บทที่ 50 บางอย่างที่หายไป!!

เสียงเคาะประตูห้องทำงานของเขาที่ดังขึ้น ทำให้เพลิงสวาทที่กำลังโหมกระหน่ำหยุดลงทันที เขาเงยหน้าขึ้นจากซอกคอขาวของฉันด้วยท่าทางหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะ แต่มือหนายังกอบกุมสองมือของฉันไว้ที่เดิม

ส่วนตัวฉันเองตกใจกับเสียงเคาะประตู และกลัวว่าจะมีใครเข้ามาเห็นภาพน่าอายของฉันที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้ จึงทำได้แค่เอียงหน้าหันเข้าหาพนักโซฟา เพราะมือทั้งสองข้างยังไม่สามารถที่จะหลุดออกจากพันธนาการของคนตรงหน้าได้