บทที่ 194 มันสายไปแล้ว...

หลังจากที่ฉันขึ้นรถกลับไป ~~

--- มาร์ค Talk ---

“ยังไง...มาร์ค...มองเขาตาละห้อยขนาดนี้ ไม่แสดงตัวออกมาเลยล่ะ เอาแต่แอบมองแอบฟังอยู่ได้” น้ำค้างที่เอ่ยแซวผม หลังจากที่เห็นผมเดินออกมาจากที่ซ่อนตัวเพื่อมามองดูเธอจนลับตาไป

“ทำอย่างงั้นได้ยังไงล่ะ เขาจะได้หาว่าฉันเป็นโรคจิตล่ะสิ” ผมตอบน้ำค้างเสียงอ่อย พร้อมกับความรู้สึกเศร้าที่ก่อตัวอยู่ในหัวใจ