199 เจ้าหญิงโซเฟียหวั่นไหวกับฮีโร่ของเธอ

199 เจ้าหญิงโซเฟียหวั่นไหวกับฮีโร่ของเธอ

◇มุมมอง เจ้าหญิงโซเฟีย◇

“ได้โปรดมากับชั้น โซเฟีย” (มาโกโตะ)

“เอ๋ แต่…” (โซเฟีย)

หนูได้ถูกดึงไปอย่างบังคับโดยฮีโร่มาโกโตะ

“เร็ว เร็ว” (มาโกโตะ)

“อ-โอเค” (โซเฟีย)

เขาจับมือหนูแน่น

ฮือออ…หน้าของหนูร้อน

หนูใจเย็นความปั่นป่วนด้วย [ใจที่เย็นชา]

เขาจะพาหนูไปไหน

ป-เป็นไปได้มั้ยว่าเขาจะพาหนูไปที่เงียบสงบและทำ สิ่ง XXX?!

น-นายต้องไม่นะ!

หนูเป็นออราเคิล หนูต้องคงความบริสุทธิ์ไว้

…แต่เออร์-ซามะบอกหนูว่า ‘โซเฟีย-จัง เธอไปตลอดทางกับมาโกะ-คุง☆ได้เลย มันโอเคสำหรับเธอที่จะเป็นออราเคิลต่อหลังจากนั้น!’

เออร์ ซามะได้โปรดสง่างามกับสิ่งที่พูดหน่อยสิ

หนูได้รับการอนุญาติ ดังนั้นมันควรจะ โอ—เธอคิดอะไรอยู่ โซเฟีย?!

ในเวลาแบบนี้ที่คนสั่นจากการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ทำสิ่งที่ผิดศีลทำแบบนี้!

แต่ แต่…ถ้ามาโกโตะเขาหาหนูด้วยกำลัง…

ค-แค่เมื่อตอนนั้น…

◇◇

“โอเค เรามาถึงที่นี่แล้ว” (มาโกโตะ)

“เอ๋?” (โซเฟีย)

ระหว่างที่เกียร์ในหัวหนูหมุนอยู่ เรามาถึงที่หมายที่อยู่ตรงหน้าเราเป็นบ้านที่สร้างด้วยเวทมนที่อยู่ข้างปราสาทไฮแลนด์

วัตถุดิบเป็นน้ำแข็งที่เป็นประกายและคริสตัล

เจ้าของบ้านหลังนี้คือนักเวทอันดับที่สามที่เป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดเป็นอันดับสาม

บ้านของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะ

ท-ทำไมที่นี่ล่ะ?

“อืมถ้างั้น ไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)

“ได้โปรดรอเดี๋ยว ฮีโร่มาโกโตะ!” (โซเฟีย)

“มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

มันไม่ใช่ ‘มีอะไรเหรอ’ ใช่มั้ย?!

หลังจากที่ดึงหนูมาอย่างบังคับ ทำไมเรามาที่ของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะล่ะ?!

ไม่ใช่มันเป็นที่ที่ลับตาคนที่เราสองคน—เดี๋ยว ไม่ใช่แบบนั้น!

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เป็นคนที่เกลียดการที่ได้อยู่ด้วยกันกับคนอื่น นายได้นัดกับเธอก่อนหน้ารึเปล่า…?” (โซเฟีย)

ตั้งแต่ทีแรก เธอเป็นคนที่เห็นด้วยในการพบเจอกับผู้อื่นด้วยเหตุผลเดียวกันนะ

“ไม่ เรามาโดยไม่ได้นัด” (มาโกโตะ)

“หือห์?” (โซเฟีย)

“ว่าไง ปราชญผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ~” (มาโกโตะ)

เขาเปิดประตูอย่างเมินเฉย

“ฮ-ฮีโร่มาโกโตะ?!” (โซเฟีย)

เอออออ๋?!

เขาเพิ่งพูดว่าเขาไม่ได้นัด?!

พวกเราพูดเกี่ยวกับคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดเป็นอันดับสามของไฮแลนด์!

หนูได้ยินมาว่าขุนนางตกอับหลังจากที่หยาบคายกับเธอ!

