22 สัตว์ร้ายผู้เฝ้าประตู 2

22 สัตว์ร้ายผู้เฝ้าประตู 2

คิเมียราผู้ที่ที่นอนถูกน้ำท่วมดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดี

“นีน่า-ซัง, ชั้นจะร่าย [เซอร์เฟส วอล์ค] ให้เธอนะ” (มาโกโตะ)

“ไม่, ไม่ต้องห่วงชั้น ชั้นรู้สึกว่าการทรงตัวของชั้นจะอ่อนแรงลง, งั้นชั้นโอเคแบบนี้” (นีน่า)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมจึงได้ทำให้สถานะของนีน่า-ซังแย่ลง, หือห์…

“ท่าน-ทากัตซูกิ, ชั้นคาดหวังกับการสนับสนุนนะ” (นีน่า)

“รับทราบ” (มาโกโตะ)

ผมจะทำที่ผมทำได้

ด้วยน้ำที่เยอะแบบนี้, ท่าที่ผมใช้ได้ก็เพิ่มขึ้น

“ลูซี่, ชั้นคาดหวังกับเธอให้เธอสวดเวทย์ของเธอนะ” (มาโกโตะ)

“โอเค แต่มันอาจจะหลบอีกนะ” (ลูซี่)

ลูซี่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจ

“ชั้นจะขัดขวางมันเอง, ใส่เต็มที่เลย” (มาโกโตะ)

“ด-ได้!” (ลูซี่)

“ถ้ามันเริ่มอันตราย, อย่ากดดันแล้วกลับกันนะ” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังที่มีไอเท็มสำหรับกลับอยู่ในมือบอกสิ่งนี้กับทุกคน

“งั้น, ไปกัน!” นีน่า-ซัง กระโจนไปข้างหน้า

สาวคนนี้ไม่ลังเลเลย!

คิเมียราดูเหมือนจะได้รับความเสียหายระดับหนึ่งจากการเตะของนีน่า-ซัง, มันป้องกันมัน

มันดูเหมือนมันคอยระวังเวทมนตร์ของลูซี่ด้วยเช่นกัน

ผมคงจะอยู่ในอันดับสาม

มันน่ารำคาญใจ, แต่ต้องขอบคุณเรื่องนั้น, คุณพูดได้ว่ามันลดการป้องกันกับผม

“ฮ่าห์!” (นีน่า)

นีน่า-ซังส่งลูกเตะ

เธอเล็งไปที่หัวแพะ

จนแล้วจนรอดก็เหมือนเดิม

[เวทมนตร์น้ำ: มิสท์]

หมอกหนาได้ปรากฏขึ้นมารอบคิเมียรา

แต่ถ้าผมคลุมเขาทั้งตัวด้วยหมอก, เราจะไม่สามารถบอกตำแหน่งของคิเมียรา, ดังนั้นผมจึงปกคลุมแค่บางส่วนด้วยหมอก

หัวทั้งสามของคิเมียรา

หัวแพะ, สิงโตะ, และงู

หัวทั้งสามไม่มีจุดเปิดเพราะพวกมันมองจากสามทิศทาง

โดยการปิดหัวพวกนั้นด้วยหมอก, เราสามารถขัดขวางวิสัยทัศน์ของมัน

เสียง *ปัง!* ที่สวยงามได้ถูกสร้างขึ้น การโจมตีที่สวยงามไปบนคิเมียรา

ครั้งนี้มันได้หงายท้อง

“[เวทย์ไฟ: ไฟร์ แอร์โร่ว์]!” (ลูซี่)

โดยไม่เปิดช่องให้มันหนี, ลูซี่ยิงเวทมนตร์ของเธอ

แต่นี่…

“ทิศทางมันผิด…” (นีน่า)

นีน่า-ซังพูดอย่างสลดใจ

เวทมนตร์ของลูซี่ไม่ได้ตรงไปยังคิเมียรา

คิเมียราต้องรับรู้ได้ถึงอันตราย, มันรีบพยายามจะลุกขึ้น, แต่พอดูว่าเวทมนตร์จะพลาด, มันดูเหมือนจะโล่งใจ

