสียชีวิตในทันที ยิ่งไปกว่านั้นอสรพิษสายฟ้ายังไม่หยุดแต่แผ่กระจายออกไปยังด้านข้างทำให้ผู้เล่นอีกสี่คนที่อยู่ใกล้ ๆ ถูกไฟฟ้าช็อตตายคาที่

“แรงมาก!” ชิงเฟิงอุทานอย่างตกใจ

ลู่หยางรีบหันกลับไปมองสะพานหิน ก่อนที่เขาจะใช้สกิลไฟร์วอลล์ 2 ครั้งติด ๆ กันและวิ่งหลบไปทางเซี่ยหยู่เว่ย

“ลองดูเลเวลของบอสสิแล้วคุณจะรู้เองว่าทำไมเวทของมันถึงแรงนัก” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า

ทุกคนรีบตรวจสอบข้อมูลบอสในทันที ก่อนที่พวกเขาจะอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

“เลเวล 10 แถมยังเป็นมอนสเตอร์ระดับลอร์ดด้วย!” ชิงเฟิงอุทานอย่างตกใจ

มอนสเตอร์ระดับลอร์ดถือได้ว่าเป็นมอนสเตอร์พิเศษภายในเกมนี้ และความสามารถของมันก็สูงกว่าบอสในระดับเดียวกันอีกขั้นหนึ่ง

หากบอสเลเวล 10 ธรรมดามีพลังชีวิตอยู่ที่ 50,000 หน่วย บอสระดับลอร์ดเลเวล 10 ก็จะมีพลังชีวิตอยู่ที่ 100,000 หน่วย แน่นอนว่าค่าสถานะทางด้านต่าง ๆ และสกิลก็จะมีมากกว่าบอสธรรมดาเป็นสองเท่าด้วยเช่นกัน

“อาจารย์คุณไปเอาตัวอะไรมาเนี่ย?!” จางจื่อโป๋ร้องตะโกน

“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้มันข้ามมาที่นี่ไม่ได้แล้วเพราะว่ามันกลัวไฟ” ลู่หยางกล่าวขณะที่เริ่มฟื้นฟูความเหนื่อยล้ากลับมาบ้างแล้ว

ระหว่างนั้นทุกคนก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าแองโกโล่กำลังเดินไปเดินมาบริเวณสะพานหิน โดยไม่ยอมเดินผ่านกำแพงไฟที่ลู่หยางได้ปล่อยเอาไว้เลย

“นั่นมันเวทอะไร? ทำไมมันถึงลุกไหม้อยู่บนพื้นได้นานขนาดนั้น” เซี่ยหยู่เว่ยถาม

“นั่นคือสกิลไฟร์วอลล์ มันเป็นสกิลเวทธาตุไฟเลเวล 10 สาเหตุที่ฉันใช้งานมันได้นั่นก็เพราะไม้เท้าระดับทองชิ้นนี้ที่มันมีเวทไฟร์วอลล์ติดมาด้วย” ลู่หยางตอบ

“ระดับทอง!?” ทุกคนต่างก็อุทานอย่างตกตะลึงอีกครั้ง

ตอนนี้ลู่หยางไม่จำเป็นจะต้องปกปิดพวกเซี่ยหยู่เว่ยอีกต่อไปแล้ว เขาจึงทำการส่งข้อมูลของไม้เท้าอาซันนิสท์สตาฟไปยังช่องแชทปาร์ตี้

คทาอาซันนิสท์สตาฟ (ระดับทอง)

พลังโจมตี 4-8

พลังโจมตีเวท +24

พลังกาย +2

สติปัญญา +10

อัตราคริติคอลทางเวทมนตร์ +12%

อัตราความแม่นยำทางเวทมนตร์ +12%

สกิลประจำอุปกรณ์ ไฟร์วอลล์ 

“อาจารย์นี่คุณไปหามันมาจากไหนเนี่ย?!” ชิงเฟิงถามอย่างตกตะลึง

พวกเซี่ยหยู่เว่ยต่างก็มองไปทางลู่หยางด้วยความตกตะลึงด้วยเช่นกัน เพราะท้ายที่สุดแม้แต่อุปกรณ์ระดับเงินก็ยังหาได้อย่างยากลำบาก แต่ลู่หยางกลับครอบครองอุปกรณ์ระดับทองไว้ในมือ

“ความลับ” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เซี่ยหยู่เว่ยนิ่งอึ้งไปก่อนจะตระหนักว่าเธอโดนลู่หยางหยอกล้ออีกแล้ว ส่วนทางด้านหลานอวี่ก็กำลังทำแก้มป่องพร้อมกับมองไปทางชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ

ลู่หยางทนสายตาของทุกคนไม่ไหว เขาจึงบอกออกไปว่า

“เอาล่ะพวกเรามาจัดการกับบอสตัวนี้กันก่อนเถอะ หลังจากนั้นเดี๋ยวฉันจะพาทุกคนไปหาเจ้าตัวที่ดรอปไม้เท้านี่ลงมาเอง”

“จริงเหรอ?” เซี่ยหยูเว่ยถามด้วยความดีใจ

“จริงสิ ฉันเป็นคนรักษาคำพูดของตัวเองเสมอ” ลู่หยางตอบ

ลู่หยางคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าวันหนึ่งจุดบัคที่เขาใช้จะต้องถูกเปิดเผยในไม่ช้า แทนที่จะให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ได้มาใช้ประโยชน์จากจุดบัคนี้ เขาควรจะมอบมันให้กับคนสนิทของตัวเองใช้ประโยชน์กับมันก่อนจะดีกว่า 

ยิ่งไปกว่านั้นเลเวลของเขายังเกินกว่าจะใช้ประโยชน์จากจุดบัคนั้นไปแล้ว การให้พวกเซี่ยหยู่เว่ยไปฟาร์มมอนสเตอร์เลเวล 5 ที่จุดบัคก็ถือว่าเป็นการใช้ประโยชน์จากจุดบัคได้อย่างคุ้มค่ามากที่สุด

“ขอบคุณมากครับ/ค่ะอาจารย์” เซี่ยหยู่เว่ยและจางจื่อโป๋พูดขึ้นมาพร้อมกัน เพราะในช่วงนี้พวกเขากำลังกังวลเรื่องการหาที่เก็บเลเวลอยู่พอดี

“ไม่เป็นไร ฉันจะไปสู้กับบอสแล้วนะ ทุกคนค่อยโจมตีหลังจากที่ฉันให้สัญญาณ การสู้กับบอสตัวนี้ยากมากขอให้ทุกคนตั้งใจให้ดี ๆ” ลู่หยางกล่าว

“ครับ/ค่ะ” เซี่ยหยูเว่ยและคนอื่น ๆ พูดรับพร้อมกัน และภาพของผู้เล่นทั้งห้าคนที่เสียชีวิตเมื่อสักครู่ยังคงตราตรึงใจของพวกเขาอยู่เลย

แองโกโล่เดินรอบกำแพงไฟอยู่นานกว่า 1 นาที แต่ก็ยังหาทางผ่านกำแพงไฟไปไม่ได้ มันจึงวิ่งวนไปมาเพื่อพยายามหาช่องทางไปจัดการกับลู่หยางที่เข้ามายั่วยุมัน

ความเร็วในการเคลื่อนที่ของแองโกโล่เหนือกว่าผู้เล่นอยู่ 1.5 เท่า และในสภาพที่มันกำลังวิ่งไปวิ่งมาอยู่แบบนี้ก็ทำให้การเล็งโจมตีเป็นเรื่องยากมากพอสมควร

ลู่หยางใช้ไฟร์วอลล์ก่อให้เกิดกำแพงไฟบนสะพานหินอีกสองชั้น จากนั้นเขาก็อาศัยจังหวะใช้สกิลคอมบัสชันเข้าใส่แองโกโล่

แองโกโล่ก้าวเท้าไปทางซ้ายราวกับว่ามันจงใจเคลื่อนที่ไปโดนสกิลของลู่หยาง ด้วยเหตุนี้บอสระดับลอร์ดจึงโดนคอมบัสชันของลู่หยางเข้าไปเต็ม ๆ

-158

ในจังหวะที่ลู่หยางโจมตีโดนแองโกโล่ ชายหนุ่มก็เข้าไปอยู่ในระยะการโจมตีของบอสด้วยเหมือนกัน แองโกโล่จึงหยุดนิ่งอยู่กับที่พร้อมกับเริ่มทำการร่ายคาถา

ฟิสเชอร์!

พื้นหินใต้เท้าของลู่หยางแยกออกอย่างกะทันหัน แต่ชายหนุ่มที่สังเกตการเคลื่อนไหวของแองโกโล่อยู่ตลอดเวลาก็สามารถกระโดดหลบออกไปยังด้านข้างเพื่อหลบหลีกสกิลฟิสเชอร์ได้อย่างฉิวเฉียด

วอเตอร์เจ็ต!

เหนือศีรษะของชายหนุ่มปรากฏแสงสีฟ้า 3 ดวงขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาจึงกระโดดกลิ้งตัวไปด้านหน้าทันควัน ก่อนที่จะมีเสียงระเบิด 3 ครั้งดังขึ้นติด ๆ กันตรงตำแหน่งที่เขาเคยยืนอยู่

เมื่อลู่หยางหันกลับไปเขาก็ได้พบว่าแท้ที่จริงเสียงระเบิดเกิดขึ้นมาจากกระสุนน้ำที่พุ่งเข้าชนกับพื้นหินอย่างรุนแรง

พวกเซี่ยหยู่เว่ยมองดูเวทมนตร์อันทรงพลังของแองโกโล่อย่างตกตะลึงและไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไรออกมา

“นี่น่ะเหรอสกิลของจอมเวท” จางจื่อโป๋ถาม

“น่าจะใช่นะ นี่ขนาดว่าลู่หยางมีสกิลหลบขั้นเทพแต่เขาก็ยังแทบจะหลบสกิลพวกนั้นไม่พ้น” ชิงเฟิงกล่าว

“เอาน่า ถึงยังไงตอนนี้เขาก็ยังไม่โดนสกิลพวกนั้นเลย” เหลิ่งเฟิงกล่าว

ทุกคน: “...”

 

 

---

ก็จริง…