บทที่ 6 หลอกล่อ

“ทายซิใครเอาขนมมาเลี้ยงไอ้หมูอ้วน” ชายแปลกหน้าผู้มาใหม่กล่าว

“....พี่เขม! ” เพทายคิดออกแทบจะทันทีเพราะไม่กี่สิบนาทีเขาพึ่งบ่นกับเขมันต์ในแชทว่าหิว เขมันต์ก็บอกว่าจะเอาขนมมาให้ แต่ไม่คิดว่าเขาจะมาจริง ๆ เพราะมันเที่ยงคืนแล้ว

“ว้าาา ถูกจับได้แล้วอ่ะ” เขมันต์พูดน้ำเสียงอ้อยอิ่งปนเศร้าแล้วก็เอามือออกจากตาเพทาย

“พี่เขม มาได้ไงเนี่ย ตอนแรกทายก็นึกว่าพี่พูดเล่นซะอีกว่าจะมา”

“ก็พี่คิดถึงแฟนนี่ครับ แล้วก็เป็นห่วงด้วยที่ทำงานดึกขนาดนี้” เขมันต์พูดพร้อมวางตัวลงบนเก้าอี้ตัวที่อยู่หัวโต๊ะใกล้ ๆ กับเพทาย ทิวาได้ยินคำหวานที่เขมันต์พ่นออกมาจากปากแล้วรู้สึกคลื่นไส้ อะไรมันจะหวานขนาดนี้ว่ะ! น่าหมั่นไส้จริง ๆ

“แหม่ ๆ พี่เขมเกรงใจคนไม่มีคู่บ้างสิคะ ตาร้อนผ่าวหมดแล้วเนี่ย” มินนี่แซว

“ขอโทษด้วยนะครับ ก็คนนี้พี่รักมาก” เขมันต์ตอบพร้อมกับหันไปมองเพทาย ทำเอาเพทายเขินหน้าแดงไปไม่เป็นเลย

“พี่เขม เพื่อนทายอยู่ด้วยนะครับ” เพทายพูดไปเขินไป แต่เขมันต์ไม่ได้สนใจ แค่ยิ้มตอบไป เพราะที่เขามาที่นี่ก็เพื่อให้ใครบางคนได้รับรู้ว่าเขากับเพทายรักกันขนาดไหน

“เออนี่พี่เอาขนมมาฝากพวกเราด้วยนะ เอาไปแบ่งกันกินสิ” เขมันต์ยื่นถุงขนมให้มินนี่ที่อยู่ฝั่งอีกข้างของเขา

“ว้าว กำลังหิวอยู่พอดีเลยค่ะ ได้กินขนมจากพี่เขม มินนี่ก็นอนตายตาหลับแล้ว” มินนี่หยิบถุงขนมหลายถุงจากมือเขมันต์ ตัวเองหยิบขนมที่ชอบแล้วส่งให้เพื่อนที่เหลือ

“อ่ะ พวกมึง พี่เขมสุดหล่อ เลี้ยง” วิษณุหยิบไปถุงหนึ่งพร้อมกล่าวคำขอบคุณ

“กูไม่กินอาหารตอนดึกอ่ะ” ทิวาตอบปฏิเสธมินนี่ เพราะเคยกินอาหารตอนดึกแล้วเป็นกรดไหลย้อน เลยไม่อยากกิน

“เอ้า พี่เขมเค้าอุตส่าห์ซื้อมาฝากนะมึง”

“คือกูไม่กินอาหารตอนดึกจริง ๆ อ่ะมึง” เมื่อมินนี่เห็นว่าทิวาไม่กินจริง ๆ ก็วางถุงขนมลง

“พี่ว่าขนมที่พี่ซื้อมาคงไม่ถูกใจน้องล่ะสิครับ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวคราวหน้าพี่ซื้อมาให้ใหม่ก็ได้ น้องชอบกินอะไรล่ะครับ” เขมันต์ถามอย่างใจดี

“เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ วาแค่กลัวเป็นกรดไหลย้อนน่ะ” หึ นึกว่าจะตอบว่าชอบกินเพทายซะอีก เขมันต์คิด

“อืม งั้นมึงก็เก็บไว้กินที่ห้องสิ ขนมเยอะขนาดนี้พวกเรากินไม่หมดหรอก” มินนี่เสนอไอเดีย