แต่นั่นมันไร้เดียงสา, คิเมียรา

[ไอซ์ ฟลอร์], [วอเทอร์ เคอร์เรนท์]

ผมแช่แข็งพื้นรอบๆเท้าของคิเมียรา, และเคลื่อนที่มันด้วยวอเทอร์ เคอร์เรนท์

คิเมียราดูเหมือนจะตื่นตระหนกกับสิ่งนี้และพยายามยืนขึ้น, แต่มันได้สายเกินไป

ลูกธนูไฟที่หนาของลูซี่โดนหน้าคิเมียราเข้าอย่างจัง

‘กกกกกกกกกกกี้!! วววววววู้!!’ หัวสิงโตและแพะได้ร้องระหว่างที่ถูกปกคลุมไปด้วยไฟ

“นี่โอกาศเราแล้ว” (นีน่า)

นีน่า-ซังพูดระหว่างที่กระโดดไปสู่คิเมียรา

เธอดูเหมือนว่าจะกำลังสวด

“[เวทย์ดิน:ไจแอ้นท์ สโตน]” (นีน่า)

ออ่า, เธอใช้เวทมนตร์สวดได้ด้วย, หือห์

หินก้อนใหญ่หลายเมตรได้ปรากฏขึ้นที่เท่าของนีน่า-ซัง

“ยิง!” (นีน่า)

และเตะเต็มกำลังไปสู่คิเมียรา

หินก้อนยักษ์บดขยี้คิเมียรา

‘กุออี้!’ เสียงร้องที่เจ็บปวดออกมาจากคิเมียรา, และมันทรุดลง

“ร-เราจัดการมันได้แล้ว?” (ลูซี่)

“เดี๋ยว, ชั้นจะใช้[ประเมิน]” (ฟูจิวาระ)

ลูซี่และฟูจิ-ยังวิ่งมาที่เรา

“อุมุ, มันตายแล้ว, ทำได้ยอดเยี่ยมมาก, ทุกคน” (ฟูจิวาระ)

“นีน่า-ซัง นั่นมันเวทมนตร์ดินระดับกลาง, ใช่มั้ย? ใช้แม้แต่เวทมนตร์แบบนั้นได้ด้วยหรอ” (มาโกโตะ)

ผมคิดอย่างแน่ใจว่าเธอเป็นแค่นักสู้ระยะ-ประชิด, แต่เธอมีเทคนิคลับ

ระดับเงินนั้นอยู่คนละขั้นจริงๆ

“ไม่ ไม่, มันเป็นเพราะพลังของเวทมนตร์ท่าน-ลูซี่, และการสนับสนุนของท่าน-ทากัตซูกิ ที่ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะยิงโดน” (นีน่า)

นีน่า-ซังตอบด้วยรอยยิ้ม

แม้ว่าเธอจะทำหน้าที่เป็นแนวหน้าคนเดียวต่อคิเมียราและเป็นคนปิดฉาก, เธอถ่อมตนขนาดนี่

“ยังไง, มัน ง๊าย-ง่าย ด้วยเวทย์ชั้น” (ลูซี่)

ผมอยากให้นักเวทย์ไร้-การควบคุมนี้เรียนรู้จากเธอ

“แต่เวทย์เธอไม่โดนด้วยซ้ำ, นะ?” (มาโกโตะ)

“อึ่ก” (ลูซี่)

“เธอพลาดทุก 1ใน2ครั้ง” (มาโกโตะ)

“อ๊า, เงียบน่า! มันจบที่ยิงโดน, งั้นมันโอเคแล้ว” (ลูซี่)

ผมรู้สึกอย่างแรงกล้าว่าต้องบังคับให้มันโดน, แต่ได้, มันจบดี, ดังนั้นมาปล่อยมันไว้ตรงนั้นเถอะ

“ถ้างั้น, ไปกันเถอะ!” ฟูจิ-ยังเลือดสูบฉีดขึ้นมา

“ถ้าที่สถาบันนี่มาจาก 1,000 ปีที่แล้ว, มันอาจจะมีอาวุธที่แข็งแกร่งก็ได้?” (มาโกโตะ)

จากใจ, ผมก็ตื่นเต้นเช่นกัน

ที่นี่ให้ความรู้สึกเหมือนมันเป็นดันเจี้ยนที่ถูกซ่อน

เราตัดสินใจจะรวบรวมวัตถุดิบจากคิเมียราทีหลัง, และมุ่งหน้าไปที่ประตู

ประตูนั้นทำมาจากเหล็กหนา, แต่มันไม่ได้ล็อคอยู่, ดังนั้นเมื่อนีน่า-ซังผลักมัน, มันส่งเสียงดังขณะที่เปิดอย่างช้าๆ

◇◇

“ดูเหมือนจะเป็นห้องแล็บ” (มาโกโตะ)

อีกฝั่งของประตู, มันมีชั้นวางและเครื่องจักรเก่าๆที่เราไม่รู้ว่ามันมีไว้ทำอะไรอยู่แถวนี่ละแถวนั้น

พวกมันทั้งหมดขึ้นสนิม, และผุพังจากสภาพอากาศ

ภูเขาทรัพย์ที่ผมคาดหวังไว้!...เนื้อหาแบบนั้นไม่ได้เกิดขึ้น

“มา มา, เราอาจจะได้อะไรดีๆถ้าเราขุดหาดูรอบๆ ฟังดูยังไง, นาย-ท่าน?” (นีน่า)

“หืมมม, ชั้นมองคร่าวๆแล้วชั้นไม่เจออะไรที่มีราคาประมาณนั้นเลยนะ” (ฟูจิวาระ)

เขาน่าจะใช้ [ประเมิน]

ฟูจิ-ยัง มองไปรอบๆ

แย่หน่อยนะ

ดูเหมือนมันจะพลาด

ยังไง, มันไม่มีทางที่จะได้ของดีๆอย่างทองและสมบัติจะเกิดกับดันเจี้ยนที่เราเจอด้วยโชคหรอก

“เฮ้ เฮ้, มันไปลึกกว่านี้อีกนะ” (ลูซี่)

ลูซี่ที่ไม่ได้สนใจในห้องแล็บนี่ได้ไปตรวจลึกลงไปคนเดียว

“เฮ้ย, อย่าไปคนเดียว มันอันตราย” (มาโกโตะ)

“มันโอเคน่า พวกเราจัดการผู้เฝ้าประตูแล้ว, ดังนั้นมันควรจะไม่มีมอนสเตอร์ที่นี่แล้ว” (ลูซี่)

“คนที่พูดแบบนั้นมักจะตายคนแรก, ในหนังนะ” (มาโกโตะ)

“หนัง?” (ลูซี่)

ผมต้องสอนลูซี่ถึงความสำคัญของธงแห่งความตายภายหลัง

“โออ้, มันดูเหมือนนี่จะเป็นห้องแหล่งพลังงานของดันเจี้ยนนี้” (นีน่า)

ดูเหมือนนีน่าจะไปด้วยกันกับลูซี่เพราะเธอห่วงที่ลูซี่เดินไปคนเดียว

ผมขอโทษเรื่องลูกเราด้วย

“โฮฮ่ห์! ห้องแหล่งพลังงาน?! ถ้ามันเป็นแหล่งพลังงานของดันเจี้ยนที่ถูกสร้างที่ทำงานมา 1,000ปี, มันควรจะมีพลังงานมากมายนะ” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังตะโกนด้วยความตื่นเต้น

“นาย-ท่าน มันมีคริสตัลเวทมนตร์ที่ใหญ่มากๆ ตรงนี้” (นีน่า)

นีน่า-ซังรายงาน

เธอเป็นคู่หูที่ดีกับฟูจิ-ยัง

“ฟูจิ-ยัง, เจออะไรมีราคายัง?” (มาโกโตะ)

อีกเรื่อง, ผมเดินอยู่ข้างหลังพร้อมเปิดใช้งาน [ตรวจจับ]

ผมปิดประตูเหล็กเพื่อไม่ให้มอนสเตอร์เข้ามา, และผมตรวจดูว่ามันไม่มีมอนสเตอร์ซ่อนอยู่, แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะไม่มีปัญหาแล้ว

“น-นี่มันยอดเยี่ยม! เมื่อมาคิดว่ามีคริสตัลเวทมนตร์ที่ใหญ่ขนาดนี้อยู่! มันเป็นขนาดที่สามารถครอบคลุมการใช้พลังงาน ของมักกาเรนเลย!” (ฟูจิวาระ)

ดูเหมือนเราจะเจอของมีราคา

ผมควรจะไปตรวจดูด้วย

“ว้าว, ชั้นไม่แม้แต่จะเคยเห็นคริสตัลเวทมนตร์ ที่ใหญ่แบบนี้ในหมู่บ้านเอลฟ์ อ๊ะ, มันแทงชั้น” (ลูซี่)

“ท-ท่าน-ลูซี่? มันจะดีที่สุดถ้าไม่จับมันอย่างไม่ระวังนะ…” (นีน่า)

“โฮฮฮ่ห์, ถ้าเรานำสิ่งนี้กลับไป, มักกาเรนจะเกิดใหม่ แต่คริสตัลเวทมนตร์ธรรมชาติมโหฬารแบบนี้—ว๊าาาาาาาาาาห์?!” (ฟูจิวาระ)

“นาย-ท่าน?!” (นีน่า)

“ฟูจิยัง-ซัง! มีอะไรเหรอ?” (ลูซี่)

เอ๋?

“ฟูจิ-ยัง, มีอะไร?! โว๊ว, นี่มันน่าประทับใจ” (มาโกโตะ)

เมื่อผมเข้ามาในห้องลึกลงไปข้างใน, มันมีคริสตัลเวทมนตร์ใหญ่ ใหญ่กว่าคิเมียรามาก, ส่องแสงออกมาเจ็ดสี…{ขยับอย่างช้าๆ}

ทำไมคริสตัลถึงขยับ

“เราต้องหนีโดยเร็ว! เราได้ไปปลุกสิ่งที่เหลือเชื่อแล้ว!” (ฟูจิวาระ)

ฟูจิ-ยังซีดไปอย่างมาก

“นี่อะไร, เกิดอะไรขึ้น?!” (ลูซี่)

ลูซี่ซักตื่นตระหนกเหมือนปรกติ

“...” (นีน่า)

นีน่า-ซังวางตำแหน่งของเธอเพื่อปกป้องฟูจิ-ยัง

ผมก็วิ่งไปอยู่ใกล้ทั้ง 3 คน

“น-นี่แย่แล้ว-เดสุ โซ นี่แย่แล้ว-เดสุ โซ…” (ฟูจิวาระ)

“ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)

ผมพูดกับเพื่อนผมที่พึมพำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

คริสตัลเวทมนตร์เจ็ดสีได้ยืดขึ้น, และจากนั้น, มันเต้นเป็นจังหวะและเปลี่ยนรูปร่าง

“ม-มนุษย์?” ลูซี่พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ

คริสตัลเวทมนตร์เจ็ดสีเปลี่ยนรูปร่างเป็นรูปร่างคล้ายมนุษย์ยักษ์

{ดวงตายักษ์จ้องลงมาที่เรา}

ยักที่เปล่งแสงที่ใหญ่กว่าโอเกอร์ที่ผมสู้ก่อนหน้าเท่าหนึ่งมองมาที่เราและ…ยิ้ม

อ้า…รูปแบบนี้มันแย่แล้ว

โดเนทได้ครับ ขอบคุณมากครับ
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน