the end of world Chapter 5

                   Chapter 5 มือปราบสายฟ้าฟาด (ตอนแรก)

 

…

          ก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุประหลาดขึ้นเพียงเล็กน้อย บริเวณป่าริมทางบนถนน

เส้นที่จะมุ่งหน้าออกนอกตัวเมือง ร่างที่อยู่ในชุดเครื่องแบบของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ หลายคน

กำลังแฝงตัวซุ่มซ่อนอยู่ในดงไม้แสนหนาทึบ เพื่อปฏิบัติภารกิจบางอย่างให้สำเร็จ

ตามข่าวลับที่เพิ่งได้ทราบมาจากสายสืบเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

 

“จ่าแน่ใจนะว่ามันจะผ่านเส้นทางนี้แน่...ไม่ใช่พวกเรามาเฝ้ารอเสียเที่ยวนะ”

 

คำถามนั้นถูกส่งออกมาจากร่างในเครื่องแบบของชายหนุ่มผู้หนึ่ง ที่กำลังยืนเอนหลังพิงกับต้นไม้ใหญ่

สายตาคมกล้ากร้าวแกร่งจับจ้องไปบนถนนที่ว่างเปล่า อย่างไม่กระพริบตา

โดยเขาเอ่ยออกมาโดยไม่หันไปมองยังคู่สนทนาเลยแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มคนนี้คือ ร้อยตำรวจเอก เทย์เลอร์ การ์เดียน ซึ่งเป็นหัวหน้าชุดปฏิบัติการในครั้งนี้นั่นเอง

ที่เขาต้องเอ่ยถามออกไปแบบนั้น ก็เพราะว่า

จู่ๆเขาก็ได้รับคำสั่งมาจากเบื้องบน ให้จัดเตรียมกองกำลังมาเฝ้าเส้นทานี้ อย่างกะทันหัน โดยที่ยังไม่มั่นใจ

ในข้อมูลที่ได้รับมาจากสายมากนัก

“ข่าวนี้มีความแม่นอนกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ครับ เว้นเสียแต่พวกมันจะเกิดเปลี่ยนใจภายหลัง”

นายตำรวจสูงอายุที่อยู่ออกไปไม่ไกลกล่าวตอบ

โดยมือก็กำลังง่วนกับอาวุธประจำกาย เพื่อให้มันพร้อมใช้งานได้อย่างไม่ติดขัด

เหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์คนอื่นๆ ก็กำลังปฏิบัติแบบเดียวกันอยู่

บรรยากาศรอบด้านเงียบสงัด แต่มันก็เงียบสงบอยู่ได้อีกไม่นาน

เมื่อเสียงสนทนาจากอีกฝั่งหนึ่งดังออกมาจาก วิทยุสื่อสารที่เหน็บอยู่บริเวณเอวของนายตำรวจหนุ่ม

 

“ขณะนี้กลุ่มรถต้องสงสัยจะถึงบริเวณที่ต้องลงมืออีก 5 นาทีทราบแล้วเปลี่ยน”

 

ชายหนุ่มที่ยืนพิงต้นไม้อยู่เริ่มขยับตัว พร้อมกับล้วงหยิบวิทยุสื่อสารที่เหน็บอยู่ในซองหนังข้างเอวขึ้นมา

เอ่ยตอบกลับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ

 

“ทราบแล้วเตรียมพร้อมเข้าจับกุม...ทั้งหมดเข้าประจำที่เตรียมพร้อมรถต้องสงสัยกำลังมา”

ประโยคหลังเอ่ยกับผู้ใต้บังคับก่อนที่จะเหน็บวิทยุสื่อสารไว้ในซองหนังตามเดิม

ก่อนที่จะหันมาตรวจสอบอาวุธประจำกายครั้งสุดท้าย ก่อนเข้าปฏิบัติการ

มีดพกอยู่ในซองบริเวณต้นขา ปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ ถูกดึงขึ้นมาจากซองข้างเอวกุมกระชับไว้ในมือ

