ตอนที่ 681 ความสามารถใหม่ของขนอุย

ปัจจุบันมีคน 3 คนเดินออกมาจากหมู่บ้านของพวกซุยเซน โดยพวกเขามีใบหน้าเป็นสีม่วงอ่อน ๆ คล้ายกับว่าพวกเขาจะเป็นคนของเผ่ามุราซากิ

เซี่ยเฟยรู้ดีว่าคนพวกนี้คือพวกเชพเพิร์ดที่ปลอมตัวมา และพวกเขาก็คงจะปรากฏตัวขึ้นมาเพื่อห้ามไม่ให้ชายหนุ่มเดินลึกเข้าไปมากกว่านี้

ตอนที่เดินทางเข้ามาเซี่ยเฟยก็ได้รู้แล้วว่า สมาชิกในครอบครัวของซุยเซนมากกว่า 300 คนถูกจับเอาไว้เป็นตัวประกัน และพวกเขาก็พร้อมที่จะถูกสังหารได้ทุกเมื่อ เพราะทุกคนต่างก็เป็นเพียงแค่คนแก่, ผู้หญิงและเด็กที่อ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรงจะไปต้านทานการจู่โจมของพวกเชพเพิร์ดได้

“สวัสดีครับผมชื่ออาเฟยเป็นลูกพี่ลูกน้องของซากุระ พอดีว่าผมผ่านมาแถวนี้เลยอยากจะมาเยี่ยมเธอสักหน่อย” เซี่ยเฟยกล่าวทักทายจากระยะไกล

“ลูกพี่ลูกน้อง? นายไม่ได้เป็นชาวมุราซากิแล้วนายจะมาเป็นลูกพี่ลูกน้องของพวกเราได้ยังไง?”

“พอดีว่ายายของซากุระเป็นแม่ยายของลุงที่เป็นพ่อตาของอาเจ็ดของผม พวกเราเลยถือว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และตอนเด็ก ๆ ซากุระก็เคยมาเล่นที่บ้านของผมด้วยซ้ำ” เซี่ยเฟยกล่าวความสัมพันธ์อันซับซ้อนออกไป

ชาวเชพเพิร์ดทั้งสามคนขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความสับสน เพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะทำความเข้าใจความสัมพันธ์ที่มีความซับซ้อนซ่อนเงื่อนจนถึงระดับนี้

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็เห็นมีคนส่งสัญญาณโบกมืออย่างลับ ๆ ซึ่งมันก็หมายความว่าพวกเขาต้องรีบขับไล่เซี่ยเฟยออกไปโดยเร็วที่สุด ถึงยังไงเป้าหมายภารกิจของพวกเขาในวันนี้ก็คือการจัดการพวกซุยเซนให้สิ้นซาก พวกเขาจึงไม่อยากจะสร้างปัญหาใหม่ในช่วงที่กำลังทำภารกิจสำคัญ

“วันนี้ซากุระไม่อยู่ นายค่อยกลับมาใหม่วันหลังก็แล้วกัน” เชพเพิร์ดคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“พวกคุณอย่ามาโกหกผมเลย ซากุระเป็นคนนัดผมเอง ตอนนี้เธอจะต้องกำลังซ่อนตัวอยู่แน่ ๆ ปกติเธอก็มักที่จะเล่นซ่อนแอบอยู่แล้วและเธอก็มักจะรอจนกว่าผมจะไปค้นหาเธอจนเจอ” เซี่ยเฟยตอบกลับอย่างไม่เห็นด้วย

คำตอบนี้ทำให้ชาวเชพเพิร์ดทั้งสามต้องการที่จะจับตัวและบังคับให้เซี่ยเฟยออกไป แต่จู่ ๆ ชายหนุ่มกลับเคลื่อนไหวอย่างว่องไวผ่านมือของพวกเขาไป ก่อนที่เซี่ยเฟยจะตะโกนออกมาเสียงดัง

“ซากุระเธออยู่ไหน? ถ้าเธอไม่ออกมาพวกเขาจะไล่ฉันออกไปแล้วนะ”

“อย่าเข้าไป!” ชาวเชพเพิร์ดส่งเสียงตะโกนพร้อมกับรีบไล่ตามเซี่ยเฟยอย่างรวดเร็ว แต่น่าเสียดายที่ชายหนุ่มคนนี้เคลื่อนที่ได้รวดเร็วมาก ทำให้ในพริบตาเซี่ยเฟยก็ได้วิ่งเข้าไปจนถึงกลางหมู่บ้านแล้ว

“ซากุระ! ถ้าเธอยังไม่ออกมา คนในหมู่บ้านของเธอจะไล่ฉันออกไปจริง ๆ แล้วนะ” เซี่ยเฟยตะโกนเรียกขณะที่สายตายังคงสาดส่องมองไปรอบ ๆ

หมู่บ้านของซุยเซนมีความราบเรียบมาก ภายในหมู่บ้านมีอาคารไม้หลายร้อยหลังถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ โดยอาคารบางแห่งเป็นที่พักอาศัยและอาคารบางแห่งก็เป็นโกดังเก็บของ ซึ่งแต่ละอาคารก็มีขนาดแตกต่างกันไปตามเหตุผลในการใช้สอยของอาคารเหล่านั้น

ทันใดนั้นเองเซี่ยเฟยก็ได้ยินเสียงครวญครางดังออกมาจากโกดังแห่งหนึ่ง ราวกับว่ามันมีใครบางคนถูกปิดปากจนไม่สามารถที่จะกรีดร้องออกมาเต็มเสียงได้

“ตรงนั้นใช่ไหม?” เซี่ยเฟยอุทานออกมาอย่างตกใจ

แม้ว่าเขาจะได้พบกับตำแหน่งที่ซ่อนของตัวประกันแล้ว แต่การช่วยตัวประกันพวกนี้ออกมาอย่างปลอดภัยก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะทั่วทั้งหมู่บ้านถูกล้อมด้วยพวกเชพเพิร์ดมากกว่า 1,100 คน ขณะที่ทางเซี่ยเฟยมีเพียงเขา, ขนอุยและโอโร่เพียงสามคนเท่านั้น ที่สำคัญคือเซี่ยเฟยยังไม่รู้ว่ามันมีกองกำลังเสริมของศัตรูที่อยู่ห่างออกไปอีกหรือไม่

“ที่แท้เธอก็ซ่อนตัวอยู่ตรงนั้นใช่ไหม?” เซี่ยเฟยหัวเราะเสียงดังและรีบมุ่งหน้าตรงไปยังตำแหน่งต้นเสียงในทันที

แอ๊ด!

ประตูไม้เนื้อแข็งถูกผลักออกอย่างช้า ๆ ก่อนที่เซี่ยเฟยจะได้เห็นตัวประกันมากกว่า 300 คนที่กำลังนั่งอยู่บนพื้น แต่นอกเหนือจากตัวประกันชาวมุราซากิแล้ว เขากลับไม่เห็นพวกเชพเพิร์ดอยู่ในบริเวณนี้เลยแม้แต่คนเดียว

บนพื้นมีศพที่พึ่งถูกฆ่านอนกองอยู่เช่นกัน ทำให้เลือดสีม่วงไหลรินออกมาเป็นทางยาว แต่ถึงกระนั้นเหล่าบรรดาตัวประกันก็ไม่มีใครกล้าส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือขึ้นมาแม้แต่คนเดียว แม้ว่าในพื้นที่บริเวณนี้จะไม่มีพวกเชพเพิร์ดอยู่ก็ตาม

ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก เพราะการที่ตัวประกันไม่กล้าร้องขอความช่วยเหลือแบบนี้ มันก็หมายความว่าพวกเชพเพิร์ดน่าจะกลืนกินร่างของใครสักคนแล้วซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตัวประกัน ดังนั้นหากใครกล้าที่จะส่งเสียงคนคนนั้นก็จะถูกสังหารในทันที

เนตรมายา! 

เซี่ยเฟยเสริมการมองเห็นด้วยวิชาที่ถูกบันทึกไว้ในจารึกมนตราอสูร ก่อนที่เขาจะยังคงเอ่ยถามออกไปด้วยรอยยิ้มว่า

“ซากุระอยู่ที่ไหน? เพราะคุณกำลังเล่นซ่อนหากันอยู่งั้นเหรอ?”

คำถามของเขาเป็นคำถามที่โง่เขลามาก จนทำให้ตัวประกันทุกคนต่างก็กรอกตา เพราะไม่คิดว่าเซี่ยเฟยจะเป็นคนที่ใสซื่อมากขนาดนี้

“อ๊ะ! นั่นมันแมลงสาบ”

เซี่ยเฟยเอื้อมมือออกไปตบพื้น 27 ครั้ง จากนั้นเขาก็หันหลังออกจากห้องไปโดยไม่แม้แต่จะสนใจตัวประกันที่อยู่ภายในห้องเลย

เมื่อเซี่ยเฟยจากไปแล้วทุกคนต่างก็สงสัยว่าชายหนุ่มที่โง่เขลาคนนี้มาจากไหน และบางคนก็ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า

เมื่อออกมานอกอาคารเซี่ยเฟยก็ไม่ได้ซ่อนจิตสังหารของเขาเอาไว้อีกต่อไป ทันใดนั้นบลัดบิวเทียสก็ปรากฏขึ้นมาที่มือซ้าย ขณะที่สายตาของชายหนุ่มจับจ้องมองไปยังพื้นที่บริเวณโดยรอบอย่างระมัดระวัง

“เอาเลย!”

ทันทีที่สิ้นเสียงร่างของชายหนุ่มก็พุ่งตัวออกไปราวกับสายฟ้า โดยเขากับขนอุยแยกกันออกไปเป็นซ้ายขวา และสิ่งที่น่าตกตะลึงคือเจ้าตัวน้อยมีความเร็วอยู่ในระดับเดียวกันกับเซี่ยเฟย

ปัจจุบันเซี่ยเฟยได้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงถึง 30,000 เวทต่อวินาที แล้วขนอุยมีความเร็วในระดับนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ในเวลาเดียวกันมันก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากภายในโกดัง ซึ่งแท้ที่จริงแล้วฝ่ามือที่ชายหนุ่มตบลงบนพื้น 27 ครั้งคือการหน่วงพลังจากวิชามังกรซ่อนเร้น

เสียงระเบิด 27 ครั้งดังขึ้นในเวลาเพียงแค่เสี้ยววินาที จากนั้นพวกเชพเพิร์ด 27 คนที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตัวประกันจะถูกพลังอันมหาศาลผลักดันขึ้นไปบนฟ้า ก่อนที่จะถูกฉีกกระชากจนเลือดสีแดงแตกกระจายออกมาเป็นสายฝน

เลือดสีแดง!

เป้าหมายทุกคนที่ถูกกำจัดต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นพวกเชพเพิร์ดทั้งหมด!!

ระหว่างที่ชายหนุ่มเข้าไปภายในโกดังนั้น เขาก็สังเกตเห็นพวกเชพเพิร์ดทุกคนที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตัวประกันแล้ว และการโจมตีในครั้งนี้ก็เป็นการสังหารพวกเชพเพิร์ดทุกคนที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางตัวประกันทั้งหมดในคราวเดียว

เหล่าบรรดาตัวประกันชาวมุราซากิภายในโกดังแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา เมื่อจู่ ๆ พวกเชพเพิร์ดที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางพวกเขาถูกกำจัดไปในพริบตาแบบนี้

ตูม!

ขนอุยพุ่งตัวไปทุกที่ราวกับกระสุนพลังงานอันรุนแรง ทำให้ร่างของมันพุ่งทะลุร่างพวกเชพเพิร์ดที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังบานประตู

เชพเพิร์ดคนหนึ่งก้มศีรษะมองดูรูโบ๋บนหน้าอกของตัวเองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เพราะความเร็วในการเคลื่อนที่ของขนอุยรวดเร็วมาก จนทำให้คนพวกนี้แทบที่จะไม่ทันได้รู้ตัวว่าพวกเขาถูกจู่โจมเข้าใส่แล้ว

นี่คือความสามารถใหม่ของขนอุยหลังจากที่มันได้รับการวิวัฒนาการในครั้งที่ 4 นั่นก็คือมันได้กลายเป็นสัตว์อสูรที่มีความเร็วไม่น้อยไปกว่าเซี่ยเฟย

จากการทดลองความเร็วในการเคลื่อนที่ของขนอุยในปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 20,000-25,000 เมตรต่อวินาที และถึงแม้ว่ามันจะเป็นความเร็วที่น้อยกว่าเซี่ยเฟยอยู่เล็กน้อย แต่มันก็ยังถือว่าเป็นความเร็วที่สูงมาก

แต่เดิมพลังงานที่ขนอุยได้ปลดปล่อยออกมาก็มีความรุนแรงอยู่ในระดับที่น่าทึ่งมากอยู่แล้ว และเมื่อมันสามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยความเร็วระดับนี้ เซี่ยเฟยก็ไม่รู้จริง ๆ ว่ามันจะมีอะไรสามารถหยุดเจ้าตัวน้อยเอาไว้ได้

สิ่งที่ทำให้เซี่ยเฟยรู้สึกดีใจมากที่สุดนั่นก็คือ ความเร็วของขนอุยสามารถที่จะใช้ร่วมกับความเร็วในการโจมตีของเขาได้เป็นอย่างดี การเคลื่อนไหวของเขากับขนอุยจึงเป็นการทำลายล้างศัตรูในพริบตา

ปัง ๆ ๆ ๆ!

ขนอุยเคลื่อนที่ราวกับคนบ้าที่พุ่งทะลุอาคารทางซ้ายก่อนจะเคลื่อนที่ไปทางขวา ซึ่งภายในพริบตามันก็ได้สังหารพวกเชพเพิร์ดที่ซ่อนตัวอยู่ไปแล้วเป็นจำนวนหลายคน

แม้ว่าขนาดของมันจะเล็กเท่าเมล็ดถั่ว แต่ขนาดก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับพลังทำลายที่มันได้แสดงออกมา เพราะเมื่อมันได้รวมความเร็วที่เพิ่มขึ้นเข้ากับพลังงานอันบริสุทธิ์ภายในร่าง การจู่โจมของมันจึงสามารถทะลุผ่านการป้องกันของศัตรูไปได้อย่างง่ายดาย

ในอีกด้านหนึ่งเซี่ยเฟยก็ได้แสดงพลังการทำลายออกมาในระดับที่แตกต่างออกไปจากเดิม ซึ่งในตอนนี้หงส์ครามได้กลายเป็นอาวุธชิ้นใหม่ที่ทั้งสามารถจับและสังหารศัตรูไปได้ในเวลาเดียวกัน 

โดยในปัจจุบันใบหญ้าของหงส์ครามถูกปกคลุมไปด้วยหนามแหลมที่คล้ายตะขออันแหลมคม ซึ่งหนามแหลมพวกนี้ทำหน้าที่เป็นเหมือนกับเครื่องฉีกกระชากเนื้อ ที่สามารถฉีกร่างของเชพเพิร์ดออกไปได้เป็นชิ้น ๆ

เป้าหมายหลักของการใช้หงส์ครามตอนนี้ไม่ใช่การพันธนาการร่างของศัตรูอีกต่อไป แต่มันคือการทรมานศัตรูจนตายจากการที่อวัยวะภายในร่างถูกฉีกกระชากออกไปทั้งเป็น

ยิ่งไปกว่านั้นหงส์ครามยังมีใบหญ้างอกเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งใบ การจู่โจมด้วยใบหญ้า 3 ใบจึงอยู่ในระดับที่แตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

แน่นอนว่าการเปลี่ยนแปลงของเซี่ยเฟยยังไม่ได้จบลงเพียงเท่านี้ เพราะหลังจากที่เขาได้บรรลุกฎแห่งความโกลาหลขั้นที่ 3 เขาก็สามารถแสดงพลังออกมาได้มากกว่าเดิม โดยเฉพาะวิชาฝ่ามือใบไม้ร่วงที่เป็นการปล่อยกฎแห่งความโกลาหลออกมาโดยตรง มันก็ดูเหมือนกับจะมีพลังทำลายเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมเป็นสองเท่า

นอกเหนือจากระดับพลังของชายหนุ่มจะเลื่อนระดับจากอัศวินกฎขั้นที่ 4 เป็นอัศวินกฎขั้นที่ 7 เท่านั้น แต่ประสิทธิภาพในการต่อสู้ที่เขาแสดงออกมา มันได้เหนือเกินกว่าระดับพลังในปัจจุบันของเขาไปไกลแล้ว

ตูม ๆ ๆ!

ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีพวกเชพเพิร์ดทั้ง 86 คนที่ซ่อนตัวอยู่ภายในหมู่บ้านก็ถูกเซี่ยเฟยกับขนอุยจัดการไปจนหมด เจ้าตัวน้อยจึงเคลื่อนที่กลับมายืนอยู่บนไหล่ของชายหนุ่มอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง ขณะที่ทั้งคู่ได้จ้องมองไปทางพวกเชพเพิร์ดที่ซ่อนตัวอยู่นอกหมู่บ้านด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของการต่อสู้

***************