บทที่ 153 จะไม่มีวันเสียใจ
บทที่ 153 จะไม่มีวันเสียใจ
โดย พาวิจิตร เมื่อ จันทร์, 01/29/2024 - 04:32
เมื่อการพร่ำบอกรักด้วยลิ้นร้อนจบลง เราสองคนก็พากันลงไปนั่งกึ่งนอนกอดก่ายกันบนเตียงผ้าใบขนาดใหญ่ที่ทางลูกน้องของเขาเตรียมไว้ให้ ในขณะที่แสงตะวันก็ลับตาหายไปตั้งนานแล้ว คงเหลือไว้เพียงแสงดาวระยิบระยับพร่างพราวเต็มท้องฟ้าดูสวยงาม
ในขณะที่ฉันกำลังดูดาวบนท้องฟ้าอย่างเพลิดเพลิน ก็ได้มีเสียงที่เหมือนกับเสียงยิงอะไรสักอย่างดังขึ้นมา
ปุ้ง! ปัง! ปุ้ง! ปัง!
🪙 ต้องใช้ 3 points ในการเปิด กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อซื้อ