โดยมีลูกซอง 5 นัดสะพายอยู่บริเวณแผ่นหลังอีก 1 กระบอก กระสุนสำรอง ของปืนลูกซอง 3 ชุด

กระสุนปืนสั้น 3 ชุด ถูกจัดเก็บไว้อย่างดีในกระเป๋ากางเกง

สีหน้าของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ทุกคน ในยามนี้แฝงไว้ด้วยความเครียดเขม็ง ต่างกุมอาวุธในมือไว้อย่างเตรียมพร้อม สายตาของนายตำรวจทุกนายจ้องมองไปยังท้องถนน ที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาสาดประกาย

พวกเขาเฝ้ารอกันไม่กี่อึดใจ สายตาอันว่องไวของเทย์เลอร์

ก็ได้เห็นถึง รถบรรทุก ที่ตอนหลังคลุมผ้าใบสีดำปิดทึบกำลังวิ่งมาบนถนนด้วยความเร็วสูง

วิ่งเรียงกันมาฝุ่นตลบ 5 คัน

“ทุกคนเตรียมตัวเข้าปะทะได้...ดูเหมือนมันไม่ง่ายแน่งานนี้”

เทย์เลอร์เอ่ยกระซิบอย่างแผ่วเบา ลงไปในวิทยุสื่อสาร เป็นเวลาเดียวกันกับที่รถบรรทุกหัวขบวน

ก็แล่นมาถึงยังบริเวณที่ซุ่มซ่อน ของกลุ่มผู้พิทักษ์สันติราษฎร์พอดี

ผ้าใบตอนหลังถูกสะบัดขึ้น พร้อมกับปากกระบอกสีดำมะเมื่อมของอาวุธปืนหลากหลายชนิด

จะโผล่ออกมา สอดส่องไปทั้ง 2 ฟากถนน ก่อนที่ประกายไฟจะพวยพุ่งพร้อมกับเสียงแผดระเบิดดังกราวสนั่น

ของการยิงอย่างหูดับตับไหม้จะบังเกิดขึ้น

 

ปังปังปังปังเปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยง!!!

 

พุ่มไม้กิ่งไม้ขาดปลิวกระจุยกระจาย พื้นดินถูกคว้านจนฝุ่นฟุ้งตลบอากาศ

เหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ทุกคนต้องรีบทิ้งตัวนอนราบลงกับพื้น เพื่อไม่ให้เป็นเหยื่อกระสุน

ที่ปลิวโฉบเฉี่ยวไปมาอย่างน่าหวาดเศียวผ่านเหนือหัวของทุกคนในขณะนี้

ประกายของอาวุธปืนยังเลื่อนลั่นอยู่อย่างต่อเนื่อง ไม่หยุดพักเพื่อกดดันฝ่ายเจ้าหน้าที่ไม่ให้ตอบโต้กลับไปได้

จนกระทั่งรถบรรทุกคันแรกผ่านจุดซุ่มของพวกเขาไป โดยที่พวกเขาไม่สามารถสกัดไว้ได้

นายตำรวจหลายคนที่ไม่สามารถทนเห็นเหล่าผู้ร้ายรอยนวลไปได้ กัดฟันฝืนยันกายขึ้น

ฝ่าเปลวปืนที่พวยพุ่งเข้ามา

พร้อมกับเล็งอาวุธในมือ ไปยังท้ายรถบรรทุกคันหน้า ที่ยังเห็นอยู่ในระยะสายตา

แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้เหนี่ยวไก รถบรรทุกที่ติดตามมาเบื้องหลัง

ก็เล็งอาวุธตรงมายังพวกเขาทันที พร้อมกับประกายไฟพวยพุ่งเป็นทาง เมื่อเหล่าผู้ร้ายส่งกระสุนตรงมาอย่างแม่นยำ

ร่างในเครื่องแบบหลายนาย ที่ถูกกระสุนทะลวงร่างอย่างจัง ต่างก็กระเด็นกระดอนล้มกลิ้งไปคนละทิศคนละทาง หยาดโลหิตสีแดงสาดย้อมพื้นจนเจิ่งนอง

เทย์เลอร์ ที่ยังหมอบนิ่งอยู่มองเห็นผู้ใต้บังคับล้มตายลงไปราวใบไม้ร่วงต่อหน้าต่อตา

ชายหนุ่มขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างโกรธแค้น พลางกระเถิบตัวเองถอยไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่

โดยมีนายตำรวจที่เหลือเพียงไม่กี่นายทำแบบเดียวกัน เทย์เลอร์รีบยันกายขึ้นจากพื้นด้วยความรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่าตนพ้นวิถีกระสุนของฝ่ายตรงข้าม มือแกร่งรีบกระชากรีโหมดจากกระเป๋าเสื้อมากุมไว้ในอุ้งมือ

“อย่าหวังว่าพวกแกจะรอดไปได้นะเว้ย”

เขากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเหี้ยม เมื่อเห็นว่ารถบรรทุกคันแรกกำลังจะหลุดรอดวงล้อมออกไป

 ก่อนที่จะกดนิ้วโป้งลงไปบนปุ่มสีแดง บนรีโหมดอย่างดุดัน

จนแทบจะแหลกคามือ  ตูมบึ้ม!

 

เสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น พร้อมกับปรากฏเปลวไฟพวยพุ่งขึ้นมาจากท้องถนน

รถบรรทุกที่วิ่งอยู่ข้างหน้าสุด เจอแรงระเบิดเข้าอย่างจัง ถูกแรงอัดหนักหน่วงโถมกระแทก

จนกระดอนลอยขึ้นทั้งคัน พลิกคว่ำหงายท้องตกลงมากระแทกพื้น กลายเป็นเศษเหล็กหุ้มไฟไปในพริบตา

ไม่ต้องถามถึงเลยว่าผู้ที่อยู่ภายใน ซากรถคันนั้น จะป่นปี้ย่อยยับอยู่ภายใน

ไม่มีคนไหนหนีออกมาได้แม้แต่คนเดียว

รถอีก 4 คันที่วิ่งตามติดมาทางเบื้องหลังต่างรีบเหยียบเบรกกันจนตัวโก่ง จนท้ายรถ หมุนปัดเป็นวงอยู่กลางถนน

เหล่าผู้คุ้มกันที่อยู่ทางตอนท้ายของรถบรรทุกแต่ละคัน พากันกระโดดลงมาอย่างว่องไว

พร้อมกับสาดกระสุนจากอาวุธสงครามในมือ ออกไปยังบริเวณที่คิดว่ามีเหล่าร่างในเครื่องแบบซุ่มซ่อนอยู่ราวห่าฝน

 

ปังปังปังปังเปรี้ยงเปรี้ยงเปรี้ยง!

 

ประกายไฟแผดพุ่งสาดกระหน่ำ โดยมีตอนหลังของรถบรรทุกขนาดใหญ่เป็นกำบังอย่างดี

กระสุนร้ายกาด ปลิวโฉบเฉี่ยว ร่างในเครื่องแบบไปมาอย่างน่าหวาดเสียว

เหล่าตำรวจที่แอบอยู่ตามต้นไม้ก็ไม่ปล่อยให้ฝ่ายตนถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว

เหล่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ก็ตอบโต้กลับไปด้วยอาวุธในมือ

อย่างถี่ยิบเช่นเดียวกัน

และแล้วในขณะที่เหล่าเจ้าหน้าที่กับกลุ่มผู้ร้ายกำลังปะทะกันอยู่นั่นเองเหตุประหลาดก็ได้เกิดขึ้น

ร่างทั้งหมดที่พากันกลิ้งหลบหรือวิ่งหลบกระสุนที่ปลิวไปมา พร้อมกับหามุมยิง หวังจะทำร้ายอีกฝ่าย

 ถูกหยุดนิ่งราวกับทั่วทั้งโลกได้ถูกหยุดเวลาไว้

พร้อมกับเสียงคลื่นแทรกดังเสียดประสาท ก่อนที่ภาพขนาดยักษ์จะฉายปรากฏขึ้นบนผืนฟ้า

โดยมันเป็นหน้าของร่างในหน้ากากประหลาด ที่ออกมากล่าวถึงเรื่อง การแย่งชิงสิ่งของอะไรสักอย่าง

ที่จะช่วยให้มีชีวิตรอดต่อไปได้ในโลกที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงไป

แล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติตามเดิม โดยร่างที่กำลังอยู่ในท่ากลิ้ง ในทีแรกของเทย์เลอร์

ได้พุ่งตัวไปหลบ อยู่บริเวณหน้ารถบรรทุกคันหนึ่ง ที่เหล่าผู้ที่เคยอยู่ประจำพาหนะคันนี้

ถูกเป่ากลับลงนรกไปหมดสิ้น

ไอหมอกสีดำสยดสยองค่อยทอดตัวลงมาจากท้องฟ้าเบื้องบน เข้าปกคลุมพื้นที่โดยรอบ

จนมืดมิดแทบจะมองอะไรไม่เห็น

นายตำรวจและวายร้ายบางคนที่สูดหายใจเอาไอหมอกดังกล่าวเข้าไป ก็ได้เกิดอาการผิดปกติขึ้นกับร่างของพวกเขา

หลายคนลงไปนอนกลิ้งอยู่บนพื้น ทั่วทั้งร่างแอ่นเกร็งปลายนิ้วที่สอดอยู่ในไกปืนกระตุกถี่ๆ อย่างไม่ได้ตั้งใจ ดวงตาของพวกเขาเหล่านั้นเบิกค้าง น้ำลายไหลย้อย สติเริ่มหลุดลอย

กระสุนแผดเลื่อนลั่น พร้อมปากกระบอกส่ายไปมาอย่างไร้ทิศทาง

ทำให้ผู้ที่ตกอยู่ในวิถีของกระสุนนั้นต่างได้รับบาดเจ็บและล้มตายไปด้วยน้ำมือของฝ่ายตัวเองและฝ่ายตรงข้าม

          เทย์เลอร์ที่เฝ้ามองอยู่อดที่จะประหลาดใจอย่างเสียไม่ได้ เมื่อเห็นอาการแปลกๆที่จู่ๆก็เกิดขึ้นจากคนทางฝั่งตนและฝ่ายตรงข้าม

ถ้าอาการลักษณะนี้เกิดขึ้นแต่เฉพาะฝ่ายของพวกมัน นายตำรวจหนุ่มก็สามารถระบุได้ทันทีว่า

พวกมันอาจจะเสพยาเกินขนาดจนช็อก แต่นี่มันเกิดขึ้นจากทางฝ่ายเขาด้วยนี่สิ

เทย์เลอร์ก็จนปัญญาที่จะรู้ได้ ร่างกายที่สั่นกระตุกเริ่มนิ่งลงทีละเล็กทีละน้อยจนนิ่งสนิท

แต่ดวงตายังเบิกกว้างตาดำหายไปกลายเป็นสีขาวซีด น้ำลายหยดย้อยลงไปบนพื้นพร้อมกับ

ร่างที่ลงไปนอนอยู่กลับมายืนบนพื้นด้วยแขนขาที่แข็งๆผิดปกติ

 

“แฮ่!”

 

มันเปิดปากร้องราวสัตว์ร้าย มือไม้แกว่งไกวไปมาอย่างไม่รู้ทิศทาง ปล่อยให้สายสะพายปืนที่ห้อยติดกาย เหวี่ยงเปะปะไปมา

พวกมันเดินโงนเงน ตรงเข้าใส่ร่างของ เพื่อนร่วมอาชีพของตนอย่างเชื่องช้า  พร้อมกับร้องขู่ด้วยเสียงต่ำลึกในลำคอ

 

 

“อย่าเข้ามานะเว้ย...แกเป็นอะไรไปวะ?”

ไอ้วายร้ายคนหนึ่งร้องถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก พร้อมกับหันปากกระบอกปืนไปทางเพื่อนของมันเอง

ที่แยกเขี้ยวเข้าใส่พร้อมกับสาวเท้าหามันอย่างมุ่งร้าย

“กูบอกให้หยุดไงวะ...ถ้ายังเข้ามาอีกกูยิงจริงๆนะโว้ย...หยุดอยู่กับที่เดี๋ยวนี้”

มันร้องสั่งเพื่อนด้วยน้ำเสียงลังเล มือที่ถืออาวุธอยู่สั่นน้อยๆ เมื่อเห็นว่า ร่างตรงหน้ายังไม่ตอบสนองต่อคำสั่งของมัน ไอ้นั่นยังแยกเขี้ยวขาวน้ำลายหยดติ๋งๆ จ้องมองดวงตาสีขาวซีดตรงมาอย่างหิวกระหาย

พร้อมกับเท้าที่รุกคืบเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่ามือที่แกว่งไกวไปมาจวนจะคว้าลำคอของตน

เขาก็ไม่มีทางเลือกอีกต่อไป มันหลับตาปี๋ แล้วเหนี่ยวไกปลดปล่อยกระสุนตรงเข้าใส่ร่างที่เคยเป็นเพื่อนไม่นับ

 

ปังปังปังปังปังปัง!!!

 

ประกายไฟสีแดงจากเปลวปืนสว่างแลบเป็นสาย ปลดปล่อยกระสุนร้อนเข้าปะทะร่างนั้นอย่างเต็มแรง

จนร่างที่สาวเท้าตรงเข้ามาพร้อมกับมือไม้ที่ไขว่คว้า กระเด็นผึงถอยหลังไป ลำตัวท่อนบนและท่อนล่าง

ถูกแรงของหัวกระสุนนับร้อยที่ระดมเข้าใส่ ฉีกกระชากจนขาดออกจากกันลำไส้ห้อยร่องแร่งโลหิตสีแดงฉีดพุ่งสาดกระเซ็น ร่างกายท่อนบนหงายผึ่งไปตกทางเบื้องหลัง โดยมีร่างท่อนล่าง สาวเท้าตรงเข้าใส่ไอ้หมอนั่นอีก 2-3 ก้าวก่อนที่จะโงนเงนแล้วล้มลงไปบนพื้น

แต่ใช่ว่าทุกอย่างจะจบลงเพียงเท่านั้น เมื่อร่างกายท่อนบนที่ตกกระทบพื้น

กลิ้งคว่ำไปบนพื้นแล้วใช้มือยันกับผืนดินส่งร่างกายที่อ้าปากแยกเขี้ยว ตรงเข้าใส่ร่างของไอ้หมอนั่นตามเดิม

ด้วยความกระหายหิว

 

“แฮ่”

 

มันร้องคำรามแล้วเอื้อมมือคว้าข้อเท้าหมับ แล้วกระชากเต็มเหนี่ยว

ทำให้ร่างนั้นหงายหลังผึ่ง ไอ้หมอนั่นส่งเสียงร้องออกมาอย่างตกใจและหวาดกลัวสุดขีด

ก่อนที่คมเขี้ยวจะฉีกกระชากเนื้อบริเวณต้นขาของมัน

 

“อ้า...ม่าย...อย่ากินกู...ปล่อยกูสิวะ”

มันทำได้เพียงกระเสือกกระสนหนีตายในขณะที่ถูกเคี้ยวกิน ก่อนที่ร่างของมันจะกระตุกเยือกๆ

แขนขาแอ่นเกร็ง ก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้าง น้ำลายหยดย้อยแล้วก็ส่งเสียงร้องคำรามดังกระหึ่มออกมาจากลำคอ เป็นสัญญาณบ่งบอกว่า เขาได้กลายเป็นหนึ่งในพวกตัวประหลาดไปเป็นที่เรียบร้อย

ภาพอันสยดสยองได้ปรากฏต่อสายตาของนายตำรวจหนุ่มอย่างไม่ขาดตกไปแม้แต่ฉากเดียว

เทย์เลอร์ตกตะลึงนั่งตัวแข็งอยู่กับที่ มือไม้อ่อนแรงแทบทำอาวุธในมือหลุดร่วงลงไปกับพื้น

สมองประมวลผลแทบไม่ถูกว่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่มันคือความจริงหรือคือความฝันกันแน่

************************************จบตอน