the end of world Chapter 6

                   Chapter 6 มือปราบสายฟ้าฟาด (ตอนจบ)

 

…

          “แฮ่!”

เสียงร้องคำรามอย่างหิวกระหายดังมาจากทางเบื้องหลัง พร้อมกับแรงที่กระชากไหล่ อย่างหนักหน่วง

จนร่างของนายตำรวจหนุ่มหมุนคว้างล้มลงไปนอนกับพื้น พร้อมกับมีร่างในเครื่องแบบที่ทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผล จากรอยขบกัดไปตลอดทั้งตัวจะกระโจนขึ้น โถมทับมาบนตัวของเขา

พร้อมกับปากที่เปิดกว้างน้ำลายหยดย้อยอย่างกระหายหิว มันจึงไม่รอช้าก้มลงฝังเขี้ยวลงยังบริเวณคอหอยของชายหนุ่มอย่างเหี้ยมโหด

การจู่โจมเข้ามาอย่างกะทันหันดังกล่าวนั่นเองเป็นตัวฉุดเรียกสติของนายตำรวจหนุ่ม

ที่กระเจิดกระเจิงล่องลอยออกไปให้กลับคืนมา สู่ความเป็นจริงที่ตนเองกำลังเผชิญอยู่

ด้วยปฏิกิริยาการตอบสนองที่เผชิญกับความเป็นความตายอยู่ตลอดเวลา

ทำให้เทย์เลอร์แก้สถานการณ์เฉียดตายของตนได้อย่างฉับพลัน

 ก่อนที่คมเขี้ยวของอสูรร้าย จะเข้ามากระชากคอหอยของเขาเพียงเสี้ยววินาที

ปืนสั้นในมือข้างหนึ่งก็กระทุ้งพรวดขึ้นอย่างว่องไว

กระแทกฟันหน้าของร่างนั้นจนหักกระจุย พร้อมกับปากที่เปิดกว้าง งับลงอย่างรุนแรงเข้าที่ปากกระบอกปืนอย่างเต็มรัก จนเกิดเสียงเขี้ยวเหล็กดังกร้วมสนั่น

มันร้องคำรามในลำคออย่างโกรธแค้น พร้อมกับยกมือข้างหนึ่งหวังจะบีบเค้นลำคอของเขาให้แหลกยับ

แต่ก่อนที่มันจะได้ทำอย่างที่สัญชาตญาณร้องสังการ

ปลายนิ้วของนายตำรวจหนุ่มที่สอดอยู่ในโกร่งไกก็กระดิกฉับ ปลดปล่อยกระสุนนัดสุดท้ายที่ติดตัวปืนอยู่

ออกไปอย่างไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย

เสียงแผดก้องของอาวุธในมือดังสนั่น พร้อมกับศีรษะของอสูรร้ายสะบัดราวกับถูกมือยักษ์ตบ กระสุนนัดนั้น

ที่เทย์เลอร์ยิงออกไป พุ้งเข้าคว้างสมองระเบิดออกหลังหัว

ของร่างที่เคยเป็นหนึ่งในผู้ใต้บังคับของตนส่งให้มันลงไปนอนแน่นิ่งไม่กระดิกกระเด้งขึ้นมาได้อีก

ชายหนุ่มรีบยันกายขึ้นจากพื้น อย่างรวดเร็วแล้วรีบ กระชากลูกซองที่เหน็บอยู่บริเวณแผ่นหลัง ขึ้นมากุมกระชับไว้ในมืออย่างว่องไว ถึงแม้จะยังตกตะลึงอยู่กับเหตุการณ์ความเป็นความตายที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตนอยู่

แถมยังเพิ่งลั่นไกสังหารผู้ที่เคยเป็นลูกน้องไปสดๆร้อนๆ แต่สถานการณ์เฉพา

ให้เขามัวมานั่งสำนึกผิดหรือมานั่งเสียใจ ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้ก็คือ

ทำทุกอย่างเพื่อให้ตนมีชีวิตรอดต่อไปเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าร่างอสูรกาย ที่เขาได้ยิงจนหัวกระจายไม่ได้ลุกกลับขึ้นมาไล่ล่าอีกเหมือนตัวอื่น

เทย์เลอร์ก็ทราบได้ในทันทีว่า นี่คือวิธีที่จะฆ่าพวกมันได้อย่างเฉียบขาดที่สุด

เขาจึงตะโกนออกไปอย่างเร่งร้อนฝ่าเสียงปืนหลากหลายขนาดที่แผดเลื่อนลั่นอยู่ในขณะนี้

“ทุกคนยิงพวกมันที่หัว...มันคือจุดอ่อน”

คำพูดดังกล่าวบอกเตือนไปทั้งฝ่ายของนายตำรวจและฝ่ายของเหล่าผู้ร้าย

ที่ยังไม่กลายไปเป็นหนึ่งในพวกมัน ในยามนี้ไม่ว่าจะอยู่ฝ่ายไหน

พวกเขาก็ต้องหันมาร่วมมือกันอย่างไม่มีทางเลือก โดยมีเหล่าตัวประหลาดเป็นศัตรูร่วมกัน

ถึงแม้หลายคนจะได้ยินคำร้องบอกของนายตำรวจแล้วว่า ให้เล็งยิงที่หัว

แต่ในความเป็นจริงแล้วมันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่ใจต้องการ เนื่องด้วยเหตุผลหลายๆอย่างของแต่ละคน

ไม่ว่าจะเป็น ความลนลานหนีตาย ความตื่นกลัวต่อภาพแสนโหดร้ายที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า

หรือว่าจะเป็นเรื่องที่สะเทือนใจที่สุดอย่างการที่ต้องลั่นไก ใส่ร่างที่ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยรู้แก่ใจดีว่า

บุคคลเหล่า นี้คือเพื่อนร่วมงานของตน

มันจึงทำให้สมาธิและการตัดสินใจของพวกเขาเหล่านี้ล่าช้า พลาดท่าปล่อยให้เหล่าอสูรร้ายในร่างเพื่อนของตนฉีกกระชากเลือดเนื้อ และต้องกลายเป็นหนึ่งในพวกของมันไปอย่างโง่งม

เมื่อเวลาผ่านไป เสียงปืนที่แผดคำรามดังเลื่อนลั่นอยู่อย่างหนาแน่น ก็ค่อยๆทิ้งระยะห่างลงไปทุกขณะ

เพราะมีทั้งเหล่าผู้ที่วิ่งหนีตายเข้าไปในป่า และผู้ที่พลาดท่ากลายเป็นหนึ่งในพวกมัน จนกระทั่งบริเวณนี้มีเพียง

เทย์เลอร์แต่เพียงผู้เดียว ที่เป็นผู้รอดชีวิต ชายหนุ่มลั่นไกใส่ร่างของอสูรกาย จนตกตายลงไปหลายตัว

พร้อมกับวิ่งหาที่ซ่อนไปเรื่อยๆ จนกระทั่งจนมุมอยู่ท้ายรถบรรทุกคันหนึ่ง

เมื่อเหล่าอสูรตายซาก เดินลากขาแกรกกราก เข้ามาจากรอบทิศทางอย่างมุ่งร้าย

เขาก็ลั่นไก ระเบิดหัวของอสูรกายตัวหนึ่งในระยะประชิด กระสุนลูกปราย ที่ยังไม่ทันจะเบ่งบานดี จับรวมกลุมระเบิดหัวมันจนหายไปซีกหนึ่ง

มันสมองสาดกระจายอย่างสยดสยอง

ก่อนที่จะกระโดดถอยหลังหายเข้าไปยังหลังผ้าใบทางตอนท้ายของรถบรรทุก

หลบฝ่ามือที่คว้าเปะปะเข้ามาของอสูรกายไปได้อย่างหวุดหวิด

ชายหนุ่มเสือกปากกระบอกลูกซองโผล่พ้นผ้าใบออกมา พร้อมกับประกายปืนสว่างวาบ

เสียงคำรามดังเลื่อนลั่น ส่งกระสุนลูกปรายโปรยสาดออกไป

ร่างของอสูรกายที่อยู่ใกล้สุด ศีรษะสะบัดสมองกระจุยร่างหงายผึ่งลงไปนอนกองอยู่บนพื้นในทันที

เทย์เลอร์สายปากกระบอกเล็งเข้าใส่ อสูรกายอีกตัวที่เดินโงนเงนแยกเขี้ยวน้ำลายย้อยสาวเท้าตรงทื่อเข้ามา

เมื่อเล็งเป้าดีแล้วก็เหนี่ยวไกส่งกระสุนออกไปในทันที

แต่แทนที่จะปรากฏเสียงเลื่อนลั่นพร้อมกับแสงไฟจากเปลวปืนจะปรากฏเช่นทุกครั้ง

ทุกอย่างกลับนิ่งสนิทปรากฏเพียงเสียงดัง แชะ! อันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า

กระสุนของเขาได้หมดลงไปเสียแล้ว หากจะออกไปเก็บอาวุธของเหล่าซากศพที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาใช้งาน

มันก็คงไม่ทันการแถมยังเอาตัวเองไปเสี่ยงกับอันตรายเปล่าๆ

ชายหนุ่มจึงรีบถอยตัวเองหลบเข้าไปในตอนท้ายของรถให้ลึกกว่าเดิม เป็นเวลาเดียวกับที่ร่างของปีศาจกระหายเลือดพุ่งเข้ามาถึง แรงกระแทกจากร่างของพวกมัน

ทำให้รถบรรทุกทั้งคันสั่นยวบยาบ ร่างของชายหนุ่มกลิ้งไปมาบนพื้นรถอย่างสะเปะสะปะ

ราวกับแผ่นดินไหว

เสียงปึงปังของการใช้มือฟาดและการกระแทกตัวของเหล่าผีดิบ ดังรอบตัวรถ ความหนักหน่วงของเรี่ยวแรงของพวกมันทำให้ตัวรถเริ่มบุบบี้ทีละเล็กทีละน้อย

ขืนเขายังมัวช้าอยู่ พวกมันต้องแหกโครงเหล็กแล้วเข้ามาฉีกทึ้งตัวเขาได้อย่างแน่นอน

ทำให้เทย์เลอร์ต้องเร่งใช้สมองหาทางรอดให้ตัวเองอย่างเร่งด่วน

มือไม้รีบตบไปตามร่างกายของตนตรวจดูในซอกหลืบของกระเป๋ากางเกงและกระเป๋าเสื้ออย่างวุ่นวายใจ

เพื่อหากระสุนสำรอง  แต่ก็พบว่ามันว่างเปล่า

ชายหนุ่มสงบใจใช้ความคิด เมื่อนึกขึ้นได้ว่า

ไอ้รถบรรทุกที่เขากำลังอาศัยเป็นกำบังในขณะนี้ มันเป็นรถขนสิ่งผิดกฎหมาย

ของกลุ่มวายร้ายที่มีอาวุธครบมือ ดังนั้นมันก็ต้องมีอาวุธเหลือซุกซ่อนไว้บ้างสิน่า

นายตำรวจจึงไม่รอช้า ค่อยๆพากายคืบคลาน ไปบนพื้นรถ

แล้วใช้มือไล่ควานหาไปตามกระสอบ ที่ภายในบรรจุข้าวสาร

และข้าวโพด ที่ไม่ต้องบอกก็รู้แน่นอนว่าต้องมียาเสพติดปะปนซุกซ่อนมาด้วยไม่มากก็น้อย่างแน่นอน

เมื่อควานไปมาอยู่เพียงไม่กี่อึดใจเขาก็พบกับแม็กกระสุนสำรองของปืน m16

ซึ่งแน่ล่ะมันเป็นคนละชนิดกับอาวุธที่เขาใช้ในปัจจุบัน ดังนั้นกระสุนที่เขาพบมันจึงไร้ประโยชน์ในยามนี้โดยสิ้นเชิง

เทย์เลอร์จึงต้องค้นต่อไปด้วยจิตใจเต้นระทึก ปรากฏแรงกระแทกอย่างหนักหน่วง จนทำให้ร่างที่กึงนั่งกึ่งยืนเซล้มกลิ้ง กระสอบต่างๆนาๆ กระเด็นกระดอนจนแทบจะลงมาทับร่างของเขา

 

โครม!!!

 

โครงเหล็กข้างหนึ่งบุบบี้แล้วพังครืนลง ทำให้ผืนผ้าใบที่ขึงเป็นหลังคาอยู่ หล่นลงมาคลุมแทบจะรัดพันตัวของเขาไว้ภายใน พร้อมกับมือไม้แกว่งไกวของฝูงผีดิบกระหายเลือดจะไขว่คว้าเข้ามาภายในตัวรถ

หวุดหวิดจะคว้าตัวของเขาอยู่แล้ว ยังดีที่ชายหนุ่มกลิ้งหลบไปอีกฝั่งหนึ่งได้อย่างทันท่วงที แล้วรีบสลัดผืนผ้าใบที่รัดพันกายอยู่ออกไป และแล้วก็เหมือนสวรรค์มาโปรด

เมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นแสงสีฟ้าประหลาด ที่ห่อหุ้มกล่องไม้ซุกอยู่มุมหนึ่งของกองกระสอบที่วางซ้อนทับกัน ดีที่แรงกระแทกทำให้กองกระสอบ พลิกคว่ำมันจึงเผยให้เขาเห็นกล่องที่ซ่อนอยู่

นายตำรวจจึงไม่รอช้ารีบพุ่งตัวเข้าไปคว้า กล่องดังกล่าวไว้ทันที เพราะเท่าที่เขาจำได้

เจ้าหน้ากากประหลาดได้กล่าวไว้ว่า ภายในกล่องมันจะมีอะไรบางอย่างที่จะช่วยให้เขาผ่านพ้นอันตรายไปได้อย่างแน่นอน

โครงเหล็กอีกฝั่งหนึ่งพังครืนลง พร้อมกับมือและศีรษะที่แยกเขี้ยวอย่างกระหายยื่นเข้ามาในตัวรถ

มือแกร่งข้างหนึ่งคว้าแขนของเขาไว้ได้ ทำเอาใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม

แต่มืออีกข้างที่ว่างอยู่ก็เอื้อมไปถึงกล่องไม้ที่ห่อหุ้มไว้ด้วยแสงออร่าสีฟ้าพอดี

ก่อนที่เขาจะถูกกระชากเข้าหาคมเขี้ยวเสียก่อน ดังนั้นเขาจึงรอดพ้นความตายไปได้อย่างหวุดหวิด

ทันทีที่ปลายนิ้วของเทย์เลอร์ แตะถูกสัมผัสกล่องไม้

ออร่าสีฟ้าที่ห่อหุ้มตัวกล่องอยู่ก็กระจายตัวออก ห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้ตลอดทั้งร่าง

แผ่ขยายออกไปเป็นม่านป้องกันทั้งสี่ทิศ ผลักกระแทกมือไม้ที่ยื่นเข้าใกล้ผิวกายของเขาให้ล่าถอยออกไปห่างๆ

ทำให้เทย์เลอร์พักหายใจหายคอได้บ้าง เมื่อเห็นว่าในขณะนี้เหล่าอสูรกาย

ไม่สามารถทำอันตรายอะไรเขาได้แน่นอน ชายหนุ่มจึงเพ่งความสนใจไปที่กล่องไม้

ที่อยู่ในมือของตนได้อย่างเต็มที่

เมื่อฝากล่องเผยอออก ตัวกล่องที่สร้างขึ้นมาจากไม้หยาบๆ ก็สลายหายไปกับอากาศ

เผยให้เห็นสิ่งของที่อยู่ภายในที่ประกอบไปด้วย กำไล 1 วง กระเป๋าคาดเอว 1 ใบ และดาบ 1 เล่ม

สิ่งแรกที่นายตำรวจหนุ่ม หยิบขึ้นมาตรวจสอบก็คืออาวุธ ชิ้นเดียวที่น่าจะมีประโยชน์ที่สุดในยามนี้

นั่นก็คือดาบเมื่อชักออกจากฝักหนัง ก็เผยให้เห็นลักษณะของอาวุธชิ้นนี้อย่างชัดเจน

  มันเป็นดาบสองคมที่มีความยาว 90 เซนติเมตร ใบดาบสีเงินดูแข็งแรงทนทาน

ด้ามดาบเมื่อกุมกระชับแล้วมีขนาดพอดีมือ น้ำหนักกำลังดี

ถึงแม้จะเปลี่ยนจากอาวุธปืน มาลองถืออาวุธระยะประชิดอย่างดาบ เทย์เลอร์ก็ไม่ลำบากมากนักที่จะใช้อาวุธชิ้นนี้

เนื่องจากวิชาการต่อสู้ที่ได้ร่ำเรียนมา เขาก็มีความมั่นใจในระดับหนึ่งว่าน่าจะเอาตัวรอดได้

เมื่อลองแกว่งดาบไปมา เขาก็ไม่เห็นจะสัมผัสถึงพลังพิเศษอะไรได้เลย

‘แล้วไหนมันบอกว่า จะมอบพลังให้ไม่ใช่เหรอไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย?วะ...หรือว่ามันจะอยู่ในกระเป๋า’

เขาตั้งคำถามในใจ พลางสอดดาบเก็บเข้าฝักตามเดิม

แล้วหยิบกระเป๋าคาดเอวสีดำขึ้นมา แต่เขาก็เปิดมันไม่ออกแม้แต่จะลองออกแรงมากขึ้นแล้วก็ตาม

จึงได้แต่วางลงไว้ที่เดิม แล้วหยิบของอย่างสุดท้ายขึ้นมา

เมื่อพลิกไปพลิกมาก็ไม่เห็นถึงความพิเศษแต่อย่างใด มันเป็นเพียงกำไลสีเงินเรียบๆเท่านั้น

เมื่อดูจากภายนอกไม่พบความผิดปกติเขาจึงได้แต่ต้องลองสวมใส่มัน

กำไลข้อมือถูกสวมลงที่มือซ้าย ได้อย่างแนบสนิท ในทันทีที่ตัวกำไลสัมผัสกับผิวกาย

แสงสว่างสีฟ้าที่แผ่ขยายอยู่รอบกายก็ถูกดูดหายเข้าไปในกำไลที่สวมอยู่ที่ข้อมือ

แขนข้างนั้นร้อนวูบวาบราวกับถูกนาบด้วยเหล็กเผาไฟ ทำเอานายตำรวจกัดฟันกรอดๆ ขมกลั้นเสียงร้อง

พร้อมกับใช้มืออีกข้างพยายามแงะกำไลออกอย่างรีบร้อน แต่เหตุประหลาดก็ได้เกิดขึ้น เมื่อตัวกำลัยทั้งวงได้สลายแทรกเข้าไปในร่างกาย ราวกับว่าเขาไม่เคยสวมมันมาก่อน

พร้อมกับเสียงฟ้าคำรามเลื่อนลั่น จะดังกระหึมอยู่เหนือศีรษะของนายตำรวจหนุ่มอย่างเกรี้ยวกราด

หากมีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่บริเวณนี้แล้วแหงนหน้ามองไปบนท้องฟ้า

พวกเขาก็จะได้เห็นถึงหมู่เมฆสีดำทมิฬ ที่รวมตัวกันแล้วหมุนวน

ราวกับเกิดอุโมงค์เชื่อมต่อจากผืนฟ้าลงมาสู่โลกมนุษย์

ประกายสายฟ้าแลบแวบวาบตัดไปมาระหว่างหมู่เมฆเหล่านั้น ราวกับวันฟ้าครึ้มฝนคลั่ง

ก่อนที่สายฟ้าเส้นหนึ่งจะทิ้งดิ่งลงมาสู่ผื่นดิน ซึ่งปลายทางของมันก็คือบริเวณรถบรรทุกที่มีร่างของเทย์เลอร์หลบซ่อนอยู่นั่นเอง

 

เปรี้ยง!

******************************จบตอน