บทที่ 4 เตียมความพร้อม 2

บทที่ 4 เตียมความพร้อม 2

“พวกเราไม่คิดเลยว่าพวกเจ้าจะทำเช่นนี้ ยังไรก็ตามหากเป็นเช่นนี้พวกเราคงจะต้องรายงานให้กับทางสามอาณาจักรรับรู้

“ นี่เป็นสิ่งที่เจ้าคิดในใจสินะ แต่ว่าหากพวกเจ้าต้องเจอกับพวกข้าพวกเจ้าคงไม่มีทางรอดหากยังคิดเช่นนี้ พวกเจ้าคงไม่รู้หรอกว่าพวกข้าไม่ได้ใส่ใจเรื่องข้อตกลงตั้งแต่แรก ทั้งสามอาณาจักรจะคิดเช่นไร  ตราบใดที่พวกเจ้ากับพวกข้ายังไม่คิดจะผิดข้อตกลง แล้วอีกอย่างคนที่มาขอให้เราทำข้อตกลงมันไม่ใช่พวกข้าสักหน่อย มันเป็นทางพวกของเจ้าเอง ตั้งหาก”

หลังจากที่โยดากล่าว สองมหาสังฆราชก็ถึงกับต้องชะงักงั้น ชายทั้งสองรู้ดีว่าตอนนี้พวกเขากำลังต้องเผชิญหน้ากับใคร หนึ่งในนั้นคือผู้อำนวยการโรงเรียนเวทมนตร์ หนึ่งในนั้นคือผู้ชนะมหาสงคราม ส่วนหนึ่งคือผู้ที่ช่วยโลกเวทมนตร์จัดการเทพแห่งเวทมนตร์เมฆา ไม่ว่าจะใครก็เป็นวีรบุรุษของโลกเวทมนตร์ทั้งนั้น ไม่ต้องนับพลังอำนาจที่อยู่ในโลกเบื้องหลัง แค่พวกนี้เข้ามาพร้อมกันพวกเขาที่มีระดับพลังแค่นักรบเวทก็คงต้องตกตายอย่างอนาจ

วินมองไปยังผู้ที่บุกรุกทั้งสองหลังจากนั้นเขาก็หันไปมองผู้ที่ไม่ได้รับเชิญทั้งสอง ชายหนุ่มค่อย ๆ แผ่จิตสังหารช้า ๆ พื้นดินและพื้นหญ้าต้องสั่นไหวอากาศสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นหมู่มวลหมู่มวลวิหคยังต้องหยุดการเคลื่อนไหว

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าทั้งสามอาณาจักรจะคิดยังไง นั่นก็เพราะว่าข้อตกลงของทั้งสามอาณาจักรที่ได้ทำเอาไว้ก็คือห้ามให้ฉันเคลื่อนไหวในโลกเวทมนตร์ นั่นก็หมายความว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะไม่เข้าไปยุ่ง แต่ว่าถ้าฉันจะให้คนของฉันไปเคลื่อนไหวแทนพวกแกก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม” คำหลังชายหนุ่มไม่ได้กล่าว

“ท่านจะกล่าวแบบนั้นได้อย่างไร ท่านคิดว่าข้าไม่รู้หรือไงว่าคดีที่เกี่ยวกับการหายตัวไปของ” ก่อนที่สังฆราชคนหนึ่งจะกล่าวจบ จู่ ๆ เขาก็ไม่สามารถจะกล่าวอันใดได้ ร่างกายของชายชราสั่นอย่างหวาดกลัว มหาสังฆราชค่อย ๆ ซุดร่างนั่งกับพื้น

วินกวาดตามองชายชราตรงหน้า ก่อนที่จะค่อย ๆ ย่างสามขุม เข้าไปหาอย่างช้า ๆ รังสีอำมหิดกดดันรอบ ๆ บริเวณ

“พวกเจ้านี่ยังคงมีตาสับปะรดเช่นเคยเลย”

วินคว้าคอของมหาสังฆราชเอที่อยู่ใกล้ มือของเขาที่สุด ชายหนุ่มปรายตามองสองผู้เฒ่าเรื่องสอดรู้สอดเห็นนี่ยังไม่เคยเปลี่ยน ดวงตาที่เป็นสับปะรดเช่นนี้เจ้ายังต้องการมันอยู่หรือไม่ หรือว่าอยากจะให้ข้านำมันออกไปจากร่างกายของพวกเจ้าเสีย ต้องการเช่นไร”

สองชายชรามองท่าทางของวินด้วยความสั่นกลัว วินยกมือขึ้นแล้วใช้นิ้วทิ่มเข้าไปยังตาของสังฆราชเอเสียงกรีดร้องดังไปทั่วบริเวณ เขาค่อย ๆ ชักมืออกมาอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นวินก็มองนิ้วของตนเองที่มีโลหิตสีแดงไหล

“จงรู้ไว้ว่าสวะเช่นเจ้าไม่ควรมาอยู่ต่อหน้ามหาเทพของโลกนี้เช่นข้า”

ชายหนุ่มหยุดมองสภาพร่างกายของสองเฒ่า แม้ในใจของวินจะไม่อยากทำ ทว่าเพื่อสร้างความหวาดหวั่นทำให้วินต้องตัดสินใจ “ข้าจะขอดวงตาของเจ้าไว้เป็นของขวัญ หากพวกเจ้ายังไม่หยุดคิดที่จะนำการแคลือ่นไหวของพวกข้าไปรายงาน มหาราชาของพวกเจ้า เกรงว่าพวกเจ้ากับอาณาจักรทั้งสามคงจะต้องมีปัญหาเป็นแน่ ตัวของข้าเองจะไม่ทำอะไรมากมายไปกว่านี้ ถ้าหากไม่ใช่พวกเจ้าเข้ามายุ่งเกี่ยวเสียก่อน หากพวกเจ้าไม่เชื่อข้าจะสังหารพวกเจ้าแล้วนำศีรษะไปให้องค์ราชาของพวกเจ้าดูเป็นขวัญตาจะดีหรือไม่”

“แล้วอีกอย่าง ทั้งสามอาณาจักรเองก็คงไม่อยากจะเป็นศัตรูกับพวกข้า หากข้าคิดจะไปเข้าร่วมกับอาณาจักรไหใดเกรงว่าสองอาณาจักรที่เหลือก็คงไม่สามารถอยู่ได้อย่างสงบสุขเป็นแน่ เจ้าว่าจริงหรือไม่”

ทั้งสองรีบพยักหน้ารับกับคำกล่าวของวิน ชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ชนะสงคราม เดิมทีการมาที่แห่งนี้ก็เป็นความลับกับทางสามอาณาจักรและศาสนจักรอยู่แล้ว ขืนพวกเขาทำมากกว่านี้พวกเขาคงไม่มีชีวิตกลับไปหาครอบครัวเป็นแน่ ความดีความชอบที่หวังว่าจะได้ตอนนี้คงหมดหวัง

“ท่านจะให้พวกเราทำเช่นไร” มหาสังฆราชคนหนึ่งกล่าว ทำให้วินยิ้มขึ้นอย่างชอบอกชอบใจ

“เรื่องนี้มันแสนจะง่าย พวกเจ้าไม่ต้องทำอะไร พวกเจ้าสามารถจับตาดูพวกข้าได้ปกติ แต่ทว่า”

เส้นผมของชายหนุ่มค่อย ๆ แปลเปลี่ยนเป็นสีดำ ดวงตาที่เคยเป็นสีฟ้าครามกลับกลายเป็นสีแดงฉาน

“หากพวกเจ้ารายงานเรื่องนั้น พวกเจ้าตาย”

“พวกข้ารับซาบแล้ว พวกข้าจะไม่รายงานเรื่องที่พวกท่านส่งคนไปช่วยนักเรียนเวทมนตร์ เรื่องทั้งหมดจะให้เป็นผลงานของหน่วยความมั่นคงกับไอยราครูสาวแห่งโรงเรียนเวทมนตร์"

“ดีมาก เช่นนั้นวันนี้พวกเจ้าก็กลับไปได้แล้ว หรือว่าเจ้าจะทิ้งแขนเอาไว้อีกสักข้างแล้วจึงค่อย ๆ กลับไป”

“ไม่ พวกข้าจะรีบเดินทางกลับไป” มหาสังฆราชทั้งสองรีบกล่าว ยังไงพวกเขาก็ไม่อยากจะมีเรื่องกับมหาจอมเวทกับจักรพรรดิเวทมนตร์ ยังไงก็ตามเรื่องนี้ต่อให้ตายพวกเขาก็จะเก็บมันไว้ตลอดการ

ชายหนุ่มค่อย ๆ แปลเปลี่ยนผมของตนเองให้กลับสู่สภาพเดิม ก่อนที่จะมองสองผู้เฒ่าที่มาหาเขา ถึงแม้ว่าตอนนี้อายุของชายหนุ่มจะไม่ห่างจากโยดาก็ตาม “ทำไมพวกนายถึงมาหาฉันล่ะ อย่าบอกนะว่าว่างจนไม่มีอะไรทำ โดยเฉพาะนายตอนนี้ได้เป็นผู้อำนวยการเวทมนตร์บาบิโลไม่ใช่หรอ”

ชายหนุ่มมีท่าทางนอบน้อมลงไปหลายส่วนเมื่อได้ยินคำกล่าวของวิ น ถึงจะรู้วั่งไม่สามารถชายคนนี้ไม่ชอบการทำตัวเป็นทางการ แต่ว่าต่อหน้าคนที่มีระดับพลังเวทเท่าเทียมกัน แถมยังมีพลังทั้งสองสายที่ยากหยั่งถึง

“โทษทีนะ ที่ไม่ได้ให้การต้อนรับ แต่ว่าถ้าฉันคิดไม่ผิด การที่พวกนายทั้งสองมาหาฉันนี่แสดงว่ามีเรื่องที่จะให้ฉัน ไม่สิถ้าจะให้ฉันคาดเด่าคงมีเรื่องที่จะให้รินช่วย แต่ว่าฉันคงต้องบอกว่าฉันกับพวกของฉันต้องขอปฏิเสธ”

“ว่าแต่พวกพี่ไอยรากับย่าแอนนาและปู่โยดาไปไหนกันตั้งแต่เช้าแล้วล่ะครับคุณอาสึนะ” สิ้นคำกล่าวของไบรท์ ทั้งสี่สหายก็หันมองหน้ากันไปกันมา

“รูรุนั้นยังไม่ได้ลุกออกจากที่นอนสินะ” เนกิกล่าว เด็กหนุ่มค่อย ๆ นั่งลงตรงข้ามไบรท์พลางมองหน้าของชายหนุ่มผมดำ

เนกิถอนใจออกมา ก่อนที่จะหันไปหาอาสึนะ “นี่เธอ ได้บอกไบรท์ไหมว่าวันที่ต้องไปเข้าสอบหมอนี่ต้องเจออะไรบ้าง หมอนี่ต้องเจอทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติเลย ถ้าตอนนี้พลังเวทยังใช่ได้เหมือนปกติก็คงไม่มีปัญหา แต่ว่าถ้าหากยังควรคุมพลังเวทไม่ได้เหมือนเดิมนี่บอกเลยว่าปัญหาเกิดแน่ ๆ “

“ใช่แล้ว ปกติไบรท์มีคาถาอยู่ในหัวมากมาย แต่ว่าตอนนีความทรงจำตรงส่วนนั้นมันหายไป แถมยังไม่รู้อีกว่าพลังของหมอนี่ยังเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า ถ้าแบบนี้พวกเราลำบากแน่” คาเสะเห็นพ้องกับเนกิ

“ใช่แล้ว ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วด้วย ถ้าจะให้หมอนี่จำคาถาพื้นฐานทั้งหมดก็คงไม่ไหว แต่ว่าถ้าหากเรามุ่งเน้นให้หมอนี่ได้แต่ภาคปฏิบัติก็คงไม่ได้ด้วย” อาสึนะกล่าวจบ เธอก็หันไปมองหน้าขของไบรท์ที่มีท่าทางไม่รู้ไม่ชี้

ไบรท์กำลังจ้องมองน้ำแข็งที่อยู่ในแก้วน้ำอย่างไร้จุดหมาย อาสึนะอยากจะบ้าตายเมื่อเห็นว่าไบรท์มีท่าทางเช่นนั้น เด็กสาวละสายตาออกจากไบรท์แล้วชี้นิ้วให้เนกิกับคาเสะ เมื่อทั้งสองสาวและหนึ่งหนุ่มได้มองยังไบรท์ พวกเขาทั้งสามก็ถอนหายใจออกมา

“นี่ไบรท์ นายอยากเข้าโรงเรียนเวทมนตร์หรือเปล่า”

เสียงของเนกิทำให้ไบรท์หันมามอง  เขามีท่าทางคิด ไบรท์นำมือไปจับน้ำแข็งในแก้วก่อนที่จะนำมาเคาะหลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็ชูมันขึ้นแล้วดูน้ำแข็งที่กำลังค่อย ๆ ละลายอย่างช้า ๆ เขามองน้ำแข็งสลับกับน้ำไปมา ไบรท์นำมือไปอยู่ใต้น้ำแข็งให้น้ำมันหยดใส่มือ เด็กหนุ่มค่อยๆ หลับตาลงอย่างช้า ๆ ไบรท์รู้สึกว่าตอนนี้เขาเหมือนว่าจะจับเคล็ดลับอะไรบ้างอย่างได้

“น้ำแข็งนี่เกิดจากธาตุน้ำผสมกับธาตุลมใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นงั้นแสดงว่า”