เมื่อพระอาทิตย์ยังคงหมุนไปขึ้นที่อื่น

"วันนี้รู้สึกไม่ดีเลย อยากไปทะเลจัง"

ผู้เขียนเชื่อว่าท่านผู้อ่านหลายๆคนไม่มากก็น้อย ต้องเคยมีความคิด ความรู้สึก หรือ แม้กระทั่งนั่งรถ หรือ ออกไปหาทะเลจริงๆ

ตัวผู้เขียนเองก็เป็นเช่นนั้น ไม่ว่าจะออกไปทะเลจริงๆ หรือ เพียงแค่นึกถึงทะเลก็รู้สึกผ่อนคลายได้บ้างแล้ว

ทะเลไม่เพียงแต่กลายเป็นสัญลักษณ์ที่ผู้เขียนเองหันไปพึ่งพายามมีเรื่องไม่สบายใจ แต่ทะเลยังคงเป็นสัญลักษณ์ของหลายๆสิ่งอีกด้วย 

ยามพระอาทิตย์ตกที่ขอบทะเล

เมื่อหนึ่งในไฮไลท์ของการไปทะเลคือการได้ดูพระอาทิตย์ อัสดง นะริมทะเล แน่นอนว่า ว่าสำหรับคนที่หอบหิ้วความไม่สบายใจไปด้วยเวลานั้นก็คงไม่ต่างอะไรกับการทิ้งดิ่งตัวลง ระหว่างที่มองทะเลตีคลื่นกระทบฝั่ง และมองพระอาทิตย์ลับตาหายไป

ส่วนผู้เขียนเอง ณ วันหนึ่งขณะที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ขอบสระอันกว้างใหญ่ กลับมีความคิดหนึ่งที่เด่นชัดขึ้นมาท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่กำลังคล้ายดับไป และความคิดนั้นก็ได้เปลี่ยนมุมมอง สายตาของผู้เขียนต่อการเผชิญหน้า กับสิ่งไม่สบายใจ ปัญหาต่างที่เข้ามา

และความคิดนั้นก็คือ 

พระอาทิตย์ตกจากที่นี้ไปแล้ว มันจะไปขึ้นที่ไหน นะ และถ้าโลกของเรายังคงมีคนอีกโลกหนึ่งที่อาจจะยืนอยู่ในจุดเดียวกันกับเราขณะนี้เฝ้ารอคอยวันที่พระอาทิตย์จะฉายแสงขึ้นในโลกขอเขา เช่นกัน 

เมือคิดได้อย่างนั้น ข้าพเจ้า ก็ตะหนักได้อย่างหนึ่งว่า 

ไม่ว่าเรื่องเลวร้ายที่เราเจอ หรือ ความรู้สึก ในวันนี้จะเป็นอย่างไร วันนี้นั้นได้จบลงแล้ว ในขณะเดียวกัน ในโลกของผู้อื่น เขาเองก็คง อดทน อดกลั้นให้ค่ำคืนที่มืดมิดของเขาจบลงเช่นเดียวกัน 

เมื่อแสงสว่างนำวันข้างหน้ามาสู่เรา และนั่นเป็นความจริงที่ไม่สามารถหยุดธรรมชาตินี้ได้

ปัญหาใด หรือ สิ่งใดที่แก้ไม่ได้ อย่างน้อยก็คงต้องวางไว้ก่อน 

ขอให้ผู้อ่านที่อาจจะกำลังเผชิญความยากลำบาก ความไม่สบายใจ ตระหนักไว้ว่า พระอาทิตย์นั้นเพียงไปขึ้นที่อื่นไม่นาน และแสงสว่างนั้นจะวนกลับมาหาเราในไม่ช้า 

ทำในสิ่งที่สบายใจนะครับ 

ผู้เขียนเองมักจะแนะนำบอกกับคนรู้จัก หรือ เพื่อนๆ เสมอว่า

เมื่อพระอาทิตย์โคจร อยู่อย่างนั้น วันคืนที่มืดมิด และเดียวดายของท่านนั้นไม่ใช่มีเพียงแต่ท่านที่กำลังประสบมัน ทว่า ในวันที่ท่านมีสุข มันเป็นความจริงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยว่า ยังคงมีคนกำลังประสบกับความมืดมิดเช่นเดียวกัน 

และเหมือนกัน เพราะทุกอย่างนั้นไม่มีอะไรแน่นอน

ในบางจุดของชีวิต มันเป็นความรู้สึกที่แท้จริงๆที่เราจะพบว่า เรื่องที่เราพบอยู่มันเกินแบกรับไว้ ยอมรับมัน วางมัน แล้วปล่อยให้เวลาผ่านไปสักหน่อย เถิด เพื่อทว่า เราจะสงบเพียงพอ ที่จะหาทางออก ได้ที่หลัง 

ในเรื่องราวที่แชร์ในวันนี้เป็นเพียงทัศนคติ ปรัชญา อย่างง่ายที่ผู้เขียนได้พบเจอ ในวันที่ตัวเองเป็นเพียงวัยรุ่นที่กำลังพบเจอปัญหาที่ถาโถมเข้ามา มันเป็นเพียงปรัชญากระทันหัน ที่มีประโยชน์และนำมาปรับใช้ได้จริงในแง่มุมมองและความคิด 

หวังว่ามันจะเป็นประโยชน์แก่ท่านผู้อ่าน 

(ภาพจากPixel)