“ป-โปรดรอเดี๋ยว” (โซเฟีย)

เขาดึงมือของหนูและเดินหน้าอย่างเมินเฉย และหนูรีบหยุดเขาโดยเร็ว

“โซเฟีย?” (มาโกโตะ)

“กลับไปกันเถอะ! เราจะจบที่การทำให้ปราชญผู้ยิ่งใหญ่-เซนเซโกรธ!” (โซเฟีย)

หนูเตือนเขาระหว่างที่จะพูดเสียงเบาๆ และดึงแขนของฮีโร่มาโกโตะ

“อ่ะ ชั้นก็สงสัยว่าใครกัน มันเป็นพวกนายเหรอ?”

“คย้า!” (โซเฟีย)

เมื่อเวลาที่หนูรู้ตัว มีตุ๊กตาใส่ชุดแม่บ้านอยู่ใกล้

เสียงนั้นคือปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ มีเวลามั้ยตอนนี้?” (มาโกโตะ)

“ชั้นนอนอยู่ แต่…ยังไงซะ โอเค มาส่วนที่ลึกที่สุด”

“ขอโทษที่รบกวนครับ~” (มาโกโตะ)

“...”

เขาถูกอนุญาตให้พบกับเธอตามความหลังจากที่เป็นอย่างนั้น

หนูได้ยินมาจากเจ้าหญิงโนเอล แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเบากับมาโกโตะจริงๆ

…มีข่าวลือว่าเขาเป็นคนรักของเธอ แต่นั่นแค่เป็นข่าวลือ

โดยไม่มีพื้นฐาน…ใช่มั้ย?

ข้างในบ้านของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมืด สิ่งเดียวที่ให้แสงแม้แต่เล็กน้อยคือตะเกียงเวทมนตร์ที่สลัว

ตุ๊กตาที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะควบคุมอยู่นำทางเรา

ฮีโร่มาโกโตะและหนูตามหลังมัน

ยิ่งเราเข้าไปลึก ความเครียดของหนูยิ่งสูงขึ้น

เมื่อเวลาที่หนูเรียนต่างประเทศในประเทศแห่งแสง เพื่อที่จะได้รับการสอนเป็นออราเคิลคนที่สอนเวทมนตร์หนูคือปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

แต่…หนูถูกเจาะไว้ในหัวตั้งแต่ยังเด็กมาก ว่าเธอเป็นบางคนที่หนูไม่ควรจะต่อต้าน ในฐานะบางคนจากประเทศแห่งน้ำ

มันเป็นบุคคนที่แม้แต่ได้พูดกับเธอมันเป็นเกียรติมาก

หนูได้ยินว่าโนเอล-ซามะมีความคิดแบบเดียวกัน

ไม่มีทางที่จะไปเจอเธออย่างไร้กังวล

หนูได้เดินด้วยตัวที่แข็ง

“งั้นเธออยู่ที่นี่ นั่งตรงไหนก็ได้…ผู้ใช้สปิริต-คุง นั่งนี่”

“โอเค” (มาโกโตะ)

“หนูรู้สึกเป็นเกียรติที่ท่านได้ให้เวลากับเรา ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (โซเฟีย)

หนูเข้าไปในห้องระหว่างที่ทักทายปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

มาโกโตะได้ถูกมอบที่นั่งให้ข้างปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

“งั้น ธุระอะไรพานายมาที่นี่?”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะถามสิ่งนี้ดั่งจะอยู่ในอารมณ์ไม่ดี พร้อมตาของเธอที่ส่องแสงในความมืด

…น-น่ากลัว

“จริงๆแล้ว ผมมีปัญหาที่นี่น่ะ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (มาโกโตะ)

ฮีโร่ของประเทศของเราไถลเข้าไปใกล้ๆปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

อาา ถ้านายทำสนิทกับเธอ

“โฮฮ่ห์ ผู้ใช้สปิริตคุงได้เพิมความนิยมของเขาในการปราบลอร์ดปีศาจ? ชั้นได้ยินมาว่านายมีข้อเสนอมากมายมาที่ทางของนาย ความเจ็บของเจ้าหญิงโซเฟียต้องไม่มีวันสิ้นสุดแน่”

“ม-ไม่…” (โซเฟีย)

หนูปฏิเสธมัน แต่มันอย่างที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้พูด