“เอ่อ แต่...” ทิวายังพูดไม่จบเขมันต์ก็พูดท้วงขึ้น

“ถ้าน้องยังไม่ยอมรับอีกเนี่ย พี่คงคิดว่าน้องไม่ชอบหน้าพี่แล้วนะ” เขมันต์พูดเชิงหยอกเย้า

“ทำไมวาต้องไม่ชอบพี่ด้วยละคะ พี่ไม่ได้ทำอะไรให้วาซักหน่อย งั้นถ้าพวกมึงกินไม่หมดเดี๋ยวกูค่อยเอากลับไปกินที่ห้อง” กินของเหลือจากคนอื่นก็เหมาะกับเธอดีแล้วล่ะเขมันต์คิด

“เฮ๊ย มึงจะมากินของเหลือพวกกูได้ไงล่ะ หยิบไปเลยสองถุง” มินนี่ยื่นถุงขนมให้อีกรอบ ทิวาจำต้องหยิบขนมใส่กระเป๋าตัวเอง

“แล้วนี่เราจะไม่แนะนำพี่กับเพื่อน ๆ เราหน่อยหรอทาย” เขมันต์หันไปถามเพทายที่เหมือนจะลืมไปแล้วว่าเขาเป็นผู้มาใหม่

“อ้อ ลืมไปเลย นี่ไอ้มินนี่ นั้นไอ้นุ ส่วนนี่ไอ้ทิวาครับ พวกมึงส่วนนี้พี่เขม” เพทายแนะนำพร้อมผายมือไปตามเจ้าของชื่อ

“อืม น้องทิวา ใช่น้องทิวาน้องรหัสไอ้น็อตรึเปล่าครับ” เขมันต์ตีหน้าซื่อถาม เขารู้จักเธอดีเลยทีเดียว เพทายเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับเธอออกจะบ่อย

“อ้อ ใช่ค่ะ พี่รู้จักพี่น็อตด้วยหรอคะ” ทิวาสงสัยเมื่อเขาพูดถึงพี่รหัสคนใหม่ป้ายแดงของเธอ

“แน่นอนสิครับ ก็ไอ้น็อตมันเป็นน้องรหัสพี่”

“จริงมั้ยครับเนี่ย อย่างนี่ไอ้วาก็เป็นสายรหัสของพี่เขมสิ” เพทายพูดเสียงสูงด้วยความแปลกใจอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้

“หรือจะพูดให้ถูกพี่เป็นพี่จูเนียร์ของน้องทิวา” วิษณุหลังจากเงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง

“ใช่ครับ แล้วเรารู้ข่าวไอ้น็อตรึยัง” เขมันต์หันไปถามทิวา

“เห็นว่าพี่เค้าไปแลกเปลี่ยนที่อเมริกากว่าจะกลับมาก็เทอมหน้า” ทิวาตอบตามที่พี่หม่อบอกเธอตอนที่จับฉลากได้พี่รหัสคนนี้

“ใช่แล้ว แล้วตอนนี้ไอ้น็อตมันก็ยกหน้าที่ดูแลน้องทิวาให้พี่แทน” ความจริงที่ทิวาจับฉลากได้พี่รหัสคนนี้เป็นฝีมือของเขมันต์ เพราะคนที่รับผิดชอบเกี่ยวกับฉลากรายชื่อรุ่นพี่ปีสองเป็นของเด็กที่มาติดพันเขาอยู่พอดี เขาแค่ใช้มารยาชายนิดหน่อยก็สามารถทำให้เธอคนนั้นยอมตบปากรับคำเป็นอย่างดีว่าจะช่วยให้ทิวาจับได้ชื่อของน็อตน้องรหัสของเขา ที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะอยากจะรู้จักคนที่แฟนเขาเล่าให้ฟังตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน แล้วแถมยังได้ชื่อว่าเป็นคู่จิ้นที่โด่งดังในเพจของกิจกรรมรับน้องใหม่ ที่ได้ทำกิจกรรมกันอย่างสนิทสนมชนิดตัวติดกันเป็นตังเม เขาคงต้องให้รางวัลผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอสักหน่อยในฐานะที่กล้าเข้ามายุ่งกับแฟนของเขา และทำให้เขารำคาญใจ

“เอ่อดูแล...อะไรหรอคะ” ทิวาไม่รู้หรอกว่าพี่รหัสต้องดูแลน้องรหัสยังไงบ้าง เขาให้ไปจับเธอก็ไปจับแค่นั้น

“ก็หลายอย่างนะครับ อย่างเช่นให้คำปรึกษาเรื่องเรียน เรื่องต่าง ๆ ในรั้วมหาลัย ...แล้วก็ พาไปกินเลี้ยง พูดถึงไปกินเลี้ยงแล้วน้องทิวาอยากกินอะไรหรอครับ” เขาแกล้งถามทั้งที่มีที่ที่จะพาเธอไปอยู่แล้ว

“อ้อ วาอะไรก็ได้ค่ะ” คำตอบของทิวาทำให้เขมันต์พอใจ

“งั้น พอดีเลย เพื่อนพี่มันเปิดร้านผับใหม่อยู่ไม่ไกลนี่เองเดี๋ยวพี่พาน้อง ๆ ไปลองวันเสาร์นี้เป็นไง” เขาเสนอ

“พวกเราไปได้ด้วยหรอครับ” วิษณุโพล่งถามขี้น

“นั่นสิคะ” มินนี่ก็ทำตาโตเหมือนเด็กกำลังจะได้ของเล่นชิ้นใหม่

“แน่นอนครับ” เขมันต์ตอบ

“ขอโทษนะคะแต่วาคงไปไม่ได้”

“ทำไมอ่ะ! ” มินนี่และวิษณุถามพร้อมกัน

“ก็เรายังอายุยังไม่ถึงยี่สิบเลยนะเว้ย มันผิดกฎหมายนะ” พวกนี้ไม่กลัวติดคุก แล้วหมดอนคตกันบ้างเลย

“โถ ก็อีกแค่ปีเดียวเองหนิ หยวน ๆ ได้น่า แล้วอีกอย่างมันก็เป็นผับเพื่อนพี่เขม ไม่เป็นไรหรอกมึง” มินนี่พูดท้วง เพราะความจริงเธออยากลองไปนานแล้ว แต่ติดที่ครอบครัวเธอนั่นแหละ ที่เข้มงวดเกินไป คิดว่าถ้าเข้ามหาลัยจะต้องหาโอกาสไปให้ได้ แล้วตอนนี้มีโอกาสอยู่ตรงหน้าทำไมจะไม่คว้าเอาไว้

“อืม ถือว่าไปเปิดหู เปิดตากันหน่อยหลังจากเสร็จรายงานเรื่องนี้แล้วเป็นไง” เพทายพูดเสริม ความจริงเขาก็เคยไปผับมาแล้วหลายครั้งเพราะแฟนเก่าพาไป

“แต่แม่กูคงไม่ยอมให้ไป” แม่ทิวาไม่ยอมให้ลูกทำเรื่องเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางอย่างนี้แน่

“โถว มึงก็อย่าบอกแม่ดิว่ะ ตอนนี้เราโตบรรลุนิติภาวะแล้วนะโว้ย” วิษณุโพล่งขึ้น

“ได้ไงอ่ะปกติกูพูดกับแม่ทุกเรื่อง ถ้าเรื่องนี้กูไม่พูดมีหวังกูคันปากจนนอนไม่หลับไปสามวันอ่ะ” ทิวาพูดทีเล่นทีจริง พูดพร้อมทำหน้ามุ้ยทำท่าคันปาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า มึงนี่เด็กน้อยจริง ๆ เลยว่ะ” เพทายพูดพร้อมยกมือขึ้นขยี้หัวทิวาเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู ยัยนี่เป็นเด็กในกรอบของแท้เลย ทิวาเองรู้สึกทึ่งอยู่หน่อย ๆ ที่เพทายทำแบบนั้นในตอนแรก เพราะนอกจากแม่แล้วก็ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเธอ แต่มันก็แอบรู้สึกอบอุ่นดีเหมือนกัน

“ก็แม่กูอ่ะหวงกูอย่างกะอะไร ขนาดยุงตัวผู้กัดกู แม่กูยังด่ากูจนหูชาที่ยอมปล่อยให้ยุงกัด ทำอย่างกับยุงมันกัดแล้วจะทำกูท้องได้อ่ะ” ทิวาพูดเสริมให้เห็นความโหดของแม่เธอ พร้อมแต่งเรื่องเพิ่มว่าเป็นยุงตัวผู้

“แต่พี่ว่า งานนี้ถ้าขาดน้องทิวาไป คงจะไม่สนุกนะครับ ไปด้วยกันเถอะนะ ดูเพื่อน ๆ ก็อยากให้น้องทิวาไปด้วยกันทุกคน ทำไมไม่เห็นใจเพื่อน ๆ บ้างล่ะครับ งานนี้เพื่อน้องทิวาโดยเฉพาะเลยนะ แล้วอีกอย่างผับนี้เป็นของเพื่อนพี่ไม่ต้องห่วงเรื่องตำรวจหรอก ถ้ามีอะไรขึ้นมาจริง ๆ มันจะช่วยเหลือเราอย่างเต็มที่แน่นอน” เขมันต์สรรหาคำพูดมาว่านล้อมเหยื่อคนนี้ให้ติดกับให้ได้

“เอ่อ...แต่ว่า” ทิวายังลังเลใจ

“แต่ถ้าน้องทิวาไม่ไป จริง ๆ พี่คงต้องใช้มาตรการบังคับในฐานะที่เป็นพี่จูเนียร์ของน้อง ...พี่คงจะยกสรุปชีทเรียนให้น้องไม่ได้”

“สรุปชีทเรียน? ” ทิวาถามอย่างสงสัย

“สรุปชีทเรียนทุกวิชาอย่างดีของรุ่นพี่ตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีสี่ มันเป็นกฎของสายเราที่ต้องทำชีทสรุปทุกวิชาที่เรียนพร้อมกับข้อแนะนำของรายวิชา เพื่อที่จะถ่ายทอดชีทเรียนให้น้องรหัส สายของเราได้เกียรตินิยมไม่อันดับหนึ่งก็สองกันทุกคน” เรื่องนี้เขมันต์ไม่ได้โกหกมันเป็นกฎของสายจริง ๆ

“ว้าวเป็นเรื่องจริงหรอคะเนี่ย ช่างเป็นสายรหัสที่ดีจริง ๆ ” มินนี่เริ่มรู้สึกอิจฉาทิวาที่ได้สายรหัสที่ดีอย่างนี้

“งั้น ...ไปก็ได้ค่ะ” ทิวาทนแรงต้านทานของคำว่าเกียตรินิยมอันดับหนึ่งไม่ไหวหรอก มันเป็นสิ่งที่เธอต้องทำให้ได้อยู่แล้ว แต่ถ้าได้สรุปชีททุกวิชาที่เรียนมาคงจะช่วยให้ประหยัดเวลาในการอ่านมากขึ้นและทำความเข้าใจมากขึ้น

“เยยยย้! ” เสียงดีใจของวิษณุและมินนี่ดังขึ้น

“ยังถือว่าน้องทิวายังฉลาดอยู่นะครับเนี่ย” เขมันต์รู้สึกพอใจที่หลอกล่อเธอสำเร็จ ทิวาเองไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าว่าสำนวนที่เขมันต์พูดกับเธอตลอดระยะเวลาที่สนทนากัน มันมีความประชดประชันซ่อนอยู่

หลังจากนั้นทุกคนก็นั่งทำงานต่อจนถึงตีสอง ส่วนเขมันต์ก็นั่งเฝ้าเพทายไม่ยอมกลับ ทุกคนรู้สึกว่าไม่ไหวกันแล้ว จึงตกลงกันว่าจะเอาไปทำต่อให้เสร็จ ซึ่งทิวาอาสาเป็นคนรวมเล่มเอง แล้วก็แยกย้ายกันกลับ มินนี่เป็นคนไปส่งทิวาที่หอก่อนแล้วค่อยไปส่งวิษณุ ตอนแรกวิษณุมากับเพทาย แต่ตอนนี้เพทายเหมือนจะไม่ว่างไปส่งเพราะคนที่มาเฝ้า ส่วนเพทายขับรถกลับคอนโดเลย เขมันต์ขับตามไป

***************************

ไม่รู้ว่ามีใครรอบท NC 18+ อยู่รึเปล่า แต่ใบ้ให้ว่าตอนหน้ามาแน่ ><