บทที่ 4...3/3

จอมขวัญวิ่งกระหืดกระหอบมาถึงตึกในซอยที่เต็มไปด้วยคอนโดมิเนียมและด้านหลังเป็นศูนย์การค้า แม้จะยังไม่เลย 8 โมงเช้า แต่เธออยากมาถึงสำนักงานก่อนเวลาสักหน่อยเพื่อกินแซนวิชกับกาแฟให้ตาสว่าง มินตรากับปริญดาพักอยู่คอนโดใกล้ๆ เลยมาถึงเร็วกว่าเธอเกือบทุกวัน

ทว่ามีเรื่องน่าแปลกเกิดขึ้นเมื่อนอกจากสองสาวเพื่อนร่วมสำนักงานที่มามุงโต๊ะของเธอแล้ว บรรดาหนุ่มๆ ก็พากันมองเธอแล้วยิ้มเหมือนมีอะไรสักอย่าง จนกระทั่งมาถึงโต๊ะทำงานนั่นล่ะจอมขวัญจึงได้คำตอบว่าเป็นช่อกุหลาบสีแดงจัดมาอย่างสวย

“โหยเสน่ห์ของพี่จอมไม่เบาน่ะเนี่ย ใครส่งดอกไม้มาให้คะ” มินตรายิ้มน้อยยิ้มใหญ่

จอมขวัญวางกระเป๋ามองดอกไม้เหมือนคนปวดท้อง

“ไม่รู้เหมือนกันว่าใครส่งมา แต่ที่แน่ๆ คงไม่ได้ส่งให้พี่หรอก แม่บ้านคงเอามาวางผิดโต๊ะกระมัง”

“ไม่ผิดหรอก เห็นไหมชื่อของจอมหราอยู่เนี่ย แหมๆ มีหนุ่มมาแอบจีบก็ไม่บอก ใครน่ะบอกกันบ้างสิ” ปริญดาพลอยตื่นเต้นไปอีกคน

จอมขวัญพลิกการ์ดทั้งด้านหน้าและด้านหลัง แล้วส่ายหน้ามองสองสาวที่พากันลุ้นเสียยิ่งกว่าหวยที่ซื้อมาเสี่ยงดวงกันทุกงวด

“คงบอกไม่ได้หรอกเพราะจอมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“ชักอยากรู้แล้วสิว่าใคร”

มินตรามองไปยังหนุ่มๆ ในสำนักงานเพราะอาจเป็นใครในนี้ก็เป็นได้

นพดลเปิดประตูออกมาจากห้องทำงาน ทุกคนที่สนใจเรื่องดอกไม้เลยเกิดอาการวงแตก ถึงนพดลจะไม่ดุ แต่เวลาทำงานก็ต้องจริงจังและตั้งใจ

“พี่ไปห้องพี่ดลก่อนนะ เห็นไหมกวักมือเรียกแล้ว”

จอมขวัญหยิบปากกากับสมุดบันทึกแล้วเดินเร็วๆ ไปหานพดล ความที่เธอเป็นศิษย์ร่วมมหา’ลัยทำให้นอกจากความเป็นเจ้านายแล้ว นพดลจึงเหมือนพี่ชายคนหนึ่งที่คอยแนะนำการทำงาน ตั้งแต่เธอเรียนจบมาก็ทำงานกับเขา จนตอนนี้ผ่านมาสองปีแล้ว

นพดลยังง่วนกับบทความบางอย่างเลยยื่นเอกสารให้จอมขวัญอ่านรอไปก่อนซึ่งเป็นข่าวเก่าๆ ของการประมูลสัมปทานรังนกที่เคยเกิดการฟ้องร้องกันอีรุงตุงนัง บ้างก็ราบรื่นเรียบร้อยดี หญิงสาวอ่านไปเรื่อยๆ จน 10 นาทีต่อมาหัวหน้ากองบรรณาธิการหน้าตี๋ว่าที่คุณพ่อก็หันมาพร้อมเปิดประเด็น

“จะให้จอมทำข่าวการประมูลสัมปทานรังนกหรือคะ”

นพดลพยักหน้า “ใช่แล้วล่ะ ระหว่างนี้ก็ทำข่าวการเปิดตัวแบรนด์ไข่มุกของคุณปรานต์ไปก่อนแล้วกัน เตรียมตัวทันใช่ไหมจอม”

“ทันค่ะ เปิดตัวที่กรุงเทพฯ แบบนี้ จอมสบายมาก” จอมขวัญยิ้มดีใจเพราะตอนนี้เธอจะได้ทำข่าวเกี่ยวกับธุรกิจบ้างแล้ว ไม่ใช่ข่าวสังคมทั่วไปอย่างแต่ก่อน

“ใครว่าล่ะ เปิดตัวที่กรุงเทพฯ ก็จริงแต่จอมต้องไปทำสกู๊ปข่าวการผลิตที่โรงงานด้วย พี่คุยกับคุณปรานต์เอาไว้เรียบร้อยแล้ว ก่อนงานเปิดตัวก็เดินทางไปทำข่าวไว้ก่อน”

ก่อนเดินทางกลับมากรุงเทพฯ นพดลได้คุยเรื่องนี้กับปรานต์ ซึ่งปรานต์บอกว่าจะช่วยดูแลนักข่าวของเขาให้เป็นอย่างดี

จอมขวัญชักไม่สบายอย่างที่เพิ่งพูดไปเมื่อครู่ ถึงปรานต์จะดูเป็นคนดี แต่เธอทำข่าวผู้มีอิทธิพลมาพอสมควรจึงได้เห็นแง่มุมอีกด้านที่เรียกว่าการสร้างภาพ ถ้าเป็นไปได้การหลีกเลี่ยงคนกลุ่มนี้ย่อมเป็นเรื่องที่ดี

“จอมอาจไม่สะดวกก็ได้นะคะ”

นพดลเลิกคิ้วสงสัยเมื่อครู่น้ำเสียงของจอมขวัญยังยินดีปรีดาอยู่เลย มาตอนนี้กลับเหมือนมีเรื่องกังวลในใจ ถ้าน้องๆ คนอื่นสกู๊ปข่าวใกล้เสร็จเหมือนจอมขวัญ เขาคงส่งหนุ่มๆ สักคนไปทำข่าวนี้แทน

“สะดวกเถอะน่า หลังปีใหม่พี่จะพิจารณาให้จอมไปทำข่าวธุรกิจเป็นหลักเสียที” เขาเห็นความสามารถของจอมขวัญ แต่ที่ทำให้ข่าวสังคมก็เพราะอยากให้มีประสบการณ์มากขึ้นเสียก่อน

จอมขวัญยิ้มร่าช่างเป็นทางเลือกที่ยากจะมองข้ามสำหรับเธอ แม้ว่าการไปทำข่าวการเปิดตัวแบรนด์ไข่มุกของปรานต์จะทำให้กังวลหลายๆ อย่าง

“ได้รับข้อเสนอแบบนี้จอมคงมองข้ามไม่ได้แล้วล่ะค่ะพี่ดล”

นพดลพยักหน้าแค่นี้ก็ได้ผลแล้ว “แต่ทำงานเก่าให้เสร็จภายในวันนี้ด้วยนะ แล้วค่อยไปตามเรื่องเปิดแบรนด์ใหม่ของคุณปรานต์”

“ได้ค่ะ แหล่งข่าวกำลังเดินทางมา”

ใครจะคิดว่าข่าวสังคมของเธอจะรวมไปถึงการสัมภาษณ์หนุ่มในฝันของสาวๆ ที่เพิ่งปิดโหวตกันไปเมื่อสัปดาห์ก่อน แล้วหนุ่มในฝันที่ผู้อ่านไทยสารลงความเห็นว่าควรค่ากับตำแหน่งคือ ตฤณ จิราพิมล หนุ่มนักเรียนนอก อายุ 30 หล่อ รวยและยังเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ มินตราแทบจะยอมทิ้งข่าวของตัวเองเพื่อมาทำข่าวนี้แทนถ้าไม่กลัวว่านพดลจะแหกอก ไม่รู้โชคดีหรือร้ายที่งานนี้ดันมาอยู่กับเธอ

          ไม่อยากเจอก็ต้องเจอกนแล้วแหละเพราะงาน เย็นนี้ดูบอลไทยกันะคะ ลีกวอลเลย์เกาหลีก็แข่ง งานดูกีฬาชนกัน มาดูกีฬากันค่ะ  

          ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ

          อัมราน_บรรพตี