มีขุนนางชั้นสูงออกันจากประเทศแห่งแสง ประเทศแห่งการค้า และประเทศแห่งไฟ ที่มีเป้าหมายกับฮีโร่ของโรเซสหลังจากที่เขาสร้างชื่อของเขาในการปราบลอร์ดปีศาจ

พวกเขาทั้งหมดเป็นขุนนางที่มีสินทรัพย์ที่ไม่แพ้กับราชวงศ์โรเซส

ถ้าฮีโร่มาโกโตะเปลี่ยนใจ แค่คิดอย่างนั้นทำให้หัวใจหนูเจ็บ

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ลอร์ดปีศาจถูกปราบโดยซากุไร-คุง ใช่มั้ย? นั่นมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ

“นาย…”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้ ‘นายเป็นไอโง่เหรอ?’ กับคำพูดขอบงฮีโร่มาโกโตะ

มันอย่างที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูด

เขาพุ่งไปข้างฮีโร่แห่งแสง-ซามะ และเมื่อมาโกโตะได้ยินว่าเขาจะเสียชีวิต และหนูได้ยินมาว่าเขาแม้แต่ช่วยปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเมื่อเธอตกอยู่ในอันตราย

ถ้าไม่ใช่ความสำเร็จ งั้นมันอะไรกันล่ะ?

“ผมทำอะไรไม่ได้กับการโจมตีของราชาสัตว์ จากใจเลยผมเป็นภาระตั้งหลายครั้ง” (มาโกโตะ)

“แต่เวทมนต์ของนายอนุญาติให้ฮีโร่แห่งแสง-คุงฟื้นมานาของเขา นั้นเป็นบางอย่างที่น่าภาคภูมิใจนะ”

“ยังไงซะ นั่นไม่สำคัญ ปัญหาคือที่เธอพูดว่ามันความทำเร็จของผม และนั่นมันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมจะที่จะแสดงตัวออกไปข้างนอก มันสร้างปัญหาให้ผมหลายอย่างเลย” (มาโกโตะ)

“เดี๋ยว อะไรน่ะที่พูดมา!” (โซเฟีย)

หนูซีดกับเรื่องนั้น
หนูคิดว่ามันเป็นเวลานานมากแล้ว ที่เขาไม่ใช่คนที่ถอยจากการพูดสิ่งที่อยู่ในใจกับคนที่มีอิทธิพล แต่เขาไปไกลเกินไปแล้วที่นี่!

หนูพยายามจะหยุดเขาก่อนเขาจะทำให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะโกรธ

“โฮ่ นายจะบอกว่าชั้นเป็นคนที่ผิดอย่างนั้นเหรอ? แล้ว นายจะอยากให้ชั้นทำอะไรล่ะ?”

“ทำอะไรบางอย่างเช่น…ใช้อำนาจเพื่อทำให้ผมเป็นอิสระ? ผมถูกขังอยู่ในห้องที่โรงพยาบาล และออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาติไม่ได้” (มาโกโตะ)

“หืม แม้ว่านายจะขอให้ชั้นใช้อำนาจของชั้น…”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่แสดงสัญญานของความโกรธ กับคำพูดทีหยาบคายของฮีโร่มาโกโตะ

เธอกอดอกและคิดเกี่ยวกับมัน

แต่ในเวลาที่หนูเรียนวิชาเวทมนตร์ เธอจะลงโทษคนที่หยาบคายอย่างหนักนะ

แต่มันหลักๆแล้วคือเกราลท์-ซามะนะ

“ใช่ ถ้าเป็นอย่างนี้ล่ะ…?”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะยกนิ้วดั่งเธอมีความคิด

“ผู้ใช้สปิริต-คุง อยากจะมาเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้นมั้ย?”

“อัศวินผู้คุ้มกัน?” (มาโกโตะ)

“เอ๋?” (โซเฟีย)

《เเเเเเเเเเเออออ๋?!》

หนูตกใจเกินความรับรู้กับคำพูดเหล่านั้น

หนูไม่เคยได้ยินว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมีอัศวินผู้คุ้มกันในประวัติศาตร์ที่ยาวนาน 1,000 ปีของเธอ

นั่นเป็นเพราะไม่มีใครยืนอยู่ได้ข้างสหายเก่าของเธอ ผู้กอบกูอาเบล-ซามะ และนักธนูเวทมนตร์ในตำนานจอห์นนี่-ซามะ

มันเป็นเกียรติที่ไม่น่าเชื่อ

“นั่นไม่ดีเลย ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (มาโกโตะ)

“หืม? จริงเรอะ?”

“ท-ทำไมนายปฏิเสธล่ะ?!” (โซเฟีย)

เขาโยนเกียรติสูงสุดไปง่ายๆเลย?!

“ผมเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืดน่ะ เห็นมั้ยล่ะ” (มาโกโตะ)

“อ้า ใช่ แต่ตราบใดที่การสัญญาไม่ซ้อนทับกัน นายทำมันได้หลายครั้ง รู้มั้ย? มีชนิดของสัญญาแบบไหนล่ะ?”

“ชนิดของสัญญา?” (มาโกโตะ)

เขาเอียงหัวของเขา

“นาย…เป็นไปได้มั้ยว่านายไม่รู้รายละเอียดของสัญญาของนายเอง?”

“ฮีโร่ มาโกโตะ…นั่นไม่ดีเลยนะ” (โซเฟีย)

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและหนูทึ่งกับเรื่องนี้

“เอาโซลบุคมาให้ชั้นดู”

“อ-โอเค…” (มาโกโตะ)

ฮีโร่มาโกโตะมอบกระดาษให้เธอ

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้ ‘ฟุมุ ฟุมุ’ ขณะที่เธอมอง

“ฟุมุ สัญญาคำพูด ยังไงซะ ชั้นคิดว่ามันเป็นอย่างนั้น”

“โซเฟีย สัญญาคำพูดหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)

“สัญญาทางคำพูด เบาที่สุดในหมู่สัญญา” (โซเฟีย)

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

ฮ่าาห์ แม้ว่าเขาฝึกเวทมนตร์น้ำได้ก้าวหน้าไปในระดับที่คุณจะถามถึงสติของเขา ทำไมเขาไม่มีความรู้ทั่วไปเลย…?

“ผู้ใช้สปิริต-คุง มันมีสัญญา 5 แบบ นายทำ 2 จากทั้งหมดนั้น ถ้านายเป็นอัศวินผู้คุ้มกับของชั้น 1 ใน 3 อย่างที่เหลือ ถ้านายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะของไฮแลนด์ น่าจะไม่มีใครที่อยากจะข้องเกี่ยวกับนาย”

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะอธิบายมันกับฮีโร่มาโกโตะ

“สอง? แต่ผมทำแค่สัญญาอัศวินผู้คุ้มกันกับเจ้าหญิงนะ?” (มาโกโตะ)

“ฮีโร่มาโกโตะ สัญญาไม่ได้จำกัดอยู่แค่สัญญาอัศวินผู้คุ้มกัน นายก็ทำสัญญาสาวกกับเทพธิดา ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

หนูเติมไป

เทพธิดาไม่ได้อธิบายเรื่องแบบนั้นกับเขาเหรอ

“กับโนอาห์-ซามะ…? ชั้นทำสัญญาเหรอ?” (มาโกโตะ)

“สัญญาระหว่างเทพเจ้าและมนุษย์เป็นสัญญาวิญญาน มนุษย์เสนอศรัทธา และเทพธิดามอบการปกป้องจากพระเจ้าให้พวกเค้า มันเป็นความรู้ทั่วไป แต่…เพราะทั้งหมด ผู้ใช้สปิริต-คุงเป็นคนต่างโลก นายเลยไม่รู้”

ฮีโร่มาโกโตะพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

“อะไรที่นอกจากสัญญาคำพูดและสัญญาวิญญานล่ะ?” (มาโกโตะ)

“ยังมี: สัญญาเลือด สัญญากาย และสัญญาชีวิต” (โซเฟีย)

“ถ้านายจะทำสัญญากับชั้น…สัญญาเลือดนั้นโอเค ทั้งสองฝ่ายต้องดื่มเลือดของกันและกัน”

“งั้นมันก็เหมือนเคย” (มาโกโตะ)

“ใช่ เอาล่ะนะ”

“เอ๋?!” (โซเฟีย)

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะกระโดดไปบนฮีโร่มาโกโตะได้โอบแขนไปรอบคอของเขา

ฮีโร่มาโกโตะจับข้างหลังเธอด้วยการเคลื่อนไหวที่เหมือนเขาชินกับสิ่งนี้

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะกัดคอของเขา

เลือดของฮีโร่มาโกโตะถูกดื่ม

“ไม่ใช่ว่ามันโอเคแค่อึกเดียวเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ไม่ นายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น ใช่มั้ย? ทำให้ชั้นพอใจ”

“โอเค โอเค” (มาโกโตะ)

ฮีโร่มาโกโตะได้ห่อแขนไปรอบเธอและลูบหัวของเธอ

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็ยังมีทั้งสองแขนโอบแน่นไปรอบคอของเขา

เหมือนคนรัก…

(เออ๋…) (โซเฟีย)

ในช่วงเวลานั้น หนูมีความรู้สึกที่แย่

ไม่มีทางที่บุคคลอย่างปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะจะเกี่ยวข้องตัวเองไปกับคนไหนๆ

นั่นเป็นที่หนูคิด

สองคนนี้…ไม่มีอะไรระหว่างพวกเขาจริงๆเหรอ?

(โซเฟีย-จัง~ มันใช้เวลานานที่เธอจะสังเกตนะ~) (เออร์)

อ-เออร์-ซามะ?!

(ไม่ควรจะลดการป้องกันของเธอนะ เพราะทั้งหมดมาโกะ-คุงเป็นจิโกโล่สมองลม) (เออร์)

จ-จิโกโล่?

นั่นคืออะไร?

ไม่ ที่สำคัญกว่านั้น อะไรนำมาให้เรียกครั้งนี้?

อะไรที่เร่งด่วนเกิดขึ้นเหรอ?

(หืม? ไม่ ชั้นดูตัวอย่างจากโนอาห์และมาเพื่อคุยผูกสัมพันธ์☆) (เออร์)

ข-เข้าใจแล้ว…?

(ที่สำคัญกว่านั้น อย่าให้มาโกะ-คุงถูกนำไปจากเธอล่ะ โอเคมั้ย?) (เออร์)

พูดคำนี้เสร็จ หนูไม่ได้ยินเสียงของเออร์-ซามะอีกแล้ว

เธอได้คุยกับหนูเบาๆหลังๆ

หนูซาบซึ้งกับเรื่องนั้น แต่มันเป็นเกียรติที่เยอะไปสำหรับหนู

มันดูเหมือนว่าฮีโร่ของมาโกโตะคุยกับท่านบ่อย

เขาไม่เหนื่อยจากความเครียดเหรอ

“นี่ เลียนิ้วของชั้น ด้วยสิ่งนั้น สัญญาเลือดได้ถูกสร้าง”

“นี่รู้สึกค่อนข้างแปลกนะ” (มาโกโตะ)

เมื่อถึงเวลาที่หนูสังเกต ทั้งสองจะเสร็จสัญญาแล้ว

“ฟุฟุฟุ ด้วยสิ่งนี้ ผู้ใช้สปิริต-คุงจะเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น ชั้นควรจะบอกโนเอลภายหลังเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทำให้มันเป็นความรู้ทั่วไปชั้นมั่นใจว่าขุนนางที่มาวุ่นวายกับนายจะลดลงไปอย่างมาก”

“เย้! ด้วยเรื่องนี้ ผมออกไปข้างนอกได้แล้ว!” (มาโกโตะ)

ฮีโร่มาโกโตะกดแขนขึ้นเพื่อฉลองกับคำพูดของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

อาา…ใช้เกียรติที่เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมาใช้ทำอะไรบางอย่างเล็กๆแบบนี้… ช่างเป็นเรื่องสิ้นเปลือง

ไม่ว่าแบบไหน พวกเขาแลกเปลี่ยนสัญญาโดยไม่ได้ลังเลเป็นพิเศษ แต่เขารู้{ความเสี่ยงของสัญญา}มั้ย?

ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศของเราบางทีก็ขาดข้อมูลที่สำคัญไป และมันทำให้หนูกังวล…

เราขอบคุณปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและออกจากบ้านมา

-บนทางกลับของเรา

“นายขาดสามัญสำนึกไปจริงๆ” (โซเฟีย)

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

หนูเดินอยู่ข้างฮีโร่มาโกโตะขณะที่เราคุยกัน

จากใจหนูรู้สึกว่าหัวใจหนูจะหยุดหลายครั้ง

ตอนนี้เมื่อหนูมาดูมันดีๆหลังจากที่มันจบ คุณพูดได้ว่าคอนเนคชั่นระหว่างฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำและประเทศแห่งแสงได้แน่นแฟ้นขึ้น

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะใจดีที่นี่ แต่ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเธอโกรธ นายควรจะรู้ตัวมากกว่านี้เพราะนายเป็นฮีโร่…” (โซเฟีย)

“อยากไปกินอะไรที่ไหนกันมั้ย?” (มาโกโตะ)

“ฟังสิ่งที่ชั้นพูดสิ…ชั้นจะไป” (โซเฟีย)

เห้อ!

เขาพยายามจะเปลี่ยนหัวเรื่องทันทีเลย!

“อยากกินอะไรล่ะ?” (มาโกโตะ)

“ชั้นกินอะไรก็ได้ที่นายอยากจะกิน” (โซเฟีย)

“ได้เลย งั้นไปที่นั่นที่ฟูจิ-ยังบอกชั้นเถอะ” (มาโกโตะ)

ฮีโร่มาโกโตะจับมือของหนูและดึงมันไปอย่างกระฉับกระเฉง

“นายดูเหมือนจะสนุกนะ” (โซเฟีย)

“แน่นอนสิ มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ชั้นออกมาข้างนอก!” (มาโกโตะ)

“ใช่” (โซเฟีย)

เขาออกมาจากโรงพยาบาลไม่ได้ เขาต้องมีความเครียดสะสมแน่

หนูตัดสินใจจะให้เขาไปด้วยกันกับหนู

ที่ที่หนูถูกพาไปเป็นบาร์เล็กๆในซอยข้างหลังของเขตที่ 3

มีสถานที่แบบนี้แม้ว่าในโซนขุนนางที่เป็นเขตที่ 3 หือห์

หนูยังไม่เห็นลูกค้ารอบๆเลย

มันอาจจะยังไม่เปิด

มีโต๊ะไม้และถังไว้นั่ง

บาร์ที่รู้สึกเหมือนนักผจญภัยจะใช้

มันต่างจากที่ที่หนูไปกิน

“นี่เป็นครั้งแรกที่มาที่แบบนี้” (โซเฟีย)

“เห็นว่ามันสร้างด้วยความคิดที่จะเป็นบาร์ของชนชั้นกลางน่ะ” (มาโกโตะ)

“สร้าง?” (โซเฟีย)

ฮีโร่มาโกโตะรู้จักเจ้าของที่นี่เหรอ

ในทันทีนั้น บางคนมาจากที่ลึกเข้าไปในบาร์

“ลูกค้า-ซามะ เราจะเปิดภายหลัง…ซ-โซเฟีย-ซามะ?!”

“โอ้ชั้น ไม่ใช่ว่าเธอคือภรรยาของลอร์ดฟูจิวาระเหรอ? นีน่า ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

กระต่ายกึ่งสัตว์

เพื่อนเก่าของฮีโร่มาโกโตะ

“ชั้นมาแล้ว นีน่า-ซัง” (มาโกโตะ)

“มาโกโตะ-ซามะ! ถ้านายจะพาโซเฟีย-ซามะมา ได้โปรดบอกเราก่อนล่วงหน้า!” (นีน่า)

“อาา ขอโทษ ดูเหมือนเธอจะยังไม่เปิด หือห์ ชั้นจะมาทีหลัง” (มาโกโตะ)

ชั้นจะถูกดุโดยดันนะ-ซามะถ้าชั้นให้เจ้าหญิงไปโดยไม่เอาอะไรออกมาเลย! ชั้นจะเตรียมบางอย่างทันที โอเค๊?!” (นีน่า)

เธอกลับไปลึกข้างในโดยที่ไม่สร้างเสียง

“เราทำอะไรที่ไม่ดีที่นี่สินะ หือห์” (มาโกโตะ)

“ฮีโร่ มาโกโตะ นายเคลื่อนไหวด้วยทำนองของนายมากเกินไปแล้ว” (โซเฟีย)

“ขอโทษ…” (มาโกโตะ)

มาโกโตะครวญอย่างสลดใจ

“น-นายไม่ต้องเศร้ามาก แค่ระวังมากกว่านี้ครั้งหน้าก็โอเคแล้ว…” (โซเฟีย)

หนูรีบทำให้สบายๆขึ้น

“ทักกิ-โดโนะ! โซเฟีย-ซามะ! ชั้นดีใจที่พวกนายมา!” (ฟูจิ)

“โอ้ ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

เขากลับไปที่หน้าตาแบบเดิมอีกครั้ง

…เขา…แค่แสดงว่าเขาสำนึกเหรอ…?

“ที่นี่ที่อนุญาติให้ขุนนางของไฮแลนด์สนุกกันโดยไม่มีการตกแต่งเข้ามาขวาง! เอาเลยแล้วสนุกกับมัน-เดสุ โซ!” (ฟูจิ)

“เอาจานแนะนำให้เรา ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

“ปล่อยไว้ให้เราได้เลย! ……ทักกิ-โดโนะ ครั้งหน้า ได้โปรดบอกเราก่อนนะ” (ฟูจิ)

“...ขอโทษ” (มาโกโตะ)

แม้แต่เพื่อนของเขาก็ตำหนิเขา

แน่นอนว่าเขาจะทำอย่างนั้น

หลังจากนั้น อาหารได้ถูกนำออกมาที่มีลักษณะของประเทษแห่งน้ำและประเทศแห่งแสง

มันเป็นอาหารที่อร่อยอย่างมาก

หนูสามารถที่จะคุยได้มากมายกับมาโกโตะ และมันสนุกจริงๆ

หนูพอใจ

◇◇

หลังจากที่เรากินกันเสร็จ เรากลับไปที่ห้องที่โรงพยาาบาล

“นายมาสายนะ มาโกโตะ เรากินก่อนหน้านายไปแล้ว” (ลูซี่)

“เฮ้~ นายไปไหนมา ทากัตซูกิ-คุง โซฟิ-จัง?” (อายะ)

เมื่อเรากลับไปที่ห้อง ลูซี่ได้ทำผมของอายะซังบนเตียงของฮีโร่มาโกโตะ

พวกเธทั้งสองคนสนิทกันดีจริงๆ

แต่มันดูเหมือนบางครั้งมันสุ่มเสี่ยงเมื่อมันเป็นเรื่องของฮีโร่มาโกโตะนะ

นี่คือสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนที่สนิทกันพอที่จะสู้กันเหรอ?

หนูไม่มีเพื่อนแบบนั้น

หนูอิจฉาพวกเธอนิดหน่อย

“เราไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมา” (มาโกโตะ)

“ฮีโร่มาโกโตะได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ จริงๆเลย ชั้นรู้สึกว่าอายุไขชั้นหดลงไปแล้วนั่น” (โซเฟีย)

“เข้าใจแล้ว” (อายะ)

“นั่นน่าประทับใจนะ มาโกโตะ!” (ลูซี่)

หนูอธิบายกับอายะ-ซังและลูซี่-ซังว่าอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่ถอนหายใจ

ในทันทีนั้น…

“เอ๋?”

หนูได้ยินเสียงจากที่ประตูอยู่

*แคล๊ง แคล๊ง แคล๊ง…*

ถ้วยเหล็กหล่นไปที่พื้น

ออราเคิลแห่งความมืดตกตะลึง

“ช่าาาาา! น๊าาา น๊าาา!”

สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นอาหารแมวกระจายอยู่ที่พื้น

แมวดำได้กินอาหารแมวที่กระจาย ระหว่างที่แสดงความโกรธ

โอ้ฉัน น่ารักจัง

“ธ-ธ-เธอ…พูดว่า…อะไรนะ?” (ฟูเรีย)

ออราเคิลแห่งความมืดสั่นและเธอพูดดีๆไม่ได้

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเธอกระวนกระวายขนาดนี้

ตรงข้ามกับสิ่งนั้น มีมาโกโตะที่ไม่ได้ดูเหมือนจะสังเกตสภาพของเธอและมีหน้าเดิมเหมือนปรกติ

ฮีโร่มาโกโตะใจเย็นตลอด

ไม่แฟร์เลย

“อ้าา เจ้าหญิง ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะให้ชั้นได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกะ—” (มาโกโตะ)

“《คนทรยศศศศศศ!!》” (ฟูเรีย)

ออราเคิลแห่งความมืดระเบิดและกระโจนเข้าใส่ฮีโร่มาโกโตะ

 

เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 280/